Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών ο Κώστας Καζάκος, μετά από προβλήματα υγείας.
Ο σπουδαίος ηθοποιός, με μακρά και πολύτιμη καριέρα στο θέατρο, στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, νοσηλευόταν στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» καθώς αντιμετώπιζε αναπνευστικά προβλήματα.
Ο Κώστας Καζάκος γεννήθηκε στον Πύργο Hλείας το 1935. Σε νεαρή ηλκία μετακόμισε για να σπουδάσει στην Αθήνα. Ήταν απόφοιτος της Σχολής Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου και της Δραματικής Σχολής Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν.
Υπήρξε αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου. Ήταν επίσης ιδρυτικό μέλος του Ελληνοαραβικού Συνδέσμου και μέλος της Επιτροπής Άδειας Άσκησης επαγγέλματος του Ηθοποιού, συνιδρυτής του Ελεύθερου Θεάτρου (μαζί με τον Λέοντα Τριβιζά) και ιδρυτής του ιδρύματος «Τζένη Καρέζη».
Τιμήθηκε με τον «Χρυσό Απόλλωνα», βραβείο ηθοποιού Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Αθηνών το 1967, και Α΄ Χρυσό Βραβείο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1973 για την αρτιότερη θεατρική παραγωγή («Λυσιστράτη»). Τιμήθηκε ακόμα με το Βραβείο της Ένωσης Θεατρικών Συγγραφέων και Κριτικών για το σύνολο της προσφοράς του.
Πολιτικοποιημένος και στρατευμένος στις τάξεις του ΚΚΕ, ο Κώστας Καζάκος εκλέχτηκε βουλευτής του ΚΚΕ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2007 και του Οκτωβρίου 2009, ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας.
Από το 1968 μέχρι το 1992 υπήρξε παντρεμένος με την ηθοποιό Τζένη Καρέζη, με την οποία απέκτησε τον γιο τους, τον επίσης ηθοποιό Κωνσταντίνο Καζάκο. Από το 1997 έως σήμερα είναι παντρεμένος με την ηθοποιό Τζένη Κόλλια, με την οποία έχουν αποκτήσει τέσσερα παιδιά.
Στη μακρά προσφορά του στο θέατρο ανεξίτηλη σφραγίδα άφησε η θρυλική παράσταση «Το μεγάλο μας τσίρκο» με την Τζένη Καρέζη και τον θίασο τους το 1973, μετά την άλλη κοινή επιτυχία τους «Θεοδώρα η μεγάλη» 1968, κι αργότερα «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;» (1982) του Έντουαρντ Άλμπι σε σκηνοθεσία του Ζιλ Ντασέν, «Διαμάντια και μπλουζ» (1990) της Λούλας Αναγνωστάκη, που ήταν και η τελευταία κοινή τους εμφάνιση.
Πρωταγωνίστησε σε πολλές ακόμα θεατρικές επιτυχίες όπως «Ο θάνατος του εμποράκου» (1993) του Άρθουρ Μίλερ και «Η όπερα της πεντάρας» (1993) του Μπέρτολτ Μπρεχτ σε σκηνοθεσία Ζιλ Ντασέν, «Αντιγόνη» (1995) του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Μίνωα Βολανάκη, «Βασιλιάς Λιρ» (1996) του Σαίξπηρ, «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ (1997), κ.ά. Στην τηλεόραση συμμετείχε συχνά ως ηθοποιός ή σκηνοθέτης σε τηλεοπτικές σειρές όπως Μαρίνα Αυγέρη, Μεγάλη Περιπέτεια, Ο μεγάλος ξεσηκωμός, Μαύρη Χρυσαλλίδα, Κλειστά Παράθυρα, Τμήμα Ηθών, Το Γελοίον του Πράγματος, Εκτός Πορείας, Βέρα στο Δεξί, Ζωή Ξανά κ.ά.
Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ»
Τα θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του Κωνσταντίνου Καζάκου εξέφρασε η Διοίκηση του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», στο οποίο και νοσηλευόταν από 26 Ιουλίου με αναπνευστικά προβλήματα.
Η ανακοίνωση της Διοίκησης του «Ευαγγελισμού» ανέφερε:
«Ο Κωνσταντίνος Καζάκος εισήχθη στο Γ.Ν.Α «Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ-ΠΟΛΥΚΛΙΝΙΚΗ» στις 26-7-2022 με αναπνευστικά προβλήματα.
Η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε ραγδαίως, όπου και σήμερα Τρίτη 13-9-2022 απεβίωσε λόγω πολυοργανικής ανεπάρκειας.
Τα θερμά συλλυπητήρια μας στους οικείους του».
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Μόλις πληροφορήθηκε την απώλεια του Κώστα Καζάκου, η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λίνα Μενδώνη, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Ο Κώστας Καζάκος υπήρξε σπουδαίος ηθοποιός, σκηνοθέτης και δάσκαλος, απόλυτα αφοσιωμένος στη θεατρική τέχνη. Από την αρχή της σταδιοδρομίας του, τη δεκαετία του ’50, ξεχώρισε, με τη χαρακτηριστική του αυστηρή και δυναμική προσωπικότητα και την άνεση του πρωταγωνιστή. Στοιχεία που έκαναν τον Κάρολο Κουν να τον επιλέξει και να του δώσει στέρεες βάσεις, δίνοντάς του σημαντικούς ρόλους σε σπουδαίες παραστάσεις του Θέατρου Τέχνης. Συνέχισε την πορεία του σε μεγάλους θιάσους, ερμηνεύοντας σπουδαίους ρόλους με εμβληματικό χαρακτήρα. Θα τον θυμόμαστε στον «Θάνατο του εμποράκου», την «Όπερα της πεντάρας», την «Αντιγόνη», τον «Βασιλιά Λιρ», τον «Προμηθέα Δεσμώτη», το «Περιμένοντας τον Γκοντό». Μαζί με την Τζένη Καρέζη, υπήρξαν από τα κορυφαία ζευγάρια του ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου, πρωταγωνιστώντας σε μερικές από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές επιτυχίες και σε παραστάσεις που έχουν μείνει στην ιστορία της ελληνικής θεατρικής σκηνής, όπως το «Μεγάλο μας Τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, το «Ποιος Φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ», το «Διαμάντια και Μπλουζ». Με την θεατρική του κληρονομιά, αλλά και με την έντονη και διαρκή πολιτική δράση του, ως μέλος του Κοινοβουλίου και ως ενεργός πολίτης, ο Κώστας Καζάκος αφήνει πίσω του μια μεγάλη παρακαταθήκη. Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του».
Ο υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Νικόλας Γιατρομανωλάκης, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Αποχαιρετούμε έναν από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς, που με τη παρουσία του σφράγισε το ελληνικό θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Πολυβραβευμένος στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και με πλήθος άλλων διακρίσεων, και πάντοτε ενεργός στα θεατρικά δρώμενα, τόσο ως θιασάρχης, όσο και μέσα από το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου και την Πανελλήνια Ένωση Ελεύθερου Θεάτρου. Αποχαιρετούμε επίσης έναν αγωνιστή της δημοκρατίας, που τίμησε τα έδρανα του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους συναδέλφους του».
