Η οικονομική κρίση που ξέσπασε στην Ελλάδα το 2008, είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει ένα νέο κύμα μετανάστευσης προς την Αυστραλία, από την Ελλάδα και την Κύπρο.
Η Elsie Mitromara, 19 ετών, ξαφνιάστηκε όταν είδε πόσοι Έλληνες ζούσαν στην Μελβούρνη, όταν έφτασε με την οικογένειά της στην Αυστραλία σε ηλικία 15 ετών.
«Η Αυστραλία είναι πολύ διαφορετική, αλλά είναι καλύτερη οικονομικά, υπάρχουν περισσότερες επιλογές και ευκαιρίες να κάνεις αυτό που θέλεις και η απασχόληση είναι πολύ πιο εφικτή από ό,τι στην Ελλάδα», λέει η Elsie.
Η Elsie γνώριζε κάποια αγγλικά όταν ήρθε, αλλά ήταν ντροπαλή όταν συναναστρεφόταν με τους συμμαθητές της στο Λύκειο. Βρήκε δουλειά στον χώρο της Φιλοξενίας και σήμερα, στα 19 της, κατέχει πλήρως τη γλώσσα, χωρίς σχεδόν καθόλου προφορά. Ξεκίνησε σπουδές στις Επιστήμες, στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης και ελπίζει να γίνει κτηνίατρος.
Ο Γιάννης Κεραμίδας, ζούσε στην Έδεσσα στη βόρεια Ελλάδα πριν μετακομίσει μαζί με τους γονείς του στην Αυστραλία πριν από τέσσερα χρόνια.
Ήταν 15 χρόνων, γνώριζε ελάχιστα αγγλικά και ένιωθε άγχος όταν προσπαθούσε να επικοινωνήσει. Μέσω μαθημάτων στην αγγλική γλώσσα, βελτιώθηκε και σιγά-σιγά βρήκε την αυτοποπεποίθησή του και προσαρμόστηκε στη ζωή στη νέα του πατρίδα.
«Έχω αναπτύξει μια υγιή ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής», λέει.
«Σχολείο το πρωί, και το απόγευμα δουλειά στον χώρο της Εστίασης και παρέα με φίλους».
Ο Γιάννης ο οποίος εργάζεται ως σεφ σε ένα ελληνικό εστιατόριο στο Fairfield, πήρε το πιστοποιητικό του από το Ινστιτούτο William Angliss στο κέντρο της Μελβούρνης.
«Είμαι 100% Έλληνας και μου λείπει η πατρίδα μου, αλλά μου αρέσει εδώ γιατί υπάρχουν καλύτερες ευκαιρίες εργασίας και υπάρχει καλύτερη ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής».
Η Elsie, ομοίως, αυτοπροσδιορίζεται «απόλυτα ως Ελληνίδα».
«Αλλά έχω μάθει να συμβιβάζομαι και να προσαρμόζομαι στον τρόπο ζωής εδώ στην Αυστραλία».
Ο Γιάννης και η Elsie επισημαίνουν ότι η κοινωνική τους ζωή ήταν διαφορετική στην Ελλάδα.
«Μου λείπει η Ελλάδα γιατί η νυχτερινή ζωή είναι διαφορετική, υπάρχουν περισσότερα πράγματα να κάνεις εκεί, μπορείς να βγεις αργά και τίποτα δεν κλείνει νωρίς», λέει η Elsie.
Ο 33χρονος σήμερα, Χρήστος Γερακούδης, από τη Χαλκιδική, προσγειώθηκε στην Αυστραλία το 2012, στο αποκορύφωμα της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.
Στα 22 του χρόνια μετακόμισε στο Loxton, στο Riverland της Νότιας Αυστραλίας, και εργάστηκε ως οδηγός περονοφόρου σε εταιρεία εσπεριδοειδών. Σήμερα ζει στη Μελβούρνη.
«Ήρθα εδώ χωρίς να έχω τίποτα και τώρα έχω τα πάντα, είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος που έχει ζήσει ποτέ. Κάθε άνθρωπος κάνει τις επιλογές του».
Οι νεοφερμένοι Έλληνες μετανάστες συμφωνούν ότι αν και έχουν περάσει χρόνια στην Αυστραλία, εξακολουθούν να χαρακτηρίζονται ως Έλληνες. Η Αυστραλία παρέχει καλύτερες οικονομικές και εκπαιδευτικές προοπτικές, αλλά τους λείπει η κοινωνική ζωή, ιδιαίτερα τις καθημερινές.
Τι λέει, από την πλευρά της, η νέα γενιά των αυστραλογεννημένων Ελλήνων;
«Ναι», συμφωνεί ο 20χρονος Κωνσταντίνος Πολύδωρος, «ο τρόπος ζωής είναι καλύτερος στην Ελλάδα».
«Οι άνθρωποι ζουν για να εργάζονται στην Αυστραλία. Το να βγεις μια βραδινή έξοδο, καθημερινή, είναι μια σπάνια περίπτωση».
Ο Κωσταντίνος βγαίνει για φαγητό, για να δει έναν αγώνα φούτι, να παίξει μπιλιάρδο, ή να δει καμιά ταινία με φίλους του.
«Τα Σαββατοκύριακα βγαίνω σε κανένα μπαρ ή νυχτερινό κέντρο».
Η Δρ Katherine Ververis, 34 χρόνων, λέει, επίσης, ότι η κοινωνική ζωή «είναι πολύ καλύτερη στην Ελλάδα, αλλά όχι τόσο ο τρόπος ζωής στο σύνολό της».
«Στην Ελλάδα ο κόσμος κάνει αγώνα για να τα βγάλει πέρα. Αγαπώ την Ελλάδα, αλλά δεν θα ήθελα ποτέ να ζήσω εκεί».
Η Κάθριν προσθέτει ότι «οι μισθοί είναι καλύτεροι στην Αυστραλία και υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για τις γυναίκες στην εκπαίδευση και την απασχόληση».
«Στην Ελλάδα επικρατεί, επίσης, ένα πολιτικό χάος. Η Αυστραλία είναι μια πολυπολιτισμική χώρα και ο κόσμος είναι πιο ανοιχτόμυαλος από την Ελλάδα, οπότε προτιμώ να ζω εδώ».
Η Κάθριν έχει πολλούς φίλους ελληνικής καταγωγής και λέει ότι «καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον καλύτερα» σε σύγκριση με τους Αγγλοαυστραλούς φίλους της.
«Έχουμε μεγαλώσει με παρόμοιες πολιτισμικές επιρροές παρά το γεγονός ότι μεγαλώσαμε σε διαφορετικές χώρες».
«Μοιραζόμαστε κοινά ενδιαφέροντα και προτιμήσεις στη μουσική ή το χορό ή το χιούμορ μας και συσχετιζόμαστε με πτυχές της παιδικής μας ηλικίας καθώς μεγαλώσαμε από Έλληνες παππούδες και γιαγιάδες … αλλά, δεν είμαστε ίδιοι, υπάρχει διαφορά μεταξύ μας γιατί εμείς, ταυτιζόμαστε και ως Αυστραλοί».
Η Kristina Bounas, 19 ετών, εξηγεί ότι παρατηρεί πολιτισμικές διαφορές μεταξύ των νεοφερμένων Ελλήνων και του εαυτού της.
«Ο τρόπος που μιλάμε και ο τρόπος σκέψης μας είναι διαφορετικός – έχουμε μεγαλώσει σε δύο εντελώς διαφορετικά μέρη».
Η ελληνική ταυτότητα δεν είναι ξεκάθαρη. Κάθε άτομο ταυτίζεται σε διαφορετικό βαθμό με τον τόπο καταγωγής του.
Οι Ελληνοαυστραλοί δεύτερης και τρίτης γενιάς είναι υπερήφανοι για την κληρονομιά τους, αλλά διαφέρουν από τους νέους Έλληνες που γεννήθηκαν και έζησαν μέρος της ζωής τους στην Ελλάδα, μεγαλώνοντας στην Αυστραλία και σπουδάζοντας στο αυστραλιανό εκπαιδευτικό σύστημα και με διαφορετικά επίπεδα γνώσης της ελληνικής γλώσσας.
Ανεξάρτητα από τις όποιες διαφορές τους, όμως, αυτό που τους συνδέει είναι ότι όλοι τους ανήκουν στην ελληνική Διασπορά.