ΣΗΜΕΡΑ δεν έχει πρόλογο, περικοκλάδες και δαντέλες, γιατί έχουμε (πολύ) πράγμα που σαλεύει και το μουστερή γυρεύει.
ΕΧΟΥΜΕ ειδήσεις, παρατηρήσεις, σχόλια, αποκαλύψεις για όλα τα γούστα και επιπλέον πολλά λεφτά…
ΣΥΝΕΠΩΣ, αρχίζουμε και μη χαλαρώνετε, γιατί το κείμενο θα είναι «πυκνό» και απαιτητικό και χρειάζεται να είστε συγκεντρωμένοι για να ακολουθήσετε το βηματισμό. Πάμε:
ΤΗ δεκαετία του 1980 που ο Νταλάρας, ο Πάριος και η Αλεξίου μεσουρανούσαν, μη αφήνοντας ραδιοφωνικό χρόνο να ακουστούν και άλλοι καλλιτέχνες, ο Τζιμάκος Πανούσης, διαμαρτυρόμενος, τους αφιέρωσε ένα τραγουδάκι που άρχιζε με τη στροφή: «Δεν θέλω άλλο Νταλάρα, Πάριο και Αλεξίου».
ΠΑΡΑΦΡΑΖΟΝΤΑΣ το στίχο του Τζιμάκου και προσαρμόζοντάς τον στα «δικά μας», σχεδιάζω να γράψω και εγώ ένα τραγουδάκι που να αρχίζει με τη στροφή: «Δεν θέλω άλλο Μέγα Αλέξανδρο, Πλάτωνα και Σωκράτη».
ΛΟΙΠΟΝ, δεν είναι λίγοι αυτοί, τόσο εδώ όσο και στην πατρίδα, που έχουν φάει τέτοιο χοντρό κόλλημα με τους αρχαίους Έλληνες που έχουν χάσει τον μπούσουλα και δεν ξέρουν σε ποια εποχή ζουν..
ΣΤΙΣ επιτυχημένες διαλέξεις που οργανώνει η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης τον τελευταίο καιρό για την αρχαιότητα, άσχετα με το τι πραγματεύεται το θέμα, την παράσταση την κλέβει ο… Μέγας Αλέξανδρος!
ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ, ευτυχώς όχι πολλοί, αλλά αρκετοί για να μονοπωλήσουν τη συζήτηση που ακολουθεί, δεν πάνε στις διαλέξεις για να ακούσουν τους ομιλητές και τις παρατηρήσεις των υπολοίπων παραβρισκομένων, αλλά για να δώσουν τις δικές τους «μίνι» διαλέξεις για τον… Μέγα Αλέξανδρο και τους υπόλοιπους αρχαίους προγόνους τους.
ΤΟ ίδιο συνέβη και προχθές το βράδυ στη διάλεξη του Dr Frederick J. Vervaet, που μίλησε για τον αρχαίο Έλληνα ιστορικό Πολύβιο, ο οποίος και έγραψε για τη Ρωμαϊκή Πολιτεία και το διαχωρισμό των εξουσιών.
Η ερμηνεία του, που δεν είναι πάρα πολύ γνωστή, είχε σοβαρές επιπτώσεις, τόσο στη Ρωμαϊκή Πολιτεία, όσο και στη σύγχρονη πολιτική σκέψη, αφού τα γραπτά του Πολύβιου έλαβαν υπόψη τους τόσο οι συντάκτες του Αμερικανικού Συντάγματος, όσο και οι συντάκτες Συνταγμάτων άλλων χωρών, συμπεριλαμβανομένης και της Αυστραλίας.
Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Κράσος, για παράδειγμα, κατάφερε να πείσει τη Γερουσία, η οποία ασκούσε ουσιαστικά την εξουσία και ήταν η μόνη Αρχή που μπορούσε να κηρύξει πόλεμο, να τού δώσει τη δικαιοδοσία να αποφασίσει αυτός (αν χρειαστεί…) να κηρύξει τον πόλεμο στο τότε Ιράκ.
ΤΕΛΙΚΑ, ο Κράσος κήρυξε τον πόλεμο και εισέβαλε στο Ιράκ, όπως ακριβώς έκανε και ο Τζορτζ Μπους, δύο σχεδόν χιλιετίες αργότερα, όταν και αυτός, με τη σειρά του, ζήτησε από την αμερικανική Γερουσία να τον εξουσιοδοτήσει να εισβάλει στο Ιράκ, δήθεν σε περίπτωση που… χρειαστεί.
ΤΟ θέμα ήταν καλό και, παράλληλα, σύγχρονο και θα μπορούσε να γίνει μια συζήτηση της προκοπής για τις πολιτικές ομοιότητες και το διαχωρισμό των εξουσιών της αρχαιότητας με τη σημερινή εποχή.
ΟΙ δικοί μας προγονολάτρεις, όμως, θυμήθηκαν πάλι (χωρίς λόγο) τον… Μέγα Αλέξανδρο και τους… αρχαίους μας φιλοσόφους και μονοπώλησαν τη συζήτηση μαντρώνοντάς την αποκλειστικά στο… ένδοξο ελληνικό παρελθόν.
ΓΙ’ αυτούς ο χρόνος έχει σταματήσει στην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ο σύγχρονος κόσμος, βασικά, δεν τους ενδιαφέρει. Μιλάμε για πολύ χοντρό κόλλημα για την πνευματική τους υγεία. Κρίμα…
«ΟΙ αρχαίοι μας και εμείς» ήταν ο τίτλος του θέματος που ασχολήθηκε στον προχθεσινή έκδοση της εφημερίδας μας ο Θωμάς Ηλιόπουλος, ο οποίος και μας προτρέπει να ασχοληθούμε (και να… επανασυνδεθούμε!) με τους αρχαίους, «που η έντονη ασκεψία της εποχής μας αγνοεί απαράδεκτα».
ΓΡΑΦΕΙ και άλλα πολλά ο συμπαθής αρθρογράφος, προκειμένου να μας πείσει για την ανάγκη της… επανασύνδεσης με την αρχαία Γραμματεία και σκέψη. Στο ίδιο κείμενο, όμως, αναφέρει με 13 λεξούλες και το εξής: «Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν ζωντανή σχέση με τον κόσμο της δικής τους εποχής». Κάτι, όμως, που δεν κάνουμε εμείς Thomas, ασχολούμενοι αποκλειστικά με τους αρχαίους (μας!) που ασχολούνταν με την… εποχή τους. Τι να πει κανείς και πού να βρει το δίκιο του…
ΕΠ’ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, να τονίσω εδώ, ότι ο «Νέος Κόσμος» συνεχίζει να είναι μια από τις καλύτερες εφημερίδες (συμπεριλαμβανομένων των αγγλόφωνων) που κυκλοφορούν στην Αυστραλία.
Η ανάλυση του συνάδελφου, Κώστα Νικολόπουλου, στον προϋπολογισμό ήταν η καλύτερη που διάβασα. Ακριβής, περιεκτική, καλογραμμένη και μεστή, με πολλές εύστοχες αναφορές, συγκρίσεις και παρατηρήσεις. Μπράβο του!
ΚΑΛΗ για το ίδιο θέμα ήταν και η ανάλυση του Κυριάκου Αμανατίδη, ενώ καλό ήταν και το άρθρο του Σωτήρη Χατζημανώλη, (στη σελίδα 2) για την παροικιακή μας… αρχαιότητα, καθώς και η αθλητική στήλη του Ηλία Ντωνούδη με τις αναφορές στον Πούσκας και στη σύγχρονη ποδοσφαιρική εποχή. Ένα (μικρότερο) μπράβο και στους πιο πάνω.
Ο συνεργάτης μου που ασχολείται αποκλειστικά με οικονομικές και όχι μόνο συνωμοσίες με πληροφόρησε χθες (επ’ ευκαιρία του προϋπολογισμού) ότι, όχι μόνο υπάρχουν λεφτά, αλλά υπάρχουν τόσα πολλά λεφτά που έτσι και άρχιζαν τα 7 δισεκατομμύρια των ανθρώπων να μετρούν θα χρειάζονταν πάνω από 2 δισεκατομμύρια χρόνια να τα… μετρήσουν!
ΠΑΡΑΘΕΤΩ τα πρώτα στοιχεία: μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου σε μια μυστική διάσκεψη όλων των χωρών αποφασίστηκε η δημιουργία ενός παγκόσμιου «κουμπαρά» για να λυθούν μια μέρα τα οικονομικά προβλήματα του πλανήτη.
ΤΟ ποσόν που δικαιούται η Αυστραλία σήμερα, σύμφωνα με το 200 μερίσματα που πήρε τότε για να συμμετάσχει στον «κουμπαρά» αυτόν, ανέρχεται στο μυθικό ποσόν των 250 πεντάκις εκατομμυρίων!
ΣΤΟΝ ίδιο «κουμπαρά η Ελλάδα μας είχε πάρει 40 μερίσματα που αντιπροσωπεύουν σήμερα 754 τρις εκατομμύρια! Τα 600 δηλαδή δισεκατομμύρια του Σώρρα είναι πίνατς μπρος στο πιο πάνω ποσό, γι’ αυτό και η πατρίδα μας αρνήθηκε (σύμφωνα με τον συνεργάτη μου) να πάρει τα 600 δις του Ελληνοαμερικανού μεγιστάνα για να ξεχρεωθεί!
ΠΟΥ βρίσκονται τα λεφτά αυτά; Συγνώμη, αλλά πού αλλού θα βρίσκονταν; Βεβαίως και βρίσκονται στην κατοχή δέκα… εβραϊκών οικογενειών!!! Το νεοελληνικό κόλλημα με τους Εβραίους, που βρίσκονται πίσω από κάθε κακό και συνωμοσία, είναι μεγαλύτερο από αυτό για τους αρχαίους Έλληνες.
Ο επί μια πενταετία πρόεδρος του (αμαρτωλού και δαπανηρού) ΣΑΕ, Στέφανος Ταμβάκης, με προχθεσινή επιστολή του στο «Νέο Κόσμο» γράφει ότι η Ελληνική Πολιτεία και ορισμένοι από εμάς το «μηδενίσαμε» και το βάλαμε στην «κατάψυξη».
ΣΤΗ συνέχεια προσθέτει (και πολύ σωστά) ότι η Ελληνική Πολιτεία θεωρεί ότι είναι «καθήκον» των Απόδημων Ελλήνων «να υποδέχονται, να προβάλουν, να φιλοξενούν και να χειροκροτούν την κάθε ελληνική αποστολή που τους επισκέπτεται από το μητροπολιτικό κέντρο…» και λοιπά.
ΜΕ δυο κουβέντες, γράφει ότι οι επισκέψεις ήταν για τα πανηγύρια και γίνονταν για χειροκροτήματα και να δείξουν οι επισκέπτες και επισκεπτόμενοι ότι «κάτι κάνουν».
ΤΟ ΣΑΕ δεν το «μηδένισε» η Ελληνική Πολιτεία, κ. Ταμβάκη, αλλά η διακοπή των γενναίων επιχορηγήσεων και η δική του ανικανότητα να παράγει έργο πέραν των τζάμπα ταξιδίων και των ατελείωτων συνεδριάσεων, χάρη των οποίων διαιώνιζε την ύπαρξή του. Γιατί τίποτα άλλο δεν πρόσφερε στους Απόδημους.
ΚΑΙ όσο γι’ αυτά που λέει τώρα, νόημα θα είχαν αν τα έλεγε το 2007 που αναλάμβανε την προεδρία. Τότε, όμως, δεν είχε… καιρό γιατί ταξίδευε να λάβει μέρος στα… συνέδρια και τις συνεδριάσεις δεξιωνόμενος και φωτογραφούμενος με τους εκπροσώπους της Πολιτείας που τώρα κατηγορεί.
ΤΟΥΤΗ η στήλη για 30 χρόνια ασκούσε έντονη κριτική στις επισκέψεις της πλάκας εξ Ελλάδος και στο σκάνδαλο του ΣΑΕ (γιατί περί καραμπινάτου σκανδάλου επρόκειτο) και καλούσε την παροικία να αντιδράσει, αλλά εμείς τα γράφαμε, εμείς τα διαβάζαμε και οι υπόλοιποι συνέχιζαν να φωτογραφίζονται να χειροκροτούν και να ταξιδεύουν τζάμπα! Αυτά…
ΜΙΑ από τα ίδια είναι και η εν εξελίξει επίσκεψη της υπουργού Τουρισμού της πατρίδας μας, Όλγας Κεφαλογιάννη. Σύμφωνα με τις πληροφορίες μου, από διάφορες (αξιόπιστες) πηγές, η επίσκεψη είχε προγραμματιστεί στο «γόνατο» και η Όλγα ήλθε εδώ απροετοίμαστη και αδιάβαστη να υπογράψει μια Συμφωνία που δεν ήταν της αρμοδιότητάς της, χωρίς να γνωρίζει (ως όφειλε) για την ελληνική παροικία και τους φορείς της.
ΑΡΚΕΤΟΙ που παραβρέθηκαν στις δεξιώσεις και συναντήσεις μαζί της στο διήμερο που έμεινε στη Μελβούρνη, αποκόμισαν την εντύπωση ότι ήταν αλαζονική, απότομη, βιαστική και δεν γνώριζε (ή δεν ήθελε να ασχοληθεί) το αντικείμενο των συναντήσεων.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΗΚΑΜΕ, επίσης, ότι δεν ήταν (καθόλου) συνεργάσιμη με τις εδώ διπλωματικές μας Αρχές, που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να σημειώσει επιτυχία η επίσκεψη. Μάλιστα, αγαπητοί μου, μετά από 4 χρόνια βαθιάς κρίσης, διαπιστώνουμε, για άλλη μια φορά, ότι τίποτα δεν διδάχθηκε η πολιτική ηγεσία της έρμης της πατρίδας. Δεν υπάρχει σωτηρία…
ΚΑΙ η κυπριακή (κωμική) τραγωδία τέλος δεν έχει. Με νέο ενημερωτικό της δελτίο, η ηγεσία της Κυπριακής Κοινότητας πληροφορεί τα μέλη της ότι: «ορισμένα μέλη έκαναν ψευδείς καταγγελίες στο Δημαρχείο και το Worksafe».
ΤΑ «ορισμένα μέλη» είναι ο ίδιος, όπως αποκαλύπτει στην επιστολή του, το πρώην μέλος του περασμένου Δ.Σ., Δημήτρης Δημητριάδης, ο οποίος στη συνέχεια γράφει ότι, αναγκάστηκε να κάνει την καταγγελία στις Αρχές για να… καθαρίσει το γκαράζ της Κοινότητας που ήταν γεμάτο από παλιά έπιπλα που έθεταν σε κίνδυνο τη ζωή των… καπνιστών!
ΣΤΟ γκαράζ κατέφυγαν οι κυνηγημένοι πια από θεσμούς, κυβερνήσεις και συμπολίτες τους καπνιστές και ως (κυνηγημένος) καπνιστής στέκομαι και εγώ αλληλέγγυος στο πλευρό του Δ. Δημητριάδη.
ΜΕ λίγα λόγια, το κατέβασμα του διακόπτη έγινε με στόχο να καθαριστούν τα ψυγεία από τις μπαγιάτικες σεφταλιές και κούπες και η καταγγελία να καθαρίσει το γκαράζ από τα σκουπίδια!
ΚΑΙ στις δύο περιπτώσεις, δηλαδή, οι δράστες λειτούργησαν για να προστατεύσουν τα μέλη της Κοινότητας από τα σκουπίδια και τα μπαγιάτικα φαγητά που είχαν περισσέψει από τη Γιορτή του Κρασιού που έγινε τον περασμένο Φεβρουάριο. Γεια χαρά.
