Η 24χρονη Jordan Lambropoulos, από την Αδελαΐδα, με τον παππού της να έχει καταγωγή από τη Βρίνα, ένα χωριό που βρίσκεται στον Νομό Ηλείας, έχοντας ως όνειρό της να ασχοληθεί με την Ιατρική, δεν περίμενε ότι θα κατέληγε να ασχολείται η Ιατρική με την ίδια.
Με τη ζωή να της επιφυλάσσει διαφορετικά σχέδια, η νεαρή Ελληνοαυστραλή από την Αδελαΐδα, δηλώνει στον «Νέο Κόσμο» ότι ήταν μόλις εννέα χρόνων όταν διαγνώσθηκε με τη νόσο του Κρον, μια φλεγμονώδη πάθηση του εντέρου κατά την οποία το ίδιο της το σώμα επιτίθεται στο πεπτικό σύστημα.
Σε εκείνο το σημείο, το βάρος της Jordan ήταν επικίνδυνα κάτω του φυσιολογικού ορίου, ενώ η ανάπτυξή της φάνηκε να είναι δυσανάλογη της ηλικίας της, καθώς επίσης αναφέρει ότι αισθανόταν μονίμως κουρασμένη και με «γεμάτο στομάχι», βιώνοντας δυσβάσταχτους πόνους, παρά το γεγονός ότι κατανάλωνε μικρές ποσότητες φαγητού. Παράλληλα, εκδήλωνε στοματικά έλκη, ενώ ολόκληρο το πρόσωπό της πρηζόταν, με τους γιατρούς να προσπαθούν να λύσουν το ιατρικό μυστήριο της μικρής από τη Νότια Αυστραλία, χωρίς όμως κάποιο αποτέλεσμα.
Πώς, όμως, κατέληξαν στην επίσημη διάγνωση;
Η απάντηση δόθηκε επιτέλους στα εννέα της χρόνια, όταν η ίδια νόσησε από πνευμονία, ένα στοιχείο που πυροδότησε, με τη σειρά του, την υποψία ότι η πηγή των συμπτωμάτων της σχετίζεται με τη νόσο του Κρον.
Αργότερα, αποδείχθηκε ότι δεν είναι μια απλή περίπτωση διάγνωσης, καθώς εξελίχθηκε σε μία σπάνια και επιθετικής μορφής νόσο, επηρεάζοντας το στόμα, τον οισοφάγο, το στομάχι, το λεπτό έντερο, το δέρμα, την κολοστομία, τις αρθρώσεις, τον πρωκτό και τα μάτια της.
Υποφέροντας από οριακά καθημερινές αποφράξεις του εντέρου της, μία -δυνητικά απειλητική για τη ζωή- επιπλοκή της νόσου, η 24χρονη ομογενής, αναγκάστηκε να υποβληθεί σε επεμβάσεις προκειμένου να αφαιρεθούν σημαντικές ποσότητες από το λεπτό της έντερο, γεγονός το οποίο λειτουργεί ιδιαίτερα περιοριστικά για τη ζωή της Jordan.
«Εν αντιθέσει με το παχύ έντερο, δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς το λεπτό σου έντερο», συμπληρώνει η νέα Ελληνοαυστραλή από τη Νότια Αυστραλία, τονίζοντας ότι η ποιότητα της ζωής της είναι πιθανό να δεχθεί περαιτέρω εκπτώσεις, εάν η νόσος δεν τεθεί υπό έλεγχο.
«Ως παιδί, μου ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να ταιριάξω με κάτι, λόγω του κοινωνικού μου άγχους, που το αποδίδω κυρίως στην πάθησή μου. Το να συμβαδίσω με το σχολείο κατέληξε να είναι ένας παρακινητικός παράγοντας, με την απόδοσή μου να βελτιώνεται κατά δέκα φορές. Στην πορεία των σχολικών μου χρόνων, έγινα δασκάλα του εαυτού μου ως προς τη διδακτέα ύλη, είτε από το σπίτι είτε από το νοσοκομείο, διατηρώντας ταυτόχρονα επαφές με τους καθηγητές μέσω email. Έτσι κατέληξα να αποφοιτήσω με βαθμολογία ATAR της τάξης 95.00, κάτι το οποίο θα είναι για πάντα το πιο υπερήφανο επίτευγμά μου», αναφέρει η 24χρονη από την Αδελαΐδα.
Η 24χρονη Ελληνοαυστραλή, ακολουθεί μια ιδιαίτερα αυστηρή και περιορισμένη δίαιτα, καθώς είναι πολύ συγκεκριμένα τα είδη φαγητών που μπορεί να καταναλώσει, χωρίς να επηρεάζεται επικίνδυνα η υγεία της.
«Είμαι όμως και άνθρωπος, που λαχταρά την κανονικότητα τόσο πολύ, ώστε συχνά απλώς υποφέρω τις επιπτώσεις του να τρώω ό,τι θέλω!» συμπληρώνει η Jordan, υπογραμμίζοντας ότι η ιατρική ομάδα που την παρακολουθεί, της επιτρέπει να καταναλώνει αυτά που θέλει υπό τον όρο ότι προσλαμβάνει κάποιο είδος τροφής με θρεπτική αξία.
Με τις συμβατικές θεραπείες να είναι αναποτελεσματικές στην περίπτωση της 24χρονης, και το σώμα της εξαρτημένο στην κορτιζόνη, η νεαρή δηλώνει ότι περνάει περισσότερο χρόνο στο νοσοκομείο απ’ ό,τι στο σπίτι καθώς τα στεροειδή IV είναι το μόνο πράγμα που διατηρεί βραχυπρόθεσμα τα συμπτώματά της υπό έλεγχο.
Μολονότι, η θεραπεία με κορτιζόνη καταστέλλει προσωρινά τα εν δυνάμει απειλητικά για τη ζωή της συμπτώματα, η Jordan δηλώνει ότι η συνεχής χρήση του στεροειδούς φαρμάκου, καταλήγει να φθείρει τόσο τη σωματική όσο και την πνευματική της υγεία, ενώ παράλληλα αναφέρει ότι η μεταμόσχευση μυελού των οστών, είναι η μόνη της ελπίδα.
Ελπίζοντας ότι θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα, με άλλες περιπτώσεις σοβαρών αυτοάνοσων οι οποίες δέχθηκαν μοσχεύματα με επιτυχία, η Jordan περιμένει το πράσινο φως από μία ομάδα στο Σίδνεϊ η οποία ανέλαβε να προχωρήσει σε θεραπεία μεταμόσχευσης μυελού των οστών, με σκοπό να θέσει σε «επανεκκίνηση» το ανοσοποιητικό της σύστημα.
Με 11 επεμβάσεις τους τελευταίους 12 μήνες, η 24χρονη ομογενής υποβλήθηκε σε επέμβαση κολοστομίας (εκτροπή της αποχετευτικής οδού του πεπτικού σωλήνα ώστε τα κόπρανα να εκβάλλουν από ένα τεχνητό άνοιγμα του εντέρου στο δέρμα της κοιλιάς), κάτι το οποίο επέφερε επιπλέον επιπλοκές.
Πιο συγκεκριμένα, η τελευταία περιπέτειά της μετά την επέμβαση κολοστομίας, έγινε «στόχος» για τη μοχθηρή νόσο, αφού «επιτέθηκε» τόσο στην περιοχή όπου δημιουργήθηκε χειρουργικά η τρύπα (γνωστή και ως στομία), όσο και στο δέρμα που την περιβάλλει.
Ωστόσο, η εμπειρία αυτή λειτούργησε ενθαρρυντικά για τη νέα Ελληνοαυστραλή, σύμφωνα με τις δηλώσεις της, καθώς τη βοήθησε να βγει έξω από τη ζώνη ασφαλείας της και να αποδεχτεί το σώμα της γι’ αυτό που είναι.
Αν και δηλώνει ιδιαίτερα ευγνώμων για την ομάδα φίλων της, αλλά και το ευρύτερο σύστημα υποστήριξης που την περιβάλει, η Jordan αναφέρεται στις καταστροφικές επιπτώσεις που είχε η νόσος στην κοινωνική της ζωή.
«Ιδιαίτερα δύσκολος γίνεται και ο προγραμματισμός για το μέλλον, όπως επίσης να συσχετίζεσαι με φίλους και συγγενείς, όταν υπάρχει τόσο έντονη αβεβαιότητα για το αν θα έχω καν μέλλον. Το να βλέπεις τους φίλους σου να προοδεύουν στη ζωή τους, ενώ η δική σου παραμένει στάσιμη είναι απίστευτα σπαρακτικό», αναφέρει.
«Το να ζεις με δανεισμένο χρόνο, είναι μια κατάσταση που εγείρει ερωτήματα για τους τρόπους με τους οποίους θα ήθελες να σε αντιλαμβάνονται οι άλλοι, και σου δημιουργεί παράλληλα έντονα την επιθυμία να κρατήσεις τους δικούς σου κοντά-γιατί το αύριο δε μας το εγγυάται ποτέ κανείς», προσθέτει.
«Δεν έχω επισκεφτεί ποτέ την Ελλάδα, ωστόσο μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία της μεταμόσχευσης, είναι σίγουρα στη λίστα με τους προορισμούς που επιθυμώ να επισκεφτώ» δηλώνει, ενώ παραδέχεται ότι γνωρίζει λίγες λέξεις και φράσεις στα Ελληνικά.
«Ανέκαθεν με διακατείχε πάθος για την επιστήμη και την Ιατρική, το να γίνω γιατρός ήταν από πάντα το όνειρό μου. Μόλις αναρρώσω από τη μεταμόσχευση , θα σπουδάσω Ιατρική με την ελπίδα να γίνω χειρούργος παχέος εντέρου. Έχω τέτοιο πάθος για την υπεράσπιση ασθενών, αλλά και την ανατομία και τη φυσιολογία, όπου νιώθω ότι αυτή η εμπειρία θα μεταφραστεί σε καριέρα ειδικού παροχής υπηρεσιών υγείας», συμπληρώνει η 24χρονη, κάνοντας εμφανές ότι τίποτα δεν φαίνεται να στέκεται εμπόδιο στα όνειρα της, ούτε καν η νόσος του Κρόνου.
«Εύχομαι ο κόσμος να ήταν καλύτερα ενημερωμένος σε σχέση με τη σοβαρότητα αυτής της ασθένειας, καθώς καταλήγει να είναι εξουθενωτικό το να εξηγώ στους ανθρώπους ότι έχω δοκιμάσει τα πάντα. Δεν θα επιχειρούσα τη μεταμόσχευση, εάν υπήρχε πιο εύκολη και αποτελεσματική επιλογή διαθέσιμη. Η νόσος του Κρον χαρακτηρίζεται ως διαταραχή, και πιστεύω ακράδαντα ότι η έλλειψη αντιπροσώπευσης και υπεράσπισης στα μέσα ενημέρωσης είναι κάτι που χρήζει άμεσης αλλαγής, για εμάς που ζούμε με αυτή τη νόσο, ώστε να γίνει επαρκής ενημέρωση στο ευρύ κοινό , ακριβώς για το πόσο εξουθενωτική είναι η συγκεκριμένη πάθηση», συμπληρώνει η Jordan με την ελπίδα να ευαισθητοποιήσει το κοινό γύρω από τη νόσο του Κρον μέσα από την ιστορία της, προωθώντας ταυτόχρονα τις ανοιχτές συζητήσεις γύρω από τέτοια ζητήματα, κάτι το οποίο μπορεί ακολούθως να σώσει ζωές.
