Μοιάζει σαν το ρολόι να γύρισε πίσω. Οι νέοι του σήμερα στην πατρίδα μας, αντιμετωπίζουν το ίδιο δίλημμα που αντιμετώπισαν οι νέοι της δεκαετίας του ‘50 και του ‘60. Πολλοί έμειναν, εκατοντάδες χιλιάδες όμως αναζήτησαν-οι περισσότεροι με επιτυχία μετά από σκληρό αγώνα- τη τύχη τους στην Αυστραλία, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Γερμανία, στο Βέλγιο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
«Αποφάσισα να φύγω για τη Γερμανία. Δε θα κάνω αυτό που έχω σπουδάσει, αλλά ούτε εδώ το κάνω. Εκεί τουλάχιστον θα με πληρώνουν για τη δουλειά μου, γι αυτό που προσφέρω. Εδώ μου δίνουν-όταν μου δίνουν- 350€ και μάλιστα χωρίς ασφάλιση. Δε ζεις με 350€. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα με τόσα χρήματα.» Αυτά είναι τα λόγια του Γιάννη 25 ετών, και σαν το Γιάννη υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες νέοι και νέες που βρίσκονται μετέωροι σε ένα δίλημμα ζωής: Να μείνουν σε μια χώρα που τους διώχνει, ή να μεταναστεύσουν αφήνοντας πίσω τους ότι αγαπούν;
Σύμφωνα με έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ένας στους πέντε νέους Έλληνες εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να μεταναστεύσει μέσα στους επόμενους δώδεκα μήνες. Άλλη έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών που διενεργήθηκε από την εταιρεία Opinion Poll από 22-24 Μαΐου 2013 αποτυπώνεται και ότι τρεις στους τέσσερις νέους 25 έως 34 ετών θέλουν να παλέψουν για ένα καλύτερο αύριο εδώ, αντί να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό.
Ανεξάρτητα από την τελική προσωπική απόφαση κάθε ενός, είναι σαφές ότι στην κοινωνία το ερώτημα της μετανάστευσης τίθεται όλο και πιο επιτακτικά για τις ζωές όλο και περισσότερο νέων. Με τα ποσοστά της ανεργίας σε δυσθεώρητα ύψη, αυτό δεν προκαλεί έκπληξη. Πλέον όλοι γνωρίζουν κάποιον που φεύγει, έχει φύγει ήδη, ή ,ψάχνει τρόπο να φύγει.
Αυτή είναι ακριβώς η συζήτηση που θέλω να ανοίξω ο Νίκος Μεγγρέλης, στο νέο μου ντοκιμαντέρ του «η Γενιά της Κρίσης- Αναζητώντας τη Χαμένη Ελπίδα». Όχι μόνο από την απόσταση της έρευνας, των αριθμών και των στατιστικών στοιχείων αλλά με το προσωπικό βίωμα δύο νέων που βρίσκονται στο σταυροδρόμι «να φύγω ή να μείνω;». Θέλω να προσφέρω το χρόνο να εκφραστεί αυτή η γενιά που έχασε τα όνειρα της εξαιτίας της κρίσης, που δεν πρόλαβε να πραγματοποιήσει τις φιλοδοξίες της, που πολύ άδικα και πολύ γρήγορα στερείται την ευκαιρία να ζήσει στη πατρίδα μας με αξιοπρέπεια. Σε μια οικονομία που παρακμάζει, σε μια κοινωνία που αποσυντίθενται, σε μια χώρα που τα κοινωνικά δικαιώματα με πρώτο αυτό της εργασίας διαλύονται, οι νέοι ανοίγουν την πόρτα της μετανάστευσης. Και αυτό που μένει πίσω τους είναι μια κοινωνία που γερνάει, μια κοινωνία που στεγνώνει από το πιο παραγωγικό και δυναμικό της κομμάτι…
Ο μόνος τρόπος να πραγματοποιηθεί το ντοκιμαντέρ «η Γενιά της Κρίσης- Αναζητώντας τη Χαμένη Ελπίδα» είναι η δική σας οικονομική συνεισφορά. Στη σημερινή συγκυρία, όσο απαραίτητα και αν είναι τα κοινωνικά ντοκιμαντέρ που καταγράφουν τις συλλογικές μας αγωνίες και ελπίδες, η χρηματοδότηση τους είναι εξαιρετικά δύσκολη. Γι αυτό το λόγο, ξεκίνησα μια καμπάνια χρηματοδότησης από την κοινωνία για ένα θέμα που αφορά την κοινωνία. Ακολουθείστε το λινκ για να προσφέρετε κι εσείς οποιοδήποτε ποσό http://www.groopio.com/el/projects/display/354/crisis-generation—in-se… και επισκεφτείτε την προσωπική σελίδα μου στο Facebook https://www.facebook.com/Megrelis για να μείνετε ενημερωμένοι για όλες τις εξελίξεις γύρω από την πορεία του ντοκιμαντέρ για την Γενιά της Κρίσης, για τη γενιά που αναζητά το μέλλον της, χάνοντας πολλές φορές την πατρίδα της.
*Ο Νίκος Μεγγρέλης είναι πολυβραβευμένος δημοσιογράφος και διετέλεσε διευθυντής της ERTWorld. Παράλληλα, είναι δημιουργός ντοκιμαντέρ και το τελευταίο του «Shooting vs Shooting Πεθαίνοντας για την Αλήθεια» έχει αποσπάσει πολλά βραβεία σε όλο τον κόσμο και προβλήθηκε το 2011 στο Σίδνεϊ και στη Μελβούρνη στο Φεστιβάλ «Αντίποδες».
