Μια έκπληξη περιμένει τον περαστικό που θα βρεθεί στη γειτονιά όπου ζει εδώ και 47 χρόνια ο ομογενής Βασίλης Περκουλίδης, με τη σύζυγό του Δήμητρα.
Ένας μικρός κήπος οργιάζει, στο τέλος της οδού Bloomburg, κάτω από τις γραμμές του τρένου, και γλάστρες γεμάτες πολύχρωμα λουλούδια έχουν τοποθετηθεί έξω από τα χαμηλά σπίτια της μικρής αυτής γειτονιάς του Abbotsford.
Ακόμα και εκεί που δεν φτάνει το μάτι, δίπλα στις ράγες του τρένου, ο δραστήριος Έλληνας από τη Βέροια τρυπώνει με μια σκαλωσιά, για να φυτέψει και να φροντίσει τα λουλούδια του, τη ροδιά του, την πορτοκαλιά του, και διάφορα φυτά, κάνοντας κάθε μέρα όλο και πιο όμορφο τον περιβάλλοντα χώρο.
Δεν ήταν τυχαίο λοιπόν που η γειτονιά επέλεξε να τον τιμήσει στην έκθεση «Τα πρόσωπα της κοινότητάς μας» που εγκαινιάστηκε πρόσφατα από τρεις τοπικούς οργανισμούς (Victoria Street Alive, Mind Your Langr!dge και Headspace) για να αναδείξει τη συνεισφορά των ξεχωριστών ανθρώπων που την απαρτίζουν.
Εκτός από το πορτραίτο του που φιλοξενείται σε έκθεση φωτογραφίας στην καφετέρια της γειτονιάς PEDDLR Café, ο κυρ Βασίλης έχει αποτυπωθεί με την χαρακτηριστική τραγιάσκα του σε τοιχογραφία μαζί με άλλους τρεις κατοίκους, από τον γνωστό καλλιτέχνη του δρόμου, Ling.
Μπορεί ο κυρ-Βασίλης να αγαπούσε πάντα τα λουλούδια και να τα θαύμαζε στον παραδεισένιο κήπο της αδερφής του, Ευθυμίας, ωστόσο η ευκαιρία να γίνει ο κηπουρός της γειτονιάς, του δόθηκε όταν σταμάτησε να δουλεύει ως ιχθυοπώλης πριν από ενάμιση χρόνο.
«Μόλις σταμάτησα τη δουλειά κάτι έπρεπε να κάνω», μας λέει ο κυρ Βασίλης όταν καθίσαμε και μας κέρασε έναν καφέ δίπλα στο σπίτι του, και άρχισε να μας εξιστορεί τη ζωή του.
Κάτω από τη σκιά ενός μικρού δέντρου, με τον ήλιο να λάμπει, και τα τρένα να έρχονται και να φεύγουν, ταξιδεύουμε κι εμείς για λίγο πίσω στη Βέροια όπου μεγάλωσε.
«Από την ημέρα που έφτασα στην Αυστραλία δεν έχω σταματήσει να δουλεύω. Ήμουν ιχθυοπώλης από μικρό παιδί στη Βέροια» μας λέει και τονίζει ότι έχει κάνει αυτή τη δουλειά για 70 ολόκληρα χρόνια. Άλλωστε αρκετοί ομογενείς της Μελβούρνης σίγουρα θα γνωρίζουν τον κύριο Βασίλη, όχι από τα λουλούδια του, αλλά από τα φρέσκα ψάρια που πουλούσε, στο Queen Victoria Market.
«Φυσικά και δεν ήθελα να φύγω από Ελλάδα» μας λέει, εξηγώντας τους λόγους που τον οδήγησαν να φύγει για την Αυστραλία το 1968.
«Δεν είχα μέλλον όμως εκεί. Η κατάσταση στην Ελλάδα, όπως και σήμερα, αδικεί τα παιδιά της. Έχουν καταστρέψει την κοινωνία, τη νεολαία. Ο αδελφός μου πήγε στο πανεπιστήμιο και δεν μπορούσε να προχωρήσει για λόγους πολιτικούς. Κι εγώ μια άδεια ήθελα να ανανεώσω για να πουλήσω τα ψάρια μου και μου ζητούσαν χαρτί κοινωνικών φρονημάτων» λέει και προσθέτει ότι τον είχαν πλησιάσει ακόμα και για να γίνει πληροφοριοδότης εφόσον συναντούσε τόσο κόσμο, αλλά φυσικά αρνήθηκε.
«Δούλευα λοιπόν, αλλά έβλεπα αυτή τη μιζέρια και έλεγα στη γυναίκα μου ότι δεν πάει άλλο».
«Η πεθερά μου στεναχωρήθηκε, δεν ήθελε να φύγουμε. Είχε και αυτή το δίκιο της αλλά κι εμείς βλέπαμε μπροστά τη ζωή. Ήμουν τότε 27-28 χρόνων.
Φύγαμε βράδυ… Όπως βλέπεις τους Ουκρανούς σήμερα να φεύγουν μαζικά με τα τρένα, κάπως έτσι στοιβαγμένοι ήμασταν κι εμείς όταν πήραμε το τρένο για το Πλατύ», λέει και θυμάται με συγκίνηση τη μικρή του κόρη να ζητάει να γυρίσουν σπίτι.
«Με βαριά καρδιά συνεχίσαμε για Αθήνα. Ήταν Αύγουστος, και είχε πολύ ζέστη. Μπαίνουμε στο πλοίο και ξεκινάμε για την Αυστραλία. Κάτω από το καμαρίνι που κοιμόμουνα υπήρχε πισίνα. Βέβαια πού να τα απολαύσεις όλα αυτά όταν πηγαίνεις για το άγνωστο».
Φτάνοντας στη Μελβούρνη μετά τα μεσάνυχτα, μια περίεργη ιστορία συμπτώσεων θα τον φέρουν σε επαφή με έναν ξάδερφό του, που μετανάστευσε στην Αυστραλία χρόνια πριν και είχε χάσει τα ίχνη του.
Ο κυρ-Βασίλης θυμάται ότι βγήκε από το πλοίο μαζί με έναν συνεπιβάτη του να τον συνοδεύσει στο σπίτι γνωστού του, καθώς σχεδίαζε να φύγει την επόμενη για την Bonegilla.
«Μας ανοίγει ο άνθρωπος, μας κερνάει καφέ και πιάνουμε την κουβέντα. Αφού είχε ζήσει τόσα χρόνια εδώ, είπα να τον ρωτήσω μήπως γνωρίζει τον εξάδελφό μου. Τελικά ακόμα και το τηλέφωνό του ήξερε και τον παίρνει εκείνη την ώρα να του πει τα μαντάτα».
Έτσι τον πρώτο καιρό θα τους φιλοξενήσει ο Ιωάννης Περκουλίδης, θα βρει δουλειά στη σύζυγό του στο Richmond, ενώ ο κυρ-Βασίλης θα πιάσει δουλειά σε παντοφλάδικο.
«Δεν έκατσα πολύ. Είμαι παιδί της πιάτσας, δεν ήθελα τις μηχανές… Τα χέρια μου είχαν ματώσει».
Το μέλλον του κυρ-Βασίλη ήταν αλλού. Από τη μέρα που ανακάλυψε την αγορά στο Queen Victoria Market, πήγαινε εκεί κάθε μέρα.
«Έβλεπα πώς δουλεύει ο κόσμος και η καρδιά μου ήταν σκεπασμένη με τούβλα.. Λέω σ’ έναν Έλληνα φίλο μου, τον Γιώργο Διαμαντάρη, ότι θέλω να δουλέψω εκεί».
Κι έτσι, με τη βοήθειά του, ο κυρ-Βασίλης μπήκε ξανά στο στοιχείο του και τις επόμενες δεκαετίες θα τις περάσει στην μαρκέτα, δείχνοντας και στους Αυστραλούς όλα όσα είχε μάθει στις αγορές της Ελλάδας.
«Τότε τα χαβιάρια τα πετάγανε στα σκουπίδια. Εγώ τα έβαζα πάνω σε ένα πιάτο και άρχιζαν να τα αγοράζουν. Πετάγανε τα κεφάλια που κάνουν την καλύτερη σούπα. Τον πάγο που βλέπεις τώρα πάνω στα οποία βάζουνε τα ψάρια, εγώ τους έμαθα να το κάνουν».
Όπως είχε παθιαστεί με την ψαραγορά, έτσι τον έχει κερδίσει τώρα ο κόσμος των λουλουδιών και των οπωροφόρων δέντρων που φυτεύει στη γειτονιά και χαίρεται με τη χαρά που δίνουν σε όλους γείτονες. Ένας μάλιστα έχει και αυτός αρχίσει να φυτεύει και να φροντίζει τα φυτά της γειτονιάς μαζί του.
Μπορεί ο κυρ-Βασίλης να μην ήθελε να φύγει από την Ελλάδα, αλλά δεν έχει μετανιώσει ποτέ για την απόφασή τους να εγκατασταθούν στην Αυστραλία.
«Το κράτος αυτό είναι το καλύτερο στον κόσμο. Να λέμε την αλήθεια». Και προσθέτει γελώντας ότι «Εδώ, όλος αυτός ο δρόμος είχα την ευκαιρία να τον κάνω δικό μου!».
Η πρωτοβουλία τοπικών φορέων να ζωντανέψουν την περιοχή, να φέρουν μαζί τους κατοίκους και να αναδείξουν τους ντόπιους καλλιτέχνες συνεχίζεται με νέες εκδηλώσεις που θα πραγματοποιούνται τους επόμενους μήνες.
Ένα στενό πιο κάτω, στο The Stingo (48 Hoddle Street, Abbotsford), στις 22 Απριλίου, στις 5.30μμ μπορείτε να απολαύσετε ζωντανά τη μπάντα Fairtrade Narcotics, μεταξύ άλλων μουσικών συγκροτημάτων.
*Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.mindyourlangridge.com.au