– Ο καιρός θα χαλάσει, θα γίνει χάλια!
– Χάλια, τα χαλιά τα έστρωσες;
– Τα χαλιά τα πούλησα.
– Γιατί;
– Για να αγοράσω ξύλα για το τζάκι.
– Απαγορεύτηκαν.
– Τα ξύλα ή το τζάκι;
– Και τα ξύλα και το τζάκι.
– Ε, τότε να απαγορευτεί και το κρύο.
– Βροντές, αστραπές, μάτι δεν έκλεισα όλη νύχτα.
– Εγώ δεν κλείνω μάτι καμία νύχτα.
– Αυτό το έπαθες πριν τον Στουρνάρα;
– Μεταξύ Παπακωνσταντίνου και Στουρνάρα το εντοπίζω.
– Παίρνεις χάπι;
– Για τον προστάτη.
– Μα είσαι γυναίκα.
– Έχουν έλλειψη όλα τα άλλα χάπια στο φαρμακείο.
– Εγώ μια φορά έκανα ομοιοπαθητική, τζίφος. Τζάμπα το στερήθηκα το καφεδάκι μου.
– Εγώ έτσι κι αλλιώς δεν πίνω καφέ.
– Πολύ καφέ πίνω.
– Ένα τσαγάκι απ’ αυτό που ‘σαι χοντρή και σ’ αδυνατίζει.
– Είμαι πολύ του καφέ εγώ. Αυτού που ‘σαι χοντρή και σ’ αδυνατίζει.
– Εγώ, δεν ξέρω, μου προκαλεί ημικρανία.
– Εγώ ανέκαθεν υπέφερα από ημικρανίες. Φοβερές, να σπάσουν τα μηνίγγια μου, να σπάσουν.
– Εγώ πάλι στο στομάχι με χτυπάει το στρες.
– Εγώ στο στομάχι είμαι σίδερο… Ούτε Άδωνις δεν το πιάνει.
– Το στομάχι μου γίνεται κόμπος από το στρες.
– Εγώ η μάνα μου είχε πρόβλημα με το στομάχι της.
– Εγώ η μάνα μου είναι απ’ την Καλαμάτα.
– Αλλά εγώ δεν το κληρονόμησα, ο αδελφός μου το πήρε το χάλια στομάχι.
– Εγώ δεν έχω αδελφό, έχω αδελφή.
– Άκουσα ότι ο Χάρης είναι αδελφή, ισχύει;
– Εγώ δεν έχω πρόβλημα με τις αδελφές. Με τις ημικρανίες έχω πρόβλημα.
– Εγώ ήξερα έναν καυστηρατζή αδελφή, πολύ ωραίος τύπος.
– Γιατί και οι αδελφές άνθρωποι δεν είναι; Δεν έχουνε ψυχή; Εγώ τους εκτιμάω βαθύτατα, μόνο μη σου βγει το παιδί αδελφή.
– Μη σου τύχει.
– Εγώ έχω κόρη, οπότε δεν τίθεται…
– Τίθεται. Μιανού η κόρη παντρεύτηκε μιανού την κόρη!
– Μιανού που μένει στα Φάρσαλα την ξέρω. Παντρεύτηκε τη Φωτούλα στο Άμστερνταμ.
– Μη σου τύχει.
– Δεν είμαι σεξίστρια, αλλά…
– Δεν είμαι ρατσίστρια, αλλά…
– Δεν είμαι φασίστρια, αλλά…
– Μη σου τύχει.
– Να σου βγει το παιδί γκέι ή Πακιστανός;
– Μη σου τύχει.
– Κρύο, μάνα μ’, κρύο…
– Εγώ πάλι δεν με πειράζει το κρύο. Με τη ζέστη υποφέρω πολύ.
– Εμείς έχουμε ένα κλιματιστικό συλλεκτικό κομμάτι. Το βάζουμε μπρος και τινάζεται όλο το Κουκάκι ουρλιάζοντας.
– Εγώ ούτε να τ’ ακούσω το κλιματιστικό. Γιατί έρχεται αυτό τώρα και σου κολλάει τη νόσο των λεγεωνάριων.
– Εγώ ξέρω ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε λεγεωνάριους.
– Κι αυτοί που μας κυβερνάνε τι είναι;
– Εγώ ξέρω ότι μου έσπασε το νύχι, το παράμεσο…
– Εγώ συνέχεια μου σπάνε τα νύχια, ασβέστιο τους λείπει ή σίδερο;
– Σίδερο. Έχω να βάλω και σίδερο, στοίβα πάλι τα ρούχα…
– Εγώ φεύγω τώρα…
– Κι εγώ να πηγαίνω σιγά-σιγά…
– Χάρηκα που σε είδα και μιλήσαμε. Έμαθα και τα νέα σου, ναι, όχι, ειλικρινά, πολύ το χάρηκα.
– Εγώ να δεις!