Σήμερα θα πιαστώ στα χέρια με το Σωκράτη. Θα διαφωνήσω με την άποψη του μεγάλου δασκάλου, ότι ουδείς άνθρωπος είναι κακός ηθελημένα.
«Ουδείς εκών κακός» έλεγε ο μεγάλος δάσκαλος της αρχαιότητας, άποψη θεμελιωμένη στην πίστη του, ότι ο άνθρωπος πράττει το καλό για να είναι ευτυχισμένος. Όπως έλεγε, σε ελεύθερη ερμηνεία, ευτυχία είναι να πράττεις το καλό και δυστυχία να πράττεις το κακό. Άρα, οι άνθρωποι οφείλουμε να γνωρίζουμε το καλό και να το πράττουμε για να νοιώθουμε ευτυχισμένοι.
Θα διαφωνήσω, λοιπόν, με το σοφό μου πρόγονο και θα συνταχθώ με τον Ιμμάνουελ Καντ, ο οποίος πίστευε, επίσης σε ελεύθερη ερμηνεία, ότι η διάπραξη του καλού ή του κακού από τον άνθρωπο δεν εξαρτάται από τη γνώση του καλού και του κακού, εξαρτάται από τη βούλησή του να πράξει το καλό για να αποφύγει το κακό.
Προϋποθέτει και η άποψη του Καντ τη γνώση του καλού και του κακού, αλλά με βοηθά περισσότερο να ερμηνεύσω την «ακρασία», την αδυναμία της ηθικής να καθορίζει τις πράξεις των ανθρώπων, όταν η κάθε πράξη μας καθορίζεται από τη θέλησή μας, όχι από τη γνώση μας.
Με βοηθά περισσότερο η άποψη του Καντ περί βούλησης των ανθρώπων, για να ερμηνεύσω την τερατώδη συμπεριφορά καθολικών παπάδων της Αυστραλίας, που επί δεκαετίες κακοποιούσαν σεξουαλικά ανήλικα παιδιά, που τους εμπιστεύονταν οι πιστοί γονείς τους ή το κράτος.
Ωχρίασα, παρακολουθώντας την κατάθεση του Καθολικού Αρχιεπισκόπου της Καθολικής Εκκλησίας Σίδνεϊ, καρδινάλιου George Pell, στην κοινοβουλευτική επιτροπή έρευνας σεξουαλικών κακοποιήσεων στη βουλή της Βικτωρίας.
Ο καρδινάλιος Pell επιβεβαίωσε τις σεξουαλικές κακοποιήσεις ανηλίκων από καθολικούς κληρικούς και εξέφρασε τη βαθύτατη λύπη του, για την απόφαση των συναδέλφων του κληρικών να αποκρύψουν τις βάναυσες κακοποιήσεις ανηλίκων «για να προστατεύσουν το κύρος της εκκλησίας. Για να μην ξεσπάσει σκάνδαλο».
Ναι, όλοι γνώριζαν στην Καθολική Εκκλησία, ότι κάποιοι νταβραντισμένοι κληρικοί εκτονώνονταν σε ανήμπορα, να αντιδράσουν, ανήλικα παιδιά, αλλά κρατούσαν κλειστά τα στόματά τους για να μην βλάψουν το κύρος της Εκκλησίας που υπηρετούσαν.
Αλήθεια, τι είναι η Εκκλησία στη χριστιανική θρησκεία; Είναι, εξ όσων γνωρίζω, «η ιδρυθείσα κοινωνία από τον Ιησού Χριστό». Ποια κοινωνία υπηρετούν, λοιπόν, κληρικοί οι οποίοι βιάζουν ανηλεώς και χωρίς φόβο Χριστού τα αγαθότερα πλάσματά της, τα παιδιά της; Σαφώς, καμία. Ποια κοινωνία του Χριστού υπηρετούν οι κληρικοί, που ενδίδουν στη διαστροφή και παρακούουν τη θεϊκή εντολή «αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν», να αγαπάς το διπλανό σου, το συνάνθρωπό σου, όπως αγαπάς τον εαυτό σου.
Το τραγικό, στην υπόθεση των βαρβάτων κληρικών της Καθολικής Εκκλησίας είναι, ότι διέπραξαν διπλό έγκλημα. Κακοποίησαν ανήλικα παιδιά ηθελημένα και κατά συρροή, από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα που μπορεί να διαπράξει ο άνθρωπος, και έκρυψαν τα εγκλήματά τους φοβούμενοι τις συνέπειες του νόμου και την έκρηξη σκανδάλου στις τάξεις της εκκλησίας τους.
Και εδώ είναι, που ο Καντ με βολεύει περισσότερο από το Σωκράτη. Με βολεύει, διότι η βούληση οδήγησε αυτά τα τέρατα στη διάπραξη εγκλημάτων, όχι η άγνοια του καλού ή η αδυναμία τους να διακρίνουν το καλό από το κακό. Διότι μιλάμε για ανθρώπους με θεολογική και κοσμική μόρφωση.
Εκτός εάν οι περί ου ο λόγος κληρικοί ήταν κούφιοι, οπότε δεν απέκτησαν ποτέ την αληθινή γνώση, που εκπορεύεται από το εσωτερικό είναι κάθε ανθρώπου. Και αφού δεν απέκτησαν γνώση δεν ενεργοποίησαν ποτέ το μυαλό τους.
Και καλά αυτοί, ήταν κούφιοι, ανεγκέφαλοι, δέσμιοι του πάθους τους. ΟΙ φωτισμένοι, οι έμπλεοι γνώσης και ηθικής προϊστάμενοί τους γιατί σιώπησαν; Γιατί αγνόησαν τις γοερές κραυγές εκατοντάδων θυμάτων για δικαίωση; Γιατί ως φωτισμένοι καθολικοί επίσκοποι, αρχιεπίσκοποι και καρδινάλιοι έγιναν εκόντες κακοί; Γιατί αμάρτησαν ηθελημένα; Προφανώς για να προστατεύσουν την εκκλησία τους από το σκάνδαλο και, κυρίως, το ταμείο της εκκλησίας τους από το οποίον βγήκαν, ήδη, αποζημιώσεις στα θύματα και θα βγουν κι άλλες, όταν το επίσημο κράτος απαιτήσει τη νομιμοποίηση της Καθολικής Εκκλησίας ως νομική οντότητα με υποχρεώσεις έναντι τρίτων, αντί να συνεχίζει να λειτουργεί ως επενδυτική οντότητα, μόνο.
Για να προλάβω τους κυνικούς, που θα σπεύσουν να ρωτήσουν: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχουν τέτοια κρούσματα; Σε αυτούς απαντώ με τη ρήση του Ιησού χριστού «…καθώς ακούω κρίνω», δηλαδή κρίνω βάσει όσων ακούω. Και αυτά που ακούω δεκαετίες, τώρα, είναι η κακοποίηση ανήλικων παιδιών από καθολικούς κληρικούς σε σχολεία, κατασκηνώσεις και ναούς.
