Μετά τη δικτατορία στην Ελλάδα εκατοντάδες αγωνιστές εκλέχθηκαν στην Ελληνική Βουλή. Ένας μεγάλος αριθμός απ’ το Δημοκρατικό χώρο, κυρίως απ’ το ΚΚΕ, είχαν εξοριστεί και βασανιστεί.Τρεις από αυτούς, που δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή, ήταν ο Ανδρέας Λεντάκης της Αριστεράς, ο Αλέκος Παναγούλης και ο Κώστας Κάππος του ΚΚΕ, που είχαν υποστεί τα πιο απάνθρωπα και πιο φριχτά βασανιστήρια την περίοδο της δικτατορίας. Ο Αντρέας Λεντάκης είχε επισκεφθεί και τη Μελβούρνη στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και είχε φιλοξενηθεί και μιλήσει στην Ελληνική Κοινότητα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Νεολαίας Λαμπράκη, στέλεχος της ΕΔΑ και του φιλειρηνικού κινήματος και είχε βγάλει και το περίφημο σύνθημα «Λεφτά για την Παιδεία, όχι προίκα στη Σοφία» πριν τον πολυδάπανο γάμο -με την αστρονομική προίκα- της πριγκίπισσας Σοφίας με τον βασιλιά της Ισπανίας. Για τον Αντρέα Λεντάκη και για τα βασανιστήρια των πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης έγραψε τους στίχους και τη μουσική του γνωστού τραγουδιού «Το σφαγείο», που με αριστουργηματικό τρόπο ξεσκέπαζε τα εγκλήματα των χουντικών:
«Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Αντρέα» και «Τακ-τακ εσύ, τακ-τακ κι εγώ / που πάει να πει σ’ αυτή τη γλώσσα τη βουβή βαστάω γερά, κρατάω καλά».
Το τραγούδι αυτό παρουσιαζόταν συνέχεια και στη Μελβούρνη από τα ελληνικά προγράμματα του 2ΖΖ, του 3CR, στις εκδηλώσεις της Ελληνικής Προοδευτικής Νεολαίας Αυστραλίας (ΕΠΝΑ) και του «Δημόκριτου» και παίζεται ακόμα στις εκδηλώσεις για τις επετείους της Εθνικής Αντίστασης και του Πολυτεχνείου.
Την εκτέλεση του όμορφου αυτού τραγουδιού την είχε εμπιστευτεί ο Μίκης Θεοδωράκης στον πολύ γνωστό τραγουδιστή Αντώνη Καλογιάννη. που έφυγε απ τη ζωή την περασμένη Πέμπτη σε ηλικία 81 ετών.
ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΜΑΘΙΟΥΣ
Ο Αντώνης Καλογιάννης τραγούδησε πολλά γνωστά τραγούδια και συνεργάστηκε με όλους τους κορυφαίους Έλληνες συνθέτες και τραγουδιστές. Κατά τη δικτατορία των συνταγματαρχών του 1967 έφυγε στο εξωτερικό με τη Μαρία Φαραντούρη και αφού δημιούργησαν μια λαϊκή ορχήστρα, ξεκίνησαν συναυλίες με καθαρά πολιτικό χαρακτήρα, συμβάλλοντας έτσι στον αγώνα κατά της χούντας. Μαζί με τον Μίκη Θεοδωράκη έδωσαν περισσότερες από 500 συναυλίες σε ολόκληρο τον κόσμο, κάνοντας γνωστή την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε τότε στην Ελλάδα.
Ανάμεσα στα γνωστά τραγούδια του Αντώνη Καλογιάννη είναι κι αυτό που μιλάει για την Ευτυχία, την όμορφη Κατερίνα κι ένα άλλο που μιλάει για την Αννούλα του χιονιά. Το τραγούδι αυτό του Μάριου Τόκα το αγάπησαν πολλοί και έγινε μεγάλη επιτυχία. Ήταν και το αγαπημένο τραγούδι της αείμνηστης και πολύ γνωστής στην παροικία για το φιλανθρωπικό της έργο μέσα από τη «Φροντίδα», της αγαπητής Άννας Μάθιους.
Η Άννα Μάθιους κατά τη διάρκεια του πολέμου, γύρω στα 1948, είχε γνωρίσει τον νεαρό τότε, επίσης Αθηναίο, Λεωνίδα Πετρόπουλο. Αγάπησε τον Λεωνίδα αλλά ο έρωτας αυτός δεν ευδοκίμησε γιατί ο Λεωνίδας με την αναγκαστική προσφυγιά κατέληξε στην Τασκένδη και η Άννα λίγο αργότερα μετανάστευσε στην Αυστραλία. Πέρασαν κοντά τρεις δεκαετίες και μετά τη μεταπολίτευση οι πολιτικοί πρόσφυγες επαναπατρίστηκαν στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα επαναπατρίστηκε από την Τασκένδη και ο Λεωνίδας Πετρόπουλος. Την περίοδο εκείνη είχε πάει για διακοπές στην Ελλάδα και η Άννα Μάθιους. Συναντήθηκαν τυχαία η Άννα και ο Λεωνίδας και αναθερμάνθηκε το ειδύλλιο που είχε διακοπεί από τον εμφύλιο που είχαν επιβάλλει στην Ελλάδα οι Αγγλοαμερικανοί. Ήταν κάτι το απίστευτο, κάτι το πολύ συγκινητικό. Μια συνάντηση μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες, έλεγε η Άννα.
Στη φωτογραφία οι αείμνηστες κυρίες της ελληνικής παροικίας της Μελβούρνης: Άννα Μάθιους στο κέντρο και δεξιά η Άννα Γιωργούση και το Δ.Σ. των πρωτοπόρων της «Πρόνοιας», ενός οργανισμού από τον οποίο εκ των υστέρων γεννήθηκε η «Φροντίδα»… Φώτο: Νέος Κόσμος
ΜΙΑ ΒΡΑΔΥΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΕ Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ
Οι φίλοι της Άννας για να καλωσορίσουν τον Λεωνίδα από την Τασκένδη και την Άννα από τη Μελβούρνη, για να τους ευχαριστήσουν, τους πήγαν στο κέντρο που τραγουδούσε ο Αντώνης Καλογιάννης. Κάποιος της παρέας, χωρίς να γίνει αντιληπτός, πήγε στα καμαρίνια και είπε την ιστορία στον Αντώνη Καλογιάννη.
Ο Καλογιάννης άρχισε κανονικά το πρόγραμμα, είπε πολλά τραγούδια του και κάπου στη μέση της βραδυάς σταματάει και λέει: «Νιώθω ιδιαίτερη τιμή που απόψε έχουμε μαζί μας τον Λεωνίδα και την Άννα!» και συνέχισε λέγοντας την ιστορία τους. Στο κατάμεστο κέντρο έπεσε απόλυτη σιωπή. Όλοι άκουγαν τα συγκινητικά λόγια του Αντώνη Καλογιάννη. Τελειώνοντας λέει: «Το επόμενο τραγούδι είναι ειδικά αφιερωμένο στην Άννα και στο Λεωνίδα» και αρχίζει να τραγουδάει «Αχ Αννούλα του Χιονιά»!
Όλοι οι θαμώνες του κέντρου σηκώθηκαν όρθιοι, κάτι σαν λαϊκό προσκύνημα, σαν ένδειξη σεβασμού και τραγουδούσαν κατασυγκινημένοι μαζί με τον Καλογιάννη την «Αννούλα του Χιονιά»! Η πίστα του Καλογιάννη είχε πλημμυρίσει από τα γαρύφαλλα. Το ίδιο και το τραπέζι της Άννας και του Λεωνίδα. Μετά το τραγούδι ο κόσμος για αρκετή ώρα παρέμεινε όρθιος χειροκροτώντας, ενώ πολλοί πήγαν και τους έσφιγκαν το χέρι και τους αγκάλιαζαν. Ήταν μια αξέχαστη στιγμή, έλεγε η αγαπητή και αξέχαστη Άννα Μάθιους.
Ο Λεωνίδας Πετρόπουλος είχε έρθει και στην Αυστραλία. Ήταν δημοσιογράφος στο επάγγελμα. Είχε εργαστεί ως εκπαιδευτικός στα σχολεία της Κοινότητας. Είχε υπηρετήσει και ως πρόεδρος του Συνδέσμου Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης Μελβούρνης και ήταν εξίσου αγαπητός όπως και η Άννα Μάθιους.
Θυμήθηκα την όμορφη ιστορία της Άννας και του Λεωνίδα όταν άκουσα την είδηση ότι ο μεγάλος μας τραγουδιστής Αντώνης Καλογιάννης «έφυγε»… Η πατριωτική προσφορά του θα μείνει για πάντα, όπως για πάντα θα μείνουν και τα όμορφα τραγούδια του.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΣΧΟΣ
