Υποδεχθήκαμε με μεγάλη χαρά και ανυπόκριτη συγκίνηση υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας αντιπροσωπεία βουλευτών ανάμεσα τους και τον φίλο πρόεδρο της Παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Ελληνισμού αλλά και απογόνων βετεράνων του Β παγκοσμίου πολέμου στην ακριτική μας περιοχή, για να τιμήσουμε και να ανακαλέσουμε στην μνήμη μας την μάχη της Βεύης–Στενών Κλειδίου και τους πεσόντες σε αυτήν, που διεξήχθη από το απόγευμα της 11 Απριλίου και κυρίως την 12 Απριλίου 1941.
Φιλοξενήσαμε τους απογόνους αυτών, που από τους Αντίποδες, από την άλλη άκρη της γης, την μακρινή Ωκεανία, άφησαν οικογένειες, παιδιά και γονείς και έδωσαν το αίμα τους σε αυτήν την μαρτυρική ακριτική περιοχή της ελληνικότατης Μακεδονίας.
Στις 11 Απρίλιου 1941 το απόγευμα αρχίζουν οι πρώτες αψιμαχίες μεταξύ επιτιθέμενων γερμανικών από την μία και αμυνόμενων ελληνικών και συμμαχικών στρατευμάτων από την άλλη πλευρά. Είχε προηγηθεί η κατάρρευση του γιουγκοσλαβικού μετώπου και η κατάληψη της Φλώρινας από τους Γερμανούς. Τα στενά Κλειδίου είχαν αναλάβει, να προασπίσουν οι σύμμαχοι Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί και Βρετανοί και τον υποτομέα Κέλλης είχαν αναλάβει, να προστατέψουν οι ελληνικές δυνάμεις. Το σύνολο των δυνάμεων αυτών συναποτελούσαν την δύναμη Μακ Κέυ με διοικητή τον στρατηγό Ιβεν Μακ Κέυ, που υπαγόταν όμως στο συγκρότημα W, το οποίο διοικούσε ο στρατηγός Ουίλσον. Εναντίον των υπερασπιστών των στενών παρατάχθηκε το 40ο Τεθωρακισμένο σώμα στρατού της Γερμανίας. Ανατέθηκε ειδικότερα από τους Γερμανούς στην 1η μεραρχία SS Αδόλφος Χίτλερ, η διάνοιξη της στενωπού και πιο συγκεκριμένα στην Ομάδα μάχης Βίττ, που είχε τεθεί υπό τις διαταγές του ταγματάρχη Φρίτς Βίττ.
Ως τις 18.00μμ η μάχη είχε ολοκληρωτικά κριθεί, ενώ το μαρτυρικό 2/8 τάγμα πεζικού των Αυστραλών είχε αποδεκατιστεί και συγκεντρωνόταν στο χωριό Ροδώνας. Το 2/8 καταστράφηκε ως μάχιμη μονάδα και διέθετε μετά την υποχώρηση του μόλις 250 άντρες, από τους οποίους μόνο 50 οπλισμένοι. Κατά τα δραματικά γεγονότα της μάχης απέλπιδα και μέχρις εσχάτων αντίσταση επέδειξε ο διοικητής του 1/88 συντάγματος πεζικού ο συνταγματάρχης Χονδρός, ο οποίος έχασε την ζωή του πέφτοντας στο καθήκον μεταξύ των υψωμάτων Ξινού Νερού –Φλαμπούρου στην περιοχή Ραδόσι. Στην μάχη της Βεύης τραυματίζεται βαρύτατα και ο Αυστραλός συνταγματάρχης Πεϊπον.
Θα ήθελα επίσης, να αναφερθώ στο άφθαστο παράδειγμα του τελευταίου μαχόμενου Νεοζηλανδού πολυβολητή στα υψώματα Κλειδίου, που αποτελεί παράδειγμα ανδρείας και ηρωισμού στους αιώνες. Όταν άρχισε η υποχώρηση όλων των δυνάμεων προς τον Νότο σε κλίμα σύγχυσης και οι Γερμανοί προέλαυναν, έμεινε πίσω τελευταίος με ένα μόνο πολυβόλο σε ένα ύψωμα των στενών στην νότια είσοδο τους και από την στρατηγική θέση, που επέλεξε, άρχισε, να πολυβολεί τους επελαύνοντες Ναζί. Προκάλεσε δεκάδες νεκρούς και μεγάλη καταστροφή στους Γερμανούς, πριν τον σκοτώσουν και τον ίδιο. Αποτέλεσε έναν νέο Λεωνίδα της εποχής του, που φύλαξε τις νέες Θερμοπύλες. Δεν λύγισε, δεν υποχώρησε, θυσιάστηκε αυτοβούλως.
Είναι άξιο λόγου, να τονιστεί, πως οι Γερμανοί τον έθαψαν δίπλα στους δικούς τους νεκρούς και όταν έκαναν μέρες μετά την μάχη μνημόσυνο στους τάφους των δικών τους νεκρών, ο Γερμανός ταξίαρχος απέδωσε τιμές και στον Νεοζηλανδό πολυβολητή, αναγνωρίζοντας έτσι το θάρρος και την ανδρεία του.
Οι γηραιότεροι κάτοικοι του Ξινού Νερού ακόμη θυμούνται στις αφηγήσεις τους αποχωρούντες Αυστραλούς στρατιώτες του 2/4 Αυστραλιανού τάγματος πεζικού, οι οποίοι περνούσαν μέσα από το χωρίο, κατεβαίνοντας από τα γειτονικά υψώματα, κατευθυνόμενοι προς τον Σωτήρα. Εβδομήντα από αυτούς θα συλληφθούν αιχμάλωτοι σε οδόφραγμα των Γερμανών στον Σωτήρα. Ήταν άντρες πανύψηλοι και ρωμαλέοι, ταλαιπωρημένοι όμως από τις κλιματολογικές συνθήκες των ημερών.
Σε αυτήν την μάχη οι Αυστραλοί όπως και οι άλλοι συμμετέχοντες είχαν και αγνοούμενους. Στα πλαίσια αναζήτησης αυτών των αγνοουμένων ύστερα από έρευνα, που ξεκίνησε ο Ελληνοαυστραλός καθηγητής κ Λάμπης Εγγλέζος με την συνδρομή του σταθμού Ράδιο Σύμπαν του Σίδνεϊ και του δημοσιογράφου Θωμά Τσαμούρα, μου ζητήθηκε τον Ιανουάριο του 2012 κάθε δυνατή βοήθεια στο επίπεδο της ιστορικής έρευνας αλλά και της επαφής με αρμόδιους φορείς, για να ευαισθητοποιήσουμε όσους περισσότερους μπορούμε στην ιερή αυτή προσπάθεια. Έκανα, ότι μπορούσα για αυτό και ελπίζω, να έχουμε κάθε δυνατή βοήθεια από τους αρμοδίους και πρώτα από όλα από τον αγαπητό υπουργό Μακεδονίας Θράκης, κ. Καράογλου, ώστε να αρχίσουν κάποιες πρόδρομες εργασίες με την συνδρομή βεβαίως του Περιφερειάρχη Δυτ. Μακεδονίας κ. Δακή, και του ελληνικού στρατού. Είναι ιερό μας καθήκον, να βοηθήσουμε για την επιστροφή όλων των αγνοουμένων στην μητέρα πατρίδα τους, σαν ένας ελάχιστος φόρος τιμής από πλευράς της Ελλάδας για την ανυπέρβλητη θυσία τους. Άλλωστε και εμείς ως έθνος έχουμε αγνοούμενους πεσόντες και γνωρίζουμε καλά την θλίψη, που αυτό το θέμα προκαλεί.
Βέβαια οι κάτοικοι του Ξινού- Νερού αλλά και της ευρύτερης περιοχής δεν φάνηκαν αγνώμονες προς την θυσία αυτή. Αντιθέτως, ενώ η χώρα ήταν ολοσχερώς κατεστραμμένη και μόλις απελευθερωμένη από την καταστροφική γερμανική κατοχή και βρίσκονταν μέσα σε εμφυλιοπολεμικό κλίμα, μετά από πρωτοβουλία του τότε προέδρου της κοινότητας Ξινού Νερού, Αθ. Αλτίνη, και του κοινοτικού συμβουλίου, έπειτα από έρανο, στον οποίο συμμετείχαν οι κάτοικοι του χωριού, ανήγειραν ηρώο και έχει σημασία πως αυτό είναι το πρώτο μνημείο πεσόντων Αυστραλών και Νεοζηλανδών στην Ελλάδα, που τα εγκαίνια του έγιναν στις 4 Νοεμβρίου 1945.
Πενήντα χρόνια μετά την μάχη τον Απρίλιο του 1991 έγιναν ξανά μεγάλες εκδηλώσεις στο ίδιο μνημείο παρουσία του αρχηγού ΓΕΣ της Αυστραλίας. Είναι αυτός ένας ακόμη λόγος, για να σας ζητήσουμε, να το εντάξετε πρώτο αυτό ως βασικό σημείο αναφοράς στο οδοιπορικό των Ανζακ στα πλαίσια των δρόμων της μνήμης και να το επισκέπτεστε πάντα, όταν έρχεστε στην Ελλάδα.
Φίλοι μας Αυστραλοί, δυστυχώς μας επισκέπτεστε πάλι σε δύσκολους καιρούς. Τότε μας βοηθήσατε, να αντιμετωπίσουμε τις ορδές του Ναζισμού. Σήμερα η χώρα μας υποφέρει από έναν ακήρυκτο οικονομικό αυτήν την φορά πόλεμο, που όπως και τότε έτσι και τώρα τον δίνει υπό άνισους όρους. Στα αυτιά μας ηχεί ακόμη η προειδοποίηση του κ. Γιούνγκερ πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου πως «Όποιος πιστεύει ότι δεν τίθεται πλέον το αιώνιο ερώτημα περί ειρήνης και πολέμου στην Ευρώπη, μπορεί να πλανάται οικτρά. Οι δαίμονες δεν έχουν φύγει, απλά κοιμούνται». Έχουμε την ελπίδα, ότι θα συνέλθουν οι ισχυροί από τις ιδεοληψίες τους και θα αποφύγουμε μια επανάληψη της ιστορίας, την οποία πρέπει, πάντα να θυμόμαστε, γιατί μπορεί, να μας ξαναχρειαστεί. Γνωρίζουμε όμως, ότι σε εσάς μπορούμε, να υπολογίζουμε και στην σημερινή δύσκολη συγκυρία, ως διαχρονικούς φίλους και συμμάχους, που αγαπάτε την Ελλάδα, αφού τα χώματα αυτά τα πότισε αίμα και δικών σας ανθρώπων. Το αποδείξατε πολλές φορές και στο πεδίο της μάχης αλλά και σήμερα με την ξεκάθαρη υποστήριξη σας στα εθνικά μας θέματα κόντρα στους πλάνους παραχαράκτες της ιστορίας. Σας καλωσορίζουμε λοιπόν ως αδελφούς εξ αίματος πια και σας ζητούμε, να θεωρείτε την χώρα μας ως δεύτερη σας πατρίδα.
*Ο Ευάγγελος, Ιωαννίδης είναι δικηγόρος.