Για πρώτη φορά διοργανώνεται στην Αυστραλία Φεστιβάλ Ζεϊμπέκικου, το οποίο πρόκειται να πραγματοποιηθεί στο Σίδνεϊ, με τον χοροδιδάσκαλο, Χρήστο Σακαλλή, ο οποίος για πολλούς θεωρείται αυθεντία στον χορό του ζεϊμπέκικου, να έρχεται από την Κύπρο με σκοπό να παραδώσει μαθήματα ου συγκεκριμένου, αλλά και άλλων παραδοσιακών χορών.
Η εκδήλωση διοργανώνεται από την ομογενή δασκάλα χορού, Σοφία Βεντούρη, και θα διαρκέσει από την 1η έως τις 10 Ιουλίου, προσφέροντας σε μικρούς και μεγάλους την ευκαιρία να παρακολουθήσουν σεμινάρια και εργαστήρια για την ιστορία του ζεϊμπέκικου, να απολαύσουν βραδιές πολίτικης κουζίνας με γλέντια και μεζέδες, καθώς και να συμμετάσχουν σε ειδικές χορευτικές παραστάσεις και διαγωνισμούς.
«Ήθελα να δώσω στην παροικία να καταλάβει την ιστορία του Ζεϊμπέκικου. Δεν ήθελα, ειδικά τα παιδιά, να νομίζουν ότι το ζεϊμπέκικο είναι ένας χορός όπου απλά πέφτεις στα γόνατα, στο τέλος του γλεντιού ενός γάμου. Ήθελα να καταλάβουν πραγματικά τις ρίζες του και την ιστορία που κουβαλάει», δήλωσε η Σοφία Βεντούρη στον «Νέο Κόσμο».
Το ζεϊμπέκικο, αν και θεωρείται ελληνικός χορός, αντλεί την καταγωγή του από την Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη, ενώ λέγεται ότι εισήχθη στην Ελλάδα από τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας το 1922.
«Άλλοι θεωρούν ότι είναι αρχαϊκός θρακικός χορός, ή αρχαίος ελληνικός χορός», προσθέτει η κα Βεντούρη, λέγοντας ότι «υπάρχουν πολλές διαφορετικές εκδοχές» σχετικά με την προέλευση αυτού του ιδιαίτερου είδους χορού.
Η Σοφία, η οποία διδάσκει Ελληνικό Χορό και Πολιτισμό εδώ και 30 χρόνια στο Σίδνεϊ, επιθυμεί «να καταλάβουν τα παιδιά ότι το Ζεϊμπέκικο κουβαλάει την ιστορία ενός ολόκληρου πληθυσμού που μετανάστευσε στην Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922», σχηματίζοντας «ένα νέο στρώμα ανθρώπων», που βίωσαν συναισθήματα βαθύτατου πόνου, θλίψης και απώλειας.
Μέσα από αυτές τις δυσβάσταχτες δυσκολίες της ζωής γεννήθηκαν, επίσης, τα ρεμπέτικα τραγούδια και έτσι η μουσική μαζί με το χορό αποτέλεσαν ένα είδος έκφρασης συναισθημάτων ήττας, θλίψης και απόγνωσης που φέρει ο ξεριζωμός από την πατρίδα, το σπίτι και την οικογένεια.
Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, «όπως τα πάντα στη ζωή» έτσι και ο ζεϊμπέκικος χορός, εξελίχθηκε, προσαρμοζόμενος στις ανάγκες διαφορετικών ομάδων Ελλήνων, και παρ’ ότι χορεύεται ατομικά και -παλαιότερα- παραδοσιακά μόνο από άνδρες, πλέον οι γυναίκες συμμετέχουν πιο ενεργά στον χορό του ζεϊμπέκικου, δημιουργώντας ρωγμές στα έμφυλα στερεότυπα.
Μάλιστα, κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί εργαστήριο που θα εστιάζει σε κινήσεις ζεϊμπέκικου οι οποίες ενδείκνυνται για γυναίκες.
«Δεν θέλουμε να ξεχάσουμε την ομορφιά της ιστορίας αυτού του χορού», επισημαίνει η κα Βεντούρη, ενώ εξηγεί ότι ο ζεϊμπέκικος χορός ξεκίνησε από ένα «πιο παραδοσιακό είδος χορού», καταλήγοντας σε αυτό τον «πιο λαϊκό τύπο ζεϊμπέκικου χορού που γνωρίζουμε σήμερα».
Αναφέρει, επίσης, ότι δημιουργήθηκε ένα μεγάλο κίνημα από τον Θωμά Κολοβό στην Ελευσίνα, ο οποίος μάλιστα πρόσφατα κατάφερε να «εντάξει το Ζεϊμπέκικο στο εθνικό ευρετήριο πολιτιστικής κληρονομιάς», αναγνωρίζοντας την πολιτιστική και ιστορική σημασία του χορού αυτού.
Ο Χρήστος Σακαλλής, ή ο «πρεσβευτής του Ζεϊμπέκικου» όπως τον αποκαλεί η Σοφία, «κάθε δύο και τρεις εβδομάδες βρίσκεται σε διαφορετική χώρα», με σκοπό να διαδώσει το ζεϊμπέκικο», μέσα από τον ελληνικό χορό.
Από τότε που τον είδε να χορεύει, πριν από δέκα χρόνια, η κα Βεντούρη εντυπωσιάστηκε από τις χορευτικές του ικανότητες, σκεπτόμενη ότι μια μέρα θα συνεργαστούν. Και όπως αποδείχθηκε, δεν έκανε λάθος.
Το Φεστιβάλ ξεκινά την 1η Ιουλίου, δίνοντας την ευκαιρία στους παρευρισκόμενους να γνωριστούν με τον Χρήστο Σακαλλή, ο οποίος θα παρουσιάσει και μια παράσταση κυπριακών και ζεϊμπέκικων χορών, ενώ το Kouzina Catering θα φροντίσει να μην μείνει κανένα στομάχι άδειο.
Οι επόμενες ημέρες θα είναι γεμάτες με εργαστήρια και σεμινάρια κυπριακού χορού και ζεϊμπέκικου, καθώς και με μια ιστορική εξερεύνηση των διαφορετικών μορφών ζεϊμπέκικου.
Η κορύφωση του φεστιβάλ πρόκειται να πραγματοποιηθεί στις 8 Ιουλίου, μέσω μίας παρουσίασης η οποία θα περιλαμβάνει μερικές από τις μεγαλύτερες μουσικές επιτυχίες ζεϊμπέκικου του ελληνικού κινηματογράφου, που έχουν αφήσει το πολιτισμικό τους αποτύπωμα.
Σύμφωνα με την Σοφία, παρά το γεγονός ότι αυτό το Φεστιβάλ ξεκίνησε «ως κάτι μικρό», κατέληξε να «θεριέψει» από μόνο του, με αποτέλεσμα να διοργανωθεί και μία επίσκεψη στην Αδελαΐδα.
Η κα Βεντούρη ελπίζει ότι το Φεστιβάλ θα λειτουργήσει ως μια «διαφωτιστική» εμπειρία, ειδικά για τα Ελληνόπουλα της Διασποράς, αναζωπυρώνοντας το πάθος για την ελληνική ιστορία και τις παραδόσεις.
*Σχετικός σύνδεσμος: https://www.youtube.com/watch?v=BhBQA-VomOQ
