Δείγμα οικονομικού δαρβινισμού ο πρώτος προϋπολογισμός της κυβέρνησης Abbott. Τα μέτρα που εξήγγειλε ο θησαυροφύλακας, Joe Hockey, την παρελθούσα Τρίτη, παραπέμπουν στην ανθρωποφάγα ιδεολογία της επικράτησης των ισχυροτέρων στις οικονομίες της ελεύθερης αγοράς και των αφανισμό των αδυνάτων.
Οι υποστηρικτές του οικονομικού δαρβινισμού πίστευαν και εξακολουθούν να πιστεύουν στον άνισο ανταγωνισμό των ισχυροτέρων με τους αδύναμους κάθε κοινωνίας που, όπως και στη φύση, οδηγεί μονίμως στην επικράτηση των δυνατών. Αφήστε, που κατά τον Αμερικανό κοινωνιολόγο, Ριχάρδο Χοφστάνττερ, η επιβίωση των ισχυροτέρων είναι «η εφαρμογή κάποιου νόμου και του Θεού».
Η φύση και ο Θεός συμφωνούν, κατά τον Χοφστάνττερ, ότι οι κοινωνίες θα πρέπει να αποτελούνται από πανίσχυρους οικονομικά πολίτες και οι αδύναμοι να θάβονται σε ανθρώπινες χωματερές, για να μην επιβαρύνουν τις οικονομίες των χωρών τους και των πλουτισμό των κυβερνώντων μεγιστάνων.
Και αφού η φύση και ο Θεός ορίζουν, ότι ο ανταγωνισμός των ισχυρών με τους αδύναμους πρέπει να οδηγεί στην εξόντωση των αδύναμων τα οργανωμένα κράτη θα πρέπει να αποφεύγουν «κομμουνιστικές» παρεμβάσεις, που θα έλεγε ο Τζον Γκαλμπρέιθ, με παροχές για την υγεία, την παιδεία την κοινωνική περίθαλψη των πολιτών τους.
Διακατεχόμενη από την ιδεολογία του οικονομικού δαρβινισμού η κυβέρνηση Abbott συμπεριέλαβε στον πρώτο προϋπολογισμό της μέτρα που, αν ψηφιστούν από το εθνικό κοινοβούλιο θα ενισχύσουν το οικονομικό κατεστημένο της χώρας και θα γκρεμίσουν τους φτωχούς και τους άπορους στον κοινωνικό Καιάδα.
Έχοντας παραλάβει «οικονομικό χάος» η κυβέρνηση Abbott -από τους ανεύθυνους Εργατικούς- έθεσε ως πρωταρχικό στόχο της την ταχύτερη δυνατή κάλυψη του «ογκώδους» ελλείμματος του προϋπολογισμού και την υποστολή του «δυσθεώρητου» χρέους της χώρας, με διαρθρωτικά μέτρα που διαψεύδουν τις επίμονες δηλώσεις του πρωθυπουργού και του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, περί δήθεν «ισομερούς» κατανομής των βαρών -για τη σωτηρία της εθνικής οικονομίας- σε όλους τους πολίτες. «Ισομέρεια» σημαίνει για την κυβέρνηση οι μεγιστάνες να συνεισφέρουν ένα δολάριο για τις ανάγκες της οικονομίας και οι μεροκαματιάρηδες, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι δέκα δολάρια.
Την επομένη της εκλογής του, ο Συνασπισμός κίνησε τη διαδικασία ακύρωσης του «τοξικού» φόρου ρύπανσης του περιβάλλοντος και του φόρου υπερκερδών των εταιρειών εξόρυξης μεταλλευμάτων, απαλλάσσοντας τους ιδιοκτήτες των ρυπογόνων βιομηχανιών από την υποχρέωση να λαμβάνουν μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος και τους μεγιστάνες της εξορυκτικής βιομηχανίας να επιστρέφουν στο λαό το μερίδιο που του αναλογεί από τον εθνικό πλούτο που εκμεταλλεύονται. Η διαδικασία έχει τελματώσει στη γερουσία, εξ αιτίας της άρνησης των κομμάτων της αξιωματικής αντιπολίτευσης να στηρίξουν τα κυβερνητικά νομοσχέδια.
Το κράτος, όμως, συνεχίζει να γδέρνει τον μέσο πολίτη για να καλύπτει τα διαφεύγοντα κέρδη του, με νέους φόρους και περικοπές κρατικών δαπανών για βασικές ανάγκες του λαού, διότι ο ανθρωπισμός δεν έχει καμιά θέση στην κοινωνία της ελεύθερης αγοράς – για να παραφράσω τον Άγγλο οικονομολόγο, Ντέιβιντ Ρικάρντο.
Και αφού ο ανθρωπισμός δεν έχει θέση στην οικονομία της ελεύθερης αγοράς τα κράτη πρέπει να πάψουν να προστατεύουν τους φτωχούς, διότι η προστασία τους με νομοθετικές και άλλες ρυθμίσεις αναστέλλει την οικονομική ανάπτυξή τους. Αυτό ακριβώς επιδιώκει ο Αυστραλός θησαυροφύλακας, Joe Hockey, με τον απάνθρωπο προϋπολογισμό του. Ακυρώνει κάθε μέτρο προστασίας των φτωχών πολιτών, ενώ προστατεύει τους υψηλόμισθους πολίτες με ένα συμβολικό φόρο 2% την προσεχή τριετία.
Κόβει η κυβέρνηση 80 δις από την υγεία και την παιδεία, λεηλατεί τις χαμηλόμισθες οικογένειες με περικοπές βοηθημάτων και φορολογικών εκπτώσεων, παγώνει τις συντάξεις με την αλλαγή του συστήματος αναπροσαρμογής τους στο κόστος ζωής, προσφέρει επίδομα πείνας στους άνεργους κάτω των 30 ετών, ζητά από τους πολίτες να πληρώνουν επτά δολάρια για κάθε επίσκεψή τους στο γιατρό και πέντε δολάρια έξτρα για τα φάρμακά τους. Ισοπεδώνει, κοντολογίς, τους αδύναμους πολίτες με συνθλιπτικά μέτρα, ενώ ενισχύει το κατεστημένο με ευνοϊκά μέτρα και ρυθμίσεις.
Έτσι λειτουργεί ο οικονομικός δαρβινισμός στις κοινωνίες της ελεύθερης αγοράς. Αρνείται να περιθάλψει τους ασθενείς και τους ηλικιωμένους του για να μην κρατά στη ζωή «ανίκανους» ανθρώπους. Αρνείται να μορφώσει τα παιδιά όλων των πολιτών, αγνοώντας το γεγονός ότι δεν έχουν όλοι οι γονείς τη δυνατότητα να μορφώσουν τα παιδιά τους. Γενικά, οι κοινωνίες-υπερασπιστές του δικαιώματος επιβίωσης των ισχυροτέρων οικονομικά αναπαράγουν ενσυνείδητα τις ίδιες κοινωνικές τάξεις, για να διασφαλίζουν την απόλυτη κυριαρχία παγκοσμίως των οικονομικών ολιγαρχιών.