«Σαν εμπόλεμη ζώνη» ήταν η Μελβούρνη το απόγευμα της Τετάρτης, μετά την ξαφνική καταιγίδα που προκάλεσε καταστροφές στα ανατολικά προάστια της πόλης πλημμυρίζοντας σπίτια και επιχειρήσεις και παγιδεύοντας απροετοίμαστους οδηγούς στα αυτοκίνητά τους.
Η σφοδρή καταιγίδα έπληξε το Yarra Ranges λίγο πριν από τις 5μμ το απόγευμα, ρίχνοντας 44 χιλιοστά βροχής στο προάστιο Lilydale μέσα σε μόλις 30 λεπτά, με αποτέλεσμα ο κεντρικός δρόμος να μετατραπεί σε ποτάμι.
Η SES έλαβε 200 κλήσεις για βοήθεια μέσα σε δύο ώρες και πραγματοποίησε 11 διασώσεις στα προάστια Lilydale, Croydon και Mooroolbark.
Την ίδια ώρα, σε άλλα προάστια στη Μελβούρνη, όπως στο Maribyrnong, οι κάτοικοι προσπαθούν να μαζέψουν τα «σπασμένα» από τις καταστροφικές πλημμύρες της προηγούμενης εβδομάδας, ενώ σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Maribyrnong το βράδυ της Τρίτης, έξαλλοι κάτοικοι εξέφρασαν την απογοήτευσή τους με τον Δήμο, τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης και τις Αρχές για τον τρόπο που χειρίστηκαν το έκτατο γεγονός.
ΘΥΜΩΜΕΝΟΙ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ MARIBYRNONG
Είναι η τρίτη φορά που το σπίτι των Christos και Malamati Tsiantikos πλημμύρισε στο Maribyrnong, στα 59 χρόνια που ζουν εκεί.
Αυτή τη φορά, όμως, η ξαφνική πλημμύρα, τους βρήκε εντελώς απροετοίμαστους, με αποτέλεσμα να θέσουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο, σύμφωνα με όσα είπε η κόρη τους, Stella Starc, στον «Νέο Κόσμο».
Τα ξημερώματα της Παρασκευής, 14 Οκτωβρίου, το ηλικιωμένο ζευγάρι των Ελλήνων, μαζί με πολλούς κατοίκους των εσωτερικών δυτικών προαστίων της Μελβούρνης έλαβαν μήνυμα να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Όμως, η κ. Starc πιστεύει ότι η ειδοποίηση εστάλη την τελευταία στιγμή και αιφνιδίασε τους ανθρώπους.
«Είχα κοιμηθεί εκεί το προηγούμενο βράδυ» δήλωσε η κα Starc και προσθέτει ότι στις 6πμ, μέσα σε μία ώρα από την αποστολή του SMS, το νερό είχε καλύψει τον δρόμο τους.
Η κ. Starc εξήγησε ότι μόνο ένα σπίτι στην οδό όπου ζουν οι γονείς της, συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο άμεσης ειδοποίησης των κατοίκων από τις έκτακτες υπηρεσίες, με χτύπημα δηλαδή στην πόρτα.
Η κ. Starc δήλωσε ότι είναι δυσαρεστημένη με τον τρόπο με τον οποίο οι αρχές χειρίστηκαν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αλλά αναστατώθηκε ακόμα περισσότερο μετά τις πλημμύρες, όταν ζήτησε υποστήριξη από τον πάροχο υπηρεσιών φροντίδας ηλικιωμένων του πατέρα της.
«Ο πατέρας μου έχει ένα πακέτο φροντίδας ηλικιωμένων ύψους $50.000 και δεν μας αφήνουν να πάρουμε τίποτα, ούτε καν ένα κρεβάτι. Και τους είπα [στον πάροχο], ‘καταλαβαίνετε ότι η κατάσταση είναι τραγική; Αυτή τη στιγμή ζουν μαζί μου και δεν μπορούν να επιστρέψουν στην ιδιοκτησία τους’. Και αυτό που κάνουν είναι να μου διαβάζουν τις κατευθυντήριες γραμμές από το τηλέφωνο».
Αυτή τη στιγμή ο πατέρας της κοιμάται σ’ έναν καναπέ καθώς το υπνοδωμάτιο βρίσκεται στον όροφο, με πρόσβαση από σκάλες, απ’ όπου έχει πέσει στο παρελθόν.
«Αισθάνομαι ότι το θέμα αφορά την υγεία και την ασφάλειά τους, και ότι δεν φροντίζουν για την ευημερία του».
Η κόρη τους, εξήγησε ότι επικοινώνησε με τον πάροχο υπηρεσιών φροντίδας ηλικιωμένων του πατέρα της για το αίτημα του κρεβατιού, το οποίο, όπως λέει, αρχικά εγκρίθηκε και στη συνέχεια απορρίφθηκε με βάση «τις κατευθυντήριες γραμμές που έλεγαν ότι πρόκειται για οικιακό αντικείμενο».
Η κ. Starc είναι αποφασισμένη να μεταφέρει το θέμα στον ομοσπονδιακό υπουργό αρμόδιο για την Φροντίδα των Ηλικιωμένων.
«Ζήτησα ένα κρεβάτι για τον μπαμπά, όχι μια τηλεόραση 100′. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου».
«Θα γράψω κάτι και θα πάω στο γραφείο του υπουργού και θα πω ‘χρειάζομαι βοήθεια. Χρειαζόμουν βοήθεια χθες, όχι σήμερα»
«Σε ηλικία 93 και 88 ετών οι γονείς μου έχουν αφεθεί μόνοι τους, σε μια στιγμή που έχουν την μεγαλύτερη ανάγκη» δήλωσε η κ. Starc.
ΣΤΗΝ ECHUCA ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΕΜΕΙΝΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΝ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ
Παρά τα ορατά σημάδια την Τρίτη ότι οι πλημμύρες είχαν αρχίσει να υποχωρούν στην Echuca, ο Επίτροπος Διαχείρισης Εκτάκτων Αναγκών της Βικτώριας, Andrew Crisp, δήλωσε ότι η Πολιτεία εξακολουθεί να βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
«Τώρα που έχουμε δει την υπερχείλιση του ποταμού και στην Echuca, το πλημμυρικό φαινόμενο θα αρχίσει να κινείται προς τα κάτω», δήλωσε ο κ. Crisp. «Η κορύφωση ήταν περίπου 94,9 μέτρα, λίγο πιο κάτω από τα προβλεπόμενα 95 μέτρα, αλλά υπάρχει ακόμη νερό στην Echuca και η κοινότητα εκεί πρέπει να παραμείνει σε εγρήγορση».
Την προηγούμενη ημέρα, καθώς οι κάτοικοι περίμεναν με αγωνία την υπερχείλιση του ποταμού, ο «Νέος Κόσμος» μίλησε με την ομογενή Kathy Kostoglou, που ζει στην πόλη με τον σύζυγό της Con, τα τελευταία 23 χρόνια.
«Είμαστε φοβισμένοι, καθόμαστε σε αναμμένα κάρβουνα σε αυτό το στάδιο, καθώς περιμένουμε σήμερα την υπερχείλιση του ποταμού για να δούμε αν αυτό που χτίσαμε θα συγκρατήσει τα νερά» είπε η Kathy Kostoglou τη Δευτέρα.
Το ζευγάρι των ομογενών λειτουργεί στην Echuca φαρμακεία τα οποία παρέχουν κρίσιμες υπηρεσίες στην κοινότητά τους. Έτσι όταν οι πλημμύρες στην κεντρική Βικτώρια άρχισαν να προκαλούν καταστροφές στις υποδομές της πόλης και στα σπίτια των κατοίκων, ήταν λογικό η οικογένεια Kostoglou να παρέμβει για να βοηθήσει.
Εκτός από την παροχή σταθερής προμήθειας φαρμάκων στους ντόπιους καθ’ όλη τη διάρκεια της καταστροφής, η Kathy ετοιμάζει πακέτα με μαγειρευτά φαγητά για εκείνους που έχουν ανάγκη. Έχει βγάλει ταψιά με παστίτσιο από το φούρνο του σπιτιού της. Όπως σε τόσες πολλές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, η έλλειψη τροφίμων γίνεται πραγματική απειλή όταν οι σύγχρονες ανέσεις μας διακόπτονται από τις δυνάμεις της φύσης.
Ο ποταμός Murray στην Echuca έσπασε το ρεκόρ υπερχείλισης του 1993, με τα νερά να ανεβαίνουν 94,9 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Και παρά την εντολή που δόθηκε για εκκένωση, πολλοί κάτοικοι της πόλης επέλεξαν να μείνουν πίσω, για να προστατέψουν τα σπίτια τους και ο ένας τον άλλον.
«Είμαστε όλοι μια μεγάλη οικογένεια εδώ, βλέπω την Echuca όπως βλέπουμε τα προγονικά μας χωριά στην Ελλάδα, είναι το χωριό μας». Η Kathy λέει ότι η Echuca έχει μια μικρή αλλά δυναμική ελληνική κοινότητα. «Έχουμε τον Νικ και τη Μαρία με το εστιατόριο Opa, τη Μαρία και τον Κρις που είναι ιδιοκτήτες του KFC. Ο Θανάσης που μας ταΐζει fish and chips από πάντα».
Και η Kathy απευθύνει έκκληση και στην ευρύτερη ελληνική παροικία. «Χρειαζόμαστε βοήθεια. Αντλίες για να καθαρίζουμε το νερό, γεννήτριες για να κρατάμε τα φώτα αναμμένα. Ο κόσμος έχει μείνει χωρίς τίποτα, χωρίς κουβέρτες, ούτε καν κάλτσες», τονίζει.
