Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε η είδηση του ξαφνικού θανάτου του αξέχαστου φίλου και συνεργάτη μας, Τόλη Βοσκόπουλου, καθώς και της ηθοποιού Γκέλυς Μαυροπούλου.
H εταιρία των Στάθη Ραυτόπουλου, Ανδρέα Παπαδόπουλου και Παναγιώτη Γιαννούδη, Cosmopolitan Motion Pictures, το 1964 είχε αποφασίσει να φέρνει θεατρικά συγκροτήματα στην Αυστραλία.
Σαν πρώτο θίασο κάναμε την εκλογή του τότε δημοφιλούς κωμικού Κώστα Χατζηχρήστου, ο οποίος ετοίμασε ένα ολιγομελές συγκρότημα που αποτελείτο από τους Σπεράντζα Βρανά, Αλέκα Στρατηγού, Κώστα Μεντή, Τόλη Βοσκόπουλο και την τραγουδίστρια Πόλυ Πάνου.
Δυστυχώς, για προσωπικούς λόγους η Πόλυ Πάνου αποφάσισε να μη ταξιδεύσει και έτσι ο Κώστας Χατζηχρήστος διάλεξε την νέα τότε τραγουδίστρια Ναυσικά.
Το συγκρότημα έφθασε στην Αυστραλία στις 10 Μαρτίου 1964, με πρώτη παράσταση στο Περθ. Ακολούθησαν παραστάσεις σε Αδελαΐδα, Μελβούρνη, Σίδνεϊ, Μπρίσμπαν και σε μερικά επαρχιακά κέντρα.
Πράγματι, ο Τόλης Βοσκόπουλος, ένας νεαρός καλλιτέχνης, με την υπέροχη φωνή του, τραγούδησε ντουέττο με την Ναυσικά που πράγματι άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Βέβαια, ο Τόλης Βοσκόποιυλος έπαιζε και ειδικά σκετς με την Σπεράντζα Βρανά και την κουνιάδα του Αλέκα Στρατηγού.
Με τον Τόλη Βοσκόπουλο όπως και με τους άλλους ηθοποιούς διατηρήσαμε τη φιλία μας μεχρι τέλος. Το δε Αύγουστο 2000 με πρωτοβουλία του Κώστα Χατζηχρήστου, κάναμε ένα δείπνο επανένωσης (reunion) στην ταβέρνα «Η Συκιά» στην Κυψέλη, ο Κώστας Χατζηχρήστος, η Σπεράντζα Βρανά, ο Τόλης Βοσκόπουλος και εγώ.
Ήταν μια πραγματικά συγκινητική βραδυά και με την υπόσχεση να κάναμε πιο συχνές τέτοιες συναντήσεις. Δυστυχώς, λίγους μήνες μετά ο Κώστας Χατζηχρήστος πέθανε και από τότε δεν έτυχε να ξανασυναντηθούμε, αλλά επικοινωνούσαμε κατα διαστήματα τηλεφωνικά.
Δυστυχώς, ο Τόλης Βοσκόπουλος, αν και είχε πολλές προτάσεις από διάφορους επιχειρηματίες να δώσει συναυλίες στην Αυστραλία δεν το αποφάσιζε, αφού φοβόταν τα μακρυνά ταξίδια με αεροπλάνο.
Είχα την τύχη να παρευρεθώ σε αρκετά γυρίσματα ταινιών του, όπως το 1970 στην Κύπρο όταν γύριζε την ταινία «Αναστενάζουν οι πεννιές» το 1971, την ταινία «Αδέλφια μου αλήτες πουλιά» το 1974, το «Ερασταί του Ονείρου» και άλλες.
Ο Βοσκόπουλος ήταν ένας πραγματικά υπέροχος, ευγενής και φιλόσπλαχνος άνθρωπος που τους φίλους και συνεργάτες του τους εκτιμούσε αφάνταστα, ως καλλιτέχνης ξεχώριζε με την αρχοντιά και η πολύχρονη καριέρα του τα λέει όλα.
Οι λάτρεις του θα το θυμούνται για πάντα γιατί τό αξίζει, Αιωνία του η μνήμη.
Την ίδια μέρα χάσαμε άλλο ένα αστέρι του Ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου τη γλυκιά Γκέλυ Μαυροπούλου.
Την Γκέλυ Μαυροπούλου την πρωτογνώρισα στα στούντιο της Φίνος Φιλμ όταν γύριζε την ταινία με τον Ντίνο Ηλιόπουλο «Η Κυρία του Κυρίου». Όταν το 1964 είχαμε προγραμματίσει την επίσκεψη του θιάσου του Ντίνου Ηλιόπουλου που θα παρουσίαζε και το θεατρικό έργο» Η Κυρία του Κυρίου» πρωταγωνίστρια ήταν η Γκέλυ Μαυροπούλου.
Δυστυχώς, όμως, η Γκέλυ Μαυροπούλου αρώστησε και έτσι αντικαταστάθηκε απο την ηθοποιό Πόπη Λάζου.
Η Γκέλυ Μαυροπούλου είχε πρωταγωνιστεί σε αρκετές ταινίες, στις περισσότερες δραματικές ταινίες, όμως και στις κωμωδίες ήταν πάντα υπέροχη.
Με τον πρώην σύζυγό της, ηθοποιό Στέφανο Στρατηγό, και την κουνιάδα της Αλέκα Στρατηγού, κάναμε αρκετές συναντήσεις και δείπνα.Η Γκέλυ ήταν μια αξιόλογη γυναίκα που δέν ήθελε να πικράνει κανένα. Αιωνία της η μνήμη.
