Γύρω στα $200 Αυστραλίας το χρόνο είναι το κόστος για να τελειώσει ένα παιδί το δημοτικό σχολείο στο Μπαλί. Στο εν λόγω νησί, όμως, πολλά παιδιά δεν περνούν από το δημοτικό, με το ποσοστό πρόωρης εγκατάλειψης στα σχολεία της υπαίθρου να είναι εξαιρετικά υψηλό.

Είναι εδώ, στο Μπαλί, που το φιλανθρωπικό έργο της Ελληνοαυστραλής, Χριστίνας Iskandar, σημειώνει ιδιαίτερη διαφορά. Και για τη γεννημένη στο Σίδνεϊ Χριστίνα, οποιαδήποτε βοήθεια, μικρή ή μεγάλη, μπορεί να αποβεί καθοριστική για τη ζωή ενός παιδιού, εξασφαλίζοντάς του το μέλλον.

Ήταν το 1983 που η Χριστίνα επισκέφθηκε για πρώτη φορά το Μπαλί, τον διάσημο αυτό τουριστικό προορισμό της Ινδονησίας.
Μαγεμένη με το πανέμορφο τοπίο και με τον Ινδονήσιο (με καταγωγή από την Τζακάρτα) σύζυγό της, επέστρεφε συχνά, μέχρι που πριν από πέντε χρόνια έγινε μόνιμος κάτοικος.

Σήμερα, η Χριστίνα λέει στον «Νέο Κόσμο» ότι ήταν ο ειδυλλιακός τρόπος ζωής και οι καιρικές συνθήκες που την προσέλκυσαν στο νησί αυτό του Ειρηνικού Ωκεανού. Αλλά, πάνω από όλα, ήταν η ζεστή ψυχή των ανθρώπων του. Και αντί να κάνει μια «αριστοκρατική» ζωή απολαμβάνοντας τα εκπληκτικά παραθαλάσσια θέρετρα του νησιού, όπως κάνουν πολλοί μετανάστες, η Χριστίνα αποφάσισε να αφοσιωθεί όχι μόνο στο να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των λιγότερο ευνοημένων παιδιών του νησιού, αλλά και να τους παρέχει ελπίδα.

Σήμερα, πέντε χρόνια αργότερα, η Χριστίνα Iskandar εμφανίζεται στα εξώφυλλα του τοπικού Τύπου, συχνά αναφερόμενη ως άλλη… Μητέρα Τερέζα του νησιού.
«Αν κρίνεις τους ανθρώπους, δεν έχεις χρόνο να τους αγαπήσεις» μας θυμίζει.

Αν μη τι άλλο, αυτό είναι που έκανε η Χριστίνα τα τελευταία πέντε χρόνια, προσφέροντας την αγάπη και τη βοήθεια της σ’ αυτούς που την έχουν ανάγκη.
«Νιώθω πιο πολύ συμπάθεια προς λιγότερο τυχερούς ανθρώπους, αφού μόνη μου, από το πρώτο χέρι έχω δει τη φτώχεια» λέει στο «Νέο Κόσμο».
Η συμμετοχή της Χριστίνας στα φιλανθρωπικά έργα ξεκίνησε, ενώ ακόμα στο Σίδνεϊ. Εκεί εργάστηκε στο Cambodia House, ένα μη κερδοσκοπικό κατάστημα αλκαϊκών ειδών της φιλανθρώπου Mary Read, να δώσει πίσω στις κοινότητες της Καμπότζης και να βοηθήσει τα παιδιά με ειδικές ανάγκες.

Στα πέντε χρόνια που έχει ζήσει στο Μπαλί, με τον σύζυγό της και δύο (από τα τρία) παιδιά τους, η Χριστίνα ίδρυσε τα λεγόμενα Diva Luncheons. Έχει ασχοληθεί με οργανώσεις όπως τα YPAC (Ορφανοτροφείο Αναπήρων Παίδων), Bali Children Foundation – που παρέχει εκπαιδευτικό μονοπάτι για τα μειονεκτούντα παιδιά του Μπαλί, καθώς και το Safe Childhoods, που ασχολείται με εγκλήματα εις βάρος παιδιών στην Ινδονησία.

Από τη προσωπική της εμπειρία με τη συγκέντρωση χρημάτων για το ορφανοτροφείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες, η Χριστίνα εξηγεί ότι στη ινδουιστική κοινωνία του Μπαλί οι ειδικές ανάγκες θεωρούνταν ως τιμωρία του Θεού. Λόγω αυτού, αυτά τα παιδιά συχνά έμεναν κρυμμένα από τον έξω κόσμο, κλειδωμένα στο σπίτι.
«Οι αναπηρίες με τις οποίες ασχολείται το YPAC εκτείνονται από την εγκεφαλική παράλυση, τα προβλήματα ραχίτιδας, τη θαλιδομίδη, μέχρι και τύφλωση, την πολιομυελίτιδα και τις ψυχικές ασθένειες. Αυτά τα παιδιά απομονώθηκαν στο παρελθόν, εφόσον η αναπηρία αποτελούσε μεγάλο ταμπού για την τοπική κοινωνία, βλέποντάς τα σαν να ήταν καταραμένα. Τα πράγματα σήμερα πάνε καλύτερα, μέσα από την ευαισθητοποίηση και την αποδοχή» λέει η Χριστίνα.
Μόλις άρχισε να ασχολείται με τη φιλανθρωπική δραστηριότητα, η Χριστίνα Iskandar συνειδητοποίησε ότι δεν χρειάζεται να είσαι πλούσιος κανείς για να δώσει πίσω στην κοινωνία, να κάνει κάτι για καλό σκοπό.

«Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που μπορεί να κάνει κανείς για να βοηθήσει» λέει.
Και η ίδια χρησιμοποίησε τον εαυτό της ως παράδειγμα «κοινωνικού ανθρώπου» για την ευαισθητοποίηση και τη συγκέντρωση χρημάτων για διάφορους φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Τα Diva Luncheons, που ίδρυσε η ίδια, γίνονται σε μηνιαία βάση, όπου συγκεντρώνονται εκατοντάδες άτομα μπαλινέζικης ή άλλης καταγωγής και βλέπουν πώς μπορούν να βοηθήσουν μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς σε όλη την Ινδονησία.
Μιλώντας για όλα όσα την έκαναν να αφιερώσει το χρόνο της σε ανθρώπους που την έχουν ανάγκη, ενώ με πλήρη απασχόληση ως διευθύντρια μάρκετινγκ και δημοσίων σχέσεων σε μια ιστοσελίδα μόδας, η Χριστίνα δεν μπορεί να βάλει το δάχτυλό της σε ένα πράγμα.

Ένα, όμως, είναι σίγουρο, ότι η εμπειρία της ως παιδιού οικογένειας που μετανάστευσε στο Σίδνεϊ το 1956, την έμαθε να εκτιμά συν τοις άλλοις και τα μη υλικά αγαθά.
«Αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να το εξηγήσω. Οι γονείς μου πάντα εργάζονταν σκληρά για να ζήσουν τα παιδιά τους. Πάντα μας έλεγαν να εκτιμάμε αυτό που είχαμε. Μια στέγη πάνω από το κεφάλι μας και το ψωμί στο τραπέζι ήταν ευλογία και γι’ αυτό ήμασταν πάντα ευγνώμονες».
Ρόλο έπαιξε και ο θείος της, Ελληνοαυστραλός εκατομμυριούχος και φιλάνθρωπος, Τζιμ Μήτσος, που την ενέπνευσε στο να βοηθά τους μη προνομιούχους και να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε ο ίδιος.

«Ο αδελφός της μητέρας μου, ο θείος Τζιμ Μήτσος, ήταν φιλάνθρωπος, ο οποίος δώρισε $500.000 στο ίδρυμα Αναπήρων Παίδων της Κούβας. Μάλλον, η φιλανθρωπία είναι γνώρισμα της οικογενείας μας» λέει η Χριστίνα.
Με μόλις πέντε χρόνια ζωής και φιλανθρωπικής δράσης στο Μπαλί, η Χριστίνα βραβεύτηκε πρόσφατα με το βραβείο «YAK» για τις κοινωνικές της υπηρεσίες, κάτι που δείχνει ότι το έργο της δεν περνά απαρατήρητο.

Με τον ίδιο σκοπό -να ανεβάσει την ευαισθητοποίηση για τις αιτίες που υποστηρίζει και στις οποίες πιστεύει- το Νοέμβριο του περασμένου χρόνου τα μάτια όλου του πληθυσμού του γραφικού αυτού νησιού της Ινδονησίας ήταν στραμμένα στη Χριστίνα Iskandar, καθώς έθεσε τις βάσεις του Iskandar Challenge, ενός σχεδίου διάρκειας 12 εβδομάδων για να χάσει 15 κιλά, με στόχο να συγκεντρωθούν χρήματα για το λεωφορείο για τη μεταφορά παιδιών με ειδικές ανάγκες του ορφανοτροφείου YPAC.
«Έχασα το βάρος και αγοράσαμε το μικρό λεωφορείο για παιδιά» λέει περήφανα.

Για το 2014 η Χριστίνα έχει βάλει ένα μεγάλο σκοπό: να ξεκινήσει το δικό της φιλανθρωπικό οργανισμό, το Heartstrings Foundation.
«Ο στόχος μου είναι να κάνω τη διαφορά, ακόμα κι αν είναι μια μικρή» λέει.

Και, κάνοντας τη διαφορά στις ζωές των εκατοντάδων παιδιών του Μπαλί, στο μυαλό της Χριστίνας υπάρχουν πάντα κάποια άλλα παιδιά τα οποία δεν κατάφερε να βοηθήσει…

«Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να μην εμπλέκεσαι τόσο πολύ συναισθηματικά, το να αισθάνεσαι ότι δεν έχεις κάνει αρκετά και το να συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να τους βοηθήσεις όλους».

«Αλλά η συμβουλή μου είναι “αρκεί η προσπάθεια”! Κάθε βοήθεια, δεν έχει σημασία πόσο μικρή ή μεγάλη είναι, μπορεί να αλλάξει μια ζωή για πάντα!»

Για να βοηθήσετε και να κάνετε δωρεά σε ιδρύματα που η Χριστίνα Iskandar θα εκπροσωπεί φέτος, επισκεφτείτε τις ιστοσελίδες www.friends-ypac-bali.org www.safechildhoods.org και www.balichildrenfoundation.org