Από τα μέσα του 2012 έως τα μέσα του 2013 ο αριθμός των ατόμων που δολοφόνησαν την σύντροφό τους ή τα παιδιά τους τετραπλασιάστηκε στη Βικτώρια, σύμφωνα με τα στοιχεία της Αστυνομίας της Πολιτείας. Συγκεκριμένα, ενώ κατά την περίοδο 2011–2012, 13 άνθρωποι στην πλειοψηφία τους άνδρες δολοφόνησαν την σύντροφό τους ή τα παιδιά τους από τον Ιούλιο του 2012 έως τον Ιούνιο του 2013 ο αριθμός των δολοφονιών που σχετίζονται με βίαιη ενδοοικογενειακή συμπεριφορά έφτασε τους 45.
Η τραγική πραγματικότητα που έχει καταστρέψει πολλές οικογένειες ήρθε, για άλλη μία φορά, στην δημοσιότητα ανήμερα το Πάσχα, όταν ένας πατέρας σκότωσε μπροστά στα μάτια των συγγενών του τα δύο του παιδιά που δεν είχαν καν κλείσει το 5ο έτος της ηλικίας τους.
Η οικογενειακή βία εξελίσσεται σε μάστιγα της κοινωνίας και, όπως τουλάχιστον, αποδεικνύει η αύξηση των δολοφονιών που σχετίζονται μ’ αυτή, τα «εργαλεία» που ο νόμος έχει αυτή τη στιγμή στη διάθεσή του για να την αντιμετωπίσει δεν είναι αρκετά.
Η λήψη περιοριστικών μέτρων κατά των αυτουργών και τα προγράμματα ψυχολογικής τους στήριξης με στόχο την αλλαγή της συμπεριφοράς τους, έχουν αποτύχει παταγωδώς, όπως αναφέρουν ειδικοί που εργάζονται στην αντιμετώπιση της οικογενειακής βίας, αλλά και σε προγράμματα πρόληψης.
Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά η Δρ Debbie Kirkwood, από το Κέντρο Παροχής Υπηρεσιών σε Θύματα Οικογενειακής Βίας, παρά το γεγονός ότι τα ένδικα περιοριστικά μέτρα είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για πολλά θύματα και όλο και περισσότερες γυναίκες καταγγέλλουν στην Αστυνομία τους αυτουργούς, υπάρχει ένα δυσανάλογο κενό στον εντοπισμό και την τιμωρία αυτών που τα παραβιάζουν. «Πολλές γυναίκες και παιδιά μένουν έκθετες στους δράστες, καθώς η αστυνομία δεν τους διώκει για την παραβίαση» είπε η Δρ Kirkwood.
Σύμφωνα με στοιχεία της Αστυνομίας πάνω από 800 άτομα -στην πλειοψηφία τους άνδρες κατά των οποίων οι σύντροφοί τους είχαν λάβει περιοριστικά μέτρα τα παραβίασαν τουλάχιστον τρεις φορές- κατά το προηγούμενο οικονομικό έτος. Από τους 820 αυτουργούς οικογενειακής βίας, οι 200 παραβίασαν τα περιοριστικά μέτρα πέντε φορές και 15 εξ αυτών πάνω από δέκα φορές μέσα σε ένα χρόνο. Την ίδια στιγμή αξίζει να αναφερθεί ότι παρά το γεγονός ότι όλα τα δικαστήρια της Πολιτείας μπορούν να επιβάλλουν περιοριστικά μέτρα, τα περισσότερα δεν έχουν τη δικαιοδοσία να επιβάλλουν την ένταξη των δραστών σε συμβουλευτικά προγράμματα στήριξης. Όμως, ακόμα και αν αυτό γίνει από κάποιο δικαστήριο, η αστυνομία στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν διώκει αυτούς που δεν τα παρακολουθούν.
Χαρακτηριστικά της αδυναμίας του νόμου να αντιμετωπίσει τον αυξανόμενο αριθμό εγκλημάτων λόγω οικογενειακής βίας είναι τα όσα ανέφερε ο πρώην γραμματέας του συνδικαλιστικού οργάνου της Αστυνομίας και πρώην αξιωματικός του Τμήματος Ανθρωποκτονιών, Ron Iddles, που είπε ότι παρ’ ότι η κυβέρνηση δαπάνησε το 2012 $16 εκατ. για την αντιμετώπιση του φαινομένου «συνεχίζει να υπάρχει κενό στην συνεργασία Αστυνομίας, κυβέρνησης και κοινωνικών υπηρεσιών για την σωστή αντιμετώπιση του φαινομένου».
«Στις 99 από τις εκατό περιπτώσεις δολοφονίας ενός παιδιού, ο κοινωνικός περίγυρος της οικογένειας είχε λάβει κάποιο ειδοποιό σήμα ότι κάτι κακό θα μπορούσε να συμβεί, αλλά γενικότερα επικρατεί μία απροθυμία στους γύρω να κάνουν κάτι γι’ αυτό. Γιατί;» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Iddles, «ας αναλογιστούμε πόσες ζωές μπορεί να είχαν σωθεί αν είχαμε μιλήσει νωρίτερα» πρόσθεσε.
