H περίοδος αυτή είναι ιστορική για την Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Μελβούρνης και Βικτώριας καθώς γινόµαστε µάρτυρες µεγάλων αλλαγών και εξελίξεων, µε στόχο πάντα την ανανέωση και αναβάθμιση του ιστορικού οργανισµού. Μια από τις σηµαντικές αλλαγές που επιτελούνται είναι και η οικοδόµηση του νέου κοινοτικού κτιρίου στη θέση του παλαιού, στο οποίο στεγάζονταν για χρόνια τα γραφεία της Κοινότητας και είχε αναδειχθεί σε κέντρο του Ελληνισµού της Μελβούρνης,
Πότε οικοδοµήθηκε το κτίριο αυτό, πότε αγοράστηκε από την Κοινότητα και πώς ανακαινίσθηκε; Μια και το κτίριο αυτό έχει κατεδαφιστεί πλέον, κάνοντας χώρο για το νέο κοινοτικό οίκηµα, παρουσιάζουµε τα αποτελέσµατα µιας έρευνάς µας για το πώς περιήλθε στην Κοινότητα και πώς αξιοποιήθηκε στη συνέχεια.

Ανατρέχοντας στα πρακτικά της Κοινότητας και ιδιαίτερα σε αυτά της περιόδου 1959-1961, ανακαλύπτει κανείς πληθώρα πληροφοριών, αφενός για την αγορά του κτιρίου και αφετέρου για τα σχέδια, τις ανησυχίες και το διάλογο µεταξύ των µελών του Διοικητικού Συµβουλίου για την απόκτηση και την αξιοποίησή του.
Ακολουθεί µια ανασκόπηση των διαδικασιών που έλαβαν χώρα για την αγορά του «Tower Hotel», στη γωνία των οδών Ράσελ και Λόνστεϊλ, το οποίο στη συνέχεια ανακαινίσθηκε και µετατράπηκε σε Ελληνικό Κοινοτικό Κέντρο, στεγάζοντας σχεδόν για µισό αιώνα τα γραφεία της Κοινότητας, άλλες επιχειρήσεις και καταστήµατα και που στη θέση του τώρα οικοδοµείται το νέο, πολυώροφο, κοινοτικό κτίριο, στο οποίο θα στεγασθεί το Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο:
20 Ιουλίου 1959: Γίνεται η πρώτη αναφορά στα πρακτικά για την ευκαιρία αγοράς του Tower Hotel. Την πρόταση κάνει ο Γενικός Γραµµατέας της Κοινότητας Ευστάθιος Βλασσόπουλος, τονίζοντας ότι «το εν λόγω κτίριον είναι καταλληλότατον δια την στέγασιν των Κοινοτικών γραφείων, Κεντρικού Σχολείου και γενικώς Ελληνικού Κέντρου («Ελληνικής Γωνιάς») ως και προσοδοφόρον από οικονοµικής απόψεως».

Την πρόταση αυτή υποστηρίζει και ο Θησέας Μαρµαράς, εισηγούµενος στο Δ.Σ. να εγκρίνει προσφορά 33.000 λιρών και να εξουσιοδοτηθεί ο Ε. Βλασσόπουλος να διεκπεραιώσει την αγορά, πρόταση που δευτερώθηκε από τον Γ. Αγαθαγγελίδη.

Σύµφωνος δήλωσε και ο πρόεδρος Β. Λογοθέτης, θέτοντας την πρόταση προς συζήτηση. Όπως αναφέρεται στα πρακτικά της εν λόγω συνεδρίασης «άπαντα τα µέλη του Διοικητικού Συµβουλίου εκφράζουν την γνώµην ότι θα είναι ευχής έργον εάν η Κοινότητας κατορθώση την εν λόγω αγοράν». Αναφέρεται ακόµα ότι ο Δηµήτριος Ελεφάντης διαµαρτυρήθηκε λέγοντας ότι η Κοινότητα αφενός έχει ανάγκη Κοινοτικού Κτιρίου, αλλά πιστεύει ότι το προτεινόµενο κτίριο «δεν ανταποκρίνεται εις τα ανάγκας του Κοινοτικού Κέντρου» και ότι µέλη του Δ.Σ. «ενεργούν επιπολαίως και λαµβάνουν βεβιασµένας αποφάσεις».

Τελικά, η πρόταση τέθηκε προς ψήφιση και εγκρίθηκε, εγκαινιάζοντας έτσι τις διαδικασίες για την αγορά του κτιρίου.
27 Ιουλίου 1959: Ο κ. Βλασσόπουλος αναφέρει ότι έγινε δεκτή η προσφορά της Κοινότητας για την αγορά του Tower Hotel προς 33.000 λίρες.
21 Οκτωβρίου 1959: Ο πρόεδρος Β. Λογοθέτης ενηµέρωσε το Δ.Σ. ότι, σύµφωνα µε τον νοµικό σύµβουλο Ν. Mustow, πρέπει να εξουσιοδοτηθεί κάποιος για να αναλάβει τη διαχείριση του χοτέλ, µέχρις ότου ακυρωθεί η άδεια ποτών. Για το σκοπό αυτό εξουσιοδοτείται ο κ. Νικάκης. Συστήθηκε επίσης επιτροπή, αποτελούµενη από τον πρόεδρο, και τους Δ. Λούστα και Ν. Λεκατσά να παρευρεθούν στην παραλαβή του Tower Hotel.

Χαρακτηριστικό είναι ότι στην ίδια συνεδρίαση ο Θ. Μαρµαράς ανέφερε πως η ασφαλιστική εταιρεία Southern Cross προσέφερε 42.000 λίρες για την αγορά του χοτέλ από την Κοινότητα και ότι ο ίδιος προτείνει «όπως η Κοινότης πωλήση τούτο καθ’ ότι φρονεί ότι η τιµή είναι συµφέρουσα». Κανένας δεν δευτέρωσε την πρόταση, επειδή όλα τα άλλα µέλη «φρονούν ότι το κτίριον πρέπει να παραµείνει εις την ιδιοκτησίαν της Κοινότητος».

9 Νοεµβρίου 1959: Ο πρόεδρος Β. Λογοθέτης αναφέρει ότι παρουσιάσθηκαν πολλές δυσκολίες για την παραλαβή του Tower Hotel, «ο δε κ. Mustow θεωρεί ότι η παραλαβή θα παραµείνη µέχρι τα µέσα του Δεκεµβρίου».
9 Δεκεµβρίου 1959: Συγκαλείται έκτακτη συνεδρίαση του Διοικητικού Συµβουλίου κατά τη διάρκεια της οποίας ελήφθησαν αποφάσεις όσον αφορά στη νοµιµοποίηση της αγοράς του Tower Hotel και των αδειών πώλησης αλκοόλ.
14 Δεκεµβρίου 1959: Έγινε η επίσηµη ανακοίνωση παραλαβής του νέου κτιρίου. Ο Γενικός Γραµµατέας Ε. Βλασσόπουλος ανακοίνωσε στο Δ.Σ., «ότι σήµερον το πρωί παρευρέθη εις το Δικαστήριον µετά του κ. Mustow και Barister όπου έλαβεν χώρα η παράδοσις αδείας πωλήσεως ποτού». Ανέφερε ακόµα ότι στη συνέχεια µαζί µε τους κ.κ. Νικάκη και Γαβριηλίδη και τον πρόεδρο κ. Λογοθέτη, επισκέφθηκαν το Tower Hotel.
Στην ίδια συνεδρίαση συζητήθηκε επίσης και η πιθανότητα πώλησης δύο άλλων ακινήτων της Κοινότητας (το Κουήνς Στριτ και το «Ιλλούρα») έναντι $145.000 λιρών για να καλυφθεί το κόστος αγοράς και ανακαίνισης του Tower Hotel.
25 Ιανουαρίου 1960: Ενηµέρωση του Δ.Σ. από τον Γενικό Γραµµατέα ότι ανατέθηκε στον Έλληνα αρχιτέκτονα Ν. Σοφιανό η εκπόνηση σχεδίου για την ανακαίνιση του Tower Hotel.
19 Απριλίου 1960: Ο Γενικός Γραµµατέας ανέγνωσε επιστολή του αρχιτέκτονα Ν. Σοφιανού, που αναφέρει ότι τα σχέδια ανακαίνισης του κτιρίου έχουν ολοκληρωθεί και ότι ζήτησε προσφορές από εφτά µεγάλες εταιρείες οικοδοµών της Μελβούρνης. Αποφασίσθηκε όπως διαφηµιστεί ο µειοδοτικός διαγωνισµός και σε δύο παροικιακές εφηµερίδες.
16 Μαΐου 1960: Ο αρχιτέκτονας Ν. Σοφιανός παρουσίασε στο Δ.Σ. οκτώ προσφορές από εταιρείες για την ανακαίνιση του κτιρίου.

Όπως αναφέρεται στα πρακτικά της συνεδρίασης, οι προσφορές είχαν ως εξή:
1. Swanson Bros 54816 λίρες
2. R.McNauton & Son 64.568
3. H.T. McKern & Sons 54.564
4. McDougall & Ireland 55370
5. Simmie & Co 55.200
6. N. Lucas & Son 46.830
7. W.O. Longmuir & Son 61.425
8. Morrisons 53.980

Στη συνεδρίαση αυτή εκφράσθηκαν αντιθέσεις ως προς την ανακαίνιση ή την κατεδάφιση του κτιρίου, ενώ αποχώρησε ο Γεν. Γραµµατέας. Επίσης, εκφράσθηκαν και απόψεις για τη νοµιµότητα συµµετοχής στο Δ.Σ. µελών που απουσίαζαν από τις τελευταίες συνεδριάσεις.
26 Μαΐου 1960: Έπειτα από µακρά συζήτηση αποφασίσθηκε όπως µια επιτροπή αποτελούµενη από τους Β. Λογοθέτη, Ε. Βλασσόπουλο, Σ. Γαβριηλίδη, Γ. Νικάκη και Ν. Σοφιανό επισκεφθεί το κτίριο και µελετήσει επί τόπου τα σχέδια και τις λεπτοµέρειες.

6 Ιουνίου 1960: Στη συνεδρίαση του Δ.Σ. κυριάρχησε το θέµα της ανακαίνισης του Τower Hotel, όπου έγινε εκτενής συζήτηση παρουσία του αρχιτέκτονα Ν. Σοφιανού, ο οποίος απάντησε σε πλήθος ερωτήσεων για τα υπέρ και τα κατά της ανακαίνισης ή κατεδάφισης και οικοδόµησης νέου κτιρίου.
Τελικά, αποφασίσθηκε να δοθεί εντολή στον Ν. Σοφιανό να προχωρήσει µε την ανακαίνιση του κτιρίου και µε προϋπολογισµό ύψους 38.050 λίρες.

14 Ιουνίου 1960: Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του προέδρου Β. Λογοθέτη στη συνεδρίαση του Δ.Σ. αναφορικά µε τα έργα ανακαίνισης του Tower Hotel, όπου παρουσιάζονται οι ανησυχίες για το κόστος και το µέλλον της Κοινότητας:
«Το ζήτηµα ανακαινίσεως και συγχρονίσεως ή της κατεδαφίσεως και ανεγέρσεως νέου κτιρίου απαιτεί πολύ σοβαράν σκέψιν και επανεξέτασιν του όλου προ ηµών προβλήµατος. Παρακαλώ όλους τους αξιοτίµους κυρίους συµβούλους να έχουν υπ’ όψιν των ότι όταν πρόκειται να ληφθούν αποφάσεις επί ζητηµάτων τόσον µεγάλης σπουδαιότητος να αποβάλουν από τον νουν των κάθε προσωπική συµπάθειαν ή αντιπάθειαν ως και ενδεχοµένας κοµµατικάς διαφοράς και να σκέπτονται µόνον το τι είναι συµφερότερον δια την κοινότητά µας υπό τας παρούσας συνθήκας.
Θα ηδύνατό τις να αναφέρη πολλά υπέρ της γνώµης της κατεδαφίσεως του υφισταµένου κτιρίου και της ανεγέρσεως νέου κτιρίου εκ τεσσάρων ή πέντε ορόφων µε προοπτικήν προσθέσεως και ετέρων ορόφων εις το µέλλον.
Εάν η Κοινότης µας είχε την υποστήριξην ολοκλήρου της µεγάλης Ορθοδόξου Παροικίας Μελβούρνης δεν θα έπρεπε να διστάσωµεν καθόλου να αναλάβωµεν ένα τοιούτον έργον συνάπτοντες µακροπρόθεσµον δάνειον και επιβαρύνοντες την κοινότητα µε βαρείς τόκους και χρεωλύσια δια πολλά έτη. Διότι τότε, εάν δηλαδή είµεθα ενωµένοι, θα ηδυνάµεθα να βασιζόµεθα εν ανάγκη εις την πιθανότητα εισπράξεως χρηµάτων δι’ εράνου και δωρεών δια την συντήρισην των σχολείων µας εφ’ όσον τα εισοδήµατα του κτιρίου θα απορροφώντο από τους τόκους και τας πληρωµάς δι’ απόσβεσιν του δανεισθέντος κεφαλαίου.
Επειδή όµως η παροικία µας έχει ήδη διαιρεθεί εις αριθµόν κοινοτήτων και αι προβλέψεις µας δυστυχώς είναι ότι θα δηµιουργηθούν και άλλαι κοινότητες εις την πόλιν µας αφ’ ενός αι εξωκοινοτικαί Εκκλησίαι θα έχουν ως αποτέλεσµα την ελάττωσιν των εισπράξεων των κοινοτικών µας Εκκλησιών και αφ’ ετέρου θα διενεργώνται έρανοι δια την αγοράν ή και συντήρησιν εξωκοινοτικών ιδρυµάτων. Εποµένως εξ εράνου δεν ηδυνάµεθα να περιµένωµεν οικονοµικήν ενίσχυσιν και αι εισπράξεις των Εκκλησιών µας και εκ συνδροµών θα ελαττωθούν.
Επί πλέον η Ι. Αρχιεπισκοπή συν τω χρόνω λαµβάνει µέτρα σκοπόν έχοντα την οικονοµικήν εξασθένησιν του κοινοτικού µας οργανισµού. Το ερώτηµα λοιπόν είναι πώς θα συντηρηθούν τα σχολεία µας.
Είναι αληθές ότι η ανακαίνισις και συγχρονισµός του Τάουερ Χοτέλ απαιτεί πολύ περισσότερα χρήµατα από όσα µας εδόθη να εννοήσωµεν ότι θα εχρειάζοντο από εκείνους που µας συµβούλευσαν να το αγοράσωµεν. Δεν θέλω µε αυτά να είπω ότι η αγορά δεν ήτο συµφέρουσα αλλά απλώς ότι το απαιτούµενον ποσόν είναι υπέρογκον. Με τας επιπροσθέτους αντικαταστάσεις παραθύρων κτλ. τας οποίας εισηγήθη εσχάτως η ειδική Επιτροπή µας η δαπάνη ανήλθε κατά µερικάς ακόµη χιλιάδας λιρών. Έχοµεν όµως την βεβαίωσιν του Αρχιτέκτωνος ότι τα κτίριον θα είναι στερεόν επ’ άπειρον και γνωρίζοµεν ότι η εµφάνισίς του και το εσωτερικόν θα είναι ως νέον κτίριον.
Ως εκ τούτου είναι καλόν να αποφύγωµεν την επιπρόσθετον δαπάνην 40.000 λιρών έστω και 30.000 λιρών ήτις θα εδέσµευε οικοµικώς την κοινότητά µας δια πολλά έτη.
Δεν είµεθα κερδοσκοπική εταιρεία, ως µας κατηγόρησαν, αλλά οργάνωσις µε βασικόν και µάλιστα µόνο σκοπόν την εξυπηρέτησιν της παροικίας µας. Εποµένως δεν πρέπει να αποβλέπωµεν εις ενοικίασιν µόνο αλλά την ανάγκη να διαθέσωµεν αιθούσας δια συγκεντρώσεις και δια την στέγασιν τάξεων. Δεν αγοράσαµεν το Τάουερ Χοτέλ ως εµπορική επιχείρησιν, αλλά ως Κοινοτικόν κέντρο. Εκτιµώ πολύ τας γνώµας των πεπειραµένων επιχειρηµατιών µελών του Συµβουλίου µας, και µάλιστα τους συγχαίρω δια την ευθυκρισίαν των από καθαρώς εµπορικής απόψεως αλλά οφείλω να σκέπτοµαι διαρκώς το τι ζητεί από ηµάς η Ελληνική παροικία.
Θα παρακαλέσω εντός ολίγου ένα έκαστον να εκφέρη και πάλιν την γνώµην του εν όψει των ανωτέρω ήτις θα σηµειωθεί δια να µη γίνει σύγχισις. Έκαστος θα οµιλήση εφ’ άπαξ και δεν θα επιτραπεί δευτερολογία εις ουδένα. Τελευταία αι συνεδριάσεις µας εξέφυγον της τάξεως και παρετηρήθη επανειληµµένως έλλειψις σεβασµού προς την έδραν.
Επιθυµώ να προσθέσω ότι το µεν Διοικητικόν Συµβούλιον έχει κάθε δικαίωµα να ανατρέψη προηγουµένας αποφάσεις εφ’ όσον δεν συνεβλήθηµεν µε τρίτα πρόσωπα επί της αρχικής αποφάσεως. Στη σηµείον αυτό πρέπει να εφιστήσω την προσοχήν σας ότι εδόθησαν οδηγίαι εις τον Αρχιτέκτωνα να εκπονήσει σχέδια ανακαινίσεως του κτιρίου. Ούτος ειργάσθη επί αυτών µέχρι και των τελευταίων λεπτοµερειών και έχοµεν ήδη υποχρεώσεις προς αυτόν δια την γενοµένην εργασίαν. Είναι καλόν να σηµειωθή επίσης ότι η Γενική Συνέλευσις ενέκρινε τας γενοµένας ενεργείας περί ανακαινίσεως και δεν έχοµεν εξουσιοδότησιν ανεγέρσεως νέου κτιρίου.
Γνωρίζετε ότι δεν δυνάµεθα να βασιζόµεθα εις το συµβόλαιον της πωλήσεως του Ιλλούρα το οποίον δεν υπεγράφη και θα ακυρωθή.
Σκεφθείτε την ανάγκην επεκτάσεως των υπηρεσιών µας εις τους τοµείς Εκκλησιών, Σχολείων και αγαθοεργιών εις το προσεχές µέλλον και θα σχηµατίσετε την γνώµην ότι δεν πρέπει να χρεοθώµεν υπό τας παρούσας συνθήκας.»
Στη συνέχεια εκφράσθηκαν απόψεις και υπέρ και κατά της ανακαίνισης και αποφασίσθηκε η συγκρότηση ειδικής επιτροπής για τη διενέργεια µειοδοτικού διαγωνισµού για την εκτέλεση του έργου της ανακαίνισης.

22 Ιουνίου 1960: Συζητούνται προσφορές εργολάβων για την ανακαίνιση του Tower Hotel, και οι οποίες ανέρχονται ως 49.354 λιρών. Ύστερα από σχετική πρόταση του Σ. Γαβριηλίδη το Δ.Σ. εξουσιοδότησε τον πρόεδρο Δ. Ελεφάντη, τον Γενικό Γραµµατέα Ε. Βλασσόπουλο και τον Ειδικό Γραµµατέα «όπως ως κανονισθή η εξεύρεσις του απαιτηθησοµένου χρηµατικού ποσού αναθέσουν την ανακαίνισην του Τάουερ Χοτέλ εις µειοδότην εργολάβον µε τους πλέον συµφέροντας για την Κοινότητα όρους…»

5 Απριλίου 1961: Συζητήθηκε η πιθανή ηµεροµηνία παράδοσης του κτιρίου και διαφήµιση στον παροικιακό τύπο ότι ενοικιάζονται γραφεία και καταστήµατα στο Κοινοτικό κτίριο.

19 Απριλίου 1961: Αποφασίσθηκε να σταλεί επιστολή από τον πρόεδρο στον αρχιτέκτονα Ν. Σοφιανό, για να ενηµερώσει το Δ.Σ. πότε θα λάβει χώρα η οριστική παράδοση του κτιρίου. Επίσης αποφασίσθηκε να συνεδριάσει η Επιτροπή Κτιρίων και να αποφασίσει για την ενοικίαση γραφείων και καταστηµάτων του Κοινοτικού Κτιρίου.

17 Μαΐου 1961: Ελήφθησαν αποφάσεις για την ενοικίαση γραφείων και καταστηµάτων του Κοινοτικού Κτιρίου, καθώς και για την ολοκλήρωση διαφόρων έργων στο νέο κτίριο, π.χ. σύστηµα εξαερισµού, αλλαγές σχεδίου για παράθυρα.

21 Ιουνίου 1961: Με πρόταση του Κ. Λαζαρίδη εγκρίθηκε η πληρωµή στον εργολάβο Λούκα-Σαν το ποσό των 5.000 λιρών και αποφασίσθηκε να µην του γίνει άλλη πληρωµή για να παραδώσει το κτίριο πριν το τέλος του Ιουνίου 1961.

19 Ιουλίου 1961: Αποφασίσθηκε η αγορά επίπλων για την αίθουσα και τα γραφεία της Κοινότητας.

16 Αυγούστου 1961: Με πρόταση των Α. Παπαδάκη και Σ. Κένου εγκρίνεται να ονοµασθεί το κοινοτικό κτίριο «Greek Orthodox Community Centre» και «Μέγαρον Ελληνικής Ορθοδόξου Κοινότητος».

1 Σεπτεµβρίου 1961: Αποφασίσθηκε τα εγκαίνια της Κοινοτικής Αίθουσας να γίνουν στις 17 Σεπτεµβρίου.

11 Σεπτεµβρίου 1961: Λαµβάνονται διάφορες αποφάσεις όσον αφορά στα εγκαίνια του Κοινοτικού Κτιρίου. Τελετάρχης αποφασίσθηκε να είναι ο Ε. Βλασσόπουλος και οµιλητές ο κ. Β. Λογοθέτης, ο επίσκοπος Μυρίνης Χρυσόστοµος και ο πρόξενος της Ελλάδας Δ. Σκουρολιάκος.

ΤΙ ΕΙΧΕ ΓΡΑΨΕΙ Ο «ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ «ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΥ ΜΕΓΑΡΟΥ»

Η αγορά, η ανακαίνιση και τα εγκαίνια του «Μεγάρου» της Κοινότητας, όπως ήταν επόµενο απασχόλησαν έντονα τα παροικιακά µέσα ενηµέρωσης και όλη την παροικία γενικότερα. Η εφηµερίδα «Νέος Κόσµος», στις εκδόσεις του Σεπτεµβρίου και Οκτωβρίου 1961 αναφέρεται στην ολοκλήρωση των εργασιών ανακαίνισης και στα εγκαίνια του κτιρίου.
Στην έκδοση της 6ης Σεπτεµβρίου 1961, σηµειώνεται χαρακτηριστικά σε άρθρο µε τίτλο «Το Κοινοτικό Μέγαρο»: «Οι επισκευές και διαρρυθµίσεις του νέου Κοινοτικού Μεγάρου, επί της γωνίας Ράσσελ και Λόνστεηλ Στρητ, ετελείωσαν. Τα καταστήµατα του ισογείου έχουν όλα νοικιασθή. Επίσης όλα τα γραφεία πλήν ενός στο πρώτο και 6 στο δεύτερον πάτωµα. Το 3ο πάτωµα θα χρησιµοποιηθεί για εντευκτήριο, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις κ.λπ. Συντόµως αναµένεται η ανακοίνωσις των επισήµων εγκαινίων του Μεγάρου.» («Νέος Κόσµος», Τετάρτη 6 Σεπτεµβρίου 1961).
Επίσης, στην έκδοση της 27ης Σεπτεµβρίου, η εφηµερίδα αναφέρεται εκτενώς στα εγκαίνια του «κοινοτικού µεγάρου» παρουσιάζοντας µάλιστα και µεγάλη φωτογραφία µε τους επισήµους:
«Όπως γράψαµε και στην περασµένη µας έκδοσι, την Κυριακή, 17 τρέχοντος, έγιναν τα επίσηµα εγκαίνια του νέου κοινοτικού µεγάρου που δεσπόζει στη γωνία των οδών Λόνστεηλ και Ράσσελ, ένα από τα πιο κεντρικά σηµεία της πόλεως. Στα εγκαίνια παρέστησαν εκατοντάδες συµπαροίκων καθώς και πολλοί επίσηµοι µε επί κεφαλής τoν Έλληνα Πρόξενο κ. Σκουρολιάκο.
Μετά την δοξολογία, στην οποία εχοροστάτησε ο επίσκοπος Μυρίνης κ. Χρυσόστοµος, ο πρόεδρος της Κοινότητος κ. Β. Λογοθέτης εξήγησε µε λίγα λόγια την σηµασία του κτιρίου για τους Έλληνες της Μελβούρνης και απεκάλεσε αυτό «Σπίτι του Μετανάστου». Επίσης ανέφερε ότι µε τα έσοδα του κτιρίου θα ενισχυθούν και θα αναπτυχθούν τα ελληνικά σχολεία.

Ακολούθως µίλησε ο κ. Πρόξενος, ο οποίος επαίνεσε το έργο και είπε γι’ αυτό ότι συµβολίζει τις εν Μελβούρνη ελληνικές προσπάθειες. Αναφερόµενος στις επικρίσεις είπε ότι τα έργα αποτελούν την καλύτερη απάντησι σ’ αυτές και ετόνισε ότι «τα κάστρα από µέσα παραδίδονται».
Την Οµοσπονδία Κοινοτήτων αντιπροσώπευσε ο γνωστός επιστήµων κ. Ανδρέας Σκρινής, ο οποίος ετόνισε στο λόγω του ότι η δηµιουργία των µεγαλοπρεπών ιδιοκτήτων Ελληνικών Κέντρων στη Μελβούρνη και Αδελαΐδα και αργότερα στο Σύδνεϋ, έργο Ελληνικών Κοινοτήτων, αποδεικνύει την σπουδαιότητα του κοινοτικού θεσµού στην ανάπτυξι και πρόοδο του Ελληνισµού Αυστραλίας. Χρέη τελετάρχου εξετέλεσε ο κ. Ε. Βλασσόπουλος.» («Νέος Κόσµος», 27 Σεπτεµβρίου 1961).
Χωρίς µεγάλη δυσκολία φαίνεται ότι ενοικιάσθηκαν και τα γραφεία που προσφέρονταν προς ενοικίαση στους δύο πρώτους ορόφους. Στην έκδοση της 4ης Οκτωβρίου του «Νέου Κόσµου» σηµειώνεται: «[…] Με την ευκαιρία να αναφέροµε ότι απέµειναν προς ενοικίασιν στο καινούργιο Κοινοτικό Μέγαρο µόνον 4 γραφεία κατάλληλα για πολλές χρήσεις. Οι υποψήφιοι ενοικιασταί ας απευθύνονται στα κοινοτικά γραφεία στο ίδιο Μέγαρο.» («Νέος Κόσµος», 4 Οκτωβρίου 1961).

*Αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης «Κοινοτικά Νέα».