Νέα κρούσματα της μολυσματικής νόσου έλκος Buruli (ulcer) εντοπίστηκαν σε περισσότερα, μη παραθαλάσσια, προάστια της Μελβούρνης, με το «επίκεντρο» να παρατηρείται το διάστημα αυτό σε Pascoe Vale South και Strathmore.
Σύμφωνα με αυστραλιανά ΜΜΕ, η αναπληρώτρια επικεφαλής των Υπηρεσιών Υγείας για μεταδοτικές ασθένειες, καθηγήτρια Deborah Friedman, δήλωσε ότι ο κίνδυνος για να κολλήσει κανείς το έλκος Buruli θεωρείται χαμηλός, αλλά πλέον οι περιοχές αυτές αναγνωρίζονται ως «ενδεχόμενου ρίσκου».
Το σαρκοβόρο έλκος Buruli «συνδέεται» με την παράκτια Βικτώρια, αλλά για πρώτη φορά βρέθηκε στο «εσωτερικό» -Essendon, Moonee Ponds και Brunswick West- στις αρχές του περασμένου χρόνου.
Η κα Friedman ανέφερε πως η γενετική ανάλυση βακτηρίων που απομονώθηκαν από τα νέα κρούσματα δείχνουν «κοινή πηγή μόλυνσης στην περιοχή» με τις περιπτώσεις του 2021.
Ωστόσο, η πιθανή αρχική πηγή της λοίμωξης δεν έχει ακόμη εντοπιστεί, αν και τα βακτήρια ήταν από τα περιττώματα possum, σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας.
Οι επιστήμονες εκτιμούν πως τα possums (ringtail και brushtail) είναι ενδεχομένως οι βασικοί φορείς, ενώ τα κουνούπια παίζουν, πιθανώς, ρόλο στη μεταφορά του μυκτοβακτηρίου έλκους (Mycobacterium ulcerans) -του αιτιολογικού παράγοντα των ελκωτικών δερματικών βλαβών στο Buruli- από μαρσιποφόρα στους ανθρώπους.
Σε οδηγία προς τους επαγγελματίες Υγείας και τους κατοίκους σε Pascoe Vale South και Strathmore, η κα Friedman επεσήμανε ότι υπάρχουν περισσότερα δεδομένα ότι τα κουνούπια έπαιξαν ρόλο στη μετάδοση, άρα η μείωση/αποτροπή των τσιμπημάτων από αυτά είναι σημαντικό μέτρο.
«Η πρώιμη διάγνωση είναι κρίσιμη για να αποτραπεί η απώλειες δέρματος και ιστού», τόνισε.
Η λοίμωξη προκαλείται από βακτήριο το οποίο με τις τοξίνες του, προκαλεί παράλυση στο δέρμα και για αυτό οι ασθενείς δεν καταλαβαίνουν το πρόβλημα άμεσα.
Μία αλλοίωση στο δέρμα μπορεί, λανθασμένα, να εκτιμηθεί ως απλό τσίμπημα εντόμου και με τον καιρό να αναπτυχθεί καταστροφικό δερματικό έλκος, το οποίο είναι γνωστό ως Buruli ή Bairnsdale ulcer.
Όταν το βακτήριο βρίσκεται μέσα στο δέρμα του ανθρώπου, πολλαπλασιάζεται και παράγει τοξίνες. Συνήθως, επηρεάζεται ο λιπώδης ιστός. Η νόσος τις περισσότερες φορές ξεκινάει με ένα μικρό οζίδιο, το οποίο με το πέρασμα του χρόνου, ανοίγει και δημιουργεί ένα έλκος.
Δε χαρακτηρίζεται ως θανατηφόρα ασθένεια, αν και συχνός είναι ο κίνδυνος αναπηρίας αν δε χορηγηθεί εγκαίρως η κατάλληλη θεραπεία στο άτομο που έχει προσβληθεί.
Αρχικά παρατηρείται μόνο μια μικρή πληγή στην επιφάνεια του δέρματος ενώ από κάτω σχηματίζεται μια τεράστια φουσκάλα γεμάτη με υγρό. Συχνά απαιτείται χειρουργική επέμβαση για την απομάκρυνση της φουσκάλας.
Το έλκος Buruli εμφανίζεται συχνότερα στα κάτω άκρα (55%), στα άνω άκρα (35%), καθώς και σε άλλες περιοχές του σώματος (10%).
Απευθύνεται έκκληση σε όσους εργάζονται σε εξωτερικούς χώρους να καλύπτουν τα μέρη του σώματός τους, να περιορίσουν τα σημεία όπου μπορούν να λιμνάσουν ύδατα, να καθαρίζουν/καλύπτουν ανοιχτές πληγές.
Ως περιοχές υψηλότερου ρίσκου για το έλκος Buruli θεωρούνται τα Rye, Sorrento, Blairgowrie και Tootgarook στο Mornington Peninsula.
Ήπιου ρίσκου κρίνονται οι Ocean Grove, Barwon Heads, Point Lonsdale και Queenscliff (Bellarine Peninsula), καθώς και τα προάστια Frankston και Seaford.
Κρούσματα καταγράφονται όλο το χρόνο στη Βικτώρια, αλλά η κορύφωσή τους, συνήθως, είναι από τον Ιούνιο έως το Νοέμβριο, σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας. Φέτος, έως τώρα έχουν καταγραφεί 39 περιπτώσεις.
