Το Γούλονγκονγκ βρίσκεται περίπου 80 χλμ. νοτίως από το Σύδνεϋ και είναι η μεγαλύτερη πόλη της περιφέρειας Illawarra της Νέας Νότιας Ουαλίας. Η περιοχή έχει έκταση πάνω από οκτώ χιλιάδες τετραγωνικά χλμ. και πληθυσμό κοντά στο μισό εκατομμύριο. Το Γούλονγκονγκ είναι η μεγαλύτερη πόλη της και βρέχεται ανατολικά από τον Ειρηνικό Ωκεανό και δυτικά προστατεύεται από τα Γαλάζια Βουνά (Blue Mountains).
Πρωτοκατοικήθηκε από τους λευκούς άποικους το 1815 και η πρώτη βιομηχανία σιδήρου δημιουργήθηκε εδώ στο Port Kembla το 1827, το οποίο είναι και ένα μεγάλο ανοιχτό λιμάνι. Η μεγάλη Εταιρία ΒΗΡ την αγόρασε το 1836 και έγινε έτσι ο καταλύτης της ανάπτυξης της πόλης του Γούλονγκονγκ και της οικονομίας της. Ανακηρύχθηκε σε πόλη το 1842 και ο πληθυσμός της σήμερα υπερβαίνει τις 200.000 κατοίκους. Το Γούλονγκονγκ έχει πολλά εκπαιδευτικά ιδρύματα: Δημοτικά σχολεία, Γυμνάσια, Τεχνικές Σχολές, με κορυφαίο το πασίγνωστο Πανεπιστήμιο Wollongong.
Στο Γούλονγκονγκ υπολογίζεται πως σήμερα ζουν γύρω στις 5.000 Έλληνες και οι περισσότεροι από αυτούς έφτασαν εδώ –για μια καλύτερη ζωή– στις αρχές της δεκαετίας του 1950 –πολλοί μέσω Μπονεγκίλα– ως εργάτες της βαριάς βιομηχανίας σιδήρου. Άλλοι πάλι ήρθαν εδώ και δημιούργησαν δικές τους επιχειρήσεις, όπως παντοπωλεία (γκροσαρίες), εστιατόρια, μιλκ μπαρ και άλλες.
Το Γούλονγκονγκ το έχω επισκεφτεί πολλές φορές, μια και πολλοί αγαπητοί συγγενείς και φίλοι μου κατοικούν σε αυτή την υπέροχη μεγαλούπολη. Επειδή όμως διαπιστώνω πως πολύ λίγα λέγονται, γράφονται ή ακούγονται για τους ομογενείς μας εδώ, η αναφορά μου τούτη εξυπηρετεί το σκοπό αυτό. Το σύντομο τούτο πόνημά μου είναι αφιερωμένο σε όλους αυτούς τους ομογενείς του Γούλονγκονγκ, οι οποίοι δίνουν ένα άξιο και πολύ δυναμικό παρών στην κοινωνία της Αυστραλίας. Φρονώ πως πρέπει η ελληνική ομογένεια της Αυστραλίας πρώτα, αλλά και της Ελλάδας, να γνωρίζει λίγα γι’ αυτούς τους συμπατριώτες μας που δημιουργούν και μεγαλουργούν στο χώρο τους και είναι άξιοι συγχαρητηρίων για όσα έχουν κατορθώσει και κρατούν πολύ ψηλά το ελληνικό τους όνομα. Πρέπει να ειπωθεί εδώ, πως το σημείωμα τούτο δεν είναι επισταμένη ιστορική έρευνα, ούτε καλύπτει λεπτομέρειες για όλες τις χιλιάδες των συμπατριωρών μας στην περιοχή τούτη, αλλά σημειώνω εδώ πως μία τέτοια εργασία χρειάζεται να γίνει –και μάλιστα σύντομα– με όλες τις μαρτυρίες της πρώτης γενεάς που δυστυχώς και εδώ φθίνει.
Λέγεται πως από τους πρώτους Έλληνες που ήρθαν στο Γούλονγκονγκ ήταν ο Τομ Τάσης από την περιοχή Καστοριάς και άνοιξε το πρώτο ελληνικό εστιατόριο της πόλης. Περίπου την ίδια εποχή ο Ανδρέας Μαυρομάτης άνοιξε ένα ελληνκό παντοπωλείο το οποίο λειτουργεί μέχρι σήμερα ως γκροσαρία. Η πρώτη ελληνική εκκλησία που χτίστηκε στο Γούλονγκονγκ ήταν ο Τίμιος Σταυρός το 1961 και ανήκει στην Αρχιεπισκοπή της Αυστραλίας. Δέκα χρόνια αργότερα χτίστηκε η Ανεξάρτητη εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου. Και οι δύο διατηρούν σχολείο της ελληνικής γλώσσας και των ελληνικών μας παραδόσεων.
Το 1979 γίνεται μία κοινωνική προσπάθεια συσπείρωσης όλων των ελλήνων για να οργανωθεί μία Ελληνική Λέσχη, ως κοινό ελληνικό σημείο επαφής, αλλά και, ταυτόχρονα, να ιδρυθεί και να οικοδομηθεί Ελληνικό Γηροκομείο στο Γούλονγκονγκ.
Η προσπάθεια αυτή καρποφόρησε και ο αριθμός των ιδρυτικών μελών της Ελληνικής Λέσχης έφτασε στα 280 μέλη. Ως πρώτος πρόεδρος της Λέσχης ανακηρύχθηκε ο Κώστας Μπακαλίδης. Τα ιδρυτικά μέλη συνέβαλαν με συνδρομή $200.00 και άλλοι πρόσφεραν χρηματικά ποσά ως δάνεια.
Πολύ σύντομα αγοράστηκε και η πρώτη περιουσία –ένα ευρύχωρο παλιό γκαράζ με άλλα δύο κτίσματα– στο 57 Princess Highway στο West Wollongong, όπου χτίστηκε η Ελληνική Λέσχη, ένα υπέροχο και καλαίσθητο κτήριο, με εστιατόριο, με αίθουσα τυχερών παιχνιδιών, ελληνικό καφενείο και εδώ συστηματικά λειτουργεί πλέον το πασίγνωστο στην πόλη Wollongong Hellenic Club. Είναι ανοιχτό σε όλους τους κατοίκους της πόλης και υποστηρίζεται από όλους και όχι μόνο από τους Έλληνες. Εδώ γίνονται και όλες οι εκδηλώσεις των Ελλήνων: εθνικές γιορτές, η γιορτή της Πρωτοχρονιάς, η γιορτή του Melbourne Cup Day, αλλά και κοινωνικές εκδηλώσεις, όπως γάμοι, βαπτίσια κ.λπ. Η Λέσχη διατηρούσε και Χορευτικό Συγκρότημα. Να σημειωθεί όμως εδώ πως οι εκδηλώσεις αυτές έχουν περιοριστεί τα τελευταία χρόνια, αλλά τα ελληνικά βράδια με λαχνούς και καλό φαγητό δίνουν μία εικόνα ζωντάνιας της Λέσχης και αποτελούν σημείο κοινωνικής επαφής όλων των Ελλήνων. Γίνεται μία γενική προσπάθεια να προσελκυστούν οι νέοι στις εκδηλώσεις αυτές όπως τα πρώτα χρόνια της ύπαρξης της Λέσχης. Για τη βοήθεια προς την Ελληνική Λέσχη τα μέλη και φίλοι αγόρασαν και φύτεψαν ελιές προς το ποτάμι του οικοπέδου, έναντι $100.00 η μία και το γεγονός τούτο ήδη έδωσε εικόνα ελληνικής φύσης. Στα αμέσως μελλοντικά σχέδια της Λέσχης είναι η ανοικοδόμηση του Ελληνικού Γηροκομείου για την εξυπηρέτηση όλων.
Ο χώρος είναι έτοιμος και περιμένει τις δραστηριότητες των νέων Ελληνοαυστραλών που γεννήθηκαν στην Αυστραλία, να αναλάβουν τα εθνικά τους καθήκοντα. Όπως και η υποδειγματική Ελληνική Λέσχη που λειτουργεί στην Καμπέρα, αλλά και στο Σύδνεϋ, η Ελληνική Λέσχη Γούλονγκονγκ δεν υστερεί σε τίποτε και γίνεται και αυτή υπόδειγμα για όλους μας. Μακάρι και στη Μελβούρνη να είχαμε κάτι παρόμοιο. Επίσης, να αναφέρουμε εδώ πως στο Γούλονγκονγκ λειτουργεί με επιτυχία και η Λέσχη των Κυπρίων η οποία βρίσκεται πολύ κοντά στο κέντρο της πόλης.
Στο χώρο της εκπαίδευσης θα πρέπει να σημειώσουμε πως η κοινωνία του Γούλονγκονγκ έχει ήδη πλαισιωθεί με πολλούς νέους έλληνες επιστήμονες σχεδόν σε κάθε κλάδο: δικηγόροι, γιατροί, φυσιοθεραπευτές, δάσκαλοι, καθηγητές και πολλοί πετυχημένοι επιχειρηματίες. Είδα πως ο ελληνικός Τύπος του Σύδνεϋ φτάνει… λιγοστός εδώ, αλλά και ο «Νέος Κόσμος» της Μελβούρνης διαβάζεται και αυτός. Το ελληνικό ραδιόφωνο ακούγεται σε λιγοστά σπίτια και η SBS σε λιγότερα. Στο κεντρικό νεκροταφείο που επισκέφτηκα οι αγγλόφωνες επιγραφές είναι οι περισσότερες, αλλά υπάρχει και το «Ενθάδε κείται…»
Τέλος, να σημειώσω και μερικά παράπονα που άκουσα: Έλληνες βουλευτές και πρόξενοι δεν έρχονται ποτέ στην πόλη τους, αλλά ούτε ένα ελληνικό έντυπο δεν στέλνεται εδώ από το ελληνικό κράτος. Άκουσα την έκφραση: «Είμαστε τελείως αποκομμένοι από την επίσημη και αγαπημένη μας πατρίδα Ελλάδα!». Εντούτοις, το ελληνικό στοιχείο φαίνεται και δημιουργεί επάξια στην πολύ φιλόξενη και δραστήρια πόλη του Γούλονγκονγκ.
Από τη Μελβούρνη τους χαιρετούμε αδελφικά και τους συγχαίρουμε για ό,τι επιτελούν τόσο επάξια και πολύ φιλότιμα.
