Ήταν Πέμπτη, 12 Δεκεμβρίου του 1984, όταν συνάντησα για πρώτη φορά την Γαλάτεια. Πώς το θυμάμαι; Γιατί ήταν η πρώτη μέρα που άρχισα εργασία στην εφημερίδα. Ο Νέος Κόσμος τότε, στεγαζόταν στο Russell Street στο City και για όσους ενθυμούνται, τα γραφεία ήταν στον πρώτο όροφο. Με το που χτύπησα το κουδούνι, με υποδέχτηκε με ένα πλατύ χαμόγελο και πολλές ευχές στο κεφαλάρι της σκάλας, η Γαλάτεια Αναγνώστου Σαμάρια.
Η Γαλάτεια για τα τότε δεδομένα, μιλάμε 37 χρόνια πριν, ήταν κάτι σαν πολυεργαλείο στο Νέο Κόσμο. Πρώτον γιατί μιλούσε εκτός από Ελληνικά και Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά, και, καταλάβαινε και Αράπικα.
Κατά δεύτερον, δεν το θεωρούσε υποτιμητικό το ότι δεν είχε σταθερή δουλειά και ωράριο. Μπορούσε να παίρνει διά τηλεφώνου με την ίδια άνεση Μικρές Αγγελίες και τότε γεμίζαμε ολόκληρη σελίδα γιατί ανθούσε η βιομηχανία των ενδυμάτων και οι μασίνιστς ήταν σε πρώτη ζήτηση, ολόκληρα κατεβατά από Κτηματομεσητικά Γραφεία, να κάνει μεταφράσεις, και, όταν υπήρχε ανάγκη ανέβαινε στον δεύτερο όφορο, στο «βασίλειο» της Ματίνας να βοηθήσει στην δακτυλογράφηση του συγκεντρωθέντος υλικού στα κομπιούτερς. Τίποτε φυσικά με τον τρόπο που γίνεται η εφημερίδα σήμερα.
Ειδίκευσή της αείμνηστης, η δακτυλογράφηση της Αγγλικής σελίδας που η συγκέντρωση της ύλης, αν η μνήμη μου δεν με απατά, γινόταν από τον Γιώργο Μπίζα, τον Παναγιώτη Ιασωνίδη και άλλους φοιτητές του ΝUGAS. Η σελίδα τότε, ήταν ενσωματωμένη στο Ν.Κ της Δευτέρας.
Η Γαλάτεια γεννήθηκε και πέρασε τα Γυμνασιακά της χρόνια στο Σουέζ της Αιγύπτου. Με την άνοδο του Νάσερ στην εξουσία, η οικογένειά της μετανάστευσε στο νησί της Σάμου, όπου το 1954 ακολούθησαν την μοίρα πολλών συμπατριωτών τους στην Αυστραλία. Οι γονείς της, Κώστας και Θεοδώρα και τα αδέλφια της Γιάννης, Νικόδημος, Μενέλαος και Ελένη, αφήνοντας πίσω δυο αδελφές. Η Γαλάτεια ήταν τότε παντρεμένη με τον Βίκτωρα Σαμάρια, και η νεότερη της οικογένειας.
Η Γαλάτεια διετέλεσε μέλος σε πολλές Επιτροπές. Όπως στην ΑΧΕΠΑ Βικτώριας και στην Επιτροπή του Αυστραλοελληνικού Μνημείου στο City.
Κατά γενική ομολογία, ήταν το δεξί μας χέρι στο Νέο Κόσμο. Πρόσχαρη, ευγενική, καλοσυνάτη, και πάντα με τον καλό τον λόγο. Την θαυμάζαμε μάλιστα που κατάφερε σε προχωρημένη ηλικία, να φοιτήσει στο πανεπιστήμιο της Μελβούρνης και να πάρει το πτυχίο Arts με ειδίκευση στην Διερμηνεία και Μετάφραση.
Ωραία χρόνια Γαλάτεια μου. Ήμασταν μια καλή οικογένεια. Ο αείμνηστος Τάκης, ο Νώντας, η Έφη και ο Γιάννης, οι αείμνηστοι Ρένα και Ανδρέας, ο Ηρακλής και η Ελένη, η αγαπημένη σου Ματίνα, που με βαθιά θλίψη ανέθεσε σε μένα να γράψω δυο κουβέντες για μας, ο κ. Αλέκος και οι άλλοι συνάδελφοι, που λόγω των περιστάσεων σε αποχαιρετούν εξ αποστάσεως και σου εύχονται ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ.
Τελευταία η Γαλάτεια χτυπήθηκε από άνοια. Οι καλές συνάδελφοι Έφη και Ματίνα, την επισκέπτονταν συχνά στο απάνεμο λιμάνι όπου ζούσε στον δικό της αγγελικό κόσμο. Μ’ ένα πλατύ χαμόγελο μόνιμα ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της.
Η Γαλάτεια αφήνει πίσω τις αγαπημένες της θυγατέρες Μελίνα και Νίκη και τα εγγόνια: Sian and Tahj.
Καλό ταξίδι Γαλάτεια. Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη.
Περισσότερες πληροφορίες, διαβάστε στις σελίδες με τις αγγελίες για κηδείες.
