Τίποτα δεν ήταν «πολύ μικρής σημασίας» για να ασχοληθεί ο Simon, άκουγε και νοιαζόταν για την κοινότητα: Όλοι μετρούσαν. Η πόρτα του εκλογικού του γραφείου ήταν πάντα ανοιχτή. Μας έλεγε συνεχώς να «υπηρετούμε την κοινότητα», αυτό έγινε το μάντρα μας.
Πολλοί θα γράψουν και θα ακούσουν για τη συμβολή του Simon στην Αυστραλία. Ως επικεφαλής του ACTU, άνοιξε το δρόμο για δραματικές μεταρρυθμίσεις στο συνδικαλιστικό Κίνημα. Αργότερα, ως υπουργός στις κυβερνήσεις Hawke-Keating και στη συνέχεια Rudd-Gillard-Rudd, επηρέασε τις περιφερειακές υποθέσεις, τις πρωτογενείς βιομηχανίες και το ελεύθερο εμπόριο.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα διαπιστευτήριά του στην οικονομία, την πολιτική και την κοινωνική δικαιοσύνη. Ήταν υπέρμαχος της πολυπολιτισμικότητας και πίστευε σε μια δίκαιη κοινωνία.
Ωστόσο, γνωρίζω, ως εκλογική σύμβουλός του (electoral adviser) για χρόνια, ότι αυτό που τον έκανε μοναδικό ήταν η αφοσίωσή του στα τοπικά ζητήματα και τους ανθρώπους. Συχνά αυτά τα πράγματα ξεχνιούνται. (Αλλά) είναι αυτά που κάνουν κάποιον να ξεχωρίζει.
Τα «μικρά» είναι στην πραγματικότητα τα «μεγάλα» (τα σημαντικά): Το να βοηθάς τους φτωχούς, τους ευάλωτους, αυτούς που δεν έχουν ‘φωνή’ και επιρροή, δε φέρνει μεγάλες πολιτικές ανταμοιβές και δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για αυτοπροβολή. Ο Simon νοιαζόταν, τόσο απλά.
Όπως λέμε στα Eλληνικά, και σε πολλές άλλες γλώσσες, «το μήλο δεν πέφτει μακριά από τη μηλιά» και ο Frank Crean Snr, υπουργός Οικονομικών στο Υπουργικό Συμβούλιο μεταρρυθμίσεων του Gough Whitlam, εμφύσησε στον Simon, στον αδελφό του και σε όλη την οικογένεια το πνεύμα της προσφοράς και της δέσμευσης για δικαιοσύνη.
Μια περίπτωση που έχει μείνει ανεξίτηλα στο μυαλό μου ήταν η υποστήριξη του Simon για την επανατοποθέτηση μιας στάσης λεωφορείου για μια μικρή κοινότητα ηλικιωμένων στο Springvale. Παραπονέθηκαν για την προσβασιμότητα και ο ίδιος πίστευε σθεναρά ότι οι άνθρωποι αυτοί είχαν δικαίωμα σε προσβασιμότητα και ανεξαρτησία.
Μια ηλικιωμένη γυναίκα που ζούσε σε ένα «συνταξιοδοτικό χωριό» ήρθε σε επικοινωνία με το γραφείο (του) σχετικά με την τοποθεσία της στάσης. Ήταν όχι μακριά από το «χωριό» (αλλά) πολλοί από τους ηλικιωμένους δεν μπορούσαν να περπατήσουν την απόσταση αυτή για να πάρουν το λεωφορείο…
Ο Simon ανέλαβε το αίτημά της και εξασφάλισε ότι ο υπουργός Μεταφορών ήταν ενήμερος για τη σημασία της παροχής πρόσβασης. Επιχειρηματολόγησε για τη βελτίωση της ζωής αυτών των ανθρώπων με την επανατοποθέτηση της στάσης του λεωφορείου.
Ο Υπουργός εξέτασε την υπόθεση και αποφάσισε ότι άξιζε η δαπάνη για τη βελτίωση της ζωής αυτών που ζούσαν στο «χωριό» των συνταξιούχων. Η στάση του λεωφορείου εξακολουθεί να βρίσκεται εκεί μέχρι σήμερα.
Ο Simon ήταν ένθερμος υποστηρικτής του αθλητισμού για τα παιδιά στις κοινότητες, θεωρούσε ότι η άθληση ήταν σημαντική για την ψυχική τους υγεία και την «ανθεκτικότητά» τους, καθώς και για την ανάπτυξη δεξιοτήτων όπως η ομαδική προσπάθεια.
Συνέβαλε καθοριστικά στην εξασφάλιση της υποστήριξης της Ελληνοκυπριακής ποδοσφαιρικής ομάδας Bentleigh Greens FC για να μετακομίσει στο «σπίτι της» στο Kingston Heath.
Το 1993 βοήθησε τον Σύλλογο να λάβει επιχορήγηση από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση για την εκτέλεση έργων στο Kingston Heath, συμπεριλαμβανομένων χωματουργικών εργασιών, καταιωνιστήρων (sprinklers), σύνδεσης γεωτρήσεων και της αρχικής περίφραξης.
Και πάλι το 2009 βοήθησε τους «Cypriot Greens» να εξασφαλίσουν 2,9 εκατομμύρια δολάρια σε συνεργασία με την πόλη του Kingston για την πλήρη ανάπλαση των εγκαταστάσεων.
Αυτό περιελάμβανε την αντικατάσταση των δύο γηπέδων με γρασίδι με μια υπερσύγχρονη συνθετική επιφάνεια, νέα αποδυτήρια και μια νέα κερκίδα.
Τα παραπάνω δεν είναι απλώς παρατηρήσεις (anecdotes) – όχι για μένα – δείχνουν πώς «το αφεντικό» (the boss) – όπως θα τον αποκαλούσα – ήταν αφοσιωμένο στην προσφορά.
Υπάρχουν τόσες άλλες περιπτώσεις, όπως η υπεράσπισή του για το South-Central Migrant Resource Centre τη δεκαετία του ’90, η δέσμευσή του να διασφαλίσει ότι οι πρόσφυγες θα έχουν ίσες ευκαιρίες.
Συνέβαλε καθοριστικά στο να διασφαλιστεί ότι σε πολλούς πρόσφυγες από την Καμπότζη, ιδίως σε εκείνους που έφυγαν λόγω πολιτικών διώξεων, χορηγήθηκε μόνιμη άδεια παραμονής. Τους βοήθησε να εξασφαλίσουν μόνιμη κυβερνητική στέγαση για τις οικογένειές τους ώστε να ξεκινήσουν μια νέα ζωή. Καθώς πολλοί αντιμετώπιζαν το ψυχολογικό τραύμα των όσων υπέστησαν στην μετά-Pol PotΚαμπότζη.
Εγκαινίασε βραβεία κοινοτικού πνεύματος και ηγεσίας για τα σχολεία. Ζήτησε από όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα να υποδείξουν τον πιο επιμελή μαθητή, που έδειξε κοινοτικό πνεύμα και φροντίδα για τους συμμαθητές του και την κοινότητα.
Ο Simon πίστευε στην ενθάρρυνση των μαθητών που έδειχναν πρωτοβουλία και εξέφραζαν υποστήριξη για τους άλλους και ότι αυτό ήταν εξίσου, αν όχι πιο σημαντικό, από τους βαθμούς.
Δεν υπήρχε «πολύ μικρό έργο» που ο Simon δεν υποστήριζε, αν ο σκοπός ήταν δίκαιος. Μοναδικός του σκοπός ήταν (άλλωστε) να βελτιώσει τη ζωή των πιο ευάλωτων στην κοινότητά μας και αυτό το έκανε καθώς ανέβασε το επίπεδο της ζωής και των προτύπων όλων των Αυστραλών.
Ο Simon ήταν πάντα γενναιόδωρος, πιστός και ενδιαφερόταν για το προσωπικό του, μας ενθάρρυνε πάντα να φέρνουμε τις οικογένειές μας στις εκδηλώσεις, ώστε να μπορεί να τις γνωρίσει και να καταλάβει το υπόβαθρό μας.
Εξίσου ήταν ένας στοργικός σύζυγος και πατέρας. Οι σκέψεις μου είναι με τη σύζυγό του Carol και τις κόρες του, Sarah και Emma, κατά τη διάρκεια αυτής της δύσκολης περιόδου.
«Αντίο Αφεντικό» (Vale Boss), θα μου λείψεις.
*Η Βίκυ Μαστίχη (Vicki Mastihi) υπήρξε σύμβουλος του Εργατικού Κόμματος για πολλά χρόνια, ήταν επί μακρόν Electoral Officer του Simon Crean. Σήμερα είναι υπεύθυνη του εκλογικού γραφείου (electoral office manager) της πολιτειακής βουλευτή του Albert Park, Nina Taylor.
