Στην προηγούμενη αναφορά μου για τη «δημοσιογραφική μου περιπέτεια» αναφέρθηκα, εν συντομία, στο πέρασμά μου από τη «Νέα Ελλάδα» και πώς εκείνη η εφημερίδα από «Πυρσός» έγινε «Ελλάδα», στη συνέχεια «Νέα Ελλάδα», για να αγοραστεί από το «Νέο Κόσμο» (μετά από πυρκαγιά) και να γίνει, πριν λίγα χρόνια ο δίγλωσσος «Νέος Κόσμος».
Σήμερα λέω να κάνω μια παράκαμψη και να μην ασχοληθώ με την καριέρα μου στο «Νέο Κόσμο». Αυτά θα τα γράψω αργότερα και αναλυτικότερα.
Λέω, λοιπόν, να κάνω μια αναφορά στο ραδιόφωνο της SBS που τότε λεγόταν 3ΕΑ.
Όπως εξήγησα στο εισαγωγικό μου σημείωμα, φέτος συμπληρώνω 40 χρόνια στη δημοσιογραφία. Με την ευκαιρία αυτής της επετείου, ξαναθυμάμαι το πέρασμά μου από διάφορα μέσα ενημέρωσης (ομογενειακά και ελλαδικά), κυρίως για να «φωτίσω» μερικές άγνωστες πτυχές τους, που αποτελούν και μέρος της παροικιακής μας ιστορίας.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός 3ΕΑ ιδρύθηκε από την Εργατική κυβέρνηση Γκοφ Ουίτλαμ και από τον υπουργό Μετανάστευσης, Αλ Γκράσμπι.
Είχε προηγηθεί η λειτουργία του κοινοτικού πολυγλωσσικού ραδιοφωνικού σταθμού 2ΖΖ που είχε τεράστια ακροαματικότητα και τον οποίο έκλεισε η κυβέρνηση Φρέιζερ γιατί ήταν «ενοχλητικός».
Μετά τη λειτουργία, λοιπόν, του 2ΖΖ η κυβέρνηση Ουίτλαμ ίδρυσε το 3ΕΑ στη Μελβούρνη (η πρώτη άδεια ήταν στο όνομα του διευθυντή του “Νέου Κόσμου”, Δημήτρη Γκόγκου) και το 2ΕΑ στο Σίδνεϊ (εκεί η άδεια ήταν στο όνομα του ανταποκριτή του “Νέου Κόσμου”, Τάκη Καλδή).
Οι δυο σταθμοί θα λειτουργούσαν προσωρινά για ένα τρίμηνο προκειμένου να κάνουν γνωστή στις μη αγγλόφωνες κοινότητες της Αυστραλίας την ίδρυση και λειτουργία του Μέντιμπανκ.
Είχαν, όμως, τεράστια απήχηση με αποτέλεσμα η κυβέρνηση Ουίτλαμ να παρατείνει τη λειτουργία τους.
Όταν, μάλιστα, ήλθε στην εξουσία ο Μάλκολμ Φρέιζερ (με εισήγηση του Πέτρου Γεωργίου) έκανε το επόμενο βήμα. Ίδρυσε και τηλεόραση και δημιούργησε την Special Broadcasting Service.
Όταν, λοιπόν, ιδρύθηκε το 3ΕΑ εγώ συνεργαζόμουν με τον Νίκο Σκιαδόπουλο στη «Γέφυρα», τη δραματική του σχολή που συχνά-πυκνά ανέβασε και παροικιακές θεατρικές παραστάσεις.
Ο Νίκος Σκιαδόπουλος εργαζόταν τότε και στο «Νέο Κόσμο». Και ο Τάκης Γκόγκος του έκανε πρόταση να συμμετέχει στις εκπομπές του 2ΕΑ, κυρίως σε πολιτιστικά θέματα.
Τις δικές του «παραγωγές» ο Νίκος Σκιαδόπουλος τις ηχογραφούσε σε ένα θεατράκι στο Bennetts Lane, πίσω από την Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης.
Το «θεατράκι» αυτό ήταν ένα συνεργείο επισκευής αυτοκινήτων, το οποίο το ενοικίασε η «Γέφυρα» και το μετέτρεψε σε θέατρο. Ο συγχωρεμένος ο Σάκης Δραγώνας έκτισε μια μικρή εξέδρα με τούβλα, τοποθετήθηκαν μερικά μαδέρια, φτιάχτηκε και μια σκηνή και το «θεατράκι» χωρητικότητας 100 θέσεων, ήταν έτοιμο!
Εκεί μέσα γινόταν τα μαθήματα υποκριτικής, οι πρόβες και ανέβηκαν και κάποιες καλές παραστάσεις. Ειδικά μια με τον Αντώνη Μπαξεβανίδη και την Αμαλία Βασιλειάδη, θα μου μείνει αλησμόνητη.
Ο Σκιαδόπουλος σκηνοθετούσε, ο Δραγώνας βασικός ερμηνευτής, ο Παναγιώτης Ιωάννου στο ταμείο και ο Θανάσης Τσάτσος στο φωτισμό και τον ήχο.
Ο Θανάσης Τσάτσος, λοιπόν, ανέλαβε να κάνει τις πρώτες ηχογραφήσεις των παραγωγών του Σκιαδόπουλου για το 3ΕΑ.
Τα στούντιο ήταν μέσα στις τουαλέτες που ήταν συγχρόνως και …καμαρίνια ! (Ειλικρινά, δεν θυμάμαι αν είχαμε άδεια λειτουργίας ως θέατρο. Ενδεχομένως, και να είχαμε αφού ο Σκιαδόπουλος είχε καταφύγει στον Αλφρέδο Κουρή, σημαντικό παράγοντα εκείνη την εποχή στα του δήμου της Μελβούρνης, για να τον βοηθήσει).
Στις τουαλέτες, λοιπόν, και χωρίς θέρμανση, μέσα στο χειμώνα, γινόταν η ηχογράφηση με ένα μαγνητόφωνο «περιορισμένων δυνατοτήτων».
Ο Θανάσης Τσάτσος, όμως, έκανε «θαύματα». Ο μεγαλύτερος «θαυματοποιός», όμως, ήταν ο Σκιαδόπουλος που έγραφε τα κείμενα και τα «δίδασκε» στους μαθητές του, ενώ η σύζυγός του Αλεξάνδρα, τα δακτυλογραφούσε.
Εκτός από τον Σκιαδόπουλο συμμετείχαν στις «παραγωγές» οι μαθητές του» Σάκης Δραγώνας, Γιώργος Πρατάρης, Γιώργος Μάνης, Χάρης Πρωτοψάλτης, Γιάννης Χρυσούλης, Σάκης Φειδογιάννης, Αμαλία Βασιλειάδη, Ελένη Ιωάννου, Ροζαλία Λεονάρδου, Σία Πούλου κ.ά.
Εκεί, λοιπόν, πήρα και εγώ το «βάπτισμα του πυρός». Διάβασα ένα-δυο γραμμές που μεταδόθηκαν από το 3ΕΑ.
Στη συνέχεια «αναβαθμίστηκα». Ένα-δυο φορές που ο Σκιαδόπουλος δεν μπορούσε να κάνει εκπομπή, με έστειλε για βοηθό της Αμαλίας Βασιλειάδου. Τα κείμενα, όμως, τα έγραφε ο Νίκος Σκιαδόπουλος και τα δακτυλογραφούσε η Αλεξάνδρα Σκιαδοπούλου.
Θυμάμαι ότι έτρεμα στην κυριολεξία μπροστά στο μικρόφωνο παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Αμαλίας να με βοηθήσει.
Τότε, πλέον, επικεφαλής του προγράμματος ήταν ο Ντίνος Μελιδώνης με συμπαρουσιάστρια τη Ρένα Φραγκιουδάκη. Τα άλλα ζευγάρια ήταν ο Ν. Σκιαδόπουλος με την Α. Βασιλειάδη και ο Χ. Σιαμαρής με τη Ε. Παπαντωνίου, ενώ συμμετείχαν ακόμα ο Ηλίας Ντωνούδης, η Ιωάννα Διαβάτη κ.ά.
Λίγο αργότερα προστέθηκε και ο Τάσος Τάμης που είχε αναλάβει το δελτίο ειδήσεων.
Εγώ, τότε, (είχαμε φτάσει πλέον στο 1979, εργαζόμουν στη “Νέα Ελλάδα”. Τυχαία συναντήθηκα με τον Τάσο Τάμη, ο οποίος ήθελε να πάρει δυο εβδομάδες άδεια και μου πρότεινε να τον αντικαταστήσω και να κάνω το δελτίο ειδήσεων.
Άδραξα την ευκαιρία και βρέθηκα στο 3ΕΑ, αλλά «προσωρινά». Με απέλυσαν τουλάχιστον τέσσερις φορές από εκεί!
Το πώς και το γιατί προσεχώς…
