Το εν λόγω βιβλίο μόλις το πήρα στα χέρια μου. Είναι μια επετειακή έκδοση για το Έτος Καβάφη (που γιορτάστηκε πέρυσι, 2013), σε επιμέλεια, πρόλογο και σημειώσεις του ποιητή και μεταφραστή, Γιώργου Μπλάνα. Το βιβλίο μπορεί να είναι μικρό (56 μόνο σελίδες), αλλά είναι άκρως σημαντικό από την άποψη του ότι αποδεικνύει πως η «ιστορία της ποίησης είναι γεμάτη με παραδείγματα αποκηρυγμένων ποιημάτων. Νεανικές αδεξιότητες, συναισθηματικές εκτροπές, ιδεολογικές αστοχίες… υπάρχουν χίλιοι δυο λόγοι για τους οποίους ένας ποιητής που ενδιαφέρεται για την εικόνα του έργου του μπορεί να οδηγηθεί στην αποκήρυξη ορισμένων συνθέσεών του» όπως γράφει ο Γιώργος Μπλάνας στον πρόλογό του. Για τις εκδόσεις Βακχικόν, η εν λόγω έκδοση έγινε και για έναν άλλο λόγο: συμπεριλαμβάνεται σε αυτή το ποίημα «Βακχικόν» από όπου προήλθε και το όνομα της ποιητικής και λογοτεχνικής αυτής πλατφόρμας http://vakxikon.gr (η οποία συνδυάζει περιοδικό, εκδόσεις και ραδιόφωνο) και το οποίο φιλοξενείται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου καθώς και στη σελίδα 15.

Έτσι, λοιπόν, «Τα αποκηρυγμένα» ποιήματα του Κ. Π. Καβάφη κυκλοφόρησαν ως συμβολή στη μνήμη του μεγάλου Αλεξανδρινού.
Το λιτό, αλλά απέριττο εξώφυλλο του βιβλίου αυτού, κοσμείται από φωτογραφία των νεανικών χρόνων του Καβάφη (βγαλμένη πιθανόν το 1890) και η υπογραφή είναι Κ. Φ. Καβάφης, δηλαδή Κωνσταντίνος Φωτιάδης Καβάφης, τα ποιήματα του οποίου αποκήρυξε ο Κωνσταντίνος Πέτρου Καβάφης, λέγοντας … χωρίς να δώσει άλλη εξήγηση, ότι ανήκαν σε κάποιον εξάδελφό του.

Όπως συνεχίζει στον πρόλογό του ο ποιητής Γιώργος Μπλάνας, «ακόμη και οι μεγαλύτεροι ποιητές μπορούν να κάνουν λάθη. Φυσικά, δεν χάθηκε ο κόσμος αν μερικά ποιήματα ξαστοχήσουν. Η ποίηση είναι τέχνη και μια τέχνη δεν μαθαίνεται ποτέ μονομιάς. Ένας σπουδαίος ποιητής πρέπει να ωριμάσει αργά, κατά προτίμηση ακολουθώντας τη ράθυμη κριτική. Τα αποκηρυγμένα του, μάλιστα, μπορούν να αποθηκευτούν ως τεκμήρια του σπουδαίου αγώνα που έδωσε για να πλουτίσει τη γλώσσα».
Φυσικά και σε αυτά τα ποιήματα ο συνδυασμός λεκτικής και δραματικής ειρωνείας είναι μοναδικός. Ο Κωνσταντίνος Καβάφης ήταν και είναι γνωστός για την ειρωνεία του, ένα μοναδικό συνδυασμό λεκτικής και δραματικής ειρωνείας. Πολλοί, όμως από τους αλλόγλωσσους ομότεχνους και αναγνώστες του (π.χ. Όντεν, Φόρστερ κ.ά.) αρχικά γνώρισαν και αγάπησαν τον ερωτικό Καβάφη.

Στο βιβλίο φιλοξενούνται εν όλω 27 ποιήματα τα οποία συνοδεύονται, όπως είπαμε από επεξηγηματικές σημειώσεις του ποιητή Γιώργου Μπλάνα.
Παραθέτω ένα δείγμα:
Ώραι μελαγχολίας
Οι ευτυχείς την Φύσιν βεβηλούσι.
Της λύπης είναι τέμενος η γη.
Αγνώστου πόνου δάκρυ στάζει η αυγή,
Αι ορφαναί εσπέραι αι χλωμαί πενθούσι.
Και ψάλλει θλιβερά η εκλεκτή ψυχή.
Ακούω στεναγμούς εν τοις ζεφύροις.
Βλέπω παράπονον επί των ίων.
Αισθάνομαι του ρόδου αλγεινόν τον βίον,
μυστηριώδους λύπης τους λειμώνας πλήρεις,
κ’ εντός του δάσους του πυκνού λυγμός ηχεί.
Τους ευτυχείς οι άνθρωποι τιμώσι.
Και τους υμνούσι ψευδοποιηταί.
Αι πύλαι, πλην, της Φύσεως είναι κλεισταί
εις όσους αδιάφοροι, σκληροί γελώσι,
γελώσι ξένοι εν τη πατρίδι δυστυχεί.
(1895)