Δεν ήταν ένα συνηθισμένο πάρτι γενεθλίων αυτό, αλλά ούτε και «έκπληξη», όπως ανέφερε η πρόσκληση.
Ήταν το πιο χλιδάτο, ίσως, event που έχει δει σε παρόμοιες περιπτώσεις η παροικία. Κάπου 700 άτομα την περασμένη Κυριακή βράδυ γέμισαν την αίθουσα Palladium του Crown Casino για να γιορτάσουν τα 70χρονα του Νικόλαου Ανδριανάκου.
Ήταν το πάρτι που οργάνωσαν τα παιδιά του, ενώ ο ίδιος βρισκόταν σε διακοπές στην Ελλάδα, για να του πουν «Χρόνια Πολλά πατέρα. Αξίζεις τα καλύτερα».
Η παρουσία της Γλυκερίας εκεί, ειδικά καλεσμένης για την περίπτωση, ήταν ακόμη ένα στοιχείο που συνέβαλε στο να γίνει η όλη γιορτή ακόμη πιο ιδιαίτερη και λαμπερή. Ο Νίκος Ανδριανάκος είχε την ευκαιρία να απολαύσει διά ζώσης τα αγαπημένα του τραγούδια από την καλλιτέχνιδα που θαυμάζει.
Τα παιδιά του είχαν φροντίσει, αυτή τη μεγάλη μέρα να έχει την ευκαιρία να δει στην οθόνη και όλους τους στενούς συγγενείς του από την Ελλάδα –αδέλφια, νύφες ανίψια– να του ευχηθούν «Χρόνια πολλά» και να του εκφράσουν την αγάπη τους.
Ήταν ένα βράδυ χαράς, αλλά και συγκίνησης για τον Νίκο Ανδριανάκο, τον αυτοδημιούργητο ομογενή, που από 13 χρόνων είχε δώσει δείγματα του επιχειρηματικού πνεύματος που ήταν προικισμένος και του απτόητου δυναμισμού του: «Νοίκιαζα ένα ποδήλατο, έβαζα στη σχάρα τις πλέκτρες από τα σκόρδα και τα πουλούσα στο Άργος, το Ναύπλιο, την Κόρινθο, την Καλαμάτα. Αγόραζα πρόβατα και τα μεταπουλούσα την ίδια στιγμή. Ήμουν ειλικρινής στις συναλλαγές μου και ενέπνεα εμπιστοσύνη» θα πει σήμερα, αποκαλύπτοντας συγχρόνως και μία από τις αρχές του που συνέβαλαν στην εντυπωσιακή επιχειρηματική του επιτυχία στην Αυστραλία.
Μαζί του, μας πήρε προχτές, 47 χρόνια πίσω, όταν σε ηλικία 23 χρόνων αποφάσισε να έλθει στην Αυστραλία: «Δεν είχα ιδέα τι εστί Αυστραλία. Να σκεφτεί κανείς ότι την πρώτη μέρα στη δουλειά –που ήταν η επόμενη της άφιξής μου στη Μελβούρνη– πήγα στο General Motors με κοστούμι και γραβάτα». Όλοι πήραν την εικόνα σε μια ατμόσφαιρα ευθυμίας και ένα περιβάλλον σε άκρα αντίθεση εκείνου που βρέθηκε πριν 47 χρόνια ο νεαρός Ανδριανάκος και υποχρεώθηκε σε ανώμαλη προσγείωση.
Στο χώρο βρισκόταν όλη του η οικογένεια, όλοι σχεδόν εκείνοι που έπαιξαν κάποιο ρόλο, όλα αυτά τα χρόνια, στον επαγγελματικό του χώρο, από διευθυντές τραπεζών, μέχρι υπεύθυνοι της αλυσίδας πρατηρίων βενζίνης του κολοσσού Milemaker Petroleum. Ομογενείς πολιτικοί, ο πρέσβης της Ελλάδας κ. Χ. Δαφαράνος με τη σύζυγό του Εύα Δαφαράνου, παροικιακοί παράγοντες, πρώτης και δεύτερης γενιάς, τα Μέσα Ενημέρωσης, και φυσικά πάρα πολλοί φίλοι.
Συγκινημένος σήμερα, θα πει ότι «έμειναν πολλοί απέξω που θα ήθελα να ήταν εκεί. Τα παιδιά έκαναν το καλύτερο που γινόταν, με εξέπληξαν ευχάριστα με το γεγονός ότι σκέφτηκαν και φρόντισαν και για την πιο μικρή λεπτομέρεια που θα έβαζε τη σφραγίδα της επιτυχίας στη βραδιά. Όλα αυτά εν απουσία μου. Το πληροφορήθηκα λίγες μέρες πριν, αλλά δεν υπήρχε χώρος πλέον για άλλες προσκλήσεις. Γι’ αυτό ένα μεγάλο συγγνώμη στους φίλους που έμειναν έξω».
Ειλικρινής, απλός, γενναιόδωρος με μια καρδιά αρκετά μεγάλη ν’ ανοίξει και να τους χωρέσει όλους. Αυτός είναι ο Νίκος Ανδριανάκος.
«Αισθάνομαι 20, μπορεί και 18» θα πει με το γνωστό του χιούμορ, πετώντας στην άκρη τα 70 που «πώς να το κάνουμε δεν είναι για μένα. Οι γονείς μου μ’ έγραψαν, εξάλλου, ένα χρόνο μεγαλύτερο στα χαρτιά για να πάω πιο νωρίς στο σχολείο».
«Επομένως είσαι 69», φωνάζει κάποιος. «Όχι, είπαμε 20».
ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ
Ανοίγει το πρόγραμμα η Γλυκερία ζεστά, ζωηρά, με το «Η ξενιτιά σε χαίρεται» αγκαλιάζοντας τον Ανδριανάκο και αγγίζοντας φανερά τη ψυχή του. Το ίδιο και όλων εκεί. Ήταν μεταδοτικό.
Ακολουθούν «Τα Μανουσάκια», το «Ρόδο μου κόκκινο» και το κέφι στο ζενίθ όταν τραγουδά «Όλες οι βέργες Μαρία μου είν’ εδώ/ η δική μου βέργα δεν είν’ εδώ/ πάει στη βρύση για νερό/ κι εγώ στην πόρτα καρτερώ.
Ο γνωστός ηθοποιός Νικ Γιαννόπουλος ως ο κονφερασιέ της βραδιάς, υπήρξε πράγματι καταπληκτικός.
Μίλησαν οι δυο γιοι του Ανδριανάκου, Θεόδωρος και Απόστολος, εκφράζοντας την αγάπη και το θαυμασμό που τρέφουν για τον πατέρα τους ενώ υπήρχαν ζωντανά μηνύματα στην οθόνη από τα εγγόνια του, στιγμές ορόσημα από τη ζωή του, ο ίδιος να κυριαρχεί στο χώρο με την πληθωρική παρουσία του.
Το στίγμα για την εντυπωσιακή γενναιοδωρία του εορτάζοντα έδωσε ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Βασίλης Παπαστεργιάδης, όταν πολύ παραστατικά μας μετέδωσε το σκηνικό και τις συνθήκες που έκανε τη δωρεά στο Alphington ο Νίκος Ανδριανάκος. «Mόλις του εξέφρασα τη σκέψη μου, μ’ εντυπωσίασε ο αυθορμητισμός του, Με εξέπληξε η γενναιοδωρία του που έβγαινε, χωρίς δεύτερη σκέψη σχεδόν μέσα απ’ την καρδιά του».
Αλλά αυτός είναι ο Νίκος Ανδριανάκος. Με το νου σε πλήρη εγρήγορση και την καρδιά ανοιχτή να βοηθήσει εκεί που κρίνει ο ίδιος ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Σήμερα το Κέντρο Πολλαπλών Χρήσεων (Andrianakos Centre) στο Alphington Grammar, αναβαθμίζει το σχολείο που κρατά ζωντανή την ελληνική γλώσσα, τον πολιτισμό και τις παραδόσεις μας, μεταδίδοντάς τα και σε μη ελληνικής καταγωγής παιδιά. Πρόκειται για ένα έργο που από χρόνια τώρα περίμενε την υλοποίησή του.
Ο ίδιος, το φέρνει στο πρακτικό επίπεδο, και πολύ απλά, λιτά και εύστοχα, εκφράζει την αξία που δίνουν οι ευαισθητοποιημένοι Έλληνες της διασποράς στη διατήρηση της γλώσσας και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς: «Πιστεύω ότι οφείλουμε να δώσουμε στις νεότερες γενιές τις ευκαιρίες που δεν είχαμε εμείς οι ίδιοι. Όταν φεύγαμε από την Ελλάδα, όχι από επιλογή, αλλά από ανάγκη, το όνειρο όλων μας ήταν να εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά μας. Δεν είναι τυχαίο που σήμερα έχουμε τόσους επιστήμονες, τόσους επιτυχημένους επιχειρηματίες, νέους δεύτερης γενιάς σε υψηλόβαθμες θέσεις, πολιτικούς αξιόλογους. Καταβάλαμε προσπάθειες για να το επιτύχουμε και σήμερα οφείλουμε και δικαιούμαστε να είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Πρέπει να νοιώθουμε ιδιαίτερη ικανοποίηση που οι κόποι μας δεν πήγαν χαμένοι».
Κατά έναν περίεργο τρόπο που σίγουρα δεν τον επιδίωξαν τα παιδιά του, όταν διοργάνωναν το πάρτι των γενεθλίων, εκεί ήταν ένα υπέροχα αντιπροσωπευτικό κομμάτι της παροικίας.
Πολλοί της πρώτης γενιάς με τα ίδια ιδανικά και στόχους με τον εορτάζοντα, αυτοδημιούργητοι, που εργάστηκαν σκληρά με τις συντρόφους τους, και άλλοι σε μεγαλύτερο κι’ άλλοι σε μικρότερο βαθμό, είδαν τα όνειρά τους να πραγματοποιούνται.
Υπήρχε επίσης εκεί ένα πολύ εντυπωσιακό κομμάτι νέων της δεύτερης γενιάς, που σεβάστηκαν τις θυσίες και τους κόπους των γονιών τους και φρόντισαν να γίνουν οι στόχοι τους πραγματικότητα.
Στο πρόσωπο του Νίκου Ανδριανάκου προχτές, πιστεύω ότι γιόρταζε ένα μεγάλο μέρος της ομογένειας, που έφτασε στους Αντίποδες της Γης με τα ίδια όνειρα, τις ίδιες ελπίδες και σήμερα κάνει τον απολογισμό.
Μεγάλη η κληρονομιά, ιδιαίτερα ηθική, που αφήνει ο Νίκος Ανδριανάκος στους απογόνους του, καθώς και η δωρεά στην παροικία.