Μέσα σε όλα, φάνηκε πάλι ο κ. Μάθιου Νίμιτς προ μηνός, από εικοσαετίας και πλέον διαπραγματευτής,  «να βρει  λύση για το όνομα των Σκοπίων (FYROM). Ο κ. Μάθιου Νίμιτς, είναι ο διαπραγματευτής, απεσταλμένος του γ.γ. του ΟΗΕ, επί δύο δεκαετίες αυτό που κάνει είναι: καλεί τα δύο μέρη στον  ΟΗΕ, μετά  έρχεται εδώ στη Αθήνα, πηγαίνει στα Σκόπια, ζητάει-εμάς- να  συμφωνήσουμε με τους Σκοπιανούς, αν το όνομα θα είναι η Μακεδονία: Βόρεια, Νότια, Επάνω, Κάτω, επάνω/κάτω, φεύγει πάντα με τη δήλωση θα επιδιωχθεί η συμφωνία σύντομα.
 
Η τελευταία, για πολλοστή φορά, συνάντηση έγινε για να συμφωνήσει η Ελλάδα με τον εκπρόσωπο των Σκοπίων στη Νέα Υόρκη, για τη νέα πρόταση  ονομασίας της FYROM, δεν συμφώνησαν, γύρισαν στα σπίτια τους, ήρθε εδώ ο κ. Νίμιτς είδε όλους και έφυγε για να ξαναέρθει. Μας περισσεύουν τα λεφτά, μας περισσεύει η υπομονή, φοβούμαι  κινδυνεύουμε να καταλήξουμε οι Όμηροι των Σκοπίων.

Από απόρρητα έγραφα της άλλης πλευράς/τ. Γιουγκοσλαβία, πολλά τα οποία η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών εξασφάλισε με πρωτοβουλίες του Μακεδόνα δημοσιογράφου-βγήκε στη σύνταξη- eυπατρίδη Νίκου Μέρτζου, είναι ο Πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.

Γιατί  πάμε όπου μας καλούν;

Αυτό γίνεται χρόνια τώρα, το απλό ερώτημα είναι τόσα χρόνια πήγαινε-έλα, ξέρεις θα πας και θα ξαναέρθεις, ποίος πληρώνει τις δαπάνες των αλλεπάλληλων ταξιδιών, όλων των άλλων εξόδων, για ένα μακρινό ταξίδι και σε τέτοιο επίπεδο, τόσα χρόνια;

Πάντα, μετά από το κάθε ταξίδι, κάθε συνάντηση, την όποια κατάληξη, προηγείται η αισιόδοξη προοπτική εδώ τελειώνουν, θα τα βρούμε ή θα μας τα βρουν, με τη γείτονα Χώρα….και η κατάληξη είναι πάλι από την αρχή, της προ εικοσαετίας, εκκίνησης.

Είμαστε Χώρα, δεν είμαστε μέρος χώρας, είμαστε η Ευρώπη-Ελληνίδα είναι η Ευρώπη- δεν είμαστε και δεν πρέπει να είμαστε σε λίστα αναμονής, δεν μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε;

Μέτα από την κάθε συνάντηση, την επομένη ημέρα, η γείτονα χώρα δηλώνει προκλητικά και σε όλους τους τόνους ότι τα Σκόπια είναι ανυποχώρητα, ενώ εμείς επαναλαμβάνομε, το γεωγραφικό προσδιορισμό, για όλες τις χρήσεις και μετά από λίγο, επανερχόμαστε στο ίδιο, κουραστικό σκηνικό.

Η αντοχή των Σκοπιανών είναι μεγάλη για τα κατά πως φαίνεται, μπορεί και «αναπνέει», χάρης στην ελληνική βοήθεια, την ελληνική επιχειρηματική παρουσία εκεί…δεν το μπορούμε ούτε αυτό… να φωνάξουμε, ελάτε πατριώτες στον τόπο σας, στον τόπο μας να ησυχάσουμε.

Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1940 στην Βόρεια Ελλάδα έδρασαν δύο ακτιβιστικές οργανώσεις Σλαβομακεδόνων με σκοπό, την αυτονόμηση ή την απόσχιση της Μακεδονίας και την ένωση της στη Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία. Το ΣΝΟΦ και το ΝΟΦ, προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το ρευστό σκηνικό της τριπλής κατοχής και του εμφυλίου πολέμου για την προώθηση των στόχων τους. Μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου οι Σλαβομακεδόνες ακτιβιστές αποχώρησαν από την Ελλάδα, κατέφυγαν στη «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ηγετικά στελέχη των Σλαβομακεδόνων ακτιβιστών ήταν οι Ναούμ Πέγωφ και Λάζο Τερπόφσι.

Θα επανέλθω στις δράσεις των Σλαβομακεδόνων, τον αριθμό των Σλαβομακεδόνων που πήγαν στη Γιουγκοσλαβία, τα μωρά που πήραν μαζί τους,  θα ζητήσω από την εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών να δημοσιοποιήσω, από  τα απόρρητα αρχεία έγγραφα που άμεσα αφορούν την ελληνική πλευρά, επιτρέπουν την πρόκληση/ κατάχρηση στους σκοπιανούς.

Την ακραία αλαζονική πλευρά των Σκοπιανών την καταλαβαίνω, η περίοδος από το 1940 σε συνδυασμό με την παρουσία στη FYROM των Σλαβομακεδόνων -οι οποίοι έφυγαν από την Βόρεια Ελλάδα- βγάζει κυβέρνηση τύπου Γκουρέφσκι, χωρίς αυτή τη συγκυρία και τη βραδύτητα κινήσεων της Ελληνικής πλευράς, η εκλογή Γκρουέφσκι  στη θέση πρωθυπουργού θα ήταν απλά ένα όνειρο, μιας μικρής –νέας- χώρας με το μικρότερο, κατά κεφαλή, εισόδημα στη Ευρώπη.
 
Εμείς γιατί ακολουθούμε όλους, σε ότι μας επιτάσσουν, όταν μας λέγει ο κ. Μάθιου Νίμιτς ελάτε ή έρχομαι κ.λπ; Μας το επιβάλουν ή με τη δική μας θέληση τρέχουμε;

Για τα Βαλκάνια εξακολουθούμε να προβάλομε ως η χώρα μέλος της ευρωζώνης, της ΟΝΕ, ενδεχομένως εξακολουθούμε να είμαστε η χώρα ευμάρειας, αλλά εμείς τρέχοντας ακολουθούμε τον κ. Νίμιτς, χρόνια, αυτό είμαστε.

Αποδεχτήκαμε/δείχνουμε ότι μπορούν να μας υπαγορεύουν τα περί του πρακτέου. Ενδίδομε σε μια χώρα την οποία εμείς  στηρίζουμε οικονομικά, εμείς της δημιουργούμε θέσεις εργασίας, εμείς τους δίδουμε ευκαιρίες και χρηματοδοτούμε τις δαπάνες για να υπάρχουν, να βρίσκονται- κάθε λίγο και λιγάκι-στην έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΝΑΤΟ, σε όλα τα forum, τα κέντρα διεθνούς ενδιαφέροντος, λήψης των αποφάσεων.

Επιτρέψαμε τον κ. Νικόλα Γκρουέφσκι, να δηλώνει από ξένη χώρα -την Αυστραλία συγκεκριμένα για «τους αλύτρωτους ομοεθνείς του στη Μακεδονία του Αιγαίου και σε αυτήν του Πυρίν της Βουλγαρίας…»!

Η Βουλγαρία, η οποία πρώτη χώρα η οποία αναγνώρισε με το Συνταγματικό της όνομα τα Σκόπια, αντέδρασε δυναμικά στη δήλωση του κ. Γκρουέφσκι, τον υποχρέωσε να αναδιπλωθεί, να ανασκευάσει τις αρχικές του δηλώσεις, αλλά η διεθνής κοινότητα, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ελληνική Κυβέρνηση δεν έκαναν το αυτονόητο: να απομονώσουν, άμεσα, το κρατίδιο των Σκοπίων!

Δεν το έκαναν, το ερώτημα παραμένει: πως μπορούν και ανέχονται αυτής της ποιότητας  συμπεριφορές, από τον Πρωθυπουργό της συγκεκριμένης χώρας η οποία δεν είναι μέλος σημαντικών οργανισμών, της ειρήνης και της ευημερίας, και αυτός να προκαλεί.
 
* Ο κ. Ευάγγελος Λαζαρίδης είναι Υφηγητής Πολιτικής Οικονομίας