Μέσα σε μια συγκινητική ατμόσφαιρα έγινε το περασμένο Σάββατο το μνημόσυνο του καταδρομέα ανθυπολοχαγού Κώστα Χριστοφίδη, οποίος έπεσε μαχόμενος στον Άγιο Ιλαρίωνα, πολεμώντας μαζί με την 33η Μοίρα Καταδρομών τον Ιούλιο του 1974. Η Η αδερφή του ήρωα, κυρία Χριστίνα Χριστοφίδη-Πακούτα, οργάνωσε μαζί με τον σύζυγό της, Χρήστο, την εκδήλωση αυτή με σκοπό να συλλέξει οικονομικούς πόρους για την ανέγερση προτομής του ήρωα στον Δήμο Αγίου Αθανασίου στην Λεμεσό, σε χώρο που διέθεσε ο δήμαρχος.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν ο πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα (ΣΕΚΑ) κ. Τόνυ Κυριάκου, o γραμματέας της ΣΕΚΑ, κ. Δημήτρης Ιωάννου, η δημοσιογράφος του “Νέου Κόσμου” κυρία Κλαίρη Γαζή, και πολλοί συμπάρικοι και συμπολίτες μας οι οποίοι πολέμησαν και πληγώθηκαν στην Κύπρο του 1974, ή πιάστηκαν αιχμάλωτοι από τον τουρκικό στρατό.
Την επιμνημόσυνη δέηση έψαλε ο ιερέας της εκκλησίας πάτερ Γεώργιος. Η αδελφή του ήρωά μας, κα Χριστίνα ευχαρίστησε με συγκίνηση τους παρευρισκόμενους και μίλησε για την ζωή του αδελφού της Κώστα. Ο εξάδελφος του ήρωα μας, Κωστάκης Σάκου, ευχαρίστησε τον κόσμο στο αγγλικά.
Ομιλητής της ημέρας ήταν ο καθηγητής Γιάννης Μηλίδης, ο οποίος είπε περιληπτικά τα εξής.
“Αρχίζοντας την σημερινή εκδήλωση εκφράζω τον σεβασμό μου στην παρουσία σήμερα εδώ μαζί μας, αιχμαλώτων του 1974, τραυματιών του πολέμου εκείνου καθώς και οικογενειών οι οποίες έχουν ακόμα αγνοούμενους συγγενείς. Βρισκόμαστε σήμερα εδώ με ευλάβεια και σεβασμό προς την οικογένεια του Δόκιμου Ανθυπολοχαγού Κώστα Χριστοφίδη, ο οποίος έπεσε μαχόμενος στον Άγιο Ιλαρίωνα τον Ιούλιο του 1974 μαζί με τον διοικητή του Γιώργο Κατσάνη και μαζί άλλους καταδρομείς συμπολεμιστές του. Υποκλινόμαστε στη θυσία και στην δύναμη της ψυχής αυτών των ηρώων.
Θα πρέπει να αισθανόμαστε αισθήματα ευγνωμοσύνης για τους ήρωες σαν τον Κωστάκη Χριστοφίδη και σαν τον Γιώργο Κατσάνη, οι οποίοι με την αυτοθυσία τους προσπάθησαν να προστατέψουν τα άγια χώματα της Κύπρου μας και την ελευθερία όλων μας!
Παρόλο που είδαν με τα ίδια τους τα μάτια τους πολυάριθμους βάρβαρους ληστές που εισέβαλαν στην Κύπρο οι καταδρομείς μας διάλεξαν την αυτοθυσία παρά την υποδούλωση!
«Τα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι» λέει ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός για τους Μεσολογγίτες οι οποίοι είχαν πολιορκηθεί για 12 μήνες, το 1824, από χιλιάδες τούρκους αλλά προτίμησαν ηρωική έξοδο πολεμώντας παρά την ταπεινωτική υποδούλωση.
Οι καταδρομείς μας μετέτρεψαν την Κερύνεια σε ένα δεύτερο Μεσολόγγι, αγαπητοί μου συμπατριώτες. Δεν είμασταν εκεί να τους φιλήσουμε τα χέρια εκείνη την καταραμένη και προδομένη μέρα, αλλά είμαστε ακόμα εδώ, αφού δεν κατάφεραν να μας αφανίσουν τα τουρκικά πολεμικά ιπτάμενα, τα τουρκικά τανκς και τα βάρβαρα μεχμετζίκ, γιατί ο Κωστάκης Χριστοφίδης από την Μόρφου και ο λοχαγός, Γιώργος Κατσάνης, από τις Σέρρες, και ο λοχαγός των ΛΟΚ, Νίκος Κατούντας, από την Πάτρα, πολέμησαν μέχρι θανάτου για να δώσουν ζωή σε όσους από εμάς είχαμε κυριολεκτικά κρεμάσει την ζωή μας στα χέρια τους.
Αν οι καταδρομείς μας εγκατέλειπαν την Κερύνεια αγαπητοί μου συμπατριώτες, ποιος ξέρει τι θα έκαναν τα βάρβαρα μεχμετζίκ σε εμάς, τον υπόλοιπο άοπλο λαό;
Είδαμε τις βαρβαρότητες που έκαναν αργότερα μετά τις πρώτες μέρες, οπότε όλοι τώρα ας καταλάβουμε ότι η αυτοθυσία του Κωστάκη και του Κατσάνη και του Κατούντα, πρέπει να είναι λαμπερά αστέρια στο πάνθεον των ηρώων μας – που με λύπη μου το λέω – δυστυχώς η Ελλάδα και η Κύπρος αδίκησαν πολύ αυτούς τους ήρωες καθώς δεν έγραψαν με χρυσά γράμματα σε ένα λαμπρό βιβλίο την ιστορία αυτών των ηρώων, οι οποίοι είναι παιδιά και αδέλφια των ηρωικών Μεσολογγιτών!
Λίγα λόγια για τον Κωστάκη. Ο Κώστας ήταν το πρωτότοκο παιδί του Χρήστου και της Αλίκης Χριστοφίδη. Τα αδέρφια του είναι ο Βάσος, ο Διγενής και η Χριστίνα. Γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1955 στη Λεμεσό και φοίτησε στο Δημοτικό και στο Β’ Γυμνάσιο Μόρφου για τρία χρόνια και ύστερα στην Τεχνική Σχολή Ξερού, όπου ακολούθησε τον κλάδο του μηχανολόγου. Σε ηλικία δεκαεπτά χρόνων κατατάσσεται στην Εθνική Φρουρά. Εκεί επιλέγεται ως καταδρομέας και μετά από λίγες βδομάδες τον μεταφέρουν στο Σταυροβούνι για εκπαίδευση. Κατόπιν επιλέγεται ως Δόκιμος Αξιωματικός και για έξι μήνες εκπαιδεύεται στην Ελλάδα. Όταν επιστρέφει στην Κύπρο, υπηρετεί στην 33η Μοίρα Καταδρομών με έδρα το Πέλλα Πάις στην Κερύνεια. Το πραξικόπημα του ’74 τον βρήκε με 24ωρη άδεια. Η αδελφή του Χριστίνα λέει:
“Όταν τον φωνάξαμε να του πούμε τι συνέβαινε, έτρεχε σαν τρελός να βρει ταξί, για να γυρίσει πίσω στη Μοίρα του. Έτσι η τουρκική εισβολή τον βρίσκει στο στρατόπεδό του στο Πέλλα Πάις. Εκεί μαζί με το τάγμα του βρίσκεται στον Πενταδάκτυλο να αγωνίζεται για την Κύπρο μας. Όμως η πρώτη μέρα των μαχών έγινε μοιραία για τον Κώστα. Η μάχη με τους Τούρκους κατακτητές, δυστυχώς, ήταν ένας αγώνας άνισος και, πάνω απ’ όλα, προδομένος. Έτσι καθώς αγωνίζεται στην περιοχή Πετρομούθκια του Αγίου Ιλαρίωνος στην Κερύνεια, προσπαθώντας να σώσει την ζωή των αδελφών του που είχαν καθηλωθεί από τα πυρά των Τούρκων, αφήνει την τελευ¬ταία του πνοή μόλις στα δεκαεννιά του χρόνια, λίγες μέρες πριν τα γενέθλιά του”.
Τα οστά του Κωστάκη Χριστοφίδη ανευρέθηκαν το 2017 σε ομαδικό τάφο σε περιοχή μεταξύ Αγίου Ιλαρίωνα και Πέλλα Πάις, στα πλαίσια του προγράμματος εκταφής και αναγνώρισης οστών με τη μέθοδο του DNA, από τη Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων. Τάφηκε με στρατιωτικές τιμές το Σάββατο, 3 Σεπτεμβρίου 2022, στην Λεμεσό. Στην κηδεία του παραβρέθηκαν ο Μητροπολίτης Λεμεσού, κ. Αθανάσιος, ο υπουργός Άμυνας, κ. Χαράλαμπος Πετρίδη, και επικήδειο λόγο εκφώνησαν ο δήμαρχος Μόρφου, Βίκτωρας Χατζηαβραάμ, ο αδελφός του Βάσος Χριστοφίδης και συμπολεμιστές του Κωστάκη.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της βάρβαρης εισβολής 180 καταδρομείς, από τους οποίους οι 69 της 33ης Μοίρας Καταδρομών, έπεσαν ή αγνοούνται στα πεδία των μαχών, χωρίς ποτέ να γυρίσουν την πλάτη στον εχθρό, χωρίς ποτέ να ρίξουν το όπλο τους στο έδαφος, παραμένοντας πιστοί στον όρκο του τιμημένου Έλληνα στρατιώτη.
Σήμερα το πρωί μίλησα με τον συμπολεμιστή και συμπολίτη του Κωστάκη, τον καταδρομέα της 33ης ΜΚ, τον κύριο Χρήστο Κούλλινο, ο οποίος ζει στο Σίδνεϊ. Ο Χρήστος μου είπε να σας μεταφέρω τα εξής μηνύματα για σήμερα.
“O Κωστάκης Χριστοφίδης είχε μια τεράστια δύναμη ψυχής. Όταν στις 20 Ιουλίου περνούσαν από πάνω μας τα τουρκικά βομβαρδιστικά ο Κωστάκης ήταν τόσο δυνατός και αυθόρμητος που όρμησε πρώτος άρπαξε ένα πολυβόλο τύπου Browning και άρχισε να πολυβολεί το αεροπλάνα. Σε λίγο είδαμε ένα αεροπλάνο να καπνίζει και να πέφτει στη θάλασσα. Ίσως να ήταν το πρώτο αεροπλάνο που έπεφτε από τα χέρια του Κωστάκη. Όταν κάναμε την ολονύκτια επίθεση μας στην τοποθεσία Πετρομούθκια, οι τούρκοι μας παρακολουθούσαν από ψηλά και όταν ξημέρωσε άρχισαν να μας πολυβολούν. Είμασταν κρυμμένοι πίσω από βράχους. Εγώ βρισκόμουν σε απόσταση περίπου 20 μέτρων από τον Κωστάκη, ο οποίος τότε μου φώναξε: «Χωρκανέ εμίτσιανεν ο βράχος». Συνέχισε να πολεμά, τραυματίστηκε και στη συνέχεια στην οπισθοχώρηση χάσαμε τα ίχνη του. Ο Κωστάκης ήταν ένας λαμπρός ήρωας για όλους μας. Το τελευταίο μήνυμα μου στην οικογένεια του είναι «σας παρακαλώ να νιώθετε περήφανοι για αυτόν τον λαμπρό καταδρομέα Κωστάκη Χριστοφίδη!”
Κυρίες και κύριοι, σήμερα θέλω να συγχαρώ την αδελφή του ήρωα μας, την κυρία Χριστίνα Πακούτα, η οποία πήρε την πρωτοβουλία να αναγείρει ανδριάντα για τον ήρωα αδελφό της μαζί με πλάκα των άλλων επτά ηρώων που βρέθηκαν στον ομαδικό τάφο μαζί με τον Κωστάκη. Παρακαλώ όπως σεβαστούμε την αυτοθυσία και την μνήμη του ήρωα Κωστάκη Χριστοφίδη, να σεβαστούμε τον πόνο των δικών του και να βοηθήσουμε όλοι γενναιόδωρα, για την ανέγερση του μνημείου προς τιμήν του. Ας είναι η Αιωνία η μνήμη του Κωστάκη Χριστοφίδη. Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη των Κυπρίων τα ιερά, Χαίρε ω χαίρε λευτεριά!
