Ο ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ Ελληνισμός, αλλά και ο παγκόσμιος καλλιτεχνικός κόσμος θρηνεί για τόν θάνατο του μεγάλου και μοναδικού συνθέτη, πολιτικού και αγωνιστή Μίκη Θεοδωράκη.
Με τον αείμνηστο Μίκη Θεοδωράκη είχαμε αναπτύξει μια φιλία που άρχισε από το 1973, όταν με τον συνεργάτη μου, αείμνηστο Στάθη Ραυτόπουλο, διοργανώσαμε τουρνέ στην Αυστραλία.
Συνδετικός κρίκος με τον Μίκη Θεοδωράκη ήταν ο Τάκης Γκόγκος του «Νέου Κόσμου», λόγω που τότε οι πράκτορες της Χούντας των Αθηνών στην Αυστραλία ανέφεραν το τι συμβαίνει και υπήρχε φόβος η επιβολή κυρώσεων σε βάρος μας.
Βέβαια, οι σχέσεις μας με τις εδώ διπλωματικές Αρχές δέν ήσαν και τόσο θερμές, με την επιβολή να προβάλλουμε τα προπαγανδιστικά «Ελληνικά Επίκαιρα» και η αποφυγή μετάδοσης τραγουδιών του Μίκη Θεοδωράκη.
Το 1972 αρχίσαμε διαπραγματεύσεις με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση για μια σειρά παραστάσεων στην Αυστραλία, αλλά δεν είχαμε αποφασίσει την ακριβή ημερομηνία.
Τότε ο Μίκης Θεοδωράκης έκανε μία μεγαλειώδη συναυλία στο Παρίσι που ο παγκόσμιος Τύπος την χαρακτήρισε μοναδική, έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να του κάνουμε πρόταση όπου οι διαπραγματεύσεις κράτησαν σχεδόν 5 μήνες.
Ο εδώ Ελληνισμός ανέμενε με πραγματική αγωνία την άφιξη του συγκροτήματος του Μίκη Θεοδωράκη. Είχαμε προγραμματίσει παραστάσεις στην Αδελαΐδα, τη Μελβούρνη, την Καμπέρα, το Σίδνεϊ και το Μπρίσμπαν.
Υπεύθυνοι Δημοσίων Σχέσεων ήταν οι Τάκης Γκόγκος, Νώντας Πεζάρος και Χρήστος Μουρίκης για τη Μελβούρνη και ο Τάκης Καλδής για το Σίδνεϊ και το Μπρίσμπαν.
Αν και ηταν κρυφό μυστικό ότι πίσω από τις συναυλίες βρισκόταν η εταιρεία μας, εμφανιζόταν μία άλλη εταιρεία, με διευθυντή τον δικηγόρο μας Barry Sacks. Βέβαια, ο Στάθης Ραυτόπουλος και εγώ συνοδεύαμε το συγκρότημα σε όλες τις Πολιτείες.
Το συγκρότημα ήταν 25μελές, με τραγουδιστές τη Μαρία Φαραντούρνη, τον Πέτρο Πανδή και τον Αντώνη Καλογιάννη.
Δυστυχώς, δύο μέρες πριν την αναχώρηση του συγκροτήματος από το Παρίσι, ο Αντώνης Καλογιάννης επέστρεψε στην Ελλάδα για να παραστεί στην κηδεία του πατέρα του μετά από άδεια που του είχε δώσει η Χούντα και έτσι δεν μπόρεσε να έρθει.
Ο «Νέος Κόσμος» με τα πρωτοσέλιδα άρθρα και τις ανταποκρίσεις καθώς και οι κοινοποιήσεις φίλων είχαν ως αποτέλεσμα να συγκεντρωθεί στο αεροδρόμιο της Μελβούρνης μεγάλος αριθμός Ελλήνων, αλλά και σχεδόν όλα τα αυστραλιανά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, κάμερεςτηλεοπτικών σταθμών, δημοσιογράφοι κ.ά., που κάλυψαν την ιστορική επίσκεψη του Μίκη Θεοδωράκη.
Στη Μελβούρνη η πρώτη παράσταση δόθηκε στο Festival Hall, η οποία πράγματι ήταν μια συγκινητική εκδήλωση, όπου οι θεατές αποθέωσαν τόσο τον ίδιο όσο και το συγκρότημά του.
Στην Καμπέρα είχαμε προσκαλέσει και τον τότε ομοσπονδιακό πρωθυπουργό κ. Gough Whitlam, αλλά δεν μπορούσε να παραστεί και μας ειδοποίησε το γραφείο του ότι θα παρευρεθεί στη συναυλία του Σίδνεϊ, όπως και έγινε.
Μετά την παράσταση ο πρωθυπουργός επισκέφθηκε τον Μίκη στο καμαρίνι του και τον συνεχάρη θερμά. Ήταν δε τόσο πολύ συγκινημένος και υποσχέθηκε να παρευρεθεί και στην τελευταία του συναυλία στο Μπρίσμπαν, όπου πράγματι παραυρέθηκε μαζί με αρκετούς πολιτικούς. Η παράσταση του Μπρίσμπαν διήρκεσε πάνω από τρεις ώρες – ίσως η καλύτερη που είχε δώσει.
Στο Σίδνεϊ ο Τάκης Καλδής έκανε ό,τι μπορούσε για την παρουσία αρκετών πολιτικών και άλλων επισήμων και, πράγματι, σε κάθε παράσταση από τις τέσσερις που είχαμε οργανώσει, η παρουσόια τους ήταν πολυ ικανοποιητική.
Ένα βράδυ που δεν είχαμε παράσταση, ο Μίκης Θεοδωράκης μας είπε ότι ήθελε να πάμε 4-5 άτομα σε ένα ήσυχο εστιατόριο να τα πούμε, χωρίς την παρουσία άλλων.
Πράγματι, κλείσαμε ένα ήσυχο εστιατόριο. Παρόντες ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Τάκης Καλδής, ο συνεργάτης μας στο Σίδνεϊ Χρήστος Λούης, ο Στάθης Ραυτόπουλος και εγώ. Κατά τη διάρκεια του δείπνου, ο Μίκης μας εξιστόρησε το τι έζησε τις εξορίες, φυλακίσεις αλλά και την αγάπη που τού έδειχνε ο απλός κόσμος. Μας μίλησε για τη χούντα, τους Έλληνες πολιτικούς, τα μελλοντικά του σχέδια και άλλα.
Σε κάποια στιγμή γυρίζει σε μένα και στον κ. Χρήστο Λούη (που ήταν και αυτός Κύπριος) και μας είπε μερικά προφητικά λόγια, ότι το μέλλον της Κύπρου είναι πολύ αβέβαιο και οι μέρες που θα ακολουθήσουν θα είναι οδυνηρές. Και, πράγματι, μετά από λίγους μήνες έγινε η τουρκική εισβολή.
Με τον Μίκη Θεοδωράκη συναντηθήκαμε αρκετές φορές στην Ελλάδα. Οι αναμνήσεις μαζί του θα παραμείνουν ζωντανές όσο ζώ και αναπνέω.
Αιωνία σου η μνήμη Μίκη Θεοδωράκη!
