Από το συννεφιασμένο ουρανό της Μελβούρνης και το τσουχτερό κρύο, στον καταγάλανο της μητέρας Ελλάδας και την ιδανική θερμοκρασία των 36ο, ποιος δε θα ’θελε να είναι μεταξύ των τυχερών που κάνουν αυτό το εναέριο άλμα!

Προσωπικά, διαπιστώνω σε καθημερινή βάση ότι όλοι σχεδόν οι φίλοι και οι μισοί γνωστοί μου –με συντηρητικές πάντα εκτιμήσεις– βρίσκονται εκεί.
Πολλοί έχουν πάει –τυχεροί!– για όλο το καλοκαίρι, ενώ άλλοι για μικρότερα διαστήματα, όχι όμως κάτω των τριών εβδομάδων. Λίγο είναι;

Φλεγόμενη να μάθω αν όντως ο αριθμός των ομογενών που πετούν για Ελλάδα έχει αυξηθεί και στη συνέχεια να διερευνήσω τους λόγους, μίλησα με ορισμένους Έλληνες ταξιδιωτικούς πράκτορες που έρχονται σε άμεση επαφή με το θέμα.

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ

«Είναι το καλύτερο δώρο που μπορούν να κάνουν στον εαυτό τους» θα πει με το γνωστό λακωνικό, αλλά ουσιώδες στιλ του, ο διευθυντής του Grecian Tours, Κώστας Καβαλάκης.

«Έχω πελάτες που πάνε κάθε χρόνο, έχοντας αποσυρθεί μερικώς ή ολικώς από τις επιχειρήσεις τους. Συνήθως, μένουν στην Ελλάδα όλο το καλοκαίρι. Μετά, είναι η άλλη κατηγορία, επιχειρηματίες ή επαγγελματίες της δεύτερης γενιάς, με παιδιά σχολικής ηλικίας που πάνε στις σχολικές διακοπές του Ιουνίου ή Σεπτεμβρίου, συνήθως για τρεις εβδομάδες. Για να απαντήσω στην ερώτησή σου, για την αύξηση των αριθμών, αυτή ακολουθεί ανοδική πορεία τα τελευταία τρία χρόνια και οφείλεται, νομίζω, σε δύο παράγοντες. Ο ένας είναι ότι η πρώτη γενιά, ούτως ή άλλως, συνταξιοδοτείται σε γρήγορους ρυθμούς, επομένως, η προοπτική ενός ταξιδιού που σχεδιαζόταν από χρόνια παίρνει σήμερα σάρκα και οστά, και ο άλλος παράγοντας, εξίσου σημαντικός, είναι ότι ένα ταξίδι στην Ελλάδα σήμερα στοιχίζει φθηνότερα. Οι τιμές στα ξενοδοχεία και στα εστιατόρια, για παράδειγμα, έχουν μειωθεί κατά 20%-30%. Επίσης, τον Απρίλιο που κλείνουν οι περισσότεροι, το δολάριο ήταν στα ύψη, επομένως υπάρχουν οι συγκυριακοί παράγοντες που φυσικό είναι να ανεβάσουν τους αριθμούς, πράγμα βέβαια πολύ θετικό για την ελληνική οικονομία που δίνει, έστω και σε ένα συγκεκριμένο ποσοστό, ανάσα ζωής στον τόπο».

 ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

«Ναι μεν, υπάρχει κάποια σημαντική κίνηση, θα μπορούσε όμως να ήταν πολύ μεγαλύτερη, αν υπήρχε περισσότερη έμπνευση από τους οργανισμούς ξενοδόχων και τουριστικών παραγόντων της γενέτειρας», θα πει η έμπειρη ταξιδιωτική πράκτορας, Τζάκυ Πρεκετέ, διευθύντρια του Cosmos Tours.
«Στην Τουρκία, για παράδειγμα, έχουν μερικά πολύ ελκυστικά πακέτα, τα οποία, γιατί όχι, θα μπορούσαν να ξεσηκώσουν και οι Έλληνες του τουριστικού κλάδου. Εκεί, δίνουν για παράδειγμα, μία έξτρα μέρα δώρο στα ξενοδοχεία, ή μια επιπλέον επίσκεψη σε νησιά, πράγματα τα οποία , το βέβαιο είναι, ότι ελκύουν τον τουρίστα ο οποίος σήμερα ερευνά με πολύ πιο μεγάλη μεθοδικότητα τα πάντα, όταν πρόκειται να οργανώσει τις διακοπές του, ιδιαίτερα σε προορισμούς εκτός Αυστραλίας.
Τα νησιά μας είναι μοναδικά, οι φυσικές ομορφιές του τόπου ασύγκριτες, το ταπεραμέντο των Ελλήνων αφοπλιστικό, ας τα εκμεταλλευτούν όλα αυτά για την προσέλκυση μεγαλύτερου αριθμού τουριστών.

Οι Έλληνες της Αυστραλίας δεν θα παύσουν να πηγαίνουν στην Ελλάδα γιατί τίποτε δεν τους ελκύει περισσότερο. Θα μπορούσαν, όμως, να ελκύσουν εκεί και μεγαλύτερο αριθμό Αυστραλών οι οποίοι, παίζει ρόλο κι’ αυτό, από ό,τι έχω διαπιστώσει, έρχονται σ’ επαφή με Έλληνες, αρκετοί έχουν συνάψει φιλικές σχέσεις μεταξύ τους, επομένως δεν θα ήταν δύσκολο, κάτω από καλύτερη οργάνωση του ελληνικού τουρισμού, να επέλεγαν την Ελλάδα για τις ετήσιες διακοπές τους. Ούτως ή άλλως τα ελληνικά νησιά είναι ασύγκριτα, η δε μεσογειακή Ελλάδα μαγική. Δεν υπάρχει όμως συντονισμός των δυνάμεων των παραγόντων τουρισμού, του ιδιωτικού και του κρατικού φορέα. Αυτό είναι οφθαλμοφανές».

ΤΑΞΙΔΙ ΖΩΗΣ

«Για πολλούς είναι ταξίδι ζωής» θα πει ο Στράτος Ιατρόπουλος από το Kronos Travel, Oakleigh.
«Φέτος ο αριθμός των ομογενών έχει όντως αυξηθεί σημαντικά και σ’ αυτό συντείνουν διάφοροι παράγοντες. Κατ’ αρχήν είναι πολλοί εκείνοι οι οποίοι συνταξιοδοτούνται και χρησιμοποιούν ένα ποσόν από το εφάπαξ για να κάνουν αυτό που για κείνους είναι ταξίδι ζωής. Mετά, στους τακτικούς που πηγαίνουν κάθε χρόνο και μένουν σχεδόν όλο το καλοκαίρι, έχουμε εκείνους που βιάζονται να απολαύσουν άλλη μία φορά την Ελλάδα, την πατρίδα μας, πριν γίνει απαγορευτική, λόγου ορίου ηλικίας. Βλέπεις, εκτός του ότι άνθρωποι προχωρημένης ηλικίας είναι δύσκολο για λόγους υγείας κυρίως, να ταξιδέψουν, είναι και το φοβερό ύψος ασφάλειας υγείας που εκτινάσσεται στις $3.500 μετά την ηλικία των 85. Οπότε, άλλη μία επαλήθευση της γνωστής ρήσης «το γήρας ουκ έρχεται μόνο»!

Ας μη μας διαφεύγει, εντούτοις, ότι στην αύξηση του αριθμού που στέλνουμε από εδώ στην Ελλάδα τα τελευταία δύο τρία χρόνια, έχει παίξει ρόλο και το ότι τα ξενοδοχεία είναι κατά πολύ φθηνότερα και γενικά το κόστος ζωής εκεί, λόγω των σημερινών συνθηκών, χαμηλότερο. Όλα αυτά παίζουν ρόλο.
Η δεύτερη γενιά ομογενών, από την άλλη πλευρά, ελκύεται από τις ρίζες της, αλλά και τις φυσικές ομορφιές, της Ελλάδας που, όπως και να το κάνουμε, είναι μοναδικές!»

ΝΑΙ ΜΕΝ, ΑΛΛΑ…

Ας πάρουμε όμως μια πρόσφατη εικόνα, της Ελλάδας, από πρώην εκπαιδευτικό η οποία μόλις επέστρεψε, μετά από ταξίδι πέντε εβδομάδων στη γενέτειρα και Ιταλία. Κατάγεται από χωριό των Σερρών, όπου έμεινε μία εβδομάδα, ενώ πέρασε τρεις εβδομάδες στην Αθήνα.

«Η ατμόσφαιρα στην πρωτεύουσα είναι περίεργη. Μ’ αυτό εννοώ ότι δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου κίνηση, χωρίς αυτό να οφείλεται απαραίτητα στο ότι είναι καλοκαίρι και όλοι…  έχουν φύγει για διακοπές στα νησιά. Μακράν αυτού. Η κρίση δυστυχώς έχει αγγίξει τους πάντες, άλλους λιγότερο και άλλους περισσότερο.
Ο κόσμος δεν βγαίνει έξω, όπως έβγαινε πριν και όπου και να βρισκόσουν υπήρχε, στην Αθήνα τουλάχιστον, συνωστισμός. Κατέβαινα, για παράδειγμα τις Κυριακές στο κέντρο και ήταν άδειο, έρημο. Αυτό απασχολεί και τις Αρχές του τόπου. Ο Χατζηδάκης, για παράδειγμα (υπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας),βλέπει ως λύση η οποία να πούμε ότι συναντά σοβαρή αντίδραση, το άνοιγμα των μαγαζιών την Κυριακή, ώστε να μην υπάρχουν, όπως υποστηρίζει, στο κέντρο μόνο αλλοδαποί και νεομετανάστες”.

“Λέγοντας αυτό, η εικόνα στο Μοναστηράκι, στα τουριστικά λεγόμενα φαγάδικα, είναι διαφορετική. Ο «Θανάσης», για παράδειγμα, γνωστός για το απίθανο σουβλάκι του και o «Μπαηρακτάρης» για τους μεζέδες του, είναι πάντα γεμάτοι. Το ίδιο και ορισμένες καφετέριες.
Καμμία όμως σχέση με την προ της κρίσης, Αθήνα.
Πρώτα–πρώτα είναι εντελώς πεσμένο το ηθικό των ανθρώπων και αυτό βέβαια συμβαίνει σε πανελλαδική κλίμακα, όχι μόνο στην πρωτεύουσα.
Οι άνθρωποι, όσοι δεν είναι απελπισμένοι, είναι πανικόβλητοι. Έχουμε τις περίφημες κατηγορίες των εργαζομένων οι οποίοι είναι σε διαθεσιμότητα ή κινητικότητα. Δύο όροι, φοβεροί και τρομεροί.

 Η ανασφάλεια στο έπακρον. Δεν γνωρίζουν αν αύριο θα χρειαστεί να πάνε στη δουλειά ή όχι. Από κει και πέρα, ζώντας με τους συγγενείς σου, βλέπεις ότι κάνουν οικονομία εκεί που ούτε καν υπήρχε περίπτωση να περάσει κάτι τέτοιο από το μυαλό τους, όπως, για παράδειγμα, στον ηλεκτρισμό που η τιμή του έχει ανέβει στα ύψη. Ακόμη και εκείνοι που έχουν κάποια οικονομική άνεση, ανησυχούν γιατί δεν γνωρίζουν τι μέρα θα ξημερώσει αύριο. Τι τους επιφυλάσσει το μέλλον, στους ίδιους, αλλά και στα παιδιά και τα εγγόνια τους. Ο εξευτελισμός των μισθών, στους νέους απασχολούμενους γύρω στα 500 ευρώ, είναι φαινόμενο αποκαρδιωτικό, από όποια άποψη και να το δει κανείς. Η έλλειψη ασφάλειας υγείας, επηρεάζει και τη λεγόμενη μεσαία τάξη, δεδομένου ότι αναγκάζονται σήμερα, όπως παραπονούνται, να πληρώνουν τις επισκέψεις στο γιατρό και τα φάρμακα. Είναι μια κατάσταση που, αυτή τη στιγμή, τουλάχιστον δεν εμπνέει, αυτό που θα λέγαμε αισιοδοξία.

Ακόμη και η ύπαιθρος που έσφυζε από ζωή το καλοκαίρι, τώρα βρίσκεται σε χειμερία νάρκη σχεδόν. Τα εστιατόρια και οι ταβέρνες είναι σχεδόν άδεια. Όσοι τα επισκέπτονται από την πρωτεύουσα και τα μεγάλα κέντρα, δε βγαίνουν έξω, όπως άλλοτε για φαγητό, αλλά μένουν στις αυλές των πατρικών τους σπιτιών και μαγειρεύουν οι ίδιοι για τα γεύματά τους. Απλά απολαμβάνουν τη φύση και τον καθαρό αέρα του χωριού, με φανερή ανησυχία εντούτοις για το αύριο».
Πόσο επηρεάζει αυτή η κατάσταση τους επισκέπτες ομογενείς;

«Εμείς οφείλουμε να περάσουμε καλά» θα πει χαρακτηριστικά συμπάροικος ο οποίος αναχώρησε την περασμένη Κυριακή για Ελλάδα με προορισμό κυρίως τη Θεσσαλονίκη και Αθήνα.
Τα σχόλια περιττεύουν.