Moυ έλεγε ένας «Αυστραλός» ότι πολλές φορές το Μεγάλο Σάββατο πηγαίνει στο Oakleigh, παραγγέλνει καφέ και κάθεται με τη γυναίκα του και αγναντεύει τους Έλληνες συμπάροικους που περνούν με τα αρνιά στον ώμο και δρόμο για το σπίτι να προετοιμάσουν τη σούβλα για την ημέρα του Πάσχα που για μας ομολογουμένως είναι η κατ’ εξοχήν λαμπρότερη γιορτή. Πρέπει μου λέει να σας αρέσει πολύ το κρέας. Δεν διαφωνώ, του απαντώ, ισχύει αυτό που λες.

Ωστόσο, εκείνο που είναι σημαντικότερο, πέρα από το θρησκευτικό μέρος, το αρνί προβάλλει την κοινωνική διάσταση. Φέρνει τον κόσμο μαζί, πρώτα και κύρια την οικογένεια και το αρνί, μαζί με τα κόκκινα αυγά, τα τσουρέκια, τα κουλούρια, τα μελλομακάρονα, τους κουραμπιέδες και τις φλαούνες που φτιάχνουν οι Κύπριοι, δημιουργεί τη ζεστή Πασχαλινή ατμόσφαιρα.

Όταν ήρθα στην Αυστραλία, στα μέσα της δεκαετίας του ’70, πολλοί Έλληνες δεν αγόραζαν αρνιά από το χασάπη ή από τα σούπερ μάρκετ όπως συμβαίνει σήμερα. Πήγαιναν στις κοντινές φάρμες και αγόραζαν τα αρνιά ζωντανά και τα έσφαζαν στα σπίτια τους. Έφταναν μέχρι και το Σέπαρτον οι μερακλήδες προκειμένου να βρουν καλό αρνί για το Πάσχα.

Εγώ θυμάμαι, μαζί με τους μπαρμπάδες μου, το Νίκο, το Γιώργο και το μακαρίτη το Θανάση, τα πρώτα χρόνια πηγαίναμε σε μια φάρμα στο Pietro Road, στο Heatherton, λίγο πιο έξω απο το Clayton, και παίρναμε ζωντανό το αρνί από εκεί. Πέρναμε και φρέσκα αυγά για βάψιμο. Το κόστος, φυσικά, ήταν αρκετά φτηνότερο σε σύγκριση με τις τιμές που πουλούσαν τα κρεοπωλεία.

Δηλαδή, από έξι το πολύ μέχρι δώδεκα δολλάρια έπαιρνες καλό αρνί. Αυτό είχε και το επιπρόσθετο κέρδος, ότι σου έρχονταν τζάμπα τα εντόσθια και τα έντερα που ήταν απαραίτητα για το κοκορέτσι που αποτελούσε και συνεχίζει και μέχρι σήμερα να παραμένει μια γευστικότατη λιχουδιά.

Όσοι συμπάροικοι έσφαζαν αρνιά έπαιρναν τα μέτρα τους για να μην μαθευτεί στη γειτονιά, γιατί δεν επιτρεπόταν το σφάξιμο στα σπίτια, για καθαρά υγειονονομικούς λόγους. Το αρνί στη δική μας περίπτωση, το έσφαζε και το έγδερνε ο μπάρμπας μου ο Νίκος. Όσες φορές προσπάθησε να το γδάρει ο μπάρμπας μου ο Γιώργος το μισό το τομάρι έμενε πάνω στο κρέας και έπαιρνε πολύ ώρα μετά να το καθαρίσεις.

Ο μπαρμπα-Νίκος μετά το σφάξιμο έκανε με το μαχαίρι ένα μικρό άνοιγμα σε ένα από τα πισινά πόδια το φούσκωνε καλά και στη συνέχεια προχωρούσε με το γδάρσιμο. Αρχικά, το φούσκωμα γινόταν με το στόμα και το κάναμε εκ περιτροπής. Αργότερα ανακαλύψαμε την τρόμπα που φουσκώναμε το ποδήλατο και διευκόλυνε πολύ τη διαδικασία.

Είναι γεγονός ότι όταν φουσκώσεις το αρνί καλά μετά το σφάξιμο, η διαδικασία του γδαρσίματος είναι παιχνίδι και γίνεται πολύ ξεκούραστα. Για το ψήσιμο εμείς οι Έλληνες είμασταν πολύ προωθημένοι. Όλοι είχαμε ηλεκτρικές ψησταριές και δεν χρειαζόταν να γυρίζουμε με το χέρι το αρνί όπως στην Ελλάδα. Είχαμε ηλεκτρικά μοτέρια, συνήθως από παλιά πλυντήρια ή από υαλοκαθαριστήρες (Wipers).

Eγώ ακόμα στη δικιά μου την ψησταριά έχω μοτέρ από υαλοκαθαριστήρα από παλιό Holden. Είναι καλό γιατί έχει δυο ταχύτητες και δεν κολώνει. Μια χρονιά δεν μπορούσα να βρω μικρό αρνί, έβαλα επάνω ένα ζυγούρι 22 κιλά και το γύριζε χωρίς καμιά δυσκολία. Έχω όμως και ένα από πλυντήριο, Bosh Γερμανικό. Καλά αυτό και βόδι να βάλεις επάνω το γυρίζει.

Είμαστε στον τομέα αυτόν πολύ μπροστά. Εμείς μάθαμε τις άλλες εθνικότητες πώς να ψήνουν ξεκούραστα. Στις μικρές ψησταριές πρέπει να ομολογήσουμε ότι οι Κύπριοι συμπάροικοι έχουν το προβάδισμα. Κάθε χρόνο στο πανηγύρι του Αποστόλου Ανδρέα παρουσιάζουν και καινούργια μοντέλα με ηλεκτρικές σούβλες! Είναι λυπηρό, όμως, γιατί δεν υπάρχουν πολλές φωτογραφίες που να αποθανατίζουν παρόμοιες εικόνες εκείνης της εποχής.

Λίγοι είχαν τότε φωτογραφικές μηχανές οι οποίες ήταν πανάκριβες. Υπήρχαν φυσικά τα τηλέφωνα, αλλά δεν υπήρχαν κινητά όπως έχουμε σήμερα που τραβάμε φωτογραφίες για ψύλλου πήδημα.

Αλλά και τα τηλέφωνα που υπήρχαν τότε λίγοι τα χρησιμοποιούσαν γιατί το κόστος ήταν ακριβό τόσο για τα τοπικά όσο και για τα υπεραστικά τηλέφωνα. Ιδιαίτερα για τα τηλέφωνα του εξωτερικού το κόστος ήταν υπερβολικά μεγάλο. Όσοι έπαιρναν τηλέφωνο στην Ελλάδα τις γιορτές για να ευχηθούν στους δικούς τους «Καλό Πάσχα», φρόντιζαν να είναι ολιγόλεπτο. Ίσα-ίσα για τις ευχές και κλείσιμο. Δεν είχαν όλοι τηλέφωνα στα σπίτια. Υπήρχαν στις γειτονιές τηλεφωνικοί θάλαμοι και από εκεί γινόταν πάρα πολλές συνδιαλέξεις για το εσωτερικό και για το εξωτερικό.

Για την Ελλάδα θυμάμαι, όταν θέλαμε να τηλεφωνήσουμε, φροντίζαμε να έχουμε πολλά κέρματα γιατί τελείωναν πολύ γρήγορα λόγω του υψηλού κόστους. Θυμάμαι μια χρονιά λίγο πριν το Πάσχα, στην περιοχή του Ώκλη, είχε χαλάσει ένα τέτοιο τηλέφωνο σε δημόσιο τηλεφωνικό θάλαμο και δεν χρειαζόταν να βάλεις κέρματα, μιλούσες τσάμπα.

Από στόμα σε στόμα το έμαθαν όλοι οι «χωριανοί» στο Ώκλη. Είχε σχηματιστεί μια ουρά πάνω από εκατό μέτρα από διάφορους συμπάροικους, κι εγώ στη σειρά φυσικά. Οι πιο πολλοί ήταν Τρικαλινοί γιατί στην περιοχή του Oakleigh μένουν πολλοί Τρικαλινοί αλλά και γιατί πιθανόν πρώτος που το «μυρίστηκε» να ήταν Τρικαλινός και ειδοποίησε στη συνέχεια τους συντοπίτες του να ρθουν να μιλήσουν τσάμπα με τους συγγενείς τους στα Τρίκαλα.

Δεν κράτησε πολλές μέρες αυτό το κελεπούρι γιατί νομίζω η αστυνομία ειδοποίησε την Τέλεκομ και επιδιόρθωσαν το πρόβλημα. Μιας που το έφερε η κουβέντα θυμήθηκα που ένας Σερραίος είχε κάνει μια άλλη εξίσου ευεργετική ανακάλυψη. Είχε τρυπήσει ένα κέρμα των 20 σέντς, το έδεσε με μια πετονιά και όταν έπεφτε το τραβούσε πάνω και συνέχιζε να μιλάει χωρίς κανένα ουσιαστικά κόστος. Αλλά και αυτό δεν κράτησε πολύ γιατί η Τέλεκομ διόρθωσε τις συσκευές και όταν έπεφτε το κέρμα δεν μπορούσες να το τραβήξεις και να επαναλάβεις την κίνηση.

Αλλά, όπως ξέρουμε, όλα τα καλά πράγματα δεν διαρκούν πολύ. Σήμερα, ωστόσο, δεν έχουμε ανάγκη από τέτοια πράγματα. Σήμερα τα κινητά δεν βγάζουν μόνο φωτογραφίες. Ανοίγεις λογαριασμό στο Facebook και μιλάς με τις ώρες δωρεάν και έχεις και τη δυνατότητα να βλέπεις στην οθόνη και τους συνομιλητές σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και αν βρίσκονται.

Τέλος πάντων, καλά να είστε και να περάσουμε όσο καλά γίνεται για τον καθένα μας το Πάσχα.

Ας ευχηθούμε να σταματήσει και ο πόλεμος στην Ουκρανία γιατί υπάρχει κίνδυνος να εξελιχθεί και σε παγκόσμιο πόλεμο με αφάνταστα καταστρεπτικές συνέπειες. Θα πει κάποιος ότι εμείς μακριά είμαστε δεν μας πιάνει εδώ. Σήμερα ο κόσμος με την τεχνολογία που υπάρχει δεν είμαστε καθόλου μακριά. Μετά η Αυστραλία χώνει τη μούρη της παντού και στο έδαφος της Αυστραλίας υπάρχουν οι μεγαλύτερες αμερικανικές πολεμικές βάσεις στον κόσμο. Επομένως, δεν είμαστε στο απυρόβλητο! Ο Θεός να βάλει το χέρι του να ψήσουμε καλά τα αρνιά την Κυριακή και η Ανάσταση να φέρει την Ειρήνη σε όλο τον Κόσμο!

Υ.Γ. Όταν ψήνετε το αρνί την Κυριακή βγάλτε μια φωτογραφία και στείλτε την στον «Νέο Κόσμο». Γράψτε Souvla Competition και στείλτε την στο email sotiris@neoskosmos.com.au