Σκεφτόμουνα προχθές που έλαβα ένα συστημένο φάκελο με δύο βιβλία από την Ελλάδα, πόσο έχουν λιγοστέψει τα γράμματα που λαβαίναμε άλλοτε, σε σχέση με το σήμερα. Στην εποχή των ηλεκτρονικών υπολογιστών και των τεχνολογικά υπέρ ανεπτυγμένων κινητών και άλλων συναφών, το φάκελο με γραφικό χαρακτήρα του αδελφού, του φίλου ή το συγγενή, ο ταχυδρόμος δεν το φέρνει πια.

«Πήρα μια κάρτα και σε παίρνω τηλέφωνο να σου πω χρόνια πολλά για τις χρονιάρες μέρες. Τα παιδιά είναι καλά και σας φιλούν. Θα σας ξαναπάρω σύντομα. Σ’ αφήνω γιατί τελειώνουν οι μονάδες στη κάρτα. Φιλάκια».

Η κάρτα με ευχές Χριστουγέννων δεν βλέπω να έρχεται. «Υγεία έχουμε και το ίδιο επιθυμούμε…», μπορεί να φανεί κάποια στιγμή, την παραμονή, στο καντράν του κινητού, μα σε φάκελο με γραμματόσημο, το βλέπω λίγο χλομό. Ο ταχυδρόμος… πέθανε ή μάλλον… αυτοκτόνησε, μια και σταμάτησε να βλέπει τη χαρά της μάνας, όταν της έδινε το γράμμα από το γιό της. Στριφογύρισαν, όλα αυτά και άλλα πολλά, στο μυαλό μου σαν διάβασα πως πριν 185 χρόνια και για την ακρίβεια στις 24 Σεπτεμβρίου 1828, στο Πόρο, ιδρύεται «τακτική ταχυδρομική συγκοινωνία». Η ίδρυση του ΕΛΤΑ.

Η ίδρυση των Ελληνικών Ταχυδρομείων εντασσόταν στα βασικά αρχικά μέτρα που έλαβε ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδος Ιωάννης Καποδίστριας και τα θεωρούσε «απολύτως απαραίτητα», για την οργάνωση του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Με το ψήφισμα ΙΖ που εκδόθηκε στο Πόρο και δημοσιεύτηκε στη «Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος (κάτι σαν τη σημερινή Εφημερίδα της Κυβερνήσεως), στις 24 Σεπτεμβρίου 1828, ιδρύεται… τακτική ταχυδρομική συγκοινωνία. Ο κύριος σκοπός της ιδρύσεως ήταν «η ανταπόκρισις της Κυβερνήσεως και της Επικρατείας» και … «οι πολίται ηδύναντο να ωφελούνται δια την μερικήν των αλληλογραφίαν». Ακόμη δεν είχε καθιερωθεί το ταχυδρομικό μονοπώλιο και τούτο, ίσως επειδή η νεοσύστατη υπηρεσία δεν ήταν σε θέση ν’ αναλάβει την όλη διαχείριση της ιδιωτικής αλληλογραφίας. Με το ίδιο ψήφισμα συνεστήθησαν τα πρώτα τέσσερα ταχυδρομικά γραφεία (Άργος-Τρίπολη-Σύρος-Επίδαυρος).

Το ψήφισμα προέβλεπε επίσης και «περί μερικών επιστατών ταχυδρομείων εις την Πελοπόννησον και Στερεάν Ελλάδα» Η διεκπεραίωση της αλληλογραφίας ανατίθετο στους κατά τόπους γραμματείς, δημογέροντες «κεντρικούς επιτρόπους» και «προσωρινούς διοικητάς» ή τους αστυνόμους.
Στα νησιά και στις παράλιες πόλεις η διεκπεραίωση της αλληλογραφίας ανετίθετο στους υγειονόμους.

Τέλος, το Μάιο του 1829 εκδόθηκε ο πρώτος κανονισμός της ταχυδρομικής υπηρεσίας και διορίστηκε ο πρώτος γενικός διευθυντής ονόματι Αλέξανδρος Λουκόπουλος με βοηθό του τον Θεόδωρο Λεονάρδο, που θεωρείται ο πρώτος τακτικός ταχυδρομικός υπάλληλος. Από το 1855 άρχισε να μελετάται η εισαγωγή του γραμματόσημου ως μέσον προπληρωμής των ταχυδρομικών τελών, αλλά μόλις την 1η Οκτωβρίου 1861 τέθηκε σε εφαρμογή, οπότε κυκλοφόρησαν και τα πρώτα ελληνικά γραμματόσημα με μεγάλη καλλιτεχνική και αγοραστική αξία. Κατά το έτος εισαγωγής του γραμματοσήμου λειτουργούσαν 97 ταχυδρομικά γραφεία, από τα οποία μόνο τα 40 διέθεταν τακτικούς ταχυδρομικούς υπαλλήλους, ενώ τα υπόλοιπα υγειονόμους, αστυνόμους και ιδιώτες. Τα 1859, έτος εισαγωγής της τηλεγραφίας στην Ελλάδα, και το 1892, έτος εισαγωγής της τηλεφωνίας στην Ελλάδα, οι Υπηρεσίες αυτές λειτουργούσαν ενωμένες ως Τ.Τ.Τ μέχρι το 1949, οπότε αποχωρίστηκαν οι δύο τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες-τηλέγραφοι και τηλέφωνα, δημιουργώντας έτσι τον ΟΤΕ, ενώ τα Ταχυδρομεία παρέμειναν ως Δημόσια Υπηρεσία. Το 1970 μετατράπηκε σε ΔΕΚΟ υπό μορφή Ανωνύμου Εταιρείας ΕΛ-ΤΑ.

Αν λάβετε κανένα γράμμα από την Πατρίδα, φυλάξτε μου το γραμματόσημο, αν δεν τα μαζεύετε. Γεια σας.

Πηγή: Θεόδωρος Γιαννίτσης -Εκδόσεις της Πάπυρος Πρες-Ιστορία Εικονογραφημένη