Η ζωή έχει τον τρόπο της να εξασφαλίζει ότι κάθε φορά θα ακολουθήσουμε τελικά τον ξεχωριστό δρόμο που εκείνη έχει επιλέξει για τον καθένα από εμάς.
Έναν δρόμο που, τις περισσότερες φορές, είναι διαφορετικός από εκείνον που έχουμε τραβήξει, απομακρύνοντάς μας εντελώς και για ανεξήγητους λόγους, από αυτό που πιστεύουμε ότι πρέπει να κάνουμε ή από το σημείο όπου πιστεύουμε ότι πρέπει να βρισκόμαστε.
Ωστόσο, αυτή είναι η μαγεία της ζωής. Το ότι έξω και πέρα από κάθε δική μας πρόβλεψη ανοίγεται σκόπιμα μπροστά μας ένα μονοπάτι που, αν δεν το ακολουθήσουμε, μας φέρνει δυστυχία και απογοήτευση ενώ αν το περπατήσουμε, μας φέρνει γαλήνη, ικανοποίηση, κατανόηση και απίστευτη χαρά.
Το όνομά μου είναι Βίκυ Γκότση-Τσεράζο. Είμαι η περήφανη κόρη του Φώτη και της Αικατερίνης Γκότση, που μετανάστευσαν στην Αυστραλία στα τέλη της δεκαετίας του 1950 από τα χωριά Αετός και Σολάκι κοντά στην Καλαμάτα.
Παρ’ ότι γεννήθηκα στην Αυστραλία και παντρεύτηκα τον άντρα της ζωής μου, Μπρούνο, που είναι ιταλικής καταγωγής, είμαι Ελληνίδα μέχρι το κόκαλο.
Ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση του «Νέου Κόσμου» που αναζητούσε ιστορίες μητέρων που «διανύουν το ‘επιπλέον μίλι’ για χάρη των παιδιών και των οικογενειών τους».
Δεν ξέρω αν είμαι μία από αυτές τις μητέρες, όμως, το σίγουρο είναι ότι έχω κάνει ό,τι ήταν δυνατόν για να βοηθήσω τον γιο μου, όπως πιστεύω πως θα έκανε και κάθε άλλη μητέρα στη θέση μου.
Αυτή είναι άλλωστε η μοίρα κάθε μάνας. Να προσφέρει την άνευ όρων αγάπη της στα παιδιά της, ούσα έτοιμη να διανύσει απεριόριστα «επιπλέον μίλια» προκειμένου να τα δει χαρούμενα, υγιή και να φτάνουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους.
Στα 26 μου, ήμουν ήδη μητέρα δύο όμορφων αγοριών, του Ιωσήφ (Joseph) και του Ρικ–Φώτη (Rick Photios).
Κατά τη διάρκεια του τοκετού κι ενώ ο Ρικ βρισκόταν ακόμη στη μήτρα μου, σταμάτησε να αναπνέει για λίγο, με αποτέλεσμα, μετά τη γέννησή του, να παρουσιάσει αλλεπάλληλες καλοήθεις νεογνικές επιληπτικές κρίσεις για την αποτροπή των οποίων χρειάστηκε να του χορηγηθεί βαριά φαρμακευτική αγωγή για τους πρώτους 18 μήνες της ζωής του.
Οι γιατροί που τον παρακολουθούσαν με διαβεβαίωναν ότι αυτές οι επιληπτικές κρίσεις δεν θα επηρέαζαν τον Ρικ με κανέναν τρόπο μακροπρόθεσμα.
Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, παρατηρούσα τεράστιες διαφορές μεταξύ της ανάπτυξης του Ρικ τόσο σωματικά όσο και γνωστικά σε σύγκριση με τον αδελφό του, Ιωσήφ και χρόνια αργότερα, σε σύγκριση με τον μικρότερο αδελφό του, τον Παύλο (Paul).
Κάθε φορά, όμως, που εξέφραζα τις ανησυχίες μου στους ειδικούς, εκείνοι με αγνοούσαν, ώσπου στο τέλος αποφάνθηκαν ότι ήμουν εγώ που είχα το πρόβλημα. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι συγκρίνω τον πολύ έξυπνο πρωτότοκο γιο μου, Ιωσήφ, με τον Ρικ, ο οποίος εξελισσόταν με φυσιολογικό ρυθμό και ότι αυτό μου είχε προκαλέσει βαριά κατάθλιψη.
Ήθελαν να μου χορηγήσουν φαρμακευτική αγωγή και μάλιστα σε κάποια φάση εξέφρασαν τις υποψίες τους ότι πάσχω από το «σύνδρομο Μινχάουζεν διά αντιπροσώπου» (Munchausen syndrome by proxy) (κλινική διαταραχή στην οποία ένας φροντιστής προκαλεί τεχνητά μία ασθένεια ή τραυματισμό σε ένα άτομο υπό τη φροντίδα του, όπως ένα παιδί, ένας ηλικιωμένος ενήλικας ή ένα άτομο με αναπηρία).
Ήμουν συντετριμμένη!
Διάβασα όποια μελέτη και άρθρο υπήρχε σχετικά με τις Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές (Pervasive Developmental Delay) στα βρέφη και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το όμορφο μικρό μου αγόρι δεν έπασχε μόνο από αυτισμό αλλά και από νοητική υστέρηση.
Ήμουν μια νέα μητέρα που αγωνιούσα για το παιδί μου και έπρεπε να περάσω από την κόλαση προσπαθώντας να αποδείξω σε όλους πως δεν έπασχα από κανένα ψυχικό νόσημα και πως ο γιος μου χρειαζόταν βοήθεια, έτσι ώστε να αποκαλυφθούν οι πραγματικές δυνατότητές του και να μπορέσουμε κι εμείς να του δώσουμε την ευκαιρία που δικαιούνταν στην εκπαίδευση και στην απόκτηση μιας κανονικής ζωής, όποια μορφή κι αν θα είχε αυτή.
Μετά από σχεδόν έξι χρόνια προσπάθειας να πείσω τους ειδικούς για τον Αυτισμό του Ρικ, τελικά πήραμε τη διάγνωση που επιβεβαίωνε τις ανησυχίες μου, χωρίς, όμως, ποτέ να ακούσω μία συγγνώμη για όλα όσα είχα περάσει εξαιτίας τους.
Αυτό, λοιπόν, ήταν το δικό μου «επιπλέον μίλι» που χρειάστηκε να διανύσω για να σταθώ δίπλα στο γιο μου και να τον βοηθήσω να αξιοποιήσει τις πραγματικές του δυνατότητες. Δεν αισθάνομαι ότι έκανα τίποτα σπουδαίο. Είναι αυτό που κάθε μάνα θα έκανε στη θέση μου.
Ο Ρικ είναι σήμερα ένας υπέροχος νεαρός 31 ετών, που εξακολουθεί να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την οικογένειά του για πολλές από τις προσωπικές του ανάγκες.
Δεν σταμάτησε ποτέ να μας εκπλήσσει με την διαρκή ικανότητά του να μαθαίνει, να αγαπά, να γελάει, να προσπαθεί και να μεταδίδει σοφία σε όλους όσους αφιερώνουν χρόνο για να τον γνωρίσουν.
Από την πλευρά μου, είμαι τόσο ευγνώμων που ο Ρικ με επέλεξε να γίνω η μητέρα του. Το ταξίδι μου μαζί του με οδήγησε στο να γίνω ολιστικός σύμβουλος. Άθελά του ο Ρικ μου επέτρεψε να εργαστώ με ανθρώπους που δυσκολεύονταν να αντιμετωπίσουν τις δικές τους προκλήσεις στη ζωή. Πολλοί από αυτούς είχαν τάσεις αυτοκτονίας.
Έχω παρακολουθήσει πολλά σεμινάρια, σχετικά, από την υποστήριξη γονέων με παιδιά με νοητική υστέρηση και εφήβων έως και γυναικών που βιώνουν ενδοοικογενειακή βία.
Πιο πρόσφατα, βοήθησα 35 γυναίκες παγκοσμίως να γράψουν την ιδιαίτερη ιστορία της ζωής τους, συγκεντρώνοντας όλες τις ιστορίες σε ένα βιβλίο που αυτή τη στιγμή είναι το νούμερο ένα σε πωλήσεις στο Amazon Australia με στόχο να εμπνεύσω την ελπίδα σε όλους όσους το διαβάσουν.
Ο Ρικ φώτισε το δικό μου μονοπάτι στη ζωή και το ακολούθησα χωρίς ποτέ να ξανακοιτάξω πίσω. Τίποτα δεν μου δίνει περισσότερη χαρά από το να κάνω τους άλλους να αισθάνονται πως κάποιος τους ακούει και τους καταλαβαίνει και να τους βοηθάω να ανακαλύψουν τη σοφία που η ζωή τους δώρισε μέσα από τις προκλήσεις και τις δυσκολίες που έφερε στο δρόμο τους.
Είναι αυτό που εγώ μάταια αποζητούσα απεγνωσμένα στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Έτσι έγινε στόχος ζωής για μένα να μοιράζομαι την ιστορία μου με όλους όσους χρειάζονται έμπνευση και ελπίδα στη ζωή τους.
Αφιερώνω τις δύο παγκόσμιες ανθολογίες μου, το «Dance In The Fire Of Life» και το «Wise Women Rise», σε όλους τους γονείς εκεί έξω που βαδίζουν αυτό το «επιπλέον μίλι» με την καρδιά τους να ξεχειλίζει από την άνευ όρων αγάπη για τα παιδιά και τις οικογένειές τους.
* Η Βίκυ Γκότση–Τσεράζο είναι ειδικός σε θέματα ανθρώπινης συμπεριφοράς, σύμβουλος στρατηγικής ζωής, δημιουργός της Παγκόσμιας Ανθολογίας SheRises, συγγραφέας και μέντορας συγγραφής.
