Μετά την αιφνίδια εκδημία του προσφιλούς προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Π. & Μ. Κυδωνιέως Νίκου Σιγάλα (1957-2022), αποφασίστηκε το φετινό πολιτιστικό πρόγραμμα να είναι αφιερωμένο στη μνήμη του. Πρόκειται για ένα εικαστικό πρόγραμμα που με συνέπεια παρουσιάζεται κάθε καλοκαίρι και συνεχίζει να διανύει την πορεία του, όπως άλλωστε αυτή θα ήταν και η βαθύτερη επιθυμία, τόσο των Κληροδοτών, (χάρη στους οποίους υπάρχει αυτό το Ίδρυμα), όσο και του ίδιου του αειμνήστου προέδρου του ΔΣ. που τόσα χρόνια φρόντιζε με συναίσθηση ευθύνης τις ανάγκες του.
Είναι αλήθεια, πως ο Νίκος Σιγάλας τήρησε με συνέπεια, αφοσίωση κι ενθουσιασμό την θέληση των σπουδαίων εκείνων Ευεργετών να προσφέρουν ποιότητα και πολιτισμό στον τόπο τους, αλλά κι ευρύτερα στην χώρα μας. Έτσι, ο εκλιπών, από την θέση που υπηρέτησε το Ίδρυμα, άφησε μια σημαντική παρακαταθήκη ως προς την δέουσα διαχείρισή του, την οποία με αίσθηση καθήκοντος και περισσή υπευθυνότητα , θα συνεχίσει να ακολουθεί κι ο νέος Πρόεδρος κ. Δημήτριος Σιγάλας, μαζί με τα Μέλη του Δ. Σ..
Από την άποψη της οργανικής λειτουργίας και της παραγωγής πολιτισμικού έργου, στο οποίο επικεντρώνεται το Ίδρυμα Π. & Μ. Κυδωνιέως, η φετινή χρονιά είναι εστιασμένη, από τον εικαστικό θεσμό ΠΛΟΕΣ στον Μικρασιατικό και Ποντιακό Ελληνισμό.
Από το 1922 κι έπειτα, είναι πολυεπίπεδη και ουσιαστική η παρουσία των Μικρασιατών και των Ποντίων στην Ελλάδα, όπου κι αν αυτοί εγκαταστάθηκαν, καθώς ανέπτυξαν με προκοπή και γρήγορους ρυθμούς, όλες τις περιοχές όπου έζησαν κι εργάστηκαν, εμπλουτίζοντας με ερευνητικό πνεύμα, με ανθρωπιστικές αξίες και με δεξιότητες, την συνολική μας καθημερινότητα,. Μεταβλήθηκε έκτοτε ριζικά το ύφος και το ήθος της ζωής μας.
Διευρύνθηκαν παράλληλα κι οι ορίζοντές μας. Αναπτύχθηκαν προβληματισμοί γύρω από την αυτεπίγνωση και τα απορρέοντα εξ αυτής υπαρξιακά μας ζητήματα. Άλλαξε καθολικότερα, τόσο η αισθητική και οι αντιλήψεις μας για την ζωή και την τέχνη που την αντανακλά, όσο και ο τρόπος σκέψης, σύμφωνα με τις ανάγκες μας, κοινωνικές και πνευματικές. Αυτός είναι κι ο λόγος άλλωστε, που η ομαδική αυτή επετειακή έκθεση για την εκατονταετηρίδα 1922-2022, βασίζεται κυρίως στον προσδιοριστικό της υπότιτλο, που είναι «Το Πέρασμα».
Η έκθεση φυσικά δεν αγνοεί το δράμα που έζησαν οι Μικρασιάτες. Δεν περιορίζεται ωστόσο σε αυτό, ούτε συναισθηματικά ομφαλοσκοπεί. Επικεντρώνεται περισσότερο στην αναγωγή της μνήμης και στις επενέργειές της, στα ερωτήματα που ανέκυψαν και σε εκείνα που μεσολάβησαν όσον αφορά στην επόμενη μέρα κι επομένως το βάρος κυρίως πέφτει στην υπαρξιακή και πολυεπίπεδη διάσταση που εμπεριέχει η ίδια η έννοια του «περάσματος».
