Η πολυπολιτισμικότητα είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο οικοδομείται η κοινωνία της Μελβούρνης και της Αυστραλίας. Ως Επίτροπος του Πολυπολιτισμικού Συμβουλίου Βικτώριας  (VMC), είχα την ευκαιρία να μιλήσω πρόσφατα σε εκδήλωση ενός νέου οργανισμού στον κοσμοπολίτικο ιστό μας, στο Australian Assyrian Chaldean Advocacy Network (AACSAN).

Η θερμή υποδοχή που είχα από τον Πρόεδρο του AACSAN, κ. Youhana, κατά την άφιξή μου στην εκδήλωση στο Coolaroo, με έκανε να αισθανθώ ότι ο κ. Youhana ήταν επικεφαλής μιας από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες κοινότητες της Αυστραλίας. Στόχος τους είναι σε σύντομο χρονικό διάστημα το AACSAN να γίνει ένα κορυφαίο φόρουμ για την ανταλλαγή πληροφοριών, την ενίσχυση των συνεργασιών και τη συνεργασία με την κυβέρνηση για την παροχή υπηρεσιών στις κοινότητες των Ασσυρίων, των Χαλδαίων και των Συρίων.

Στην εκδήλωση συμμετείχαν επίσης πολλοί σημαντικοί πολιτικοί και κοινοτικοί ηγέτες, όπως οι Βουλευτές κ. Βαμβακινού, κ. Giles και κ. McGuire μαζί με τον Δημοτικό Σύμβουλο Haweil.

Στην ομιλία του, ο κ. Youhana τόνισε πώς δημιουργήθηκε το AACSAN, για να διασφαλίσει ότι οι κοινότητες που εκπροσωπεί, συνεργάζονται ουσιαστικά με την κοινωνία στην οποία ζούσαν. Η πλειονότητα των μελών των κοινοτήτων αυτών  γεννήθηκαν στο εξωτερικό και έχουν έρθει στην Αυστραλία ως πρόσφυγες, αλλά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα από την ίδρυσή του, το AACSAN είχε λάβει επιχορηγήσεις από την κυβέρνηση της Βικτώριας για να υποστηρίξει τα ευάλωτα μέλη τους κατά τη διάρκεια της κρίσης του Covid.

Μου είχε ζητηθεί να μιλήσω ως εκπρόσωπος του VMC, αλλά από την οπτική γωνία του τρόπου λειτουργίας της Ελληνικής Κοινότητας στη Μελβούρνη.

Ξεκίνησα σημειώνοντας τη σημασία του VMC ως συνήγορος στην κυβέρνηση, αλλά που βασιζόταν σε οργανώσεις βάσης όπως το AACSAN, που κατανοούν πραγματικά τις ανάγκες των μελών της κοινότητάς τους και οι οποίες φωνές πρέπει να κοινοποιηθούν στην κυβέρνηση. Είναι αυτός ο πλούτος γνώσεων που προέρχεται από το AACSAN και άλλους παρόμοιους οργανισμούς, που επιτρέπει στο VMC να διαδραματίσει τον συνηγορητικό του ρόλο.

Σε ό,τι αφορά στην ευρύτερη ελληνική παροικία στη Μελβούρνη, σημείωσα ότι ήταν μια ώριμη κοινότητα με ιστορία πάνω από 150 χρόνια στην πόλη μας.Τόνισα ότι η ενότητα ήταν σημαντικό μέρος οποιασδήποτε συνομιλίας με την κυβέρνηση, καθώς επέτρεπε πολιτικές και ιδέες να αναγνωριστούν γρήγορα και να υλοποιηθούν μέσω αναγνωρίσιμων αντιπροσωπευτικών δομών. Επίσης, ανέφερα την ανάγκη κάθε οργανισμός να είναι σχετικός και να ανανεώνεται συνεχώς. Αυτό θα μπορούσε να λάβει τη μορφή προγραμμάτων ή κτιριακών πρωτοβουλιών. Σημείωσα την κατασκευή του 15ώροφου Πολιτιστικού Κέντρου της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης (ΕΚΜ) που είχε δημιουργήσει έναν κάθετο ελληνικό περίβολο και που είχε αναζωογονήσει με πολλούς τρόπους τον οργανισμό.Επομένως, μια ιστορία σταθερών συνεργασιών με την κυβέρνηση και τα μέλη, μαζί με ένα μακροπρόθεσμο όραμα, ήταν θεμελιώδεις για την επιτυχία ενός οργανισμού. Σημείωσα ότι δεν είναι όλες οι αποφάσεις αποδεκτές από όλους και ως εκ τούτου οι ηγέτες της κοινότητας συχνά καλούνται να πάρουν δύσκολες αποφάσεις. Ως παράδειγμα, αναφέρθηκα στους κόμβους εμβολιασμού που δημιούργησε η ΕΚΜ σε αίθουσες των κοινοτικών εκκλησιών, που ήταν αποτέλεσμα των άμεσων σχέσεών της  με την πολιτεία και τους ομοσπονδιακούς Υπουργούς Υγείας. Αν και δεν ήταν αρκετά δημοφιλείς, αυτές οι πρωτοβουλίες ήταν επιτυχείς στην οικοδόμηση σχέσεων με την Κυβέρνηση και την προσφορά σημαντικών υπηρεσιών σε όσους έχουν ανάγκη κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας.

Το VMC μου πρόσφερε την ευκαιρία να συνδεθώ με τόσους πολλούς υπέροχους οργανισμούς. Αν και η εκδήλωση ολοκληρώθηκε αργότερα εκείνο το βράδυ, είχα συμφωνήσει με τον Πρόεδρο του AACSAN και το διοικητικό συμβούλιό του να συναντηθούμε στο εγγύς μέλλον για να συζητήσουμε τρόπους συνέχισης και βελτίωσης της σχέσης μας.

*Ο Βασίλης Παπαστεργιάδης είναι νομικός, πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και Επίτροπος του Πολυπολιτισμικού Συμβουλίου Βικτώριας  (VMC)