Τα γεγονότα του 1974 στην Κύπρο, αποτελούν μια από τις πιο τραυματικές σελίδες της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορία και ως τέτοια, έχουν αναλυθεί εκτενώς. Συνέπεια των γεγονότων αυτών, υπήρξε και η μαζική φυγή Ελληνοκυπρίων προς την Ελλάδα, αμέσως μετά την εισβολή και έως τις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Επρόκειτο για μια «ιδιότυπη» προσφυγιά καθώς η μετακίνηση από την Κύπρο στην Ελλάδα, δεν παρουσίαζε γλωσσικά, εθνικά, πολιτιστικά ή άλλα εμπόδια για όσους το επιχείρησαν. Επίσης, το ελληνικό Κράτος, προσέφερε για ένα χρονικό διάστημα από το ’74 και μετά, στήριξη και παροχές στους πρόσφυγες, προκειμένου να ενταχθούν όσο πιο ομαλά γινόταν στην ελληνική κοινωνία.
Η δυνατότητα και η πρόθεση να υποστηρίξει τους περίπου 50.000 με 60.000 Ελληνοκύπριους που πήγαν τότε κατά κύματα στην Ελλάδα για σπουδές και/ή για εργασία ήταν τέτοια, ώστε η ενσωμάτωσή τους, έγινε γρήγορα, καθιστώντας τους μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα μέρος της ελληνικής κοινωνίας.
Σημειώνεται ότι οι διακρίσεις έναντι αυτών των προσφύγων από το Ελληνικό κράτος αλλά και την κοινωνία στην συντριπτική τους πλειονότητα ήταν θετικές και τους έδωσαν τη δυνατότητα να μπουν άμεσα στην εκπαιδευτική και παραγωγική διαδικασία, να αποκατασταθούν επαγγελματικά και/ή να δημιουργήσουν οικογένειες. Ως εκ τούτου, όταν τους δόθηκε η ευκαιρία, η πλειονότητα επέλεξε να μην επιστρέψει στην Κύπρο.
Επίσης, η συντριπτική πλειονότητα των νέων Ελληνοκυπρίων που μετοίκησαν στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο, έκανε χρήση της δυνατότητας που υπήρχε και πριν το 1974 για τους Ελληνοκύπριους να σπουδάζουν στα ελληνικά πανεπιστήμια χωρίς εισαγωγικές εξετάσεις.
Μετά το 1974 και έως το 1980, η Ελληνική Πολιτεία προσέφερε σε όλους τους Κύπριους φοιτητές διαμονή, κατά προτεραιότητα στις φοιτητικές εστίες, δωρεάν σίτιση στις φοιτητικές λέσχες, δωρεάν μετακίνηση με όλα τα μαζικά μέσα μεταφοράς πανελλαδικά, κλπ. Η πρόνοια αυτή δεν διαχώριζε πρόσφυγες ή μη, αλλά απευθυνόταν σε όλους τους Κύπριους φοιτητές.
Ωστόσο με το πέρασμα του χρόνου η ελληνική κοινή γνώμη, ιδιαίτερα στην Αθήνα δυσανασχέτησε λόγω των συγκεκριμένων παροχών που φάνηκε να δίνονται αθρόα και άκριτα. Όμως η ροή των Κυπρίων φοιτητών προς την Ελλάδα δεν σταμάτησε. Απλά από το 1976-1977 και μετά, μειώθηκε.
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι για την συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, οι Ελληνοκύπριοι που ήρθαν στην Ελλάδα απεικόνισαν με τον πιο άμεσο τρόπο την κυπριακή τραγωδία και για ένα μεγάλο διάστημα, προσωποποίησαν την αγανάκτηση του κυπριακού λαού για την στάση της χούντας των συνταγματαρχών στο Κυπριακό.
Η Κυπριακή προσφυγιά του 1974 στην Ελλάδα, υπήρξε μια «ιδιαίτερη» προσφυγιά. Σίγουρα δεν διέθετε το αρνητικό φορτίο της ετερότητας που υπάρχει συχνά στους πρόσφυγες. Ωστόσο έφερε όλο το συμβολικό και ουσιαστικό φορτίο της τραγωδίας και του αποχωρισμού. Μιας τραγωδίας μάλιστα για την οποία η κοινωνία είχε και γνώση και άποψη.
