«Όσες ώρες κι αν σας περιγράψω το Διεθνές Φεστιβάλ (ιστορικού) Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου, αν δεν το ζήσετε δεν μπορείτε να καταλάβετε τη σημασία, την αξία, την ομορφιά του νησιού. Εγώ δεν είμαι Καστελλοριζιά, είμαι Κωνσταντινουπολίτισσα, αλλά το Καστελόριζο είναι πραγματικά ένας σπάνιος τόπος, με τρανή ιστορία και λιτή ομορφιά. Έχει αυτό το φως του Αιγαίου, τα ταπεινά αρχοντικά, όλο το νησί εμπνέει και αποπνέει μια αρχοντιά που εκλείπει στις μέρες μας. Σας καλώ, λοιπόν, να το βιώσετε, να το ζήσετε και να γίνετε κομμάτι αυτού του οράματος».
Με αυτά τα ενθουσιώδη λόγια η Ειρήνη Σαρίογλου, ερευνήτρια – ιστορικός, διευθύντρια του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου «Πέρα από τα Σύνορα», έκλεισε τη συνέντευξη που έδωσε στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων με αφορμή τη διοργάνωση η οποία διεξάγεται κάθε τελευταία βδομάδα του Αυγούστου στο ακριτικό νησί. Λόγια που περικλείουν όλο το νοιάξιμο και την αγάπη που χαρακτηρίζουν τα μέλη του Ελληνικού Ιδρύματος Ιστορικών Μελετών (ΙΔ.ΙΣ.ΜΕ.) -εμπνευστή και διοργανωτή του φεστιβάλ- τα οποία ασχολούνται με αυτό. Πώς όμως ξεκίνησαν όλα; Γιατί «Πέρα από τα Σύνορα»; Ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του φεστιβάλ που έχει συνδεθεί, πολιτιστικά και συναισθηματικά, με το Καστελλόριζο; Ποιο είναι το νησί που τόσοι άνθρωποι πασχίζουν να ξαναβρεί τη θέση που του αξίζει στο πολιτιστικό γίγνεσθαι και γενικά;
Η Ειρήνη Σαρίογλου απαντά σε όλα τα παραπάνω και σε πολλά ακόμα στη συνέντευξη που έδωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και τη δημοσιογράφο Ελένη Μάρκου από όπου και τα ακόλουθα αποσπάσματα:
Ερ. «Πέρα από τα Σύνορα». Πώς γεννήθηκε η ιδέα του Φεστιβάλ που φέτος μετρά επτά χρόνια λειτουργίας; Πείτε μας, επίσης, δυο λόγια για την επιλογή του τίτλου.
Απ. Το «Πέρα από τα Σύνορα» γεννήθηκε το 2016 όταν είχαμε ολοκληρώσει (ως ΙΔΙΣΜΕ) ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ για το Καστελλόριζο. Θέλαμε να το παρουσιάσουμε και στο νησί, αλλά θεωρήσαμε ότι μια απλή προβολή ενός ιστορικού ντοκιμαντέρ θα ήταν πολύ λίγο. Ο πρόεδρος του Ιδρύματος, Παναγιώτης Πουλάκος, μας παρότρυνε να σκεφτούμε μια πιο εποικοδομητική ιδέα. Και αυτή η ιδέα μάς οδήγησε στο να θεσμοθετήσουμε, στην αρχή υπό την αιγίδα του υπουργείου Εξωτερικών, το Διεθνές Φεστιβάλ (ιστορικού) Ντοκιμαντέρ που διεξάγεται κάθε χρόνο, την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου, στο Καστελλόριζο. Δεν ξέραμε αν θα πετύχει, δεν ξέραμε ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα, αλλά θεωρήσαμε ότι θα άξιζε τον κόπο μια τέτοια προσπάθεια για να βρει το Καστελλόριζο τη θέση που του αξίζει στο πολιτιστικό γίγνεσθαι.
Την πρώτη χρονιά λάβαμε από περίπου 7 διαφορετικές χώρες 65 ντοκιμαντέρ. Δύσκολο το εγχείρημα, προσπαθήσαμε να το στήσουμε όσο πιο άρτια ήταν εφικτό. Το όραμά μας ήταν να φέρουμε όλον τον κόσμο στο Καστελλόριζο και να μεταφέρουμε την ιστορία και τον πολιτισμό του στα πέρατα της οικουμένης -γι’ αυτό λέγεται «Πέρα από τα Σύνορα». Σας θυμίζω ότι η μεγαλύτερη κοινότητα Καστελλοριζιών ζει και ευημερεί στη μακρινή Αυστραλία -δεκάδες χιλιάδες Καστελλοριζιοί σήμερα ζουν και ευημερούν στα ανώτατα αξιώματα της αυστραλιανής κοινωνίας. Γι’ αυτό, επίσης, ονομάζεται «Πέρα από τα σύνορα», γιατί θέλαμε να γίνουμε μια εποικοδομητική και ουσιαστική γέφυρα μεταξύ των Καστελλοριζιών της Αυστραλίας και των Καστελλοριζιών του νησιού.
Ερ. Ποιο είναι το όραμά του Φεστιβάλ; Πιστεύετε ότι έχει επιτευχθεί κάτι από αυτό το όραμα μετά από επτά χρόνια λειτουργίας;
Απ. Μέχρι τη Μικρασιατική τραγωδία, το Καστελλόριζο είχε 14.000 κατοίκους, 3.000 μαθητές και τις καλύτερες σχολές αργυροχρυσοχοΐας της ευρύτερης περιοχής της Λυκίας. Με τη σημερινή ορολογία θα λέγαμε ότι οι Καστελλοριζιοί ήταν εφοπλιστές. Διακεκριμένοι εφοπλιστές του 19ου και του 20ού αιώνα. Αλλά το συγκλονιστικό, πιστεύω, δεν είναι το οικονομικό μέγεθος των Καστελλοριζιών. Το συγκλονιστικό είναι ότι είχαν μια πολύ υψηλή αίσθηση της αλληλεγγύης, όχι ως μια αφηρημένη έννοια, αλλά ως έμπρακτη απόδειξη ότι μπορούμε να πάμε μπροστά όλοι μαζί και όχι μεμονωμένα. Δεν ήταν δηλαδή καθόλου μια εγωκεντρική κοινωνία. Ήταν ακριβώς το αντίθετο. Αυτό το αποδεικνύει μέχρι σήμερα το ίδιο το σχολείο του Καστελλορίζου εν έτει 2022. Είναι δωρεά του ευεργέτη του νησιού, του Λουκά Σαντραπέ, όπως επίσης η Εκκλησία, το Νηπιαγωγείο, το Δημοτικό και το Λύκειο.
Το Καστελλόριζο μέσα στους αιώνες ήθελε ανέκαθεν να μοιάσει στη μεγάλη αρχόντισσα της Ιωνίας, τη Σμύρνη. Ό,τι καλό έφερναν οι Σμυρνιοί, αμέσως το έφερναν και οι Καστελλοριζιοί στον τόπο τους. Έχουμε πάρα πολλά απομνημονεύματα Καστελλοριζιών που αναφέρονται σε βιβλία εκμάθησης της γαλλικής γλώσσας άνευ διδασκάλου τον 19ο αιώνα. Ήταν πάρα πολύ προοδευτική κοινωνία, τολμώ να πω ότι ήταν μια αστική κοινωνία, όπως η Σύρος. Αυτό λοιπόν θέλουμε να ξαναεπιβιώσει και μπορεί να επιβιώσει μόνο αν ο κόσμος επενδύσει τον πολιτισμό. Το Καστελλόριζο είναι ένα γεωγραφικό σημείο πολύ κοντά στη γειτονική Τουρκία. Είναι επίσης μια ουσιαστική γέφυρα με τον γειτονικό λαό. Ανέκαθεν το Καστελλόριζο είχε αμφίδρομες σχέσεις με τη Λυκία, την Αντίφελλο, δηλαδή το σημερινό Κας, αλλά είναι σημαντικό αυτό να έχει μια ουσία. Θεωρώ ότι το «Πέρα από τα Σύνορα» έχει καταφέρει, ως ένα σημείο, αυτά τα επτά χρόνια να το δημιουργήσει εκ νέου.
