Γιατί οι συμπάροικοι ποιητές και λογοτέχνες δεν πρέπει να γράφουν

΅ΠΡΙΝ ξεχαστώ και με άλλα θέματα καταπιαστώ, μια καλημέρα να σας πω και ένα (μεγάλο) ευχαριστώ…

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, λοιπόν, όλους όσους μου τηλεφώνησαν (και μου έγραψαν) για να με συγχαρούν για τις επιδόσεις μου στα Αρχαία Ελληνικά.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, οφείλω να ευχαριστήσω τον Χρήστο Τσίρκα, που επιμελήθηκε (και προσάρμοσε) το κείμενο στην αρχαιοελληνική ουκρανική διάλεκτο, με την οποία είχε εξοικειωθεί κατά τη διάρκεια των ιστορικών παγκόσμιων Συνεδρίων τους ΣΑΕ.

ΚΑΙ μετά σου λένε ορισμένοι (που με τίποτα δεν είναι ευχαριστημένοι) ότι τα κουβαρνταλίκια του Ελληνικού Έθνους (για το όργανο των αποδήμων) δεν έπιασαν τόπο.

ΕΤΣΙ και δεν χρηματοδοτούσε απλόχερα τα Συνέδρια το σπάταλο (και αιώνια καταχρεωμένο) ελληνικό Κράτος, πώς θα μαθαίναμε τις διαλέκτους που ομιλούν οι ομοεθνείς μας που κατοικούν σε άλλες χώρες.

ΚΑΙ ενώ τα χρόνια εκείνα τα καλά (που έρεαν ποτάμια με λεφτά) μαλώναμε στα Παγκόσμια Συνέδρια (που γίνονταν στη Θεσσαλονίκη) για τα… μεγάλα οικουμενικά πόστα, τώρα (που στέρεψαν τα δανεικά) άρχισε ο σκοτωμός για το πού πήγαν τα λεφτά…

ΜΕ δυο λόγια, ποιοι και πώς τα διαχειρίστηκαν (στο εσωτερικό και εξωτερικό) και πού τελικά τα μοίρασαν.

ΜΕ τη φαιδρή (και πολυδάπανη) ιστορία του ΣΑΕ, που μοιάζει (όπως δύο σταγόνες νερού) με τα υπόλοιπα οικονομικά σκάνδαλα που βούλιαξαν και ρεζίλεψαν διεθνώς την (ανεγκέφαλη) πατρίδα, θα καταπιαστούμε στη συνέχεια και αφού πρώτα ασχοληθούμε (για λίγο) με την ντόπια επικαιρότητα.

ΚΑΤ’ αρχήν, θέλω να σας ενημερώσω ότι για πρώτη φορά φέτος θα συμμετάσχω και εγώ στο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Ελληνοαυστραλιανού Πολιτιστικού Συνδέσμου.

ΚΑΙ αυτό θα το κάνω με την προϋπόθεση ότι η Κριτική Επιτροπή του παροικιακού πνευματικού μας κόπου, θα μου επιστρέψει και τα τέσσερα αντίτυπα που θα τους στείλω.

ΑΥΤΟ το παρωχημένο, «χειρόγραφα και αντίτυπα δεν επιστρέφονται» δεν μπόρεσα ποτέ να το κατανοήσω, γιατί πιστεύω ότι με την ίδια ευκολία που τα λαβαίνουν, μπορούν και να τα επιστρέψουν.

ΤΟ διήγημά μου, που φέρει τίτλο «Γιατί οι συμπάροικοι ποιητές και λογοτέχνες δεν πρέπει να γράφουν», το έχω ήδη γράψει, όπως έχω γράψει (στα Αρχαία Ελληνικά!) και ένα ποίημα με ανάλογο περιεχόμενο.

ΑΝ και γνωρίζω ότι ένα τέτοιο διήγημα δεν πρόκειται όχι μόνο να βραβευτεί, αλλά, ούτε καν να δημοσιευτεί στο περιοδικό «Αντίποδες», εγώ έκανα (και πάλι) το καθήκον μου απέναντι στα (ταλαιπωρημένα) Γράμματα.

ΚΑΙ ενώ θα συμμετάσχω στον Λογοτεχνικό Διαγωνισμό (για τους λόγους που προανέφερα) δεν συμμετέχω στην πατριωτική εκστρατεία για την προετοιμασία της εθνικής μας συνείδησης, ενόψει της 25ης Μαρτίου που θα γιορτάσουμε (με παρελάσεις, φουστανέλες, στεφάνια και σημαίες την ερχόμενη Κυριακή.

ΤΗΝ ψυχική εθνική μας προετοιμασία για τη δημιουργία του κατάλληλου (ηρωικού) κλίματος έχει αναλάβει ο Κυριάκος Αμανατίδης, αρχίζοντας, πριν βδομάδες με τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη και συνεχίζοντας με τον Ιωάννη Καποδίστρια.

ΑΚΟΜΑ δεν ξέρω αν μετά τον Καποδίστρια ακολουθήσουν και άλλοι ήρωες της Επανάστασης ή, λόγω Πάσχα και προκειμένου να τονώσει το θρησκευτικό μας αίσθημα, θα… αναλύσει το τροπάριο της Κασσιανής και θα ασχοληθεί με τους βίους των Αγίων.

ΣΤΟ θέμα αναφέρθηκα, επειδή σήμερα εξοργίστηκα με ένα κείμενο που δημοσιεύουμε και στο οποίο ο συγγραφέας του ισχυρίζεται ότι ο Μακρυγιάννης ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες των τριών τελευταίων αιώνων, να πω ότι ο άνθρωπος δεν ήταν λογοτέχνης.

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ αυτά που έγραψε, δεν θα τα δημοσίευε ούτε το περιοδικό «Αντίποδες». Ο μόνος λόγος που έκανε όνομα μεταξύ των πατριωτών θαυμαστών του ήταν για τους πατριωτικούς βερμπαλισμούς του.

ΟΙ περισσότεροι που πολέμησαν το 1821 δεν πολέμησαν ούτε για τα «μάρμαρα» (την ύπαρξη και προέλευση των οποίων δεν γνώριζαν) ούτε, βέβαια, για την πατρίδα που δεν είχε προηγούμενο μιας και δεν υπήρχε τότε, αυτό που αποκαλούμε σήμερα «εθνική συνείδηση».

ΓΙΑ τα τσιφλίκια τους, τα χωραφάκια τους και για να περιφρουρήσουν τα προνόμια που τους είχαν δώσει οι Οθωμανοί πολέμησαν.

ΓΙ’ ΑΥΤΟ, άλλωστε, πολέμησαν με μεγαλύτερο πείσμα μεταξύ τους στον εμφύλιο που μαινόταν όλα τα χρόνια που διήρκησε ο αγώνας κατά των Τούρκων.

ΓΙΑ τους οπλαρχηγούς της Ρούμελης (για παράδειγμα) οι Έλληνες κοτζαμπάσηδες του Μοριά ήταν (και δικαιολογημένα έως ένα βαθμό) μεγαλύτεροι εχθροί από τους Τούρκους και τους Αρβανίτες.

ΕΝΑΣ από τους λόγους που το Ελληνικό Έθνος μπήκε κατ’ ευθείαν στην παρακμή (πριν προλάβει να ακμάσει) είναι γιατί ποτέ δεν διδάχθηκε (και, συνεπώς, δεν έμαθε) την πραγματική του ιστορία.

ΑΥΤΗ είναι, επίσης, η αιτία που συνεχίζουμε να φορτώνουμε τις ευθύνες μας στους «ξένους» οι οποίοι (μην έχοντας τίποτα καλύτερο να κάνουν!) μας «κυνηγούν» για να μας κάνουν κακό…

ΟΛΑ αυτά είχε υπόψη του και ο Βόλφρανγκ Σόιμπλε, ο οποίος και προχθές είπε, «μην ανησυχείτε δεν πρόκειται να δώσουμε σε κανένα δάνειο με το ζόρι…».

ΤΑ έχει πάρει και αυτός (όπως και εγώ) στο κρανίο, με τη ζητιανιά, την κλάψα μας και την (εντελώς) τζάμπα μαγκιά μας.

ΑΠΟ τη μια, βρίζουμε (από το πρωί μέχρι το βράδυ) τη νέα «γερμανική κατοχή» που μας επέβαλε το καταστροφικό Μνημόνιο και, από την άλλη, τους παρακαλούμε να εγκρίνουν την επόμενη δόση για να αποφύγουμε και την επίσημη χρεοκοπία.

ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ σας λέω (επειδή δεν μπορώ να καταλάβω) γιατί οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θα πρέπει να λυπηθούν τον ελληνικό λαό για τις θυσίες που έχει κάνει.

ΑΝ θέλει ο… περήφανος (και πάντα λιγούρης) ελληνικός λαός, μπορεί να διακόψει ανά πάσα στιγμή την (εξευτελιστική) επαιτεία, να στείλει την τρόικα των δανειστών στον αγύριστο και να πάψει να κάνει θυσίες.

ΑΝ αποφασίσουν να ζήσουν με λιγότερα και να καταναλώνουν ό,τι παράγουν δεν θα έχουν ανάγκη κανέναν και δεν θα χάνουν τον ύπνο τους με τις δηλώσεις του Σόιμπλε που πάντα είναι ακριβείς, μετρημένες και επί της ουσίας.

ΕΛΑ, όμως, που έχουν μάθει στην καταναλωτική καλοπέραση, η κοιλιά τους έχει ξεχειλώσει και τα καγιέν τους έχουν μείνει από βενζίνη…

ΤΩΡΑ θα μου πείτε ότι ακόμα δεν έχουν εμπεδώσει τον απλό πανάρχαιο κανόνα, σύμφωνα με τον οποίο όταν είσαι αδύναμος και βρίσκεσαι σε ανάγκη δεν μπορείς να επιβάλεις τους όρους σου.

ΔΕΝ μπορείς (χωρίς να διακινδυνεύεις την αξιοπιστία σου) να ζητάς κάθε τόσο (μισοκλαίγοντας) από τους δανειστές σου να σου διαγράψουν μέρος των δανείων, γιατί όταν τα τσέπωνες δεν σου περνούσε από το μυαλό η σκέψη ότι κάποτε πρέπει να τα επιστρέψεις και, μάλιστα, με τόκους.

ΡΕΖΙΛΙ των Βαλκανίων έχουμε γίνει σας λέω με τα καμώματά μας. Η ζημιά που έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια η (τραυματισμένη από παλαιότερες χρεοκοπίες και άλλες αμαρτίες) δημόσια εικόνα της χώρας είναι ανυπολόγιστη.

ΟΛΟΙ γελούν πίσω από την πλάτη μας και ουδείς πλέον μας παίρνει στα σοβαρά ως χώρα.

ΚΑΙ ενώ κάπως έτσι (ή και χειρότερα) έχει, χοντρικά, η κατάσταση, εμείς συνεχίζουμε να αυτοθαυμαζόμαστε, να χειροκροτούμαστε, να κλαιγόμαστε, να κάνουμε παρελάσεις, να απειλούμε τους πάντες και να ζητάμε περισσότερα δανεικά και αγύριστα.

ΓΙΑ τη συγκομιδή χειροκροτημάτων και για να δείξει ότι κάτι (επιτέλους) κάνει, έρχεται το ερχόμενο Σάββατο στην Αυστραλία ο υφυπουργός Εξωτερικών,  αρμόδιος σε θέματα Αποδήμων, Άκης Γεροντόπουλος.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για έναν πολιτικό (εντελώς) παλαιάς κοπής, που κανονικά δεν θα έπρεπε να βρίσκεται καν στη Βουλή, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία από τους σημερινούς βουλευτές.

Ο λόγος που «τσίμπησε» και το υφυπουργείο είναι γιατί μαζί με τον δικό μας, Κυριάκο Παπαδημητρόπουλο, ήταν ένας από τους ελάχιστους που ακολούθησε τον θεοσεβούμενο υπερπατριώτη Σαμαρά, όταν πριν 23 χρόνια εγκατέλειψε τη «Νέα Δημοκρατία» για να ιδρύσει την «Πολιτική Άνοιξη».

ΟΤΑΝ ο Σαμαράς επέστρεψε στο κόμμα από την πίσω πόρτα, έφερε μαζί του και το… ανοιξιάτικο έρμα, που θα βοηθούσε στη ανασυγκρότηση της χώρας.

ΣΤΟΝ κολλητό του Γεροντόπουλο, ανέθεσε (πριν λίγους μήνες) την… ανασυγκρότηση του ΣΑΕ, το οποίο μετά τη χρεοκοπία της χώρας άρχισε να πνέει τα λοίσθια, αφού το μόνο που το κράτησε για 20 σχεδόν χρόνια στη ζωή, ήταν τα τζάμπα ταξίδια, τα Συνέδρια και το χρήμα που έρεε άφθονο.

ΤΟ ΣΑΕ, βέβαια, δεν μπορεί να το αναστήσει πια κανείς, αφού πλην των προέδρων και συντονιστών του, δεν έχει λείψει σε κανέναν άλλο.

ΕΝΤΑΞΕΙ, δεν λέω, μπορεί να έλειψε και όσους συμπαροίκους έκαναν τζάμπα ταξίδια καθώς και στον Τσίρκα που πήγαινε στα Συνέδρια και μάθαινε νέες διαλέκτους των Αρχαίων Ελληνικών.

ΤΟ πόσο σοβαρά έχει πάρει ο Γεροντόπουλος το ΣΑΕ φαίνεται και από τις ενέργειες που έχει κάνει (όταν αδειάζει, βέβαια, από τις… κρυφές αποστολές που του αναθέτει ο πρωθυπουργός) για την επανίδρυση του οργάνου σε… νέες βάσεις.

ΝΑ ένα καραμπινάτο παράδειγμα για τον… νέο εκσυγχρονιστικό αέρα της ανασυγκρότησης… Λοιπόν, ξέρετε πότε πήραν τις προσκλήσεις οι συμμετάσχοντες στην επιτροπή ανασυγκρότησης που συνεδρίασε στην Αθήνα την περασμένη Τρίτη;

ΣΤΗΝ Αυστραλία οι προσκλήσεις στους ενδιαφερόμενους έφτασαν την περασμένη… Μια, τρεις μέρες είχαν στη διάθεσή τους οι άνθρωποι να δουν τι θα κάνουν με τις δουλειές τους, να βγάλουν εισιτήριο, να φτιάξουν τις βαλίτσες τους και να φτάσουν στην Αθήνα!

ΤΩΡΑ θα μου πείτε ότι ακόμα και αυτό είναι (χάρη στο Γεροντόπουλο) ένα βήμα… μπροστά, γιατί κάποτε λάβαιναν τις προσκλήσεις μετά τις… συνεδριάσεις!

ΣΤΟ θέμα θα επανέλθω το ερχόμενο Σάββατο που θα είναι εδώ και ο υφυπουργός. Μέχρι τότε δέχομαι παρατηρήσεις και προτάσεις για το τι πρέπει να κάνουμε ως παροικία ώστε να σώσουμε την πατρίδα από την… ανάσταση του απόδημου βρικόλακα που έπινε, αντί για αίμα, τα ευρώ των Ελλήνων φορολογουμένων. Γεια χαρά.