ΠΡΟΣΦΑΤΑ γιορτάσαμε με μεγάλη επιτυχία το 35ο Φεστιβάλ Αντίποδες με το καθιερωμένο κλείσιμο του Lonsdale St., ενός κεντρικού δρόμου της Μελβούρνης. Για τους νεότερους αυτό μπορεί να σημαίνει ότι το κλείσιμο του δρόμου για τη διεξαγωγή ελληνικού φεστιβάλ σε αυτό τον δρόμο έγινε για πρώτη φορά πριν από 35 χρόνια. Στην πραγματικότητα, όμως, το κλείσιμο του Lonsdale St., που έχει τόση μεγάλη σημασία για την ελληνική παροικία, έλαβε χώρα για πρώτη φορά το Σάββατο, 12 Μαΐου 1979, δηλαδή πριν 44 χρόνια, για το Ελληνικό «Γλέντι» στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της «Ελληνικής Εβδομάδας», η οποία είχε αρχίσει το 1975.
Το κλείσιμο ενός τόσο σπουδαίου δρόμου στο κέντρο της πόλης θεωρήθηκε μεγάλο κατόρθωμα της ελληνικής παροικίας και η παρουσία του Ντέμη Ρούσσου στην εκδήλωση προκάλεσε το ενδιαφέρον όλων των μέσων ενημέρωσης, αλλά και της αυστραλιανής κοινωνίας.
Η «Ελληνική Εβδομάδα» ήταν η πρώτη παμπαροικιακή δραστηριότητα μέσω της οποίας προβάλαμε κάθε χρόνο διάφορες καλλιτεχνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, τόσο για την ελληνική παροικία όσο και για την αυστραλιανή κοινωνία. Οι εκδηλώσεις συμπεριλάμβαναν εικαστικές και εμπορικές εκθέσεις, θεατρικές παραστάσεις, διαλέξεις, μουσικούς διαγωνισμούς, συναυλίες, μίνι Ολυμπιακούς Αγώνες, φεστιβάλ τραγουδιού, φεστιβάλ κινηματογράφου, καθώς και καλλιτέχνες από την Ελλαδα.
Πρόεδρος της «Ελληνικής Εβδομάδας» ήταν ο Σάκης Ζαφειρόπουλος ΑΜ και συντονιστής της εκδήλωσης του Lonsdale St. η Βαρβάρα Καρανικόλα.
Η άδεια για το κλείσιμο του δρόμου δεν ήταν εύκολη υπόθεση.
Το 1979 λειτουργούσε το νοσοκομείο Queen Victoria στο Lonsdale Street και ο Δήμος Μελβουρνης θεωρούσε απαράδεκτο το κλείσιμο του δρόμου.
Ο Σάκης Ζαφειρόπουλος με την πείρα που είχε στις δημόσιες υπηρεσίες, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και την πολύπλευρη δραστηριότητά του σε εθελοντικούς Οργανισμούς (πρόεδρος Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών Βικτώρας, ιδρυτής/πρόεδρος του Φεστιβάλ Όλων των Εθνοτήτων – το οποίο γιορτάζει φέτος τα 50 χρόνια από την ίδρυσή του) είχε πλησιάσει τον τότε Δήμαρχο Μελβούρνης, Rockman, τον οποίο εγνώριζε, και για δεύτερη φορά του ζήτησε το κλείσιμο του «ελληνικού δρόμου». Μετά από μεγάλες δυσκολίες, κατάφερε να τον πείσει και να πάρει τελικά την άδεια.
Μερικοί από τους όρους που μας επέβαλε ο Δήμος:
– Ο δρόμος θα έκλεινε μετά τις 12 το μεσημέρι.
– Έπρεπε να αφήσουμε τη λωρίδα του δρόμου μπροστά από το νοσοκομείο ελεύθερη για τα ασθενοφόρα που πιθανώς χρειαζόταν να περάσουν
– Ελεύθερη πρόσβαση στον χώρο πάρκινγκ της Lonsdale St.
– Έπρεπε όλοι ανεξαιρέτωςοι καταστηματάρχες του Lonsdale Street να συμφωνήσουν με το κλείσιμο του δρόμου, και
– Αντιπροσωπεία της Οργανωτικής Επιτροπής να βρίσκεται στις 4 τα ξημερώματα στο Lonsdale St για να παραλάβει την εξέδρα.
Έγιναν όλα όπως τα ζήτησαν και καταφέραμε για πρώτη φορά να γιορτάσουμε την έντονη παρουσία μας στην τρίτη μεγαλύτερη ελληνόφωνη πόλη του κόσμου, στο κέντρο της Μελβούρνης. Ο δρόμος στολίστηκε με γλάστρες με λουλούδια που μας έδωσε ο Δήμος και με αφίσες με όμορφα ελληνικά τοπία που μας έδωσαν τα ταξιδιωτικά γραφεία. Οι Έλληνες ηλικιωμένοι από το Richmond έψηναν αρνιά, κάστανα και καλαμπόκια. Ο Στάθης Ραυτόπουλος διασκέδαζε τον κόσμο με την λατέρνα του. Οι αδελφοί Ιωαννίδη και άλλα μουσικά και χορευτικά συγκροτήματα παρουσίαζαν το πρόγραμμά τους στην εξέδρα.
Στον ανοιχτό χώρο του car park και κάτω από μια σκηνή, ο γενικός πρόξενος, Ηλίας Λυμπερόπουλος, και η σύζυγός του, υποδέχονταν τους ”επισήμους” ανάμεσα στους οποίους ήταν ο Δήμαρχος Μελβούρνης κ. Rockman και ο τραγουδιστής Ντέμης Ρούσσος. Ο κόσμος που ήρθε στην εκδήλωση ήταν πολύ περισσότερος από ό,τι είχαμε φανταστεί.
Όταν τελείωσε το γλέντι ο δρόμος έμοιαζε με πεδίο μάχης, αλλά επειδή είχαμε υποσχεθεί ότι θα τον παραδώσουμε σε καλή κατάσταση για την επαναλειτουργία του, μείναμε μέχρι αργά το βράδυ να καθαρίζουμε το δρόμο. Μαζί μας στο σκούπισμα ο γενικός πρόξενος και η κυρία Λυμπεροπούλου, ο πρόεδρος του Φεστιβάλ, Σάκης Ζαφειρόπουλος ΑΜ και άλλα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου. Έτσι κάπως τελείωσε το πρώτο γλέντι στο Lonsdale Street.
Το τεράστιας σημασίας αυτό επίτευγμα, η μεγάλη προσέλευση κόσμου και η επιτυχία που σημείωσε η εκδήλωση, άνοιξε το δρόμο για μελλοντικές εκδόσεις άδειας από τον Δήμο, κυβερνητική υποστήριξη, επιχορηγήσεις, προγραμματικές καλυτερεύσεις και πιο σημαντική προβολή της πολιτιστικής μας παρουσίας στην Αυστραλία.
Μετά από μια διακοπή της «Ελληνικής Εβδομάδας», τη διοργάνωση του Φεστιβάλ, το οποίο αργότερα ονομάσθηκε Αντίποδες, ανέλαβε το 1987 η Ελληνική Κοινότητα και έκλεισε ξανά το Lonsdale St. Το φεστιβάλ μεγάλωσε, αγαπήθηκε από Έλληνες και ξένους και έγινε ένα από τα μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα της Μελβούρνης.
Τίποτα δεν ήταν τυχαίο ή εύκολο. Εμείς οι πιο μεγάλοι έχουμε να διηγηθούμε την ιστορία που ζήσαμε, την ευθύνη να την μεταβιβάσουμε αντικειμενικά έτσι ώστε τα επιτεύγματά μας να χρονολογηθούν σωστά και τα παιδιά μας να καμαρώνουν και να συνεχίσουν να επαναλαμβάνουν ό,τι ωραίο έκαναν οι γονείς τους στην όμορφη παροικία που ζούμε.
Βέβαια, χαιρόμαστε και χειροκροτούμε την Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης που ανέλαβε την επιτυχημένη συνέχεια αυτής της ιστορικής πολιτιστικής πρωτοβουλίας, η οποία μας τιμά ως μειονότητα της πολυπολιτιστικής Αυστραλίας.
Η παροικιακή μας ιστορία όμως και οι πρωτοπόρες προσπάθειες των προηγούμενων γενεών για τη διατήρηση και προβολή της πολιτιστικής μας ταυτότητας τα δύσκολα εκείνα χρόνια που η αφομοίωση και οι διακρίσεις καθιστούσαν το έργο μας πιο πολύπλοκο, θα πρέπει να καταγραφεί συνολικά και σωστά. Η κεντρική Κοινότητα, η οποία στο μέλλον θα είναι το κύριο σημείο αναφοράς της μεταναστευτικής μας δράσης στην Αυστραλία, ήδη ασπάζεται αυτή την αρχή με το ενδιαφέρον που δείχνει για τη καταγραφή της παροικιακής μας ιστορίας (Χρήστος Φίφης 2018, Γεωργία Χαρπαντίδου, 2023).
Ας εργαστούμε όλοι οι παροικιακοί οργανισμοί από κοινού αναγνωρίζοντας τον κοινό μας στόχο που δεν είναι άλλος από τη διατήρηση της γλώσσας και της πολιτιστικής μας ταυτότητας στη φιλόξενη και πολυπολιτισμική Αυστραλία. Οι προκλήσεις της αφομοίωσης, των μικτών γάμων, της ελάχιστης ελληνικής μετανάστευσης, της συρρίκνωσης της εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας και η πετυχημένη εγκατάσταση μας θα κάνουν το έργο μας δύσκολο. Ας υποστηρίξουμε τις αξιόλογες ενέργειες της κεντρικής μας Κοινότητας και με σύμπνοια ας αξιολογίσουμε τις αλλαγές που χρειάζονται οι οργανωτικές δομές που δημιουργήσαμε στο παρελθόν και οι οποίες παρ’ όλο ότι μας εξυπηρέτησαν ικανοποιητικά μέχρι τώρα, χρειάζονται αναπροσαρμογή και ανανέωση.
