Άριστος επαγγελματίας άριστος στο είδος του με υψηλή συνέπεια και υπευθυνότητα, ο Γιάννης Λοïζου υπηρέτησε τη δημοσιογραφία με μεγάλη ικανότητα και ήθος. Άφησε την τελευταία του πνοή πριν τρεις μήνες, σε ηλικία 70 ετών μετά από προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν καιρό. Η είδηση του θανάτου του σκόρπησε μεγάλη θλίψη σε όλη τη δημοσιογραφική κοινότητα στην οποία η συμβολή και το έργο του υπήρξαν αξιόλογα.
Γεννήθηκε στη Μελβούρνη στις 20 Ιουνίου 1942. Ο πατέρας του, Βασίλης Λοΐζου ήταν μετανάστης από την Κύπρο και η μητέρα του Αυστραλή από την Τασμανία. Η διπλή αυτή κουλτούρα και εθνικότητα συντέλεσε στη διαμόρφωση μιας προσωπικότητας που έμελλε να αφήσει το στίγμα της στην ιστορία αυτού του τόπου μέσω μιας πολυετούς καριέρας 54 χρόνων στην έντυπη, ραδιοφωνική, αλλά και διαδικτυακή δημοσιογραφία.
Στην περίπτωση του Λοΐζου, το διαβατήριο της ένταξης στον κόσμο της υψηλής δημοσιογραφίας δεν υπήρξε η εκπαίδευση σε μεγάλα πανεπιστήμια, αλλά το πάθος του για τη γραφή και την απόδοση της αληθινής ιστορίας, της ιστορίας εκείνης που αφορά τα κοινά και έχει ως στόχο την αφύπνιση και ευαισθητοποίηση του μέσου πολίτη μέσω της αντικειμενικής του ενημέρωσης.
Σπούδασε στη τεχνική σχολή Dandenong, ενώ σε ηλικία μόλις 17 ετών κέρδισε το βραβείο ABC. Κάπως έτσι προδιαγράφεται η καριέρα που έμελλε να ακολουθήσει στο χώρο της δημοσιογραφίας.
Ξεκίνησε από το ραδιόφωνο, το οποίο και ήταν η πρώτη του μεγάλη αγάπη που τον μύησε στη δημοσιογραφία, κάνοντας εκπομπές αρχικά στο ραδιόφωνο του ABC.
Πηγαίνοντας μετέπειτα στην εφημερίδα The Age στη Μελβούρνη ξεκίνησε η καριέρα του στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας. Συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα της δημοσιογραφίας και κατάφερε να αφήσει ανεξήτηλο το στίγμα του απ’ όπου και αν πέρασε. Η ανάπλαση μιας ιστορίας επεξεργαζόταν σαν γλυπτό στα χέρια του. Η πένα του δε σταμάτησε ποτέ και το μελάνι χρειάστηκε να ανανεωθεί πολλές φορές…
Στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του, οι συνάδελφοί του στο Ανόι στο Βιετνάμ κήρυξαν στάση εργασίας προς έκφραση της θλίψης τους για το χαμό του προσώπου εκείνου που με ζοφερό πάθος αλλά και μεγάλη επαγγελματικότητα στήριξε τις ενέργειες κατά του πολέμου στο Βιετνάμ.
Μεγάλη ήταν η συνεισφορά του και στην προστασία και διεκδίκηση των δικαιωμάτων των ιθαγενών Αυστραλών, ενώ η κηδεία του στο Darwin έγινε τον προηγούμενο μήνα με την παραδοσιακή τους τελετουργία.
Προσπάθησε με τον τρόπο του να καταλύσει τα σύνορα· Το έργο της ζωής του διαμορφώθηκε γύρω από την ιδέα η Αυστραλία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της νοτιοανατολικής Ασίας.
Οι αριστερές πεποιθήσεις του και η μαρξιστική του ιδεολογία, δεν τον εμπόδισαν, ωστόσο, στην αντικειμενική μεταχείρηση του οποιοδήποτε θέματος, αφού ήταν αγαπητός από τους πολιτικούς όλων των κομμάτων.
Όπως εξομολογούνται συνεργάτες του, ήταν ένας από τους δημοσιογράφους της παλαιάς σχολής και ποτέ δεν θα έγραφε ένα άρθρο εαν δεν ήταν σίγουρος για την ακρίβεια των στοιχείων που είχε στη διάθεσή του, ύστερα από προσωπική, ενδελεχή έρευνα.
Ωστόσο, εκτός από δημοσιογραφικός θρύλος για τη συνεισφορά του στη δημοσιογραφία, υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στην ιστορία του αυστραλιανού ποδοσφαίρου. Όταν μετακόμισε στη Βόρεια Περιοχή της Αυστραλίας τη δεκαετία του ‘70 άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο με τους Wanderers και την ομάδα St. Mary’s με μεγάλη επιτυχία, ενώ πριν ήταν στην ομάδα Carlton Reserve στη Μελβούρνη.
Ωστόσο, το μεγαλύτερο γκολ τη ζωή του, ο Γ. Λοΐζου το έβαλε ενάντια στο δημοσιογραφικό κατεστημένο. Χάρη σε εκείνον οι εργαζόμενοι σε δημοσιογραφικές επιχειρήσεις μπόρεσαν να έχουν λόγο στη λειτουργία της εφημερίδας και να αντιμετωπίζονται ισότιμα.
Στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 κέρδισε το βραβείο «Δημοσιογράφος της χρονιάς της Βόρειας Επικράτειας». Στην απονομή των βραβείων, ωστόσο, ο ίδιος δεν παρευρέθηκε και το βραβείο παρέλαβε εκ μέρους του συνάδελφός του .
Ασυμβίβαστος και μαχητικός, ο Γιάννης Λοΐζου κατάφερε να γράψει με το δικό του τρόπο την ιστορία του σ’ αυτόν τον τόπο και να γίνει ο μυθικός δημοσιογράφος που κάθε επαγγελματίας του χώρου θα ζήλευε το έργο του και την προσφορά του.