Κατά γενική εκτίμηση, οι εφημερίδες, μετά από  μακρά και γόνιμη πορεία, προβάλλουν τα σημάδια των ανοικτών προκλήσεων του αύριο και τα μηνύματα των αλλαγών, κρούουν καθημερινά την πόρτα για αναγκαίες αναπροσαρμογές. Η αντίθετη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει. Περίοδος  παρακμής, συρρίκνωσης, τεχνολογικής εξέλιξης ή και τα τρία και άλλα πολλά;

Όλοι συμφωνούν ότι τα μεταναστευτικά Μέσα Ενημέρωσης και στην περίπτωσή μας τα Ελληνικά, ήταν προϊόντα της Μετανάστευσης. Και αφού αυτή σταμάτησε εδώ και πέντε δεκαετίες, σε συνδυασμό με τις δημογραφικές αλλαγές στον ομογενειακό χώρο, την  δραστική μείωση του αριθμού των νέων που σπουδάζουν την ελληνική σε πανεπιστημιακό επίπεδο, τους μικτούς γάμους, την ραγδαία εξέλιξη του διαδικτύου κλπ, η συνέχεια των  Μέσων απειλείται. Άλλωστε σε μια παροικία που η σύνθεσή της αλλάζει με ραγδαίο ρυθμό, είναι λογικό ν’ αλλάζει και ο Τύπος.
Με την ευκαιρία λοιπόν της συμπλήρωσης 100 χρόνων από την κυκλοφορία της πρώτης Ελληνικής εφημερίδας στους Αντίποδες, μαζί με τις ευχές όλων μας για άλλα τόσα κι ακόμη περισσότερα,  θεωρώ  ότι αξίζει να μνημονεύσουμε τις  ελληνικές εφημερίδες που κυκλοφόρησαν.
Δυστυχώς, o αριθμός, αν και εκτιμάται  ότι ξεπερνά τις 110,  (μερικές διατήρησαν το αρχικό όνομα αλλά άλλαξαν χέρια) στις μέρες μας, όλο και συρρικνώνεται, με αποτέλεσμα  να κυκλοφορούν γύρω στις έξι, μια ή περισσότερες φορές την εβδομάδα.

«Η ΑΥΣΤΡΑΛΙΣ»
ΤΟΥ ΒΕΝΛΗ

Για την ιστορία  αναφέρουμε, ότι η πρώτη εφημερίδα της Αυστραλίας ήταν η «Αυστραλίς», με εκδότη, συντάκτη και τυπογράφο τον Στρατή Βενλή, 31 χρόνων, γεννημένο στην Αίγυπτο, με ρίζες στη Μυτιλήνη.

Ο Βενλής, έφτασε στη Δυτική Αυστραλία το 1904 και παρέμεινε εκεί 8 χρόνια. Το 1912 μετακόμισε στη Μελβούρνη και ένα χρόνο μετά, έβγαλε την εφημερίδα εγκαινιάζοντας έτσι τον ελληνόφωνο Τύπο στην πέμπτη ήπειρο. Μια τετρασέλιδη εφημερίδα, επιμελημένη μεν σε στρωτή καθαρεύουσα, αλλά και με εμφανείς ελλείψεις. Αφού λοιπόν πέρασε τη θύελλα  του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, μετακόμισε στο Σίδνεϊ, ελπίζοντας ότι εκεί, λόγω του αυξανόμενου αριθμού μεταναστών, θα είχε καλύτερη τύχη. Με τα έσοδα ανεπαρκή για να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα, υποχρεώθηκε να την πουλήσει στον ιερέα Δ. Μαρινάκη. Από τότε η εφημερίδα μετονομάστηκε «Εθνικό Βήμα» κι αφού άλλαξε τρεις με τέσσερις ιδιοκτήτες, στις μέρες, μας κυκλοφορεί ως το «Βήμα της Εκκλησίας», ιδιοκτησίας της Αρχιεπισκοπής.
Η δεύτερη εφημερίδα ήταν η «Ωκεανίς», η οποία κυκλοφόρησε το 1914 σε παναυστραλιανή κλίμακα, συμπεριλαμβανομένης και της Νέας Ζηλανδίας, με εκδότη τον Κύπριο Γεώργιο Νικολαΐδη. Παραπλεύρως μπορείτε να διαβάσετε κατάλογο των εφημερίδων, έως τις μέρες μας.
Για τα 80 χρόνια του Ελληνικού Τύπου της Αυστραλίας, ο αείμνηστος συνάδελφος Χρήστος Μουρίκης, δημοσίευσε σειρά άρθρων, με αναφορές, καταθέσεις, εκτιμήσεις και άλλες χρήσιμες πληροφορίες, για τον ενδιαφερόμενο αναγνώστη και τον αυριανό μελετητή κι ερευνητή.
Στο πρωτοσέλιδο, 21/10/1993,  εικονίζονται 54 τίτλοι εφημερίδων από τους 60 περίπου που είχαν κυκλοφορήσει από το 1913 μέχρι τότε, (η φωτογραφία είναι παρμένη από το γιο του Αλέξανδρο) και αναγνώριση και ευχαριστίες σε όσους άνοιξαν τα προσωπικά τους αρχεία και προμήθευσαν έντυπο υλικό και φωτογραφίες.

ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ
ΤΗΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΣ

Να τι γράφει: «…σε αυτές τις συνθήκες τις διόλου ιδανικές για μια μικρή μειονότητα, η έκδοση εφημερίδας στη γλώσσα της, αποτελούσε πολυσήμαντο γεγονός. Με την εφημερίδα, μπορούσε να ελπίζει, θα αποκτούσε τη φωνή που δεν είχε. Θα αποκτούσε ένα μέσον έκφρασης που θα ενίσχυε τις προσπάθειες της να συγκροτηθεί ως οργανωμένο σύνολο, θα ανέπτυσσε το πνεύμα της παροικιακής συνείδησης, θα υπογράμμιζε την παρουσία μιας έστω μικρής οντότητας, θα έφερνε τα νέα από την  πατρίδα και θα γινόταν ο συνδετικός κρίκος στην μεταξύ τους επικοινωνία».

100 χρόνια μετά, ο αρχισυντάκτης μας Σωτήρης Χατζημανώλης σημειώνει: «Θυμάμαι που στη δεκαετία του ΄80, όταν ο «Ν. Κόσμος» ήταν στο αποκορύφωμα της ακμής του, λέγαμε πως οι μεταναστευτικές εφημερίδες έχουν δέκα χρόνια ζωής. Πέρασαν πάνω  από 30 χρόνια έκτοτε και ακόμα «πατάμε γερά». Κάνοντας χρήση της νέας τεχνολογίας και στις δυο γλώσσες (ηλεκτρονική έκδοση, κοινωνικά δίκτυα όπως facebook και twitter), έχουμε διεισδύσει σε ένα νέο κοινό, όχι  μόνο στην Αυστραλία αλλά και στην Ελλάδα, την Κύπρο και όπου υπάρχουν Έλληνες. Ειδικά τώρα που έχει αυξηθεί και ο αριθμός των Ελλήνων που έρχονται από την Ελλάδα, η εκτίμηση είναι πως ο παροικιακός τύπος, δηλαδή ο «Νέος Κόσμος», αντέχει ακόμα. Μπορεί η έμφαση σιγά-σιγά να μετατοπίζεται από την έντυπη έκδοση στην ηλεκτρονική, μπορεί  μέρος της ύλης να γράφεται στην αγγλική, αλλά τα βασικά   συστατικά της εφημερίδας παραμένουν τα ίδια. Εξακολουθεί να είναι, σε όποια μορφή ή γλώσσα, το εκφραστικό όργανο της ομογένειας».

Εδώ, αξίζει να αναφερθεί  ότι όλα εκείνα τα χρόνια, παρατηρείται και ρεκόρ εκδόσεων εντύπων και από τους Συλλόγους μας. Για την ιστορία -σύμφωνα με τα άρθρα του Χρήστου Μουρίκη, αναφέρουμε την «Επιθεώρηση», μηνιαίο Εκπαιδευτικό Όργανο του Ελληνικού Εργατικού Εκπαιδευτικού Αλληλοβοηθητικού Συνδέσμου Δημόκριτος που βγήκε για πρώτη φορά προς το τέλος του 1936 με υπεύθυνο τον Κ. Κονδυλιώτη, το μηνιαίο από το 1968 περιοδικό «Σφίγγα» έως τις μέρες μας της Ένωσης Ελλήνων Αιγύπτου και Μέσης Ανατολής,  και το «Οδυσσεύς», επίσης έως σήμερα, της Ένωσης Ιθακησίων.

Ωστόσο ο δρόμος των περιοδικών ήταν δύσκολος. Θυμίζουμε την πολλά υποσχόμενη «Παροικία» που έγραψε ιστορία  και το καλαίσθητο «Το Νέο», που έκαναν αισθητή την παρουσία τους το 1985, που δυστυχώς, έπεσαν  θύματα του ανταγωνισμού. Έτσι το πιο παλαιό και διαδεδομένο περιοδικό από τις αρχές της δεκαετίας του 70, αν όχι νωρίτερα, μέχρι σήμερα, είναι το «Ελληνίς».

Επίσης αξιομνημόνευτο είναι και το   Λογοτεχνικό και Μορφωτικό Περιοδικό  του Ελληνουστραλιανού Πολιτιστικού Συνδέσμου Μελβούρνης «Αντίποδες», που έκλεισε φέτος 40 χρόνια συνεχούς κυκλοφορίας.

56 ΧΡΟΝΙΑ
ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Με την ευκαιρία, ας κάνουμε μια αναδρομή στον αιώνα που πέρασε και να θυμηθούμε στιγμές του  δικού μας 56χρονου Νέου Κόσμου.
Το πρώτο φύλλο της εφημερίδας μας, κυκλοφόρησε στις 13 Φεβρουαρίου 1957, ημέρα Τετάρτη. «Συμβολικά, η έκδοση συνέπεσε με την περίοδο που μεγάλωνε διαρκώς το μεταναστευτικό ρεύμα από την Ελλάδα. Ο Νέος Κόσμος βγήκε με πρωτοβουλία του Δημήτρη Γκόγκου, και, την ολόθερμη υποστήριξη και στήριξη πολυάριθμων ανθρώπων, που έβλεπαν την ανάγκη ύπαρξης μιας γνήσιας μεταναστευτικής προοδευτικής και φιλεργατικής εφημερίδας.

Στενός συνεργάτης του Γκόγκου και ουσιαστικός συνεκδότης ήταν ο Νόντας Πεζάρος. Οι δυο τους σήκωσαν το βάρος της έκδοσης και διατήρησης της εφημερίδας στα πρώτα δύσκολα χρόνια. Ο Νέος Κόσμος, έκανε σημαία τα δικαιώματα του μετανάστη, μίλησε μαχητικά και θαρραλέα σε μια γλώσσα που έφτανε κατευθείαν στην καρδιά, το μυαλό και στα προβλήματα του μετανάστη», γράφει ο αείμνηστος Χρήστος Μουρίκης, Ν.Κ. 8.11.1993.

Ν.Κ. 9/7/1987: «Θα συνεχίσουμε», ήταν το πρωτοσέλιδο μήνυμα του εκδότη μας Δημήτρη Γκόγκου στους αναγνώστες μας, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 30 χρόνων από την πρώτη έκδοση, ενώ ο αρχισυντάκτης Νόντας Πεζάρος σημειώνει: «Ο Ν.Κ έστησε αυτί και μάτι στη μάζα των νεομεταναστών, έγινε ένα μαζί τους, έγινε ο ίδιος νεομετανάστης, συμπορεύτηκε στα δύσκολα χρόνια κι έδωσε τη μάχη για τα δίκαια αιτήματά τους. Στην επίσημη πολιτική της αφομοίωσης, αντιτάξαμε την πολιτική της πολυπολιτισμικής Αυστραλίας και η ζωή μάς δικαίωσε».

Στη συνέχεια ο Χρήστος Μουρίκης  μέσα από το άρθρο του «Ατενίζοντας το Μέλλον», επιμένει ότι για να αποκτήσουμε δύναμη, πρέπει να έχουμε οργάνωση. «… είμαστε μια μεγάλη πολιτιστική και φυλετική ομάδα και θέλουμε να διατηρηθούμε σαν τέτοια, κρατώντας τα κύρια εθνικά μας χαρακτηριστικά. Γλώσσα, ήθη, έθιμα, θρησκεία. Πως θα πετύχουμε την υλοποίηση των στόχων μας και μάλιστα σε έναν κοινωνικό περιβάλλον, που σε κάθε στιγμή ασκεί τη δική του αφόρητη αφομοιωτική πίεση; Μόνο με την οργάνωση. Μόνο μέσα από τη συλλογική δράση», εκτιμά.

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΙΚΙΑΣ

Μεταφέρω ακόμα ένα «προφητικό» μέρος του άρθρου. «Η ομογένεια στο σύνολό της αντιμετωπίζει δύσκολα και πολυσύνθετα προβλήματα. Για την αντιμετώπισή τους χρειάζεται βαθειά μελέτη και προγραμματισμός που να βλέπει προς τα εμπρός στο έτος 2000 και μετά. Χρειάζεται καλά οργανωμένες  κι αντιπροσωπευτικές κοινότητες και ισχυρές ομοσπονδίες. Χρειάζεται η συγχώνευση των μικρών κοινοτήτων. Χρειάζεται στρατηγική μεγάλης πνοής, που να παραμερίζει τις διαφορές και τις μικρότητες, που να ενώνει το μέγιστο μέρος της Ομογένειας. Που να δώσει όραμα στους νέους της παροικίας, να τους εμπνεύσει και να τους φέρει κοντά, όχι σαν μπούγιο ή χειροκροτητές αλλά ως πρωταγωνιστές».

1997 – Ο Νέος Κόσμος, ενηλικιώθηκε, έγινε 40 χρόνων και με τον  Σωτήρη Χατζημανώλη στο τιμόνι από το 1992 έως στις μέρες μας, ο εκδότης μας Δημήτρης Γκόγκος, αναφέρεται στο ρόλο που διαδραμάτισε η εφημερίδα όλα αυτά τα χρόνια και σημειώνει: «Ήταν και θα παραμείνει ενωτικός, γιατί πιστεύουμε ότι τα προβλήματα που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα και σημαντικότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Είμαστε αισιόδοξοι ότι ο Ν.Κ. θα εξακολουθήσει να υπάρχει όσο υπάρχει ελληνική παροικία, θα συμβαδίζει και θα εξελίσσεται μαζί της. Θα εξακολουθήσει να είναι το εκφραστικό της όργανο, προσαρμοσμένο στις σύγχρονες ανάγκες της».

Ενώ ο αρχισυντάκτης στο δικό του σημείωμα μεταξύ άλλων αναφέρει: «Εμείς εδώ στο Ν.Κ. πιστεύουμε πραγματικά ότι η εφημερίδα, είναι η εφημερίδα της παροικίας. Η εφημερίδα του μέσου συμπάροικου. Αγαπάμε την εφημερίδα όπως και την παροικία. Τα δίνουμε όλα για τον Ν.Κ. Όμως το πιο μεγάλο ευχαριστώ πάει στο αναγνωστικό μας κοινό. Εσείς είστε η εφημερίδα. Ο Ν.Κ. είσαστε Εσείς».

ΕΠΕΤΕΙΑΚΑ
ΛΕΥΚΩΜΑΤΑ

Εκείνη  η επετειακή έκδοση ήταν ένα αφιέρωμα στον καθημερινό αγώνα του τότε προσωπικού και μια ανασκόπηση στους αγώνες της εφημερίδας για τη μετανάστευση τα μαύρα χρόνια της χούντας. Ο συνάδελφος Μπάμπης Σταυρόπουλος παρουσιάζει μια φευγαλέα ματιά στο παρελθόν και καταλήγει στο συμπέρασμα: «Αν εκπροσωπεί σήμερα κάτι ο Ν.Κ, είναι οι αγώνες που έδωσε η παροικία με την οποία ανδρώθηκε και μεγαλούργησε. Τα αρχεία του είναι μια απόδειξη αυτών των αγώνων. Είναι ολόκληρη η Ιστορία μας σ’ αυτή τη χώρα. Ο Ν.Κ. είναι δημιούργημα της παροικίας, σ΄ αυτήν ανήκει και αυτήν υπηρετεί».
2007 – Ο μισός αιώνας κυκλοφορίας της εφημερίδας μας, τα 50χρονα, γιορτάστηκε με τέσσερα  επετειακά Λευκώματα. Μαζί με τις ευχαριστίες του εκδότη, προστέθηκαν και αυτές του υιού Χριστόφορου Γκόγκου, ο οποίος  ανέλαβε ως Γενικός Διευθυντής.
Οι ιστορικές εκείνες εκδόσεις, γράφτηκαν με το χέρι στην καρδιά και με πολύ μεράκι. Μας ικανοποιεί δε το γεγονός, ότι  τα Περιοδικά μας, κοσμούν τα ράφια βιβλιοθηκών των καλών μας αναγνωστών και συχνά γίνονται σημείο αναφοράς της Παροικιακής μας Ιστορίας.
Το πρώτο αναφέρεται διεξοδικά στην παρουσία Ελλήνων στην αυστραλιανή πολιτική σκηνή και στη συμβολή των ομογενών στην ανάπτυξη του συνδικαλιστικού κινήματος, την παρουσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, την συμβολή των Ελληνίδων στην ανάπτυξη της οικογένειας μαζί με προσωπικές μαρτυρίες που φωτίζουν το έπος της μετανάστευσης, το δεύτερο είναι αφιερωμένο στην ιστορία της παροικίας, στην γλώσσα, τον πολιτισμό, την ψυχαγωγία και τον αθλητισμό, το τρίτο είναι αποκλειστικά γραμμένο από εσάς τους αναγνώστες μας  και το τέταρτο είναι στην αγγλική γλώσσα. Ένα κατά γενική ομολογία πολύτιμο υλικό που απαθανατίζει πτυχές της παροικιακής μας ζωής και Ιστορίας μας, στους Αντίποδες.

«ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ»

Και φτάνουμε αισίως στην 1η Ιανουαρίου 2000.  Τότε  που ο ήλιος, καθώς ανέτειλε στα νησιά Τόνγκα της Πολυνησίας, άρχισε εκείνο το ξέφρενο, παγκόσμιο γλέντι για την υποδοχή της αυτού μεγαλειότητας και του πολλά υποσχόμενου(;) κυρίου 2000!
Θυμάστε το κακό που γινόταν με τις φήμες για συσκότιση, διακοπή των ηλεκτρονικών υπολογιστών,  αναταραχές στις διαστημικές επιχειρήσεις  και άλλα κακά, που θα προκαλούσε η μετάβαση από τις 31 Δεκεμβρίου 1999 στην 1 Ιανουαρίου 2000, και, που τελικά, τίποτε  από όλα αυτά έγινε, παρά ήταν μια κανονική μέρα, συνέχεια της προηγούμενης;

2013 – Σε όλους αυτούς που κοπίασαν και μόχθησαν, ώστε να κρατηθεί ο Ελληνικός Τύπος ένα αιώνα στους Αντίποδες, ένα μεγάλο ευχαριστώ. Σε εκείνους που αποδήμησαν, ενδεικτικά αναφέρω την μητέρα του εκδότη μας αείμνηστη Ευτυχία Γκόγκου,  που εργάστηκε σιωπηλά κι αθόρυβα στο δίπλωμα της εφημερίδας, και, στους συναδέλφους Γιώργο Πάρνο, Ανδρέα Σκρινή και  Χρήστο Μουρίκη, σε μας τους παλαιότερους, είναι στην σκέψη μας και στην καρδιά μας.
Στην Ρένα Σκρινή, το Θανάση Καφκιά και τη Βούλα Καρυδάκη που εργάστηκαν πολλά χρόνια στο Διαφημιστικό και στην αειθαλή δασκάλα μου Ματίνα Παναγιωτοπούλου, που αφιέρωσε μισό αιώνα στο Ν.Κ. και τώρα ξεκουράζεται παρέα με τις «τυπογραφικές» αναμνήσεις της, πολλά ευχαριστώ και ευχές για υγεία και έτη πολλά.

Αγαπητοί αναγνώστες,

Εμείς, εδώ στο Ν.Κ. υποσχόμαστε να κρατήσουμε ζωντανή και ενδιαφέρουσα την εφημερίδα μας. Ακολουθώντας τα αχνάρια των προκατόχων μας, με σεβασμό και προσήλωση στην έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση και με τη βοήθεια της τεχνολογίας, η είδηση εξακολουθεί να είναι για  μας, πρόκληση. Μαζί λοιπόν με τον σωστό προγραμματισμό της Διεύθυνσης, ελπίζουμε να συνεχίσουμε να σας κρατάμε όλη την εβδομάδα συντροφιά,  στα χρόνια που ακολουθούν.

1.ΑΥΣΤΡΑΛΙΣ Μελβούρνη 1913 Ευστράτιος Βενλής
2.ΩΚΕΑΝΙΣ Αδελαΐδα 1914 Γεώρ. Νικολαΐδης
3.ΣΑΛΠΙΓΞ Μελβούρνη 1917 Ιωάννης Γιολέλης
4.ΕΘΝΙΚΟ ΒΗΜΑ Σίδνεϊ 1922 Δ.Ν. Μαρινάκης
5. ΕΘΝΙΚΗ ΣΑΛΠΙΓΞ Μελβούρνη 1923 Γεώρ. Θεοτοκάτος
6. ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ Μελβούρνη 1924 Ειρην. Κασσιμάτης
7. ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΚΗΡΥΞ Σίδνεϊ 1926 Γεώρ. Μαρσέλλος
8. ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ Βρισβάνη 1931 Π. Κουμεσόπουλος
9. ΦΑΡΟΣ Αδελαΐδα 1932 Όμηρος Ρήγας
10. ΦΛΟΓΑ Αδελαΐδα 1935 Όμηρος Ρήγας
11. ΦΑΡΟΣ Αδελαΐδα 1936 Όμηρος Ρήγας
12. ΦΩΣ Μελβούρνη 1936 Ι. Παναγιωτόπουλος
13. ΑΥΣΤΡΑΛΟΕΛΛΗΝ Μελβούρνη 1944 Γεώργιος Τόλλης
14 ΕΛΛΗΝΟ- ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΝΑ ΝΕΑ Βρισβάνη 1950 Δημ. Κουτσάκος
15. ΠΡΟΣΚΟΠΙΚΑ ΝΕΑ Μελβούρνη 1954 Ντ. Σιρεντζόγλου
16. ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΦΩΝΗ Πέρθ 1956
17. ΕΣΤΙΑ Σίδνεϊ 1956 Γεώρ. Θεοτοκάτος
18. ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ Μελβούρνη 1957 Δημήτρης Γκόγκος
19. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΩΝΗ Μελβούρνη 1957 Γεώργιος Τόλης
20. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Σίδνεϊ 1958
21. ΠΥΡΣΟΣ Μελβούρνη 1958  Μιχ. Μιχαηλίδης
22. ΕΘΝΟΣ Μελβούρνη 1959  Γεώργιος Τόλλης
23. ΣΗΜΕΡΑ Μελβούρνη 1959 Συντ. Επιτροπή
24. ΠΑΡΟΙΚΟΣ Μελβούρνη 1959  Μιχ. Πασχαλίδης
25. ΚΥΡΙΑΚΗ Σίδνεϊ 1959 Μ Πασχαλίδης
26. ΣΙΔΝΕΪ Σίδνεϊ 1959  Χρ. Λούης
27. ΣΗΜΕΡΑ Μελβούρνη 1960 Ιωα. Λίλλης
28.ΤΑ ΝΕΑ Μελβούρνη 1961 Στ. Βλασσόπουλος
29. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΗΧΩ Πέρθ 1962
30. ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΕΑ Αδελαΐδα 1962 Θάνος Κοντόπουλος
31. ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ  ΚΗΡΥΞ Μελβούρνη 1962 Ιερ. Α. Αμανατίδης
32. ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ Μελβούρνη 1963
33. ΣΦΗΚΑ Μελβούρνη 1963 Ευστρατιάδης – Πετράνης
34. ΟΔΗΓΟΣ ΑΠΟΔ. ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ Μελβούρνη 1964 Κ. Σταύρου
35 ΚΥΠΡΙΑΚΗ Μελβούρνη 1966
36.  ΝΕΑ ΠΑΤΡΙΔΑ Σίδνεϊ 1966 Θεόδωρος Σκάλκος
37. ΕΜΠΡΟΣ Μελβούρνη 1967 Δημήτρης Καρράς
38. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΗΧΩ Μελβούρνη 1967 Κυπριακή Κοινότητα
39. ΑΛΗΘΕΙΑ Μελβούρνη 1968 Τ. Μούσιας
40. ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ Αδελαΐδα 1968 Τ. Μούσιας
41. ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ Σίδνεϊ 1968 Θεόδ. Πατρικαρέας
42. ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ Μελβούρνη 1968 Γεώρ. Ιακωβίδης
43. ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ Καμπέρα 1969
44. ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ Αδελαΐδα 1969 Α. Καναβάρος
45.ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ Σίδνεϊ 1969
46. SUNDAY PRESS Μελβούρνη 1970 Μ. Μιχαηλίδης
47. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Μελβούρνη 1970 Ελ. Βλασσόπουλος
48. ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΦΩΝΗ Πέρθη 1971  Θεοδ. Οικονόμου
49. Ο ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΗΣ Μελβούρνη 1971 Α. Σταύρου
50. Η ΠΡΟΟΔΟΣ ΤΩΝ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΩΝ Μελβούρνη 1972 Θεόδ. Οικονόμου
51.ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ Πέρθ 1972 Θεοδ. Οικονόμου
52. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΦΩΝΗ Μελβούρνη 1972 Συντακτ. Επιτροπή
53. ΕΛΛΑΔΑ Μελβούρνη 1973 Κώστας Αλεξιάδης
54. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΩΝΗ Σίδνεϊ 1973 Τάκης Καλδής
55. ΦΗΜΗ Μελβούρνη 1973 Βασ. Σταυρόπουλος
56. ΠΑΡΟΙΚΙΑΚΑ  ΧΡΟΝΙΚΑ Μελβούρνη 1973 Νίκος Κυπρέος
57. ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΦΩΝΗ Μελβούρνη 1973 Κοιν. Μελβούρνης
58. ΝΕΟ ΚΥΜΑ Σίδνεϊ 1974
59. HELLENIC NEWS Πέρθ 1974
60. ΦΩΝΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ Μελβούρνη 1975 Στ. Βλασσόπουλος
61. ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΕΑ Σίδνεϊ 1975 Κοιν. Σίδνεϊ
62. ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΦΩΝΗ Σίδνεϊ 1977
63. ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ Μελβούρνη 1977 Δημ. Παπαγεωργίου
64. ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΕΑ Αδελαΐδα 1978 Ιωάν. Κοταρίδης
65. ΑΚΡΟΠΟΛΗ Σίδνεϊ 1979 Μαρία Πολίτη
66. ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ Σίδνεϊ 1979
67. ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ Μελβούρνη 1980 Δημήτρης Γκόγκος
68. Κυπριακή Φωνή Μελβούρνη 1981 Κυπριακή Κοινότητα
69. Ο ΚΟΣΜΟΣ Σίδνεϊ 1982  Δημήτρης Γκόγκος
70. ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ Σίδνεϊ 1982  Σώτος Ρεσσίτης
71. ΑΛΛΑΓΗ Μελβούρνη 1983 Τ.Ο. ΠΑΣΟΚ
72. ΦΩΣ Μελβούρνη 1983 Σπύρος Λιώλιος
73. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΟΙΚΙΑ Αδελαΐδα 1983 Α. Γιαννούκλας
74. ΑΠΟΣΤΡΑΤΟΣ Μελβούρνη 1983 Ελ. Παρ. RSL
75 ΚΥΠΡΙΑΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ Μελβούρνη 1984 Χάρης Σιαμαρής
76. ΧΡΟΝΟΣ Μελβούρνη 1984 Γιώργος Ιακωβίδης
77. ΚΟΙΝΟΤΙΚΑ ΝΕΑ Αδελαΐδα 1984 Συντακτ. Επιτροπή
78 ΝΕΟΣ ΠΥΡΣΟΣ Μελβούρνη 1985 Αλφρέδος Κουρής
79. ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΦΩΝΗ Αδελαΐδα 1985 Παμμακεδονική Ένωση
80. ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ Σίδνεϊ 1985 Θεόδωρος Σκάλκος
81. ΝΕΟΙ ΔΡΟΜΟΙ Μελβούρνη 1986 Δημ. Παπαγεωργίου
82. ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ Μελβούρνη 1986 Κώστας Αλεξιάδης
83. THE GREEK WEEKLY Μελβούρνη 1987  Συντακτ. Ομάδα
84. ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ Μελβούρνη 1988 Αλφρέδος Κουρής
85. ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ Μελβούρνη 1988 Πανθεσ. Ομοσπονδία
86. AGORA Αδελαΐδα 1989 Σύλλογος Φοιτητών
87. ΘΕΜΑΤΑ Καμπέρα 1990 Συντ. Επιτροπή
88. ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ Μελβούρνη 1990 Κώστας Νικολόπουλος
89 ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ Μελβούρνη 1990 Πλάτων Ανεζάκης
90. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Σίδνεϊ1991 Γ. Παπαϊωάννου
91. ΠΑΡΟΙΚΙΑΚΟΣ  ΣΤΟΧΟΣ Μελβούρνη 1991 Στ. Σκλαβούνος
92. ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ Καμπέρα 1992 Συντ Επιτροπή
93. ΠΑΡΟΙΚΙΑΚΟ ΒΗΜΑ Αδελαΐδα 1993 Μ. Μπύρος
94. ΣΗΜΕΡΑ Μελβούρνη 1993 Επιτροπή
95. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΩΝΗ Μελβούρνη 1994  Σ. Σταμούλης
96. ΕΘΝΟΣ Μελβούρνη 1994 Παν. Σουβατζής
97. HELLENIC TIMES Μελβούρνη 1994 Συντακ. Επιτροπή
98. ΤΑ ΝΕΑ Μελβούρνη 1995 Σπύρος Σταμούλης
99. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΩΝΗ Μελβούρνη 1995 Συντ. Επιτροπή
100. ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ Μελβούρνη 1998 Επιτροπή
101 ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ Μελβούρνη 1999 Δημ. Σκουλούδης
102. ΤΟ ΒΗΜΑ Σίδνεϊ 2001 Ι. Αρχιεπισκοπή
103. ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ ΒΗΜΑ Σίδνεϊ 2001 Θεόδωρος Σκάλκος
104 Ο ΚΟΣΜΟΣ Σίδνεϊ 2002 Θ. Κωνσταντίνου
105. ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ Μελβούρνη 2003 Άλκης Μωρέλλας
106. ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΣ Σίδνεϊ 2013 Δημ. Κουτρουμάνης

Κατά καιρούς, κυκλοφόρησαν και άλλα έντυπα. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις  Αθλητικές εφημερίδες, «Αθλητική Ηχώ», 1962 των Ευστρατιάδη – Πετράνη, τα «Αθλητικά Χρονικά»,1983 του Γεράσιμου Κατηφόρη και το «Sport» του Κώστα Ευθυμιάδη. Επίσης υπάρχει καταγεγραμμένη και πληθώρα εφημερίδων ειδικού ενδιαφέροντος από παροικιακούς Οργανισμούς προς τα μέλη τους, καθώς και εφημερίδες πατριωτικού περιεχομένου με πιο γνωστή τα «Ελληνικά Θέματα», 1998 του Πλούταρχου Δεληγιάννη, Μαθητικά Δελτία, Εθνικοτοπικές, Διαφημιστικές, Επαρχιακές, Πολιτιστικές και Ιδεολογικές,  Εφημερίδες καθώς και σατυρικές, με πιο πρόσφατη την«Τσαχπίνα», 1990 του Άλκη Μωρέλα.
Τέλος υπάρχουν και τα  έντυπα θρησκευτικού περιεχομένου όπως η «Φωνή της Ορθοδοξίας», 1985 που κυκλοφορεί έως τις μέρες μας.