ΕΙΠΑ να βγω στη ρούγα κι εγώ τούτο το Σαββατοκύριακο μπας και μάθω κανένα νέο για να σας πω, αλλά πού με την γκαντεμιά που με δέρνει. Τα κεφάλια μέσα και πάλι εκτός κι αν θέλουμε να αρπάξουμε όλη την αλφαβήτα σε συσκευασία COVID.
ΚΙ ΕΧΟΥΜΕ και τους πολιτικούς να μαλώνουν σαν τα σχολιαρόπαιδα. Ποιος θα το κάνει πιο καλά το κλείσιμο, τρομάρα τους. «Τον λύκο τον κουρεύανε, [ενν.: κι εκείνος ρωτούσε] πούθε παν’ τα πρόβατα», που έλεγε και η γιαγιά μου, ξέρετε, η σοφή.
Η ΓΚΛΑΝΤΙΣ έχει τους καημούς της αλλά έριξε και την μπηχτή της για την ανικανότητα του Νταν, όταν της πρότεινε δημοσιογράφος να ακολουθήσει τη μέθοδο της Βικτώριας για τους essential workers (πώς το δουλεύω το αγγλικό…).
Αυτά μου τα ‘πε η γειτόνισσά μου, που στόμα έχει και μιλιά δεν έχει, καλή της ώρα. Εκείνη μου είπε κιόλας ότι τρέχουν οι αλυσίδες μετάδοσης πιο γρήγορα κι από το στόμα μου, καλέ.
ΤΡΕΧΟΥΝ και στο Όκλι πανικόβλητοι (αυτό κι αν είναι νέο) γιατί έκλεισε η Vanilla για ένα απόγευμα κι έχασαν τη βολή τους οι αμπελοφιλόσοφοι που σύχναζαν εκεί. Βρε, μην ταράζεστε κι ο φραπές τα σκοτώνει όλα.
Έχετε ανοσία εκεί πάνω. Αλίμονο από εμάς, που για να πετύχουμε την ανοσία μελετάμε τα… άστρα για να δούμε πιο εμβόλιο πρέπει να κάνουμε, μιας και περίπου καθημερινά αλλάζει το μενού. Πάει με τα φεγγάρια μάλλον.
ΕΤΣΙ κάπως γίνεται και με τις μάσκες. «Βάλε τη μάσκα στο γραφείο, βγάλε τη μάσκα στο γραφείο». Ε, τρελάθηκα η καημένη και απλά σταμάτησα να πηγαίνω στο γραφείο. Φτάσαμε πια να ρίχνουμε τα χαρτιά κάθε βράδυ για να δούμε τι θα μας ξημερώσει.
ΕΧΟΥΜΕ και τα κρασιά και τα ουίσκι που έκρυβαν οι κάβες στα υπόγεια του Τατοΐου. Εκεί βρήκε τους αλκοολούχους θησαυρούς η Μενδώνη – αλήθεια, τι αναζητούσε στα πρώην ανάκτορα η κα Υπουργός;
Ό,τι και αν αναζητούσε, πάντως, πέτυχε τζακ ποτ: Φιάλες από Château Margaux, Château de Vincennes και Château Rothschild – μπερδεύτηκε η γλώσσα μου για να τα πω, σκέψου και να τα πιω – καθώς και συλλεκτικές φιάλες, όπως η κεραμική του ουίσκι Chivas που βγήκε με αφορμή τον εορτασμό της ενθρόνισης της βασίλισσας Ελισάβετ της Αγγλίας.
ΤΡΕΧΑ γύρευε, δηλαδή. Είμαι σίγουρη ότι ούτε η ίδια η βασίλισσα δεν το θυμάται πια. Καλοπερνούσε το κηφηναριό με τις πλατούλες και την ανοχή του λαουτζίκου και τώρα τα κωθώνια καμαρώνουν και μοστράρουν τα πειστήρια του… εγκλήματος ως ιστορικούς θησαυρούς ανεκτίμητης αξίας.
Αλλά ας όψεται ο Έλληνας που έχει μνήμη χρυσόψαρου… Γι’ αυτό και θα τον βρεις να χειροκροτεί εκεί που μούτζωνε κάποτε.
ΠΟΛΥ, λένε, το χειροκρότημα που έπεσε στη Σύμη στο Συμπόσιο για τα 200 χρόνια που διοργάνωσε το Ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου (Αχ, πού ‘σαι, Ανδρέα για να δεις…, αν δεν το πω κάθε που μελετάω το όνομά του θα σκάσω η μαγκούφα).
ΠΟΛΛΑ τα θέματα που συζητήθηκαν και πολλές οι Επ–αναστάσεις που αναλύθηκαν. Βρε, τον Αντρέα μπορείτε να τον Επ-αναστήσετε, να ‘ρθει να βάλει, επιτέλους, έναν πάτο στο βαρέλι του Κινήματος για να σταματήσουν και τα συντρόφια να πνίγονται πότε στο «βαθύ» και πότε στο «ρηχό» ΠΑΣΟΚ;
ΣΥΜΠΟΣΙΟ χωρίς ποτό και φαΐ γίνεται; Όχι, βέβαια. Γι’ αυτό και προχτές στην εκδήλωση του «Παπαφλέσσα» και φάγανε και ήπιανε και φχαριστηθήκανε μια χαρά και χωρίς βαριά φιλοσοφία. Αυτές είναι μαζώξεις και μπράβο τους για την ιδέα που είχανε.
Άντε, γιατί μου φαίνεται πως θα κάνουμε 200 χρόνια να χωνέψουμε τόσες αναλύσεις και τόσους βαθείς στοχασμούς για την Επανάσταση. Έλεος!
ΑΜΑ το φιλοσοφούσανε τόσο και οι Έλληνες της εποχής δεν θα την είχανε κάνει την Επανάσταση. Ακόμη θα το κουβεντιάζανε…
ΚΟΥΒΕΝΤΑ στην κουβέντα, ξέχασα να σας πω και το πιο σημαντικό. Καλέ χώρισε ο Ντέμης με τη Δέσποινα. Τι κακό ήταν και τούτο που μας βρήκε; Τι τα ήθελε η Βανδή τα κολλητιλίκια με την Βίσση; «Με όποιο δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις», έλεγε και πάλι η γιαγιάκα η σοφή. Τώρα να δω και τον Νικολαΐδη να αφήνει μαλλούρα αλά Καρβέλας και να μού ‘ρθει ο θάνατος.
ΟΥΦ, στέγνωσε το στόμα μου της κουτσομπόλας να λέω χωρίς σταματημό. Θα μάθω λεπτομέρειες και θα σας τα πω όλα την άλλη εβδομάδα. Εσείς, καθίστε μέσα!
Μ.Κ.
ΑΝΤΕ πάλι από την αρχή με τα κλεισίματα στη Βικτώρια, αλλά και στη Νέα Νότια Ουαλία. Αν δεν παρθούν δραστικά μέτρα, αν δεν καταλάβουμε όλοι ότι πρέπει πλέον να υιοθετήσουμε μια καθοριστική στάση, όπως κάνοντας εμβόλιο και τηρώντας όλα τα περιοριστικά μέρα, «άσπρη» μέρα δεν πρόκειται να δούμε.
ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ δεν ξέρουν άλλο να κάνουν εκτός από τα κλεισίματα και τους περιορισμούς. Αυτό ξέρουν και αυτό κάνουν. Ας προτείνουν όλοι αυτοί που φωνασκούν, κάτι άλλο, που να δουλεύει και να είναι αποδοτικό…, και να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκκος…
ΕΧΟΥΜΕ μάθει πια, άνοιξε-κλείσε, κλείσε-άνοιξε, και τανάπαλιν. Ναι, είναι σπάσιμο νεύρων και άλλων πραγμάτων (οικονομίας και όλων των παρομοίων). Αυτή είναι η αλήθεια και καμία άλλη. Ενάμισι και πλέον χρόνο τώρα σε αυτό το μήκος κύμματος κινείται όλος ο κόσμος.
ΚΑΙ ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, εδώ και αλλού, στην πιο… έξυπνη χώρα του κόσμου, αυτή που -και καλά- έδωσε τα «φώτα του πολιτισμού», ένα σωρό αρνητές και… ψεκασμένοι κατέβηκαν σε δρόμους και πλατείες να διαμαρτυρηθούν, χωρίς φυσικά να τηρηθεί κανένα μέτρο (μάσκες, αποστάσεις κ.λπ.)
ΟΛΑ αυτά ενώ καλπάζει η μετάλλαξη Δέλτα, ενώ προχθές μόνο σημειώθηκαν περίπου 4.000 κρούσματα, επτά θάνατοι, και μερικές δεκάδες άνθρωποι παραμένουν διασωληνωμένοι στα υποτιθέμενα νοσοκομεία ενός ξεχαρβαλωμένου συστήματος υγείας και όλοι οι υπόλοιποι περιμένουν και κάθονται και σπαζοκεφαλιάζουν για το πώς όλοι αυτοί θα αλλάξουν γνώμη…
ΑΜ, δε… Έτσι όπως δείχνουν τα πράγματα δεν πρόκειται να αλλάξουν γνώμη, ούτε με το άγριο ούτε με το καλό… Αλλά δεν είναι μακριά η ώρα που θα πειστούν, τότε που το νέο κύμα θα έρθει ξανά δριμύ. Και, δυστυχώς, ίσως θα είναι αργά για κάποιους από αυτούς, όταν θα τους σαρώσει ο ιός…
ΤΟ πιο φοβερό, όμως, αλλά και πιο ηλίθιο, κατά τη γνώμη μου, είναι που κατέβηκαν με ελληνικές σημαίες, σταυρούς και εξαπτέρυγα, επιβεβαιώνοντας, περίτρανα ότι η κακώς εννοούμενη πατριωτική -κοινώς εθνικιστική- βλακεία πάει χέρι-χέρι με τη θρησκευτική μισαλλοδοξία.
ΣΤΗ δε Θεσσαλονίκη αρκετοί από αυτούς κατέβηκαν με κόκκινα αστέρια και με αριστερή φρασεολογία! Ίσως για να δείξουν ότι δεν είναι θλιβεροί ακροδεξιοί αλλά ευαισθητοποιημένοι περί των δικαιωμάτων πολίτες…
ΑΛΛΑ το ίδιο γίνεται βέβαια και αλλού στον κόσμο με όλες τις «συμπαθείς» αυτές συνομοταξίες. Τυλίγονται με εθνικές σημαίες και ζώνονται με θρησκευτικά σύμβολα για να δείξουν ότι είναι άτρωτοι και κανένας ιός δεν τους πιάνει… Εκτός, βέβαια, από τον ιό της πεντάστερης άγνοιας και της θανάσιμης αμάθειάς τους.
ΚΙ ΑΣ καμώνονται τους πολύξερους και τους πολλά βαρείς, συναγωνιζόμενοι τις «άγριες φυλές» των δικτύων κοινωνικής… αποσύνδεσης, προβάλλοντας ακόμα την παντοειδή αγραμματοσύνη τους.
ΠΡΕΠΕΙ, αγαπητοί μου, να καταλάβουμε ότι ο ιός αυτός δεν εξαφανίζεται, έτσι εύκολα, πόσω μάλλον με εθνικιστικούς δεκάρικους, σταυρούς και θυμιατά. Οι πολιτικές διαχείρισης πρέπει να εστιάσουν στις νοσηλείες και τις ευπαθείς ομάδες, πρέπει να αλλάξει το ιεραρχικό μοντέλο οργάνωσης της διαχείρισης της υγείας του πληθυσμού.
ΑΝ ΔΕΝ αλλάξει ο τρόπος ζωής μας, αν η διατροφή, η εργασία, η φύση, το φάρμακο, η ψυχαγωγία κ.λπ., δεν πάψουν να είναι κρίκοι στη μεγαμηχανή των ιεραρχικών κοινωνιών, μην περιμένετε να αντιμετωπίσουμε καμιά από τις «κρίσεις» που έχουμε μπροστά μας.
Γιατί υπάρχουν και οι κρίσεις που δεν έχουμε ακόμα λύσει, όπως τη φτώχεια, την εκμετάλλευση της ανθρώπινης και μη ζωής, τη μιζέρια του υπάρχοντος κόσμου…
Δ.Τ.
ΣΑΒΒΑΤΟ σήμερα 17 του Ιούλη του εν Χριστώ έτους 2021 και συμπληρώνονται 47 χρόνια από το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών (15/7/74) κατά του Αρχιεπισκόπου της Κύπρου Μακαρίου του Γ’.
Ένα ακόμα ξημέρωμα γεμάτο μνήμες, θύμισες και ζωηρές εικόνες από τον αδελφοκτόνο σκοτωμό που σκόρπισε τον τρόμο τον φόβο και το πολιτικό χάος απ’ άκρου εις άκρο στο νησί, αφήνοντας ανοικτές πληγές και βαριά τραύματα στον λαό της.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, μέσα σε τρεις μέρες, η αποφράδα μέρα της 20ής Ιουλίου 1974, το χρυσοπράσινο φύλλο, γνώρισε την Τουρκική βαρβαρότητα από ξηρά, θάλασσα και αέρα. Θλιβερός ο απολογισμός.
Εκατοντάδες οι σκοτωμένοι, οι τραυματίες, οι αγνοούμενοι και χιλιάδες οι Κύπριοι που εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες και να γίνουν πρόσφυγες στην ίδια τους πατρίδα. Πόλεις και χωριά καταστράφηκαν μαζί και εκκλησιές και ιστορικά μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς.
ΚΑΙ ΣΑΝ να μη έφταναν όλα τα δεινά, 47 χρόνια μετά ο μέγας και πονόψυχος σουλτάνος, συνεχίζει τις προκλήσεις και επισκέψεις στην κατεχόμενη γη. Τι επιδιώκει; Μα τι άλλο; Να μετατρέψει το κατεχόμενο κομμάτι της Κύπρου σε προκεχωρημένο φυλάκιο της τουρκικής επεκτατικής στρατηγικής του, με στόχο τη δημιουργία μιας μεγάλης στρατιωτικής βάσης στο νησί, για τον πλήρη έλεγχο της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου.
ΜΕ ΤΗΝ ευκαιρία, το Εκτελεστικό Σώμα της Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα, ακολουθώντας αυστηρά τα προβλεπόμενα από την Πολιτεία μας μέτρα κατά του COVID-19, πληροφορεί, ότι ακυρώνονται οι αυριανές προγραμματισμένες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για την τουρκική εισβολή και κατοχή.
Μπορείτε, όμως, να συντονιστείτε σήμερα με το Κυπριακό Πρόγραμμα στο 3ΧΥ μεταξύ 1μμ. και 3μμ., και αύριο Κυριακή από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τις 2 το απόγευμα και να δώσετε το δικό σας μήνυμα συμπαράστασης.
ΘΑ ΤΟ αντέξουμε; Δεν έχουμε και άλλη επιλογή. Ας οπλιστούμε με υπομονή και ας εφαρμόσουμε τα μέτρα, για να απολαύσουμε με υγεία το καλοκαίρι που πλησιάζει και που όλοι θέλουμε να το χαρούμε. Ας βοηθήσουμε, λοιπόν, ο καθένας από το δικό του μετερίζι, να βρει η Πολιτεία μας τους παλαιούς της ρυθμούς.
ΑΣΕ ΠΟΥ και οι καιρικές συνθήκες παίζουν με τα «νεύρα» του καλοκαιριού. Αν η Βόρεια Αμερική, η δυτική Ρωσία και η Σιβηρία, βίωσαν ήδη τον μήνα Ιούνιο ακραίους καύσωνες, ξηρασίες και δασικές πυρκαγιές και ο, κατά τα άλλα, παγωμένος Καναδάς είδε τον υδράργυρο να σκαρφλώνει στα ύψη, φανταστείτε τι μας περιμένει.
ΘΛΙΒΟΜΑΙ πραγματικά όταν βλέπω αρχειακό υλικό να είναι πεταμένο από δω κι από εκεί, να τα τρώνε ο σκόρος και τα ποντίκια ή να μουχλιάζουν από την υγρασία πεταμένα σε μια γωνιά. Η φώτο στον «Ν.Κ.» της 8/7/2021 με τα Αρχεία του (Ελληνικού) Κράτους στο έλεος της τύχης τους, ας αφυπνήσει όσους από μας έχουμε στα σπίτια μας πολύτιμα ντοκουμέντα με το ιστορικό του/των Οργανισμού μας.
ΟΣΟΝΟΥΠΩ μάς έρχεται και ο λογαριασμός των φόρων που πληρώνουμε ετησίως για το «κεραμίδι» μας στην Δημαρχία. Παρατηρώ ότι παρά την πανδημία που προκάλεσε τόση αναστάτωση στην οικονομία και την συνεχιζόμενη ανεργία, ο δικός μου λογαριασμός ήλθε ελαφρώς αυξημένος (!).
ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΥΓΕΙΑ!
Κ.Γ.
