Η Ένωση Θεσσαλονικέων «Ο Λευκός Πύργος», ιδρύθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ‘60.
Διαθέτει ιδιόκτητο κτίριο επί της High St., στο Northcote και έχει μια ιδιαιτερότητα που θα ζήλευαν πολλοί. Η Μελβούρνη είναι από το 1984 αδελφοποιημένη πόλη με τη νύφη του Θερμαϊκού και ο Σύλλογός τους αρμόδιος για την οργάνωση των ετήσιων εκδηλώσεων.
Με αφορμή την παραίτηση της κ. Κάτιας Ζήκου από τη θέση της προέδρου, μιλήσαμε μαζί της για την περίοδο της προεδρίας της, τα επιτεύγματα του Συλλόγου, τους συνεργάτες της και, φυσικά, τους λόγους που την ώθησαν στην παραίτηση.
“Δυστυχώς, κακές νοοτροπίες και κακές πρακτικές απομάκρυναν και τους τρεις αξιόλογους συνεργάτες μου”
ΕΡ.: Απ’ ό,τι γνωρίζουμε, η θητεία σας στο Δ.Σ. της Ένωσης τελειώνει τον Οκτώβρη. Κάπου εκεί το Διοικητικό Συμβούλιο καλεί Γενική Συνέλευση και εκλέγεται το νέο. Εσείς όμως πήρατε μια απόφαση -κατά πολλούς «αστραπή»- και παραιτηθήκατε από τον Σύλλογο, στον οποίο κατά γενική ομολογία, δώσατε ένα μεγάλο κομμάτι του πολύτιμου χρόνου σας. Πώς το εξηγείτε;
Κ.Ζ.: Η Ένωση Θεσσαλονικέων είναι ένας ιστορικός θεσμός. Είναι και πρέπει να είναι πάνω από εμάς, τους παροδικούς προέδρους ή αξιωματούχους συμβούλους που είμαστε εξ ορισμού για μια θητεία χρόνου. Επιπλέον, η Ένωση, επέζησε πολλών αλλαγών πόσο μάλλον Διοικητικών Συμβουλίων. Όλοι εμείς υπηρεσία προσφέρουμε, διότι για υπηρεσία πρόκειται, η οποία πιστεύω ότι έχει αρχή και τέλος. Οπότε η παραίτησή μου, ήταν συνειδητή απόφαση.
ΕΡ.: Πότε άρχισε η θητεία σας; Κάνοντας την αυτοκριτική σας, πως θα χαρακτηρίζατε αυτή την περίοδο;
ΚΖ.: Η θητεία μου άρχισε με την εκλογή μου το 2009 στο αξίωμα της προέδρου. Και βέβαια έχω κάνει την αυτοκριτική μου. Σε γενικές γραμμές αισθάνομαι πολύ υπερήφανη γι’ αυτά που πετύχαμε.
ΕΡ.: Υπήρξαν δυσκολίες;
ΚΖ.: Φυσικά. Και δυσκολίες και προκλήσεις, όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλα τα Σωματεία, που οι διοικούντες είναι άτομα προχωρημένης ηλικίας. Χωρίς να θέλω να προσβάλω κανένα, η μειωμένη γνώση της Αγγλικής, η έλλειψη ικανότητας χρήσης της τεχνολογίας και του ιντερνέτ, απαραίτητα εργαλεία για την συμπλήρωση αιτήσεων και της απαιτητικής αλληλογραφίας του Συλλόγου μας με το Δήμο Μελβούρνης, παρακάμφτηκαν, λόγω του ενθουσιασμού και της εργατικότητας τεσσάρων – πέντε μελών του Διοικητικού Συμβουλίου. Πιστεύω ότι τα καταφέραμε θαυμάσια.
ΕΡ.: Τι έγινε στα 3½ χρόνια της θητείας σας;
ΚΤ.: Εκτός από τις πολιτιστικές εκδηλώσεις, στις οποίες έβαλα την προσωπική μου σφραγίδα, όπως βραδιά καντάδας, κρασιού, Λαδάδικα, τις βραδιές ταβέρνας και τις κοινωνικές συγκεντρώσεις, ομιλίες, εκθέσεις Ζωγραφικής, κλπ, η Ένωση, οργανώνει τον ετήσιου χορό και το φεστιβάλ στο Federation Square.
ΕΡ.: Μιλήστε μας για το θεσμό.
ΚΖ.: Το 1984, ο Δήμος Μελβούρνης έγινε επίσημα αδελφή πόλη με τη Θεσσαλονίκη. Έτσι, ο εκάστοτε δήμαρχος, είναι δεσμευμένος να υποστηρίζει το θεσμό. Για παράδειγμα, η ενοικίαση του Town Hall, που μεταφράζεται σε ενοίκιο $6,000, η Ένωσή μας το απολαμβάνει δωρεάν, όπως επίσης μας χορηγούνται και άλλες μικρότερες αίθουσες του Δήμου στην πόλη.
Όμως για να φτάσουμε μέχρι εκεί, απαιτείται ένας καλός σχεδιασμός και μια τεράστια προετοιμασία από το Διοικητικό Συμβούλιο, γιατί ο Δήμος απαιτεί ηλεκτρονική και λεπτομερή αναφορά για τα προτεινόμενα πολιτιστικά δρώμενα, τους συμμετέχοντες, τους καλλιτέχνες με επιμέρους λεπτομέρειες, όπως διαφήμιση, εισιτήριο εισόδου και άλλα πολλά.
Και εδώ είναι που χρειάζονται οι γνώσεις της τεχνολογίας και η γλώσσα, που προείπα. Θεωρώ ότι ήμουν τυχερή γιατί είχα καλούς συνεργάτες.
ΕΡ.: Πόσες φορές κατά τη διάρκεια της θητείας σας χρησιμοποιήσατε το Town Hall;
ΚΖ.: Το μεγάλο χωλ τρεις φορές. Αποκορύφωμα των εκδηλώσεων, θεωρώ, ότι ήταν το κονσέρτο με τίτλο «Ο Βασίλης Τσιτσάνης της Θεσσαλονίκης», το οποίο παρακολούθησαν 900 συμπάροικοι. Ήταν μια αξιόλογη σύμπραξη δυνάμεων από μουσικούς, όπως η Ελισάβετ Εξηντάρη, ο Αχιλλέας Γιαγκούλης και άλλοι και το θεατρικό με το Θανάση Μακρυγιώργο και το Νίκο Σουλάκη. Εδώ οφείλω να αναφέρω την γενναιόδωρη χορηγία των $12,000 από τους αδελφούς Κώστα και Τάμη Σαρησταύρου.
ΕΡ.: Γιατί λέτε είχα; Πού πήγαν αυτοί οι συνεργάτες;
ΚΖ.: Δυστυχώς, κακές νοοτροπίες και κακές πρακτικές απομάκρυναν και τους τρεις αξιόλογους συνεργάτες μου. Ήταν οι άνθρωποι με γνώσεις, ικανότητες, ενθουσιασμό, που γίνονταν θυσία στην οργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων, αντιπροσώπευαν την Ένωση στις Αυστραλιανές Αρχές, έτσι για να αναφέρω μερικά.
ΕΡ. Αν κατάλαβα καλά, άρχισαν τα δύσκολα για εσάς;
ΚΖ. Ακριβώς. Παρά τις προσπάθειες και εκκλήσεις για στελέχωση των θέσεων με νέα μέλη, δεν τα κατάφερα. Πιστεύω ότι από τότε άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για μένα.
ΕΡ.: Κάπου εκεί πήρατε την απόφαση της παραίτησης;
ΚΖ.: Δύσκολη ερώτηση. Η θητεία μου έληγε τον Οκτώβρη προς Νοέμβρη. Θεώρησα φρονιμότερο να φύγω τώρα, που ο Σύλλογος είναι στα «ψηλά», τώρα που επιτυχίες του Συμβουλίου μας είναι νωπές, πρόσφατες και να δώσω χρόνο στην νέα πρόεδρο να ετοιμαστεί για τους εορτασμούς του Νοέμβρη. Χαίρομαι που δέχθηκε να αναλάβει η Μαριάνθη Ξάνθη, που κάποτε ήταν και στο δικό μας συμβούλιο. Πρόκειται για μια αξιόλογη κοπέλα, μορφωμένη, η οποία παραλαμβάνει και ένα ταμείο της τάξης των $45,000. Που σημαίνει ότι η ταμίας μας, έχει κάνει καλό κουμάντο.
ΕΡ.: Η επιστολή προς την Παμμακεδονική κ. Ζήκου έχει σχέση με την παραίτησή σας;
ΚΖ.: Είναι σοβαρό και αστείο συγχρόνως. Ποτέ εγώ δεν θα συναινούσα για μια τέτοια επιστολή με τέτοια επιχειρηματολογία, διότι οι διαφορές μας με τη Παμμακεδονική είναι εκεί. Ωστόσο ποτέ δεν τις διαχειρίστηκα με δημοσιεύσεις και προσωπικές επιθέσεις. Ευτυχώς ή δυστυχώς όμως για τους κακόβουλους, η παραίτησή μου προηγήθηκε της δημοσίευσης της επιστολής. Οπότε εκ παραδρομής, δεν υπογράφτηκε από την διάδοχο πρόεδρο. Δηλώνω λοιπόν ότι δεν είχα καμία σχέση, ούτε και είχα λάβει γνώση.
ΕΡ. Η σχέση σας με την Ένωση;
ΚΖ. Αγαπώ και στηρίζω την Ένωση Θεσσαλονικέων. Αν και φεύγω δεσμεύομαι να βοηθώ όπως μπορώ το Συμβούλιο. Με την ευκαιρία θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συνεργάτες μου, και ιδιαίτερα την κ. Ελένη Βασιλειάδη, την κ. Περσεφόνη Γκουλέτσα και τον κ. Παύλο Αλβανό, για την άψογη συνεργασία και την πολύτιμη βοήθεια στο Σύλλογο και σε εμένα προσωπικά. Εύχομαι στο νέο Συμβούλιο καλή επιτυχία.