Στις 16 Ιανουαρίου, από τη στήλη αυτή, αναφέρθηκα σε απόψεις επιφανών σχολιαστών για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), και έκλεισα το άρθρο ως ακολούθως:
«Μόνο όταν οι στόχοι αυτοί επιτευχθούν, η Ε.Ε. θα είναι σε θέση να ανταγωνισθεί τις αναδυόμενες οικονομικές δυνάμεις της Κίνας και της Ινδίας, και παράλληλα με τις ΗΠΑ να συμβάλει στη διασφάλιση των επιτευγμάτων του Δυτικού Πολιτισμού, ένα μεγάλο μέρος του οποίου έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα.
Αυτή είναι μια ευκαιρία, και πρόκληση, για τον Αντώνη Σαμαρά, τώρα που η Ελλάδα έχει την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Ενόψει της σημασίας που έχει για την Ελλάδα η ανάληψη της Προεδρίας της Ε.Ε., αλγεινή για πολλούς Έλληνες, αλλά και αρνητική διεθνώς για την Ελλάδα, ήταν η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ, και των άλλων κομμάτων, να απόσχουν από την τελετή, στην οποία παρευρέθηκαν ανώτατα στελέχη της Ε.Ε.
Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, και ως εκ τούτου το πολιτικό κόμμα που ενδέχεται να σχηματίσει κυβέρνηση μετά από τις επόμενες εκλογές, θα ήταν κατανοητή, αν η διακηρυγμένη θέση του ήταν η αποχώρηση της Ελλάδας από την Ε.Ε., ή έστω από την Ευρωζώνη.

Την στιγμή όμως που ο Αλέξης Τσίπρας δεν χάνει ευκαιρία να δηλώνει ότι σε περίπτωση ανάληψης της πρωθυπουργίας, την οποία μάλιστα θεωρεί βέβαιη, η Ελλάδα θα παραμείνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, η απουσία του από την τελετή ανάληψης της Προεδρίας από την Ελλάδα δίνει αφορμή για αμφιβολίες για την κρίση του ή για την ειλικρίνειά του.

Ακόμα και κάτω από ομαλές συνθήκες, η ανάληψη της Προεδρίας της Ε.Ε. από ένα κράτος-μέλος της χαιρετίζεται από τα πολιτικά του κόμματα και από τους πολίτες του ως ένα χαρμόσυνο, και εθνικής σημασίας, γεγονός. Πόσο μάλλον για την Ελλάδα, κάτω από τις υφιστάμενες συνθήκες, αφού της δίδεται η ευκαιρία να επηρεάσει ευμενώς για τα εθνικά της θέματα τους Ευρωπαίους εταίρους της, και να αποκαταστήσει, στα μέτρα του δυνατού, την αξιοπιστία της.

ΑΠΟΨΕΙΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΧΟΛΙΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΧΗ ΤΟΥ Α. ΤΣΙΠΡΑ

Παραθέτω πιο κάτω δύο σχόλια από τον τύπο της Ελλάδας που αναφέρονται στην αποχή του Αλέξη Τσίπρα από την τελετή για την ανάληψη της Προεδρίας της Ε.Ε. από την Ελλάδα.

Ο αρθρογράφος της εφημερίδας Έθνος, Γιάννης Σαραντάκος, στο άρθρο του με τίτλο «Το δίλημμα του Τσίπρα», 9/1/14, μεταξύ άλλων γράφει και τα ακόλουθα:
«Ακατανόητη, από όποια πολιτική «σκοπιά» κι αν το δει κανείς, ήταν η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να μην παραστεί στη χθεσινή εκδήλωση για την επίσημη έναρξη της ελληνικής προεδρίας. Η επίδειξη αντι-ευρωπαϊσμού, γιατί έτσι θα ερμηνευθεί από πολλούς η απόφαση που έλαβε ο Αλ. Τσίπρας και οι σύμβουλοί του, δεν βοηθά προφανώς τη χώρα σε αυτή τη συγκυρία, αλλά είναι βέβαιο ότι δεν βοηθά και τον ηγέτη που φιλοδοξεί να κυβερνήσει μια χώρα – μέλος του σκληρού πυρήνα της Ενωμένης Ευρώπης. Αλήθεια, εάν οι προβλέψεις -ελπίδες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ βγουν αληθινές και αναλάβει κάποια στιγμή τη διακυβέρνηση της χώρας, θα αρνηθεί να συνομιλήσει με τους θεσμικούς εκπροσώπους της ΕΕ;

Ο Άγγελος Κωβαίος, αρθρογράφος της εφημερίδας Το Βήμα, στο άρθρο του με τίτλο «Νέα αντιευρωπαϊκή στροφή Τσίπρα», 9/1/14, κάνει τις ακόλουθες παρατηρήσεις:
«Σε μια αναμενόμενη επιλογή, συμβολικού χαρακτήρα αλλά και καθαρά κομματικής στόχευσης, ο κ. Αλ. Τσίπρας επέλεξε να μην παραστεί στην τελετή επί τη αναλήψει της προεδρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου από την Ελλάδα, το βράδυ της Τετάρτης στο Μέγαρο Μουσικής.

{…} Ένα πρώτο στοιχείο, το οποίο πάντως δεν φάνηκε να βαραίνει στη λήψη της απόφασης του κ. Τσίπρα, είναι το γεγονός ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αγνόησε όλες τις θεσμικές του ιδιότητες και προέταξε τον πολιτικό συμβολισμό της πρωτοβουλίας. Έτσι, ο κ. Τσίπρας εμφανίστηκε να μην αξιολογεί ως σημαντικότερο αφενός τον ρόλο του και τη θεσμική του ιδιότητα ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αφετέρου να υποπίπτει σε μια αντικειμενική αντίφαση, περιφρονώντας ουσιαστικά τον θεσμό του οποίου, έστω και τυπικά, εμφανίζεται να διεκδικεί ένα υψηλόβαθμό αξίωμα, καθώς είναι ήδη επισήμως υποψήφιος για την προεδρία της (Ευρωπαϊκής) Επιτροπής στις προσεχείς ευρωεκλογές».

Η ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ ΑΠΑΙΤΟΥΣΕ ΟΜΟΘΥΜΙΑ, ΟΧΙ ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΑΛΟΤΗΤΑ

Είναι κατανοητό, στα δημοκρατικά καθεστώτα, η αξιωματική αντιπολίτευση να εκμεταλλεύεται τις όποιες ολισθήσεις της κυβέρνησης για πολιτικούς λόγους. Σε θέματα όμως που άπτονται του εθνικού συμφέροντος, και μάλιστα στις ισχύουσες οικονομικές συγκυρίες, επιβάλλεται η προβολή προς τα έξω μιας σύμπνοιας της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την πολιτική της κυβέρνησης.

Είναι γενική η αντίληψη πως αν η Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Ελλάδα στεφθεί με επιτυχία, το κύρος της Ελλάδας θα ενισχυθεί στο εξωτερικό, με σημαντικά ευεργετήματα για την οικονομία της.

Επιπλέον, οι τέσσερις βασικές προτεραιότητες που θα προωθήσει η Ελλάδα ταυτίζονται με τα ελληνικά συμφέροντα, και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό.
Οι τέσσερις αυτές προτεραιότητες είναι:
1. Η οικονομική ανάπτυξη και η απασχόληση.
2. Η εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ).
3. Η αποτελεσματική διαχείριση της παράνομης μετανάστευσης.
4. Η προώθηση της θαλάσσιας πολιτικής.
Στο πλαίσιο της πρώτης προτεραιότητας η Κυβέρνηση θα έχει την ευκαιρία να προωθήσει προγράμματα για την απασχόληση των νέων, δεδομένου ότι 60% είναι άνεργοι, και πολλοί αναγκάζονται να καταφύγουν σε άλλες χώρες για εξεύρεση εργασίας.

Στο πλαίσιο της δεύτερης προτεραιότητας θα επιδιωχθεί η επίτευξη συμφωνίας με την Ευρωβουλή για την τραπεζική ενοποίηση, γεγονός που θα συμβάλει στη βιωσιμότητα των ελληνικών τραπεζών.

Ιδιαίτερα σημαντική για την Ελλάδα είναι η τρίτη προτεραιότητα για προώθηση κοινής μεταναστευτικής πολιτικής, καθότι λόγω της γεωγραφικής της θέσης η Ελλάδα δέχεται τα μεγαλύτερα ρεύματα των παράνομων μεταναστών. Δεδομένου ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε ύφεση, και η ανεργία έχει φτάσει το 28% του ενεργού πληθυσμού, η παρουσία μεγάλου αριθμού παράνομων μεταναστών οξύνει τα κοινωνικά και φυλετικά προβλήματα, με αποτέλεσμα την αρνητική εικόνα της χώρας, όπως προβάλλεται από τα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Και η τέταρτη προτεραιότητα είναι μεγάλης σημασίας για την Ελλάδα, καθότι εξασφαλίζεται η ασφαλής εξόρυξη φυσικού αερίου και πετρελαίου στο Ιόνιο Πέλαγος, και ιδιαίτερα στο Αιγαίο Πέλαγος, χωρίς τις ασύστατες διεκδικήσεις και τα συνεχή κωλύματα εκ μέρους της Τουρκίας.

Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της Προεδρίας, θα οργανωθούν στην Ελλάδα 14 Συμβούλια Υπουργών των κρατών-μελών της Ε.Ε., παρέχοντας έτσι την ευκαιρία στην Ελληνική Κυβέρνηση να δημιουργήσει ευνοϊκές για τη χώρα εντυπώσεις στους Ευρωπαίους εταίρους της.

Παράλληλα, η Ελλάδα θα χειρισθεί την ενταξιακή πορεία στην Ε.Ε. Βαλκανικών χωρών, όπως η Σερβία, η Αλβανία και το Μαυροβούνιο, καθώς και τις μελλοντικές σχέσεις της Ε.Ε. με την Τουρκία.

Σημαντική είναι και η ακόλουθη άποψη που εκφράζει το περιοδικό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου “The Parliament Magazine” σε πρόσφατη έκδοσή του:
«Εάν η Ελλάδα κατορθώσει να βγει από την Προεδρία με θετικό πρόσημο, αυτό θα αποτελέσει ένα σημαντικό βήμα για την επιστροφή της στην ευρωπαϊκή σκηνή μετά από τη δραματική οικονομική και κοινωνική κρίση των τελευταίων ετών».

Από τα παραπάνω προκύπτει πως το κύρος της Ελλάδας θα ήταν κατά πολύ πιο ενισχυμένο, αν όλα τα πολιτικά κόμματα είχαν δώσει το παρόν, ως όφειλαν, στην τελετή για την ανάληψη της Προεδρίας της Ε.Ε., δηλώνοντας έτσι πως τα πατριωτικά αισθήματα υπερισχύουν των μικροπολιτικών συμφερόντων και ιδεολογικών τοποθετήσεων.
Δυστυχώς όμως, η Αξιωματική Αντιπολίτευση και τα υπόλοιπα μη κυβερνητικά κόμματα απέδειξαν πως είναι ανίκανα να διαχωρίσουν τα πολιτικά και ιδεολογικά θέματα από τα εθνικά, και να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων.

Τι κρίμα που τα ακόλουθα λόγια του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ειπωμένα το 1961, δεν έχουν σήμερα απήχηση στα κόμματα της Αντιπολίτευσης:
«Γνωρίζετε από την ιστορίαν, παλαιάν και πρόσφατον, ότι η πολιτική και η οικονομική αστάθεια, και προ παντός τα πάθη τα πολιτικά παρημπόδισαν την πρόοδον του έθνους και πολλάκις υπήρξαν αιτία εθνικών συμφορών».