Μια Ελληνίδα της Μελβούρνης, η Αθηνά-Άννα Πασχαλίδου, επικοινώνησε με τον «Νέο Κόσμο» για να γράψουμε δυο λόγια για τον παππού της που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.
«Ο παππούς μου», μας γράφει, «ήρθε στην Αυστραλία ως μετανάστης το 1963. Πρώτα στη Μελβούρνη για κάποιους μήνες, μετά στο Ντάργουϊν και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Περθ, όπου δημιούργησε την δική του επιχείρηση και, συγκεκριμένα, ένα εργοστάσιο που έφτιαχνε πόρτες και κουφώματα, Sar Louvre Doors, μέχρι το 1986!
O παππούς μου είχε πολλούς γνωστούς και φίλους στην Αυστραλία και θέλω παρά πολύ στη μνήμη του να δημοσιευθεί το ακόλουθο άρθρο στον «Νέο Κόσμο».
Ο παππούς μου έφυγε από την ζωή στις 4 Μαΐου 2022.
Η ίδια μας έστειλε ένα άρθρο που γράφτηκε από τον δημοσιογράφο, Στέλιο Καραογλανίδη, του Αθλητικού Συλλόγου Ελπίς Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης.
Όπως μας είπε η κα Αθηνά-Άννα Πασχαλίδου όλες τις πληροφορίες για την ζωή του παππού της και το πώς ίδρυσε τον ΑΣ Ελπίς Αμπελοκήπων, τα έδωσε η ίδια με ηχητικό από τον ίδιο τον παππού να διηγείται στον εγγονό του το πώς γεννήθηκε η ιδέα του να δημιουργήσει μια ποδοσφαιρική ομάδα όταν ήταν μόλις 23 χρόνων και μετά πως την ίδρυσε.
Μεταξύ άλλων το συγκεκριμένο άρθρο αναφέρει:
«Με μεγάλη θλίψη και συγκίνηση πληροφορηθήκαμε την απώλεια του ιδρυτικού στελέχους του ΑΣ Ελπίς Αμπελοκήπων, Πρόδρομου Σαρηκεχαγιά, ενός ανθρώπου που πρωταγωνίστησε στην γέννηση του συλλόγου μας, ενσαρκώνοντας τις αξίες, τα ιδανικά και την σκληρή προσπάθεια των νέων της εποχής του, οι οποίοι αναζήτησαν και βρήκαν υγιείς διεξόδους μέσα από τον αθλητισμό και την Ελπίδα.
Ο Πρόδρομος Σαρηκεχαγιάς γεννήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 1937 στη Δράμα. Ήταν το τέταρτο από τα έξι παιδιά μιας οικογένειας Μικρασιατών προσφύγων από την Καππαδοκία, η οποία πριν από το ξεκίνημα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, σε μία παράγκα πίσω από τον Παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό.
Η φτώχεια και η απουσία του πατέρα από το σπίτι τον υποχρέωσαν να εγκαταλείψει το σχολείο σε ηλικία μόλις οκτώ ετών, για να μάθει την τέχνη του μαραγκού, δουλεύοντας συγχρόνως για το μεροκάματο και την επιβίωση της οικογένειας. Σε ηλικία 19 ετών βρήκε δουλειά τηλεφωνητή στην Κλινική Ανδρεάδου, στην οδό Βενιζέλου και όταν γνώρισε τα παιδιά της γειτονιάς που έπαιζαν ποδόσφαιρο, άρχισε να τα προπονεί. Του γεννήθηκε έτσι η ιδέα να δημιουργήσει μία ποδοσφαιρική ομάδα, επειδή έβλεπε ότι οι μικροί ποδοσφαιριστές είχαν ταλέντο και δυνατότητες.
Μέσα από αυτή την συγκυρία ιδρύθηκε ο ΑΣ Ελπίς λίγα χρόνια αργότερα, το 1961, αλλά ο Πρόδρομος Σαρηκεχαγιάς δεν μπόρεσε να δει τον σύλλογο να εξελίσσεται και να μεγαλώνει όπως ονειρευόταν, επειδή το 1963 μετανάστευσε στην Αυστραλία ως εργάτης. Το αρχικό συμβόλαιο προέβλεπε να παραμείνει εκεί για δύο χρόνια, τελικά όμως έμεινε 23 ολόκληρα χρόνια: Άνοιξε δική του επιχείρηση, ένα εργοστάσιο με πόρτες, παράθυρα και κουφώματα, έφερε τη μητέρα και τα αδέλφια του να ζήσουν στο Περθ και παντρεύτηκε το 1973 την Παναγιώτα Κασσιανού, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά.
Επαναπατρίστηκε τον Νοέμβριο του 1986 και εγκαταστάθηκε στο Κάτω Σχολάρι Θεσσαλονίκης, όπου έζησε μέχρι το τέλος, αποκτώντας πέντε εγγόνια από τις κόρες του. Άφησε την τελευταία του πνοή στις 4 Μαΐου 2022 από επιπλοκές της νόσου Covid-19, έπειτα από νοσηλεία δύο εβδομάδων στο νοσοκομείο “Παπανικολάου” και μετά από μεγάλη μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Είχε προλάβει, όμως, να διηγηθεί περίπου δύο μήνες νωρίτερα στον μικρότερο και συνονόματο εγγονό του, Πρόδρομο, την ιστορία για την ίδρυση της Ελπίδας, κρατώντας τη μνήμη της ζωντανή για πάντα.
Ο ΑΣ Ελπίς εκφράζει τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια του Πρόδρομου Σαρηκεχαγιά, ο οποίος κληροδότησε στους νέους των Αμπελοκήπων τον σύλλογό μας. Όσο η Ελπίδα υπάρχει και υπηρετεί το αθλητικό ιδεώδες, θα τιμά και θα δικαιώνει τις προσπάθειες του εκλιπόντος και όλων εκείνων που εμπνεύστηκαν τη δημιουργία της».
