Η μουσική κληρονομιά του Ντέμη Ρούσσου αγγίζει τα όρια του θρύλου και όχι άδικα, όντας ένας από τους λίγους Έλληνες που κατάφεραν να γνωρίσουν τόσο μεγάλη καταξίωση διεθνώς στην καριέρα τους, έχοντας πουλήσει πάνω από 70 εκατομμύρια δίσκους.
Ήταν ένα από τα «παιδιά της Αφροδίτης», του ελληνικού συγκροτήματος προοδευτικής ροκ μουσικής Aphrodite’s Child που ιδρύθηκε το 1967.
Συμμετείχαν οι Βαγγέλης Παπαθανασίους (πλήκτρα), Λουκάς Σιδεράς (ντράμς και φωνητικά), Αργύρης «Silver» Κουλούρης (κιθάρα) και ο… Αρτέμιος Βεντουρής-Ρούσσος (μπάσο κιθάρα και φωνητικά).
Όταν ο Ντέμης Ρούσσος έφυγε από τη ζωή στις αρχές του 2015 στα 69 του χρόνια, η είδηση του θανάτου του προκάλεσε ρίγη συγκίνησης στους φίλους της μουσικής ανά τον Κόσμο.
Πολλοί ανέτρεξαν στις αναμνήσεις τους, σε συναυλίες τη δεκαετία του ’70 όταν ο Έλληνας καλλιτέχνης μεσουρανούσε, σε δίσκους με τα τραγούδια του, σε όμορφες στιγμές υπό τις μελωδίες του.
Ο Ντέμης Ρούσσος εκτός από μεγάλος μουσικός, όλου του κόσμου, με την χαρακτηριστική του φωνή και το ξεχωριστό ενδυματολογικό στυλ με τις κελεμπίες, ήταν και πατέρας. Απέκτησε δύο παιδιά τον Κύριλλο και την Έμιλυ.
Ο Κύριλλος μάλιστα ακολουθεί τα βήματα του πατέρα του συνεχίζοντας τη… συζήτηση με τη μελωδία, την αρμονία, τις νότες.
Γεννήθηκε στη Γαλλία σε μία εποχή που ο Ντέμης Ρούσσος ήταν στον κολοφώνα της δόξας. Γι αυτόν ως παιδί όμως δεν είχε σημασία ο θρύλος, αλλά ο μπαμπάς του.
Οι πιο όμορφες αναμνήσεις από τον αυτόν, όπως δήλωσε στη συνέντευξη που παραχώρησε στην κυρία Πηνελόπη Μασούρη, ήταν «όταν ήμασταν απλά εκείνος και εγώ….».
Η μουσική… κυλάει στο αίμα του Κύριλλου. Ξεκίνησε το «ταξίδι» του ως DJ στις αρχές της δεκαετίας του 2000 παίζοντας σε clubs τόσο στο Παρίσι όσο και στην Αθήνα.
Από το 2015 επικεντρώθηκε στο τραγούδι και στη δημιουργία τραγουδιών, αντλώντας επιρροή από καλλιτέχνες και άλμπουμ της δεκαετίας του ’60 και του ’70.
Ένα αποτέλεσμα που αντικατοπτρίζεται στο EP «Opening Night» που κυκλοφορεί από τη Minos EMI, a Universal Music Company και περιλαμβάνει πέντε τραγούδια σε σύνθεση και παραγωγή του.
Μεταξύ τους μια διασκευή στο «On The Way Home» των Buffalo Springfield από το 1968 και το τραγούδι «When We Meet Again», η τελευταία ηχογράφηση του Ντέμη Ρούσσου.
Ο Κύριλλος Ρούσσος έχει επιλέξει σήμερα να ζει στην Κυψέλη με τη δική του οικογένεια θεωρώντας την Αθήνα μια πολύ ενδιαφέρουσα πόλη και αποφεύγοντας τα αεροπορικά ταξίδια που δεν του αρέσουν.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
1. Τι σας ενέπνευσε περισσότερο κατά τη διαδικασία των ηχογραφήσεων;
«Για εμένα η ηχογράφηση είναι μία διαδικασία συνεργασίας και δημιουργικότητας. Δεν ανήκω στους καλλιτέχνες που σχεδιάζουν τα πάντα από πριν. Γνωρίζω ότι δεν είμαι τέλειος και ότι δεν είμαι παντογνώστης. Ακούω τις ιδέες των άλλων μουσικών ή των τεχνικών ήχου και πιστεύω ότι η δημιουργικότητα είναι κάτι περισσότερο από απλή έκφραση ενός και μοναδικού ατόμου. Είναι επικοινωνία επίσης. Έτσι παρότι εμφανίζονται στο στούντιο με έναν ‘οδηγό’ για το πώς θέλω να ακούγεται το τραγιύδι, ακούω τις παρατηρήσεις των μουσικών μου και αμέσως ξεκινά μια συζήτηση για τη μελωδία, την αρμονία και τις νότες που πυροδοτεί την έμπνευση. Μετά από αυτό, αν τα αποτελέσματα είναι καλά, κρατάω το κομμάτι. Αν δεν μου αρέσει όμως ό,τι ακούω, το εγκαταλείπω».
2. Τι σημαίνει για εσάς το Παρίσι και τι η Αθήνα; Είναι η κατάλληλη στιγμή για να επιστρέψετε; Χρειάζεται όπως κάποτε να είσαι στις μητροπόλεις για να κάνεις καριέρα;
«Και οι δύο είναι πόλεις που αγαπώ και έχω μακρά σχέση με αυτές. Αλλά όσον αφορά στη μουσική ως καριέρα, πραγματικά δεν πιστεύω ότι η τοποθεσία μετρά πλέον όταν πρόκειται για τη δημιουργία. Η σχετικότητα ενός καλλιτέχνη και η ανάπτυξη κοινού σήμερα βασίζονται στο διαδίκτυο, στα social media με τα οποία μπορείς να έχεις ενασχόληση από όπου και αν βρίσκεται στον κόσμο… Αυτό που εξακολουθεί να συσχετίζεται με την τοποθεσία ή συνέβαινε έως ότου η COVID αλλάξει τα πάντα, είναι οι ζωντανές συναυλίες, ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο οι μουσικοί μπορούν να πληρώνονται μετά την πώληση δίσκων. Ορισμένες χώρες ή πόλεις έχουν περισσότερους ή πιο ευρύχωρους χώρους από άλλες ή παρέχουν περισσότερες ευκαιρίες για καλλιτεχνικές παραστάσεις….Αλλά όπως προανέφερα, με την COVID όλα άλλαξαν. Κανείς δεν κάνει συναυλίες, πουθενά και πολλοί χώροι ανά τον κόσμο κινδυνεύουν να κλείσουν για τα καλά. Οπότε για την ώρα, μικρή διαφορά βλέπω στο που έχω φυσική παρουσία. Το αύριο είναι άλλη ιστορία».
3. Πότε και πως ήταν το πρώτο σας ταξίδι στην Ελλάδα;
«Ήμουν πολύ μικρός για να θυμάμαι την πρώτη φορά που ήρθα στην Ελλάδα. Ήμουν μόλις 3 ετών. Αλλά θυμάμαι τις επισκέψεις εδώ συχνά ενώ μεγάλωνα και βέβαια θυμάμαι περισσότερο τα νησιά και τα καλοκαίρια. Ήταν μαγικά. Ακόμη είναι».
4. Περιγράψετε μας μία τέλεια μέρα που περάσατε με τον πατέρα σας και θέλετε να θυμάστε…
«Ξέρετε, είχαμε πάντα πολλούς ανθρώπους γύρω μας, ειδικά όταν ήμουν παιδί. Οπότε οι καλύτερες στιγμές που πέρασα με τον πατέρα μου ήταν όταν ήμασταν απλά εκείνος και εγώ. Είτε καθόμασταν και συζητούσαμε στην κουζίνα ενώ ο Ντέμης μαγείρευε ή παρακολουθώντας μία ταινία μαζί και μετά τρώγαμε κάτι».
5. Ποια είναι η αγαπημένη σας ταινία, το αγαπημένο σας τραγούδι και το αγαπημένο σας βιβλίο;
«Αυτή, είτε το πιστεύετε, είτε όχι, είναι η πιο δύσκολη ερωτήση που μπορεί να μου κάνει κάποιος. Υπάρχουν τόσα πολλά από τα οποία μπορώ να διαλέξω που έχω την εντύπωση πως το να επιλέξει εντέλει μοιάζει μάταιο. Αλλά για τώρα… θα μπορούσα να πω για ταινία το The Blues Brothers, για τραγούδι το Jeremy (unplugged version) των Pearl Jam και για βιβλία το The Picnic and Suchlike Pandemonium του Gerald Durrell».
6. Τι κάνετε για να… φορτίσουν οι δημιουργικές σας μπαταρίες; Από που αντλείτε έμπνευση;
«Η έμπνευση προκύπτει από παντού. Συνήθως μία στιγμή ή ένα γεγονός που αφήνει μία εντύπωση σε εμένα μπορεί να οδηγήσει σε ένα τραγούδι. Έχω πολλές ιδέες επίσης όταν ταξιδεύω. Πηγαίνοντας κάπου στη φύση, κοντά στην θάλασσα ή το βουνό είναι ένας σπουδαίος τρόπος να αποκτήσω τη διαύγεια στο μυαλό μου, δημιουργώντας κάπποιο χώρο για τη μούσα…».
7. Σε μια ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση τι σας δίνει ελπίδα;
«Η οικογένειά μου. Η σύζυγός μου είναι πραγματικά καλή στο να καταδεικνύει την πιο θετική πλευρά της ζωής όταν παίρνω πολύ σοβαρά ό,τι συμβαίνει και τα παιδιά μου, μου δίνουν ελπίδα καθώς μεγαλώνουν. Είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι μου».
8. Υπάρχουν πράγματα που θα ευχόσασταν να γνωρίζατε νεότερος;
«Τα πάντα! Είναι αστείο, όταν ήμουν παιδί οι μεγάλοι μού μιλούσαν για τη σοφία που έρχεται με την ηλικία. Αν ήξερα τότε ό,τι ξέρω τώρα… Σήμερα επαναλαμβάνω με τη σειρά μου ακριβώς το ίδιο και η 12χρονη κόρη μου με κοροϊδεύει».
9. Ποιο είναι σημαντικότερο μάθημα που πήρατε στη ζωή εντός και εκτός μουσικής;
«Το να είσαι αληθινός. Μου πήρε πολύ χρόνο για να καταλάβω τι πραγματικά σημαίνει. Αν προσπαθείς να χτίσεις τη ζωή σου έχοντας ως βάση αυτό που οι άλλοι περιμένουν από εσένα για να συμβάλεις στη δική τους ευχαρίστηση, είτε επαγγελματικά, είτε προσωπικά, θα αποτύχεις άσχημα σε κάποιο σημείο… θα φτάσεις στο αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι είσαι κομμάτι μίας μηχανής που έχουν κατασκευάσει άλλοι και αυτό θα σε κάνει δυστυχισμένο. Από την άλλη, αν χτίσεις τη ζωή σου βασιζόμενος στο ποιος πραγματικά είσαι και το ποιο είναι τα πραγματικά σου ‘θέλω’ τότε ως άτομο να νιώσεις ότι έχεις σκοπό και αυτό θα σε κάνει ευτυχισμένο κατά τη γνώμη μου. Η ζωή είναι αρκετά σύντομη για να τη σπαταλάς».
10. Υπήρξε κάποιο τραγούδι σας που σας δυσκόλεψε περισσότερο στην ηχογράφηση ;
«Όχι πραγματικά. Ήξερα τι ήθελα από αυτά τα τραγούδια και ήμουν πολύ τυχερός να συνεργαστώ με ορισμένους πολύ ταλαντούχους μουσικούς, καθώς και τον συμπαραγωγό μου, οπότε η διαδικασία ήταν αρκετά εύκολη και ευχάριστη. Είμαι από αυτούς τους ανθρώπους που αν κάτι με προβληματίζει ή αν έχω απλά ‘κολλήσει’ σε κάτι θα το κάνω πέρα και θα εργαστώ σε κάτι άλλο, επανερχόμενος στο πρόβλημα αργότερα, με πιο φρέσκια ‘ματιά’ αλλά στην περίπτωση του ‘Opening Night’ όλα πήγαν τελεια».
11.Όταν τελειώσει αυτή η κρίση πιστεύετε ότι θα υπάρξει μία μεγάλη «έκρηξη» ευτυχίας με όλα σε υπερθετικό βαθμό και κυρίως διασκέδαση; Πως ετοιμάζεστε για κάτι τέτοιο;
«Είναι πιθανό. Εκτιμώ ότι οι άνθρωποι πάντα θέλουν τη διασκέδαση και πάντα θα πηγαίνουν να μοιραστούν αυτή την εμπειρία με άλλους. Οπότε ναι, πιστεύω ότι όταν ανοίξουν τα bars και τα clubs, οι άνθρωποι θα είναι εκεί, όπως όταν διψούν και ανοίξεις ένα πηγάδι, θα έρθουν. Δυστυχώς, πιστεύω ότι θα πάρει κάποιο καιρό πριν το δούμε να συμβαίνει και σίγουρα όταν αυτή η μέρα έρθει, θα είναι με μέτρα που δεν υπήρχαν πριν την COVID. Πώς αυτό να μετουσιωθεί πρακτικά και οικονομικά για τα bars και τα clubs, θα το δούμε, αλλά θα έχει άμεσο αντίκτυπο στο πώς εμείς ως καλλιτέχνες μπορούμε να προετοιμαστούμε γι’ αυτό… Μέχρι τότε μπορούμε να εξασκούμαστε και να περιμένουμε».
12. Τι αναμνήσεις έχετε από το… ξέφρενο clubbing στα τέλη της δεκαετίας του ’90;
«Τι τρελή εποχή που ήταν. Ειλικρινά είναι πολλά που δεν θυμάμαι. Αλλά θυμάμαι πως ήταν τότε που το ξεκίνησε να γίνεται κάτι μεγαλύτερο. Οι ήχοι, οι άνθρωποι, οι ρυθμοί. Ήταν όλα πολύ συναρπαστικά. Ήμασταν ακόμη σε μία εποχή που οι άνθρωποι ζούσαν (σ)τη στιγμή χωρίς να σταματούν κάθε 5 λεπτά για να βγάλουν μία selfie. Το να βγεις έξω, σήμαινε να… βγεις έξω, όχι να βγεις για να έχεις κάτι να αναρτήσεις στο Instagram…Κάθε βράδυ ήταν ένα πάρτι και ήμασταν τόσο νέοι και αθώοι. Νομίζαμε ότι θα κρατήσει για πάντα.
13. Ποια είναι τα τρία χαρακτηριστικά που πιστεύετε ότι απαιτεί η δουλειά σας;
«Πρέπει να μπορείς να ακούσεις. Πρέπει να εμπιστευτείς τα ένστικτά σου. Και πρέπει να κάνεις λάθη ώστε να μπορέσεις να μάθεις από αυτά».
14. Είναι ο πατέρας σας πρότυπο άντρα για σας τώρα που μεγαλώνετε;
«Είμαι σε μία ηλικία τώρα, στην οποία, όταν ήταν ο πατέρας μου σε αυτή, τον θυμάμαι καθαρά. Είμαστε δύο πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι, παρότι έχουμε πολλές ομοιότητες στον χαρακτήρα μας. Οπότε υπάρχουν πολλά στοιχεία σε προσωπικό επίπεδο που δεν είναι τα ίδια για εμένα, όπως ήταν γι’ αυτόν. Ένα πράγμα για το οποίο έχω τρομερό σεβασμό και ελπίζω να έχω μάθει από αυτόν είναι ο επαγγελματισμός του και το επιχειρηματικό του δαιμόνιο όσον αφορά στη μουσική βιομηχανία. Ήξερε για τι μιλούσε όταν επρόκειτο γι’ αυτό το θέμα και βέβαια είχε μία τεράστια διεθνή καριέρα, για πολλά χρόνια, από την οποία έμαθε».
15. Εκτός από τη μουσική ποιο άλλο ταλέντο θα θέλατε να είχατε;
«Θα ήθελα να μπορούσα να σχεδιάσω καλύτερα. Δεν είμαι πολύ καλός σε αυτό. Επίσης, θα ήθελα να έκανα πιο έξυπνη διαχείριση των χρημάτων. Δεν είμαι πολύ καλός σε αυτό επίσης».
16. Ποια αξία σας αρέσει περισσότερο σε μια γυναίκα;
«Η υπομονή. Μία γυναίκα μπορεί να έχει ατελείωτη υπομονή όσον αφορά στους ανθρώπους και τα πράγματα που αγαπά και όντας κάποιος ο οποίος χρειάζεται πολλή υπομονή για να συμβιώσεις μαζί του, το σέβομαι και το θαυμάζω αυτό».
17. Είναι τελικά ινδάλματα οι ροκ σταρ ή μήπως είναι οι γιατροί;
«…Η αλήθεια είναι ότι τα ινδάλματα του σήμερα είναι οι youtubers, οι Instagram influencers και ορισμένοι δισεκατομμυριούχοι στον τομέα τεχνολογίας. Ως κοινωνία κάνουθμε κάτι πολύ λάθος».
18. Ποιο είναι το μότο σας;
«Πάντα να έχεις μαζί σου δύο αναπτήρες και μία ομπρέλα».
* Η Πηνελόπη Μασούρη σπούδασε ιστορία της τέχνης, κινηματογράφο, φωτογραφία, χορό και υποκριτική στην Αθήνα, στη Ρώμη και τη Νέα Υόρκη. Έχει συνεργαστεί με πολλά περιοδικά τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια φωτογραφίζοντας επώνυμους. Έχει διοργανώσει ατομικές εκθέσεις σε εκθεσιακούς χώρους και γκαλερί, κι έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις. Υπήρξε φωτογράφος πλατώ σε πολλές πρόσφατες ελληνικές ταινίες, ενώ κάνει κοσμικό ρεπορτάζ.
