Ο Υφυπουργός Εξωτερικών, Κώστας Βλάσης ανακοίνωσε # ότι έχει πρόθεσή σου να θεσπίσει τον εορτασμό της Ημέρας της Ελληνικής Διασποράς. Σκοπός της θέσπισης του εορτασμού, ανακοινώνει ότι είναι η αναγνώριση του ιστορικού ρόλου και της πολύτιμης συνεισφοράς της Ομογένειας προς την Ελλάδα. Επίσης αναφέρεται στο ρόλο και στη συμβολή των Ελλήνων του Εξωτερικού στην εξέλιξη και στην πρόοδο του σύγχρονου ελληνικού κράτους Ο ενεργητικός και ικανός αυτός Αρκάς πολιτικός, προσκαλεί τους απανταχού Έλληνες να γίνουν συμμέτοχοι και συνοδοιπόροι στην πρωτοβουλία της Πολιτείας και να καταθέσουν προτάσεις για την ημερομηνία εορτασμού της Ημέρας Ελληνικής Διασποράς.
Ως εισαγωγή στην ανακοίνωση αυτής της θέσπισης εορτασμού μίας Ημέρας για τους Απόδημους Έλληνες απανταχού γης, ο καλοπροαίρετος Υπουργός μας, προτείνει ως αιτιολογία και πρόσημο ότι η Κυβέρνηση έχει θέσει ψηλά στις προτεραιότητές της τα θέματα των ομογενών.
Δεν αμφιβάλλω ότι μέσα από την πρόταση-θέσπισης εορτασμού προβάλλει μια αξιέπαινη προσπάθεια του Υπουργού μας, κ. Βλάση, να ξαναθυμηθεί ο Ελλαδικός τον ξεχασμένο αυτόν κοιμώμενο γίγαντα τον λεγόμενο «Ομογενή», τον Διασπορικό Έλληνα, τον Έλληνα του Κόσμου, που εθνικά, φυλετικά, θρησκευτικά, γλωσσικά, και πολιτιστικά συνυπάρχει ξεχασμένος και κοιμώμενος, αναξιοποίητος, παράτερα εφεδρικός, παρωχημένος, παροπλισμένος σε όλες τις χώρες του πλανήτη. Δεν γνωρίζω εάν αυτή η προσπάθεια αποτελεί ένα ξέσπασμα εσωτερικής συνειδησιακής κρίσης, μια παρόρμηση ίσως ενοχής, ένα ξέσπασμα αναγνώρισης, του άγνωστου Έλληνα, των εκατομμυρίων Ελλήνων που ήρθαν, γεννήθηκαν, αναπτύχθηκαν και έσβησαν σε ξεχασμένες γαίες, σε άγνωστα και απόμακρα νεκροταφεία χωρών, σε βάλτους και λαγκάδια, πολλοί θαμμένοι ακόμη σε τάφους χωρίς όνομα, χωρίς διάκριση, χαμένοι πολλοί μέσα σε λάκκους αζήτητων οστών.
Δεν γνωρίζω, εάν η υπουργική απόφαση θέσπισης έστω και μιας Ημέρας Ελληνικής Διασποράς θα πρέπει να θεωρηθεί ως ένα προϊόν όψιμης ομολογίας, και μιας παραδοχής ότι, αρκετά, εδώ και 200 χρόνια είχαμε μια ανεξόφλητη υποχρέωση, άντε μια οφελή που εμείς ζούμε πλέον μέσα στον τόπο μας με ασφάλεια και φυλετική ομοιογένεια, άρα ας προσφέρουμε από υποχρέωση και μια Ημέρα για την Ελληνική Διασπορά.
Δεν έχω πειστεί ότι σκοπός της θέσπισης της Ημέρας Ελληνικής Διασποράς αποτελεί αναγνώριση του ιστορικού ρόλου συνεισφοράς και προσφοράς και θυσιών και αυτοθυσιών και μαρτυρίων της Ελληνικής Ομογένειας του Κόσμου. Πρόκειται όντως για καταξίωση του Ελληνισμού της Διασποράς, πολιτική πράξη ανάδειξης περίσκεψης και πρόνοιας της έννοιας και της αξίας που πρέπει να διατηρεί και να συντηρεί το Εθνικό μας Κέντρο, η Ελληνική Πολιτεία απέναντι στα εκατομμύρια των Ελλήνων, που έζησαν και ζουν στη Διασπορά, άλλοι ως οικονομικοί και πολιτικοί μετανάστες, άλλοι φυγάδες και εξόριστοι, άλλοι παιδιά και νέοι που αναζητούσαν δικαιοσύνη και την ελπίδα του αδύνατου, την ανάσταση από τον θάνατο, άλλοι ως συνοδευόμενα ή ασυνόδευτα αμούστακα παιδιά, που κατέφθαναν πάνω σε αφιλόξενα καταστρώματα πλοίων, που πολλά βυθίζονταν πριν βρουν το λιμάνι του προορισμού τους.
Χρειάζεται να δούμε, παρά το καλοπροαίρετο της υπουργικής κίνησης, της πρότασης, της σκέψης, η οποία συλλήβδην θέτει μπροστά στις ευθύνες τους, πάνω από 100 κυβερνήσεις και περισσότερες κομματικές συμμορίες που διακυβέρνησαν την Πατρίδα μας, το πώς μία Ημέρα Ελληνικής Διασποράς, όχι μόνον δεν απαλλάσσει από την ενοχή της αποστασιοποίησης, του παραμελισμού, της περιθωριοποίησης, της αποσιώπησης, του εφησυχασμού, της εκούσιας ή ακούσιας απομόνωσης και της όποιας λειτουργικής ακοινωνησίας του Ελληνισμού της Διασποράς από την Ελληνική Πολιτεία, αλλά δυστυχώς ακόμη περισσότερο εντείνει το βάρος της ενοχής.
Η θέσπιση του εορτασμού της Ημέρας Ελληνικής Διασποράς, πράγματι μπορεί να δηλώνει ότι επιτέλους η Ελλαδική Κυβέρνηση έχει θέσει ψηλά στις προτεραιότητές της τα θέματα των ομογενών; Μπορεί πράγματι ο εορτασμός μίας Ημέρας να προδηλώνει και να εκδηλώνει ότι η Κυβέρνηση έχει θέσει ψηλά στις προτεραιότητές της τα θέματα των Ομογενών; Είναι ευγένεια, αναγνώριση, συμμετοχική και διαδραστική σχέση η πρόσκληση του συμπαθούς και προικισμένου Υφυπουργού Εξωτερικών, κ. Βλάση, να καταθέσουν οι Κοινοτάρχες και ταγοί των Ελλήνων, οι προεξάρχοντες και πριμάτοι αρχηγοί του Ελληνισμού της Διασποράς τις προτάσεις τους για την ημερομηνία εορτασμού της Ημέρας Ελληνικής Διασποράς. Το μέρισμα, λοιπόν, της συμμετοχικής διεργασίας είναι η ημερομηνία του εορτασμού, η ταυτότητα της Ημέρας που θα γιορτάζουν οι Πανέλληνες και Συνέλληνες την Ημέρα της Ελληνικής Διασποράς, Αυτό είναι το ζητούμενο; Άρα οι μπροστάρηδες του Ελληνισμού της Διασποράς καλούνται απλά να εντοπίσουν την ακριβή ημερομηνία του εορτασμού; Όχι να δηλώσουν για το πώς μπορεί πραγματικά και αξιόπιστα και εθνικά να συμβάλλουν για το πώς πρέπει να τιμήσουμε την Ελληνική Διασπορά; Δεν αποτελεί, όντως αποκλεισμό και περαιτέρω απομόνωση του Ελληνισμού, ο ευτελισμός και η απαξίωση να καλούνται να ορίσουν απλά μια ημερομηνία, (και θα μας χρωστάτε και χάρη και ευγνωμοσύνη που σας θυμηθήκαμε) και φέρονται στους ηγέτες της Ελληνικής Διασποράς λες και είναι «Μουχτάρηδες» των Ρωμιών – όχι οι ταγοί του ζώντος και καταξιωμένου Ελληνισμού της Διασποράς.
Την πρόταση θέσπισης Ημέρας της Ελληνικής Διασποράς προτρέπω και προτείνω στον κ. Υφυπουργό μας και κυρίως στους αδαείς επί του Έξωθεν Ελληνισμού συμβούλους του, να την ανακαλέσουν. Εάν, όντως επιθυμούν να τιμήσουν την Ελληνική Διασπορά (πράγμα που το πιστεύω) , και δεν αποβλέπουν σε μία πολιτική πράξη χωρίς νόημα και περιεχόμενο, και η οποία εν πολλοίς αποτελεί όνειδος και καταισχύνη μίας ημέρας (φαντάζεστε Ημέρα Πελοποννησίων, Ημέρα Θεσσαλών), παρακαλώ τον κ. Βλάση και τους συμβούλους του, να σεβαστούν την Ελληνική Διασπορά και να την θέσουν πραγματικά ψηλά στις προτεραιότητές της, προτείνοντας και υλοποιώντας τα εξής:
1. Να δημιουργηθεί επιτέλους Μουσείο της Ελληνικής Διασποράς στην Αθήνα, με παραρτήματα στην Τρίπολη, Θεσσαλονίκη, Χανιά και Καστελλόριζο. Υπάρχουν εκατοντάδες ακατοίκητα διατηρητέα κτήρια, με εκθεσιακούς και αρχειακούς χώρους, βιβλιοθήκες και αίθουσες σεμιναρίων, προβολών και διαλέξεων.
2. Να ιδρυθεί να λειτουργήσει Κέντρο Σπουδής και Μελέτης της Ελληνικής Διασποράς με σύμπραξη των Υπουργείων Εξωτερικών, Παιδείας και Πολιτισμού, υπό την Πατρωνία του/της Προέδρου της Δημοκρατίας.
3. Να ιδρυθούν και να λειτουργήσουν πανεπιστημιακά Προγράμματα ή Τομείς Σπουδών στο ΕΚΠΑ, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Πατρών και Ιονίου.
4. Να καταργηθεί η Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού και να αναβαθμιστεί ο θεσμός του Υφυπουργού σε Υπουργείο Απόδημου Ελληνισμού με τρεις Γραμματείες – Γραμματεία Εμπορίου και Τουρισμού, Γραμματεία Εκπαίδευσης και Πολιτισμού, Γραμματεία Οργάνωσης και Δημογραφίας.
Η πολιτεία να ανακαλέσει αυθωρί την Ημέρα Ελληνικής Διασποράς. Αποτελεί πρόκληση και όνειδος. Η Ελληνική Διασπορά δεν είναι δυναμικό φαινόμενο. Αντίθετα είναι μετρήσιμη, είναι ζώσα, λειτουργεί, παράγει, είναι το άλλο μισό της Ελλάδας. Η Ελληνική Διασπορά δεν εορτάζεται με Ημέρα, προβάλλει στη διαχρονία, τιμάται συγκαιρινά και επέκεινα μέσα από την παιδεία, τον πολιτισμό και τη μάθηση. Το ίδιο και οι αναξιοποίητοι φιλέλληνες, οι σύγχρονοι εραστές της Ελλάδας και των ιδανικών της. Μόνο με έργα και θεσμική παρουσία μέσα στην Ελλάδα θα τιμηθεί η Ελληνική Διασπορά. Όλα τα άλλα είναι φαμφάρες και πυροτεχνήματα.
