Γνώρισα τον Πλούταρχο Δεληγιάννη στην Ελληνική Κοινότητα, κατά τη θητεία μου ως δασκάλας στα απογευματινά της σχολεία. Θυμάμαι στα μέσα του 80, όταν η ελληνομάθεια ήταν στην κορυφή, ο Πλούταρχος οργάνωσε φιλολογικά συμπόσια για το διδακτικό προσωπικό. Από τη θέση του συντονιστή της Σχολικής Επιτροπής, είχε χωρίσει το διδακτικό προσωπικό σε ομάδες και μαζί με ένα μεζεδάκι, που ετοίμαζε η ευγενέστατη σύζυγός του κ. Φρειδερίκη, συζητούσαμε γύρω από το εκπαιδευτικό και τρόπους καλυτέρευσής του. Βλέπετε, ήταν πάντα έτοιμος να ακούσει και με υπομονή να συζητήσει και όχι απαραίτητα να συμφωνήσει με το συνομιλητή του. Οι συγκεντρώσεις γίνονταν στο Κοινοτικό κτίριο το απόγευμα του Σαββάτου. (Η εποχή στην οποίαν αναφέρομαι, πολλά ελληνικά σχολεία λειτουργούσαν και το Σάββατο πρωί, αλλά πολύ λίγα το απόγευμα).
Επίσης για πολλά χρόνια επισκεπτόταν τα γραφεία μας, ως επί το πλείστον ημέρα Πέμπτη και συνομιλούσε με τον αείμνηστο συνάδελφο Ανδρέα Σκρινή, που διετέλεσε και πρόεδρος της Κοινότητας στην μετά τον Ελεφάντη περίοδο.
Θεωρώ, ότι η εκδήλωση που έγινε την περασμένη Κυριακή σε αίθουσα του Παναρκαδικού Συλλόγου «ο Κολοκοτρώνης», τίμησε επάξια τον δάσκαλο, τον συνοδοιπόρο, τον συναγωνιστή, τον οραματιστή και τον καλό οικογενειάρχη, που σημάδεψε με το δημιουργικό του πέρασμα -κοντά 60 χρόνια στους Αντίποδες, την παροικιακή μας ζωή.
ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΑ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ
Για τη ζωή και το έργο, το ήθος και την αγωνιστικότητα, το ήπιο του χαρακτήρα του και την ελεύθερη σκέψη του, το όραμα για το συλλογικό συμφέρον και τα πιστεύω του, την θερμή υποστήριξη στον Κοινοτικό θεσμό και τα ιδανικά της εργατικής τάξης, τους αγώνες κατά του ρατσισμού και της αφομοίωσης, την προώθηση των Ελληνικών στη Δημόσια Εκπαίδευση και την γένει παροικιακή του δράση, μίλησαν περιληπτικά αντιπρόσωποι των φορέων οργάνωσης της εκδήλωσης.
Συμπέρασμα; Η ζωή του Πλούταρχου ήταν ένας ατέλειωτος αγώνας για τον Ελληνικό Πολιτισμό, τα Ελληνικά Γράμματα και τα δίκαια της Εργατιάς και ό ίδιος, ένας αγωνιστή και δεινός ομιλητής με πλούσια επιχειρηματολογία αλλά και υπομονή, να ακούσει με προσοχή και προσήλωση και να συμβάλει δημιουργικά στο διάλογο.
Την εκδήλωση συνδιοργάνωσαν η Ελληνική Κοινότητα, ο Εργατικός Σύνδεσμος Δημόκριτος, η Εταιρία Φίλων Καζαντζάκη, o Αυστραλοελληνικός Πολιτιστικός Σύνδεσμος, η Επιτροπή του Περιοδικού «Ελληνικά Θέματα» και η Ελληνόφωνη Επιτροπή 3ΖΖ με ομιλητές τους κ. κ. Βασίλη Παπαστεργιάδη, Σωτήρη Στεργιόπουλο, Πάνο Σταματόπουλο -ο οποίος ετοίμασε και βίντεο με φωτογραφίες από την οικογενειακή και παροικιακή του ζωή και το επένδυσε με τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, στο οποία ο τιμώμενος είχε ιδιαίτερη συμπάθεια- Κάθη Αλεξοπούλου, Σωτήρης Μανταλβάνος, Χρήστος Φίφης και Γιώργος Ζάγκαλης.
Στο τέλος, η Ανθή Σιδηροπούλου, τραγούδησε δυο τραγούδια, αφιέρωμα στη ζωή και στη μνήμη του τιμώμενου.
Σε εκείνη την συναισθηματικά φορτισμένη ατμόσφαιρα, όπου οι ομιλητές παρέσυραν το ακροατήριο σε ένα νοερό ταξίδι στο χρόνο και περιπλανήθηκαν στα δύσκολα μονοπάτια των δεκαετιών του 60 και 70, είτε αυτό ήταν μεταναστευτικό, κοινωνικό, εκπαιδευτικό ή εκκλησιαστικό, μεταφέρω επιγραμματικά τα λόγια του κ. Ζάγκαλη, που σκιαγραφούν κατά τη γνώμη μου την προσωπικότητα του Πλούταρχου. «Μας πλούτισες τη ζωή με το έργο σου».
Χρέη τελετάρχη είχε ο Θεόδωρος Μάρκου, σύμβουλος της Ελληνικής Κοινότητας, ο οποίος σε πολλά σημεία έκανε αναφορές στα απομνημονεύματα του αείμνηστου που βρίσκονται σε εξέλιξη. Σε κάποιο σημείο μάλιστα ο Πλούταρχος αναγνωρίζει την ανάμειξή του στην Επιτροπή για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, την περίοδο της χούντας 1967 -1974, και, την κατοχύρωση του Alphington Grammar, από τα σπουδαιότερα επιτεύγματα της παροικίας.
Συγκινημένος ο γιος του Παράσχος, ευχαρίστησε εκ μέρους της οικογένειας τους φορείς και την παροικία για την αναγνώριση του έργου του πατέρα του, ένα έργο αγάπης για τον συνάνθρωπο όπως το χαρακτήρισε, που έβαλε χαμόγελο στα χείλη όλων μας.
Ο Πλούταρχος Δεληγιάννης κατάγεται από τον Τροπαιούχο Φλώρινας. Το 1954 μετανάστευσε στην Αυστραλία. Το 1958 έγινε μέλος της Ελληνικής Κοινότητας και το 1962 μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου. Ένα χρόνο μετά διετέλεσε γραμματέας επί προεδρίας του Δημητρίου Ελεφάντη.
Ήταν ιδρυτικό στέλεχος της Επιτροπής Αποκατάστασης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, υποστήριξε με σθένος την αγορά του Alphington Grammar. Σύμφωνα δε με τον κ. Παπαστεργιάδη, η οικογένειά του χάρισε ένα μέρος της βιβλιοθήκης του στο Κολλέγιο. Επίσης ήταν για 55 χρόνια μέλος στο Δημόκριτο -μέχρι τα τελευταία του σύχναζε στο οίκημα, ιδρυτικό στέλεχος -από το 1970 του Εκπολιτιστικού Συλλόγου, του σημερινού Αυστραλοελληνικού Πολιτιστικού Συνδέσμου και για πολλά χρόνια μέλος της Συντακτικής Επιτροπής.
Το 1989 ίδρυσε τον Όμιλο Διάσωσης της Ελληνική Γλώσσας, και αγωνιζόταν για την καθιέρωση της Ελληνικής ως Διεθνούς γλώσσας, την επιστροφή των Μαρμάρων στην Ελλάδα και την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων μόνιμα στην Ελλάδα.
Τέλος για περισσότερα από δέκα χρόνια, πρόσφερε τις υπηρεσίες του στον ελληνικό πρόγραμμα του πολυεθνικού ραδιοφωνικού σταθμού 3ΖΖ.
