ΚΑΛΗΜΕΡΑ, καλό καλοκαίρι, Καλά Χριστούγεννα, Καλή Χρονιά και όλα τα καλά.
Η στήλη αυτή είναι η τελευταία της χρονιάς. Το επόμενο Σάββατο θα… ξεκουραζόμαστε και στα «χαρακώματα» θα επανέλθουμε το μεθεπόμενο Σάββατο, 4 Ιανουαρίου.
ΚΑΝΟΝΙΚΑ σήμερα θα έπρεπε να κάνω έναν απολογισμό της χρονιάς που πέρασε και να αναφερθώ (συνοπτικά) στα πεπραγμένα της παροικίας μας.
ΕΠΕΙΔΗ, όμως, δεν είχα πρόθεση να γράψω μια «καλή κουβέντα» για κανέναν, είπα να μην ανακαλέσω το παρελθόν και στραπατσάρω την εορταστική ατμόσφαιρα.
ΣΑΣ υπόσχομαι, όμως, ότι το νέο χρόνο θα είμαι ακόμα πιο… κακός (και άδικος) και δεν πρόκειται να αφήσω κανέναν σε «χλωρό κλαρί».
ΣΥΓΝΩΜΗ που σας διαβεβαιώνω από τώρα ότι θα συνεχίσω να σας χαλώ τη διάθεση και την ερχόμενη χρονιά, αλλά θεώρησα υποχρέωσή μου να σας προειδοποιήσω για να αμβλύνω τις αντιδράσεις σας.
Η δική μου διάθεση τούτες τις μέρες δεν είναι καλή, αλλά δεν ανησυχώ, αφού ποτέ δεν ήταν καλύτερη.
ΓΙΑ να είσαι καλά σε μια τέτοια παροικία, ή θα πρέπει να ανήκεις στην παροικιακή ελίτ και την αυλή της, που μοχθεί (χωρίς να της το αναγνωρίζουμε) για το καλό μας ή, να παίρνεις σκληρά ναρκωτικά.
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, όμως, δεν είναι όλα μαύρα. Πού και πού υπάρχουν ορισμένες αναλαμπές που σε κάνουν να λες ότι, ναι μεν έχουμε «χάσει τη μπάλα», αλλά το παιχνίδι συνεχίζεται…
ΜΙΑ τέτοια ανταύγεια στο γκρίζο παροικιακό μας τοπίο, είναι η προχθεσινή αναφορά (στο «Νέο Κόσμο») του συνάδελφου Θωμά Ηλιόπουλου, στους Σωκρατικούς Διαλόγους.
ΠΡΟΤΡΕΠΩ, λοιπόν, όσους (πραγματικά) θέλουν να πληροφορηθούν, έστω και καθυστερημένα, πώς χρησιμοποίησαν την Σωκρατική μέθοδο οι οργανωτές και οι συμμετάσχοντες, να διαβάσουν το διαφωτιστικό (και Σωκρατικό) άρθρο του Θωμά.
ΕΓΩ το διάβασα και το χάρηκα διπλά. Όχι μόνο γιατί αναφέρθηκε στην ουσία, επιτρέποντας στα κίνητρα των οργανωτών να εκτεθούν γυμνά στην εξέδρα, αλλά γιατί –επιτέλους- βρέθηκε ένας (ακόμα) άνθρωπος να πει τα πράγματα με το όνομά τους.
ΑΣΕ που αισθάνομαι (και έως ένα σημείο) δικαιωμένος, γιατί βρέθηκε ένας χριστιανός να ακολουθήσει το (μοναχικό) δρόμο που έχει χαράξει τούτη η στήλη, η οποία, κόντρα στο ρεύμα (και τα… μέσα κοινωνικής διαδικτύωσης) συνεχίζει να υπερασπίζεται τον καταφρονημένο (κριτικό) αντίλογο.
ΑΣ δώσω, όμως, το λόγο στον Thomas, που επιμένει ελληνικά και Σωκρατικά: «… Μετά ο υποδιευθυντής του Κέντρου Διαλόγου έκανε τη δική του μάλλον πρόχειρη εισαγωγή…».
ΣΤΗ συνέχεια ο αρθρογράφος, αφού μίλησε για τις δύο δεκαμελείς ομάδες των συνομιλητών που «αυτοπαρουσιάστηκαν» τόνισε ότι «πέρασαν δύο ολόκληρες ώρες χωρίς να τεθεί το ερώτημα του σκοπού των διαλόγων».
«ΟΙ ευφυείς έφυγαν νωρίς» προσθέτει ο Thomas, ενώ «οι περισσότεροι περιμέναμε το θαύμα των… διαλόγων»
ΚΑΙ όσο, βέβαια, το… θαύμα αργούσε τόσο πιέζονταν οι παρευρισκόμενοι να αφήσουν τη συζήτηση στη μέση προκειμένου να πάνε για… κατούρημα, πράγμα που ανάγκασε το Θωμά να γράψει ότι, «μια διάλεξη θα πρέπει πάντοτε να είναι ευθέως ανάλογη με την αντοχή της ουροδόχου κύστης».
ΚΑΙ εντάξει την ουροδόχο κύστη σου μπορείς να την καταπιέσεις για κάποιο χρονικό διάστημα με την προσδοκία ότι όπου να ‘ναι θα ανακουφιστείς…
ΤΟ θέμα είναι τι μπορείς να προσδοκάς για τα νεύρα σου και τη ψυχική σου διάθεση, μετά από μια τέτοια εκδήλωση, αν είσαι ευφυείς και γνωρίζεις έστω και τα στοιχειώδη για τους Σωκρατικούς Διαλόγους.
ΤΟΤΕ, γιατί έγινε η εκδήλωση; Μα για τους ίδιους (ακριβώς) λόγους που γίνονται και πολλές άλλες: για να βρισκόμαστε σε δουλειά και για μια φωτογραφία στο «Νέο Κόσμο», όπως πολλές φορές έχω γράψει.
ΑΣ ελπίσουμε ότι από τον καινούργιο χρόνο θα μιμηθούν και άλλοι γραφιάδες το παράδειγμα του Θωμά.
ΑΝ γίνει κάτι τέτοιο (πράγμα που δεν πιστεύω) θα το σκέπτονται μια και δυο φορές, όσοι σχεδιάζουν να κάνουν εκδηλώσεις και… Φεστιβάλ για το «καλό» της παροικίας.
ΟΣΟ υπάρχουν «θυμιατήρια» που θα γράφουν μόνο καλές κουβέντες για ό,τι συμβαίνει και κριτικοί που δεν διστάζουν να αυτοεπαινεθούν (έστω… ταπεινά!), το κακό θα συνεχιστεί και άκρη δεν θα βγάλουμε.
ΜΙΑ «ταραγμένη» διπλωματική περίοδο φτάνει στο τέλος της με την (πρόωρη) μετάθεση της προξένου Ελένης Λιανίδου σε άλλο πόστο.
ΤΗΝ κυρία Λιανίδου, που άλλοι ακολουθούσαν πιστά και άκριτα και άλλοι την μάχονταν (άδικα) για όλα όσα έκανε, θα αντικαταστήσει η κυρία Χριστίνα Σημαντηράκη.
ΠΑΝΤΑ, τα ίδια γίνονταν. Άλλοι «παράγοντες» της παροικίας μας (για πατριωτικούς –κυρίως- λόγους) ήταν υπέρ των προξένων και άλλοι εναντίον τους, μόνο και μονό γιατί τους στήριζαν οι αντίπαλοί τους.
ΣΤΗΝ περίπτωση της κ. Λιανίδου, για κάποιο λόγο η αντιπαράθεση ήταν οξύτερη και τα πάθη ανεξέλεγκτα, γεγονός που έδωσε τροφή σε πρωτοφανή σχόλια και κουτσομπολιά, τα περισσότερα των οποίων ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα είχαν.
Η κατάσταση κακοφόρμισε από τότε που έφτασε στην ελληνική Πρεσβεία της Καμπέρας ο πρέσβης Χαράλαμπος Δαφαράνος, ο οποίος και δέχθηκε αμέσως καταιγισμό παραπόνων από «παράγοντες» που δεν τα «έβρισκαν» με την πρόξενο.
ΕΝΑ παράδειγμα: η Παμμακεδονική (η μητέρα οργάνωση) και τα… θεσμικά της παρακλάδια, δεν ήθελαν να δουν την Λιανίδου ούτε ζωγραφιστή, ενώ οι «δικοί της», ορισμένοι από τους οποίους έχουν «προηγούμενα» με την Παμμακεδονική, τα έβαλαν με τον πρέσβη τον οποίο και κατηγορούσαν ότι την «κατατρέχει» άδικα.
ΟΙ σχέσεις μεταξύ των δύο κορυφαίων διπλωματών μας, ήταν «εχθρικές» και απ’ ό,τι λέγεται δεν έλεγαν ούτε καλημέρα μεταξύ τους.
ΑΥΤΟΙ που «ξέρουν» ισχυρίζονται ότι οι σχέσεις τους ήταν «ταραγμένες» από την εποχή που υπηρετούσαν μαζί στη Νότια Αφρική και απλώς εδώ συνέχισαν την παλιά τους «βεντέτα».
ΤΟ έδαφος, άλλωστε, ήταν πρόσφορο, με αποτέλεσμα «να γίνει το έλα να δεις». Μαθαίνω ότι η πρόξενος υπέβαλε μήνυση (στην Ελλάδα) κατά του πρέσβη και ο επόμενος «γύρος» της αντιπαράθεσης θα διεξαχθεί ενώπιον της Δικαιοσύνης.
ΔΕΝ μπήκα στον κόπο να ασχοληθώ με τα όσα έφταναν στα αυτιά μου τους τελευταίους μήνες, γιατί πίστευα ότι υπάρχουν πιο σοβαρά θέματα να ασχοληθούμε.
ΚΑΙ ένα από τα σοβαρότερα θέματα που σχετίζονταν με τις εδώ διπλωματικές μας Αρχές ήταν τα υπέρογκα ποσά που δαπανούσε (και δαπανά) το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος για τις κατοικίες που μένουν οι υψηλόβαθμοι διπλωμάτες μας.
ΜΕΧΡΙ πρότινος ο πρόξενος του Σίδνεϊ έμενε σε μια σπιταρόνα στο Βοκλούζ το ενοίκιο της οποίας ενδεχομένως ανερχόταν σε περισσότερα από $5000 την εβδομάδα, ενώ η κ. Λιανίδου έμεινε σε ένα άλλο πολυτελές σπίτι στο Τέμπλστοου, για το οποίο, επίσης, ξοδεύονταν υπέρογκα ποσά από τα δανεικά με τα οποία προσπαθεί να ορθοποδήσει η πατρίδα.
ΠΑΡΑ τις συχνές αναφορές μου και τις ερωτήσεις προς στους αρμοδίους, για το πόσο στοιχίζουν στους Έλληνες φορολογούμενους οι χλιδάτες κατοικίες τους απάντηση δεν έχω πάρει ακόμα.
ΤΩΡΑ θα μου πείτε, «σιγά μην άφηναν το γάμο να πάνε για πουρνάρια». Τη στιγμή που είχαν να λύσουν τις προσωπικές τους διαφορές, πώς να τους μείνει χρόνος να ασχοληθούν με… οικονομικές λεπτομέρειες.
ΣΤΟ κάτω-κάτω της γραφής δανεικά χρήματα ξοδεύονταν. Είμαι περίεργος να δω αν και η νέα πρόξενος καταλήξει σε κανένα παρόμοιο παλατάκι για να υπάρχει ο κατάλληλος χώρος (και ατμόσφαιρα) για να γίνονται οι παραδοσιακές προξενικές δεξιώσεις για να προωθούνται τα… συμφέροντα και η εικόνα της χώρας.
ΑΥΤΑ για σήμερα να είστε όλοι καλά και θα τα πούμε (με το καλό) από το νέο χρόνο. Ευτυχείτε…
