Ακούγεται απίστευτο, είναι όμως αληθινό! Ο Γιώργος Αθανασίου, κάτοικος της περιοχής Gippsland της Βικτώριας, έστησε ολόκληρο «παραμύθι», δήλωσε σε ελληνικό δικαστήριο τον αδερφό του εξαφανισμένο και όλα αυτά με σκοπό, όπως ισχυρίζεται ο μικρότερος αδερφός του Γιάννης, να του πάρει το μερίδιο της περιουσίας που κληρονόμησε από τον πατέρα του στην Ελλάδα.
Ο «Νέος Κόσμος» έχει στα χέρια του δικαστική απόφαση την οποία εξέδωσε το Πρωτοδικείο Αθηνών (1975/2011 της 6 Απριλίου 2011) στην οποία ο Γιάννης Αθανασίου, αδερφός του Γιώργου Αθανασίου, αποφασίζεται ότι είναι νεκρός (ενώ ο άνθρωπος ζει και βασιλεύει στη Μελβούρνη), και το μερίδιο της περιουσίας που κληρονόμησε από τον πατέρα του, Ελευθέριο, περνά στον αδερφό του, Γιώργο. Και δεν είναι ότι ο Γιώργος Αθανασίου ήταν απόκληρος και δεν κληρονόμησε και αυτός μετά τον θάνατο του πατέρα του. Και τα δύο αδέρφια, αλλά και η μητέρα τους Γαρυφαλλιά, ήταν οι κληρονόμοι ακινήτων αξίας εκατοντάδων χιλιάδων, που είχε ο συγχωρεμένος Ελευθέριος Αθανασίου στο όνομά του. Μάλιστα, σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, τα έξοδα της δίκης που αποφάσισε ότι ο Γιάννης είναι νεκρός (1,500 ευρώ) υποχρεωνόταν να τα πληρώσει ο «δήθεν νεκρός» αδερφός από το μερίδιο της περιουσίας του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΜΕ ΕΦΑΓΕ ΚΑΡΧΑΡΙΑΣ
Την απίστευτη αυτή ιστορία αποκάλυψε πριν από λίγες μέρες στο «Νέο Κόσμο», ο Γιάννης Αθανασίου, ο άνθρωπος που ισχυρίζεται ότι έπεσε θύμα της απληστίας του αδερφού του. Εν τω μεταξύ, σας διαβεβαιώνω ότι όταν ο Γιάννης Αθανασίου μπήκε στα γραφεία του «Νέου Κόσμου» με τη μητέρα του, και απ’ όσο τουλάχιστον η μέχρι τώρα εμπειρία μου, μου επιτρέπει να συμπεράνω, μου φαινόταν απόλυτα… ζωντανός.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…
Τον Οκτώβριο του 2003 ήταν που έφυγε από τη ζωή ο Ελευθέριος Αθανασίου, σύζυγος της Γαρυφαλλιάς και πατέρας δύο γιών, του Γιάννη (ο μεγάλος) και του Γιώργου (ο μικρός αδερφός).
Η σχέση των δύο αδελφών δεν ήταν πάντα η καλύτερη, παρ’ όλα αυτά, όπως μας είπε ο Γιάννης, ο «δήθεν νεκρός» αδερφός παρά τις όποιες διαφορές τους, υπήρχε κάποια σχέση.
Η μητέρα τους, όπως κάνει κάθε μητέρα, προσπαθούσε πάντα να εξομαλύνει την κατάσταση μεταξύ των δύο αδελφών και έτσι κατάφερνε να συντηρεί την μεταξύ τους επαφή.
Ήρθε όμως και η ώρα της μοιρασιάς της περιουσίας. Και όταν λέμε περιουσίας μιλάμε για κάμποσα ακίνητα, ένα στην Βούλα (τριώροφο με πέντε διαμερίσματα) ένα εξοχικό στην Κόρινθο, και περίπου 150.000 ευρώ σε μετρητά, όπως μας είπε η κ. Γαρυφαλλιά.
Όλα καλά και όλα ωραία μέχρι εδώ και η περιουσία «βαρβάτη» για όλους. Έως τις αρχές του 2011 όμως. Όπως προκύπτει από τα πρακτικά της δίκης της 6ης Απριλίου 2011 στο Πρωτοδικείο Αθηνών, ο Γιώργος, ο μεγαλύτερος αδερφός είχε ήδη δηλώσει ότι ο αδερφός του ήταν εξαφανισμένος από το 2002 και δεν είχε δώσει σημεία ζωής. Μάλιστα, στα πρακτικά της δίκης ο Γιώργος δήλωσε ότι ο Γιάννης δεν είχε εμφανιστεί ούτε στην κηδεία του πατέρα του. Από την άλλη, ο Γιάννης μας είπε ότι όντως δεν πήγε στην κηδεία του πατέρα του και όλη η οικογένεια ήξερε το γιατί. «Ήμουν στο νοσοκομείο με πνευμονία. Όλοι το ήξεραν. Ήμουν στο πλευρό του πατέρα μου όταν νοσηλευόταν στο νοσοκομείο και όταν πέθανε ήμουν ο πρώτος άνθρωπος που πήγε στο πατρικό» λέει ο Γιάννης, κάτι που επιβεβαιώνει και η μητέρα του Γαρυφαλλιά.
Πριν τη συγκεκριμένη δίκη όμως και επειδή για να θεωρηθεί ένας άνθρωπος εξαφανισμένος στην Ελλάδα και εκ των υστέρων, δηλαδή μετά την πάροδο κάμποσων χρόνων και αφού ακολουθηθεί η νόμιμη διαδικασία (δημοσιεύσεις στον Τύπο), νεκρός, σύμφωνα με τον Γιάννη ο αδερφός του είχε αρχίσει να στήνει ένα καλοφτιαγμένο παραμύθι για να του πάρει την περιουσία.
«Ήταν το 2011 και ήμουν στην Ελλάδα με τον Γιώργο» λέει η Γαρυφαλλιά, που πλησιάζει τα 80 της σήμερα. «Ακόμα θυμάμαι το μαλλιοτράβηγμα και τις βρισιές που άκουσα όταν αρνιόμουν να υπογράψω κάτι χαρτιά που μου έφερε μία συμβολαιογράφος». Όπως μας λέει η κ. Γαρυφαλλιά, τα χαρτιά έγραφαν ότι ο Γιάννης, ο μικρότερος γιος της, είχε εξαφανιστεί και η συμβολαιογράφος που την επισκέφθηκε με αυτά τη ρωτούσε όλο συμπόνια αν τον γιο της τον είχε φάει καρχαρίας. «Μάλλον αυτό θα της είχε πει ο άλλος μου ο γιος» συμπεραίνει σήμερα η κ. Γαρυφαλλιά. Η ίδια αρνήθηκε αρχικά να υπογράψει τα συγκεκριμένα έγγραφα, αλλά μετά από το ξύλο που έφαγε και το μαλλιοτράβηγμα τα υπόγραψε. Λίγο μετά μας λέει ότι προειδοποίησε τον Γιώργο ότι… «όταν μάθει ο Γιάννης τι κάνεις, θα γίνει φασαρία. Δεν είναι πράγματα αυτά, θα του το πω».
Έτσι και έγινε λίγο καιρό μετά και όταν η κ. Γαρυφαλλιά επέστρεψε στην Αυστραλία το είπε στον Γιάννη ο οποίος με τη σειρά του προσπάθησε να μιλήσει στον αδερφό του. «Καμία απάντηση μόνο απειλές και βρισιές» μας λέει σήμερα ο Γιάννης που πριν λίγο καιρό άρχισε να ψάχνει προκειμένου να μάθει τι συμβαίνει και γιατί ο αδερφός τον ήθελε εξαφανισμένο και θήραμα καρχαρία.
ΤΟ ΛΕΕΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ 1975/2011
Όπως προκύπτει από τη δικαστική απόφαση που έχουμε στα χέρια μας, ο Γιώργος Αθανασίου, που όπως μας είπε η κ. Γαρυφαλλιά έμεινε πίσω στην Ελλάδα μετά την επιστροφή της στην Αυστραλία, είχε ήδη δημοσιεύσει αγγελία σε δύο εφημερίδες της Αθήνας το 2010 (ένα χρόνο πριν), μέσα από τις οποίες αναζητούσε τον αδελφό του, στην Αυστραλία, όπως απαιτείται από τον ελληνικό νόμο πριν την κήρυξη κάποιου ανθρώπου ως εξαφανισμένου. Ναι καλά διαβάζετε, στο έγγραφο της απόφασης σημειώνεται ότι ο μεγάλος αδελφός δημοσίευσε αγγελίες στην Ελλάδα για να βρει το μικρό αδελφό του στην Αυστραλία. Η πρώτη αγγελία δημοσιεύθηκε στο 6626 φύλο της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος» της 24/2/2010 και η δεύτερη στο 10756 φύλο της εφημερίδας «Αυγή» στις 26/2/2010. Με άλλα λόγια, παρά το γεγονός ότι ο Γιώργος έβλεπε τον Γιάννη στην Αυστραλία, είχε βάλει λυτούς και δεμένους, να τον ψάχνουν κάπου στην Ελλάδα.
Στο δικαστήριο που κήρυξε τον Γιάννη Αθανασίου εξαφανισμένο και -λόγω της παρόδου του συγκεκριμένου χρόνου- νεκρό, δεν παραβρέθηκε ο μεγάλος αδελφός αλλά ο ορισμένος του εκπρόσωπος, ο οποίος ήταν ο δικηγόρος του.
Σύμφωνα, μάλιστα, με επιστολή του συγκεκριμένου δικηγόρου προς τον Γιάννη, που προσπαθούσε για πάνω από ένα χρόνο τώρα να βρει μία άκρη και τι ακριβώς έγινε, ο συγκεκριμένος δικηγόρος δεν του αρνήθηκε ότι ο αδερφός του Γιώργος τον δήλωσε εξαφανισμένο αρχικά και νεκρό στη συνέχεια. Αφήστε που προσπάθησε να πιάσει και τον Γιάννη πελάτη, αναφέροντάς του στην επιστολή ότι μπορεί να τον βοηθήσει έναντι παχυλής αμοιβής…
Ο Γιάννης Αθανασίου ξεκίνησε επισήμως την όλη διαδικασία στις αρχές του 2013, κατάφερε να βρει τις δικαστικές αποφάσεις, τους δικηγόρους του αδελφού του και άλλα στοιχεία προκειμένου να… «πάρω πίσω αυτά που στην ουσία μου έκλεψε» μας είπε χαρακτηριστικά.
Γιατί το καθυστέρησε; «Μου ζητούσαν πολλά χρήματα και δεν τα είχα» μας είπε. Παρ’ όλα αυτά όπως μας ενημέρωσε χθες η υπόθεση πλέον έχει πάρει τη νομική οδό και ήδη ο δικηγόρος του στην Ελλάδα έχει καταθέσει μήνυση για απάτη κατά του αδελφού του, ενώ παραμένει άγνωστο αν προκύπτουν ποινικές ευθύνες και για το δικηγόρο του αδερφού του.
Και μην νομίζετε ότι η ιστορία τελειώνει εδώ, γιατί ο άμοιρος ο Γιάννης μπορεί, μεν, να είναι χαρούμενος που τελικά γλύτωσε από τα… «σαγόνια του καρχαρία», αλλά ιδιαίτερα δυσαρεστημένος όχι μόνο με το γεγονός ότι -όπως ισχυρίζεται- του την έστησε ο ίδιος του ο αδελφός, αλλά και από το γεγονός ότι αν, τελικά, ο Γιώργος πρόλαβε να κάνει αποδοχή κληρονομιάς στην Ελλάδα και να του πάρει το μερίδιο που κληρονόμησε, τότε δεν θα την γλιτώσει «φθηνά» από τα «σαγόνια των δικηγόρων». Όπως μας είπε, χρειάζονται κάμποσες χιλιάδες ευρώ και κάμποσα χρόνια «μαραθωνίων προσπαθειών» στα δικαστήρια όχι μόνο για να τους πείσει ότι είναι ζωντανός, αλλά και για να πάρει αυτά που του ανήκουν. Και δεν είναι πενταροδεκάρες – σας υπενθυμίζουμε.
Ο «Νέος Κόσμος» προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον Γιώργο Αθανασίου. Αρχικά, μας είπαν ότι απουσίαζε και λίγες μέρες αργότερα ο συγκεκριμένος αριθμός που αρχικά προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί του είχε διακοπεί.
Και ενώ ο επίλογος της ιστορίας του Γιάννη και του Γιώργου Αθανασίου δεν έχει γραφτεί ακόμα, το ηθικό δίδαγμα αυτής της ιστορίας έχει γραφτεί από αρχαιοτάτων χρόνων και σε πολλές γλώσσες. Σας το παραθέτουμε στην Νέα Ελληνική και την Αρχαία Ελληνική όπως το είπε ο μεγάλος Αριστοτέλης «Η πενία πολλών εστίν ενδεής, η δ’ απληστία πάντων» δηλαδή «Η φτώχεια είναι έλλειψη πολλών πραγμάτων και η απληστία όλων». Σιγά μην τη γλίτωνε η αδερφική αγάπη…
