ΣΤΙΣ 2 Ιούλη, πολλές χιλιάδες Αυστραλοί πολίτες, συμπεριλαμβανομένων και Ελληνοαυστραλών, κινητοποιήθηκαν σε περισσότερες από 30 πόλεις σε όλη τη χώρα, για να υποστηρίξουν την εκστρατεία υπέρ του “Ναι”, που αφορά τη δημιουργία ενός συνταγματικά κατοχυρωμένου συμβουλευτικού οργάνου των Αυτόχθονων Αυστραλών, που θα ονομάζεται Φωνή (Voice), μέσω του δημοψηφίσματος που πρόκειται να διεξαχθεί προς το τέλος της χρονιάς που διανύουμε.
Στόχος της Φωνής -η δημιουργία της οποίας είναι αίτημα της Διακήρυξης του Uluru το Μάη του 2017, που υποστηρίχθηκε από 243 από τους συνολικά 250 εκλεγμένους αντιπροσώπους των Αυτόχθονων Εθνών της Αυστραλίας- θα είναι να συμβουλεύει το Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο και την Κοινοπολιτειακή Κυβέρνηση της χώρας για θέματα που σχετίζονται με τις ζωές των Ιθαγενών Αυστραλών. Δηλαδή, την υγεία, την εκπαίδευση, τα ποσοστά φυλάκισης, την απασχόληση, κ.λπ. Η Διακήρυξη του Uluru ζητά επίσης και την υπογραφή μιας Συμφωνίας ανάμεσα στην αυτόχθονη και τη λευκή Αυστραλία, καθώς και την εξιστόρηση της ιστορικής Αλήθειας για τον βίαιο αποικισμό της ηπείρου μας.
Όπως αποδεικνύουν επανειλημμένες δημοσκοπήσεις, η δημιουργία μιας Αυτόχθονης Φωνής υποστηρίζεται από τη συντριπτική πλειοψηφία των Ιθαγενών Αυστραλών (83%-85%).
Όπως αναφέρθηκε πολλές φορές από τους Αυτόχθονες αδελφούς και αδελφές μας, το αίτημα για μια συνταγματικά κατοχυρωμένη Φωνή προέκυψε επειδή όλες οι προηγούμενες κυβερνητικές νομοθετικές πρωτοβουλίες απέτυχαν. Η πρακτική των τελευταίων δεκαετιών ήταν οι κυβερνήσεις των Εργατικών να νομοθετούν για τη δημιουργία ορισμένων οργάνων για την Αυτόχθονη Αυστραλία, για παράδειγμα του ATSIC και οι κυβερνήσεις του Συνασπισμού να καταργούν ό,τι οι Εργατικοί δημιουργούσαν…
Μια Φωνή που αναφέρεται στο Σύνταγμα θα μπορεί ακόμα να υπονομευθεί ή να περιθωριοποιηθεί από τις μελλοντικές εκλεγμένες κυβερνήσεις της Αυστραλίας, αυτές οι κυβερνήσεις όμως, δεν θα μπορούν να νομοθετήσουν για την κατάργηση της Φωνής, αν αυτή περάσει και εγκριθεί στο φετινό Δημοψήφισμα. Αν αυτό επιτευχθεί, τότε μόνο ένα νέο Δημοψήφισμα θα μπορούσε να ακυρώσει και να «σκοτώσει» ό,τι το φετινό Μημοψήφισμα μπορεί ενδεχομένως να δημιουργήσει. Ωστόσο, ακόμη και με την ύπαρξη μιας πιθανής Φωνής στο μέλλον, το εκλεγμένο Κοινοβούλιο και οι εκλεγμένες κυβερνήσεις της Αυστραλίας θα είναι τα όργανα που θα λαμβάνουν αποφάσεις για ζητήματα των λαών των Πρώτων Εθνών μας. Οι προτάσεις που επικρατούν μέχρι στιγμής, είναι οι Αυτόχθονες Αυστραλοί να εκλέγουν περιφερειακές και τοπικές Συμβουλευτικές Επιτροπές /Φωνές, οι οποίες με τη σειρά τους θα εκλέξουν ένα εθνικό σώμα/Φωνή, που θα συμπεριλαμβάνει εκπροσώπους των νησιωτών των Στενών Στρέιτ, καθώς και εκπροσώπους απομονωμένων γεωγραφικά κοινοτήτων Αυτόχθονων.
Αξίζει να σημειωθεί εδώ, ό,τι άλλες αποικιακές κοινωνίες και χώρες, όπως οι ΗΠΑ, η Νέα Ζηλανδία, ο Καναδάς κ.ά., έχουν ήδη αναγνωρίσει επίσημα πριν από πολλές δεκαετίες τους λαούς των Πρώτων Εθνών τους.
Μέχρι τώρα, η εκστρατεία του “Ναι” υποστηρίζεται από σχεδόν όλες τις μεγάλες κοινοτικές οργανώσεις της Αυστραλίας, την επιχειρηματική κοινότητα, τις μεγάλες αθλητικές Ομοσπονδίες (αυστραλιανό φούτμπολ, ράγκμπι, κρίκετ, ποδόσφαιρο κ.ά.), τα αθλητικά σωματεία, τα τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα, τις μεγάλες επαγγελματικές ενώσεις, τα συνδικάτα, τις Εκκλησίες, 150+ πολυπολιτισμικούς οργανισμούς της χώρας, κ.ά.
Η εκστρατεία υπέρ του “Ναι” έχει την υποστήριξη όλων των πολιτειακών κυβερνήσεων της Αυστραλίας, καθώς και της ομόσπονδης κυβέρνησης των Εργατικών, και έχει πλειοψηφική υποστήριξη από τους ψηφοφόρους των Πράσινων, του Εργατικού Κόμματος, τις γυναίκες, τους νεότερους και πιο μορφωμένους Αυστραλούς.
Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, Όχι στη δημιουργία της Φωνής λέει η πλειονότητα των υποστηρικτών του Συνασπισμού Φιλελευθέρων και Εθνικών σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Όχι λένε ορισμένα πολιτειακά τμήματά τους, ηλικιωμένοι ψηφοφόροι και ελάχιστα γνωστά δημόσια πρόσωπα των Αυτόχθονων, πολιτικοί και ακτιβιστές. Εμμέσως έντονα αρνητική στη δημιουργία Φωνής, είναι η αυτοκρατορία των ΜΜΕ του Ρούπερτ Μέρντοκ, παρ’ ότι δεν το παραδέχεται.
Από την αρχή της εκστρατείας για το Δημοψήφισμα, πολλοί Ελληνοαυστραλοί από όλα τα κοινωνικά στρώματα και από ολόκληρη τη χώρα, έχουν δηλώσει δημόσια την υποστήριξή τους στη δημιουργία μιας συνταγματικά κατωχυρωμένης συμβουλευτικής Φωνής. Ενδεικτικά αναφέρω ότι 300 από αυτούς υπέγραψαν δήλωση υποστήριξης, που κυκλοφόρησε στις 26 Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους.
Είμαι κι εγώ ένας από εκείνους τους ενδεικτικούς 300 Ελληνοαυστραλούς, που υπέγραψαν τη δήλωση της 26ης Ιανουαρίου 2023. Είμαι, επίσης, ένας από τους πολλούς Ελληνοαυστραλούς που συμμετέχουν ενεργά στην εκστρατεία υπέρ του “Ναι”, προσπαθώντας να βοηθήσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε.
Γιατί προσωπικά το κάνω αυτό, εγώ;
Διότι, είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει η λευκή, καθώς και η μεταναστευτική Αυστραλία, για να αναγνωρίσει την ιστορική πραγματικότητα που υφίσταται σε αυτήν την ήπειρο τα τελευταία 65.000 χρόνια. Είναι καιρός να αναγνωρίσουμε επισήμως και να συμπεριλάβουμε στο Σύνταγμά μας αναφορές στον μακροβιότερο ζωντανό πολιτισμό στην ιστορία της ανθρωπότητας, το δικό μας πολιτισμό των Πρώτων Εθνών της χώρας μας!
Υποστηρίζω τη δημιουργία μιας Φωνής, γιατί πιστεύω ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να περιοριστεί αρχικά και να κλείσει τελικά αυτό το τεράστιο χάσμα που εξακολουθεί να υπάρχει ανάμεσα στη λευκή και στην Αυτόχθονη Αυστραλία. Τα εκπαιδευτικά, υγειονομικά, εργασιακά και άλλα χάσματα, κάνουν τους Αυτόχθονους Αυστραλούς να υστερούν σημαντικά σε όλους τους δείκτες, συγκρινόμενοι με τους λευκούς Αυστραλούς.
Υποστηρίζω τη δημιουργία μιας Φωνής, γιατί η πρόοδος των Αυτόχθονων πληθυσμών μας αποτελεί κεντρικό ταυτοτικό ζήτημα για την Αυστραλία του 21ου αιώνα.
Υποστηρίζω τη Φωνή, γιατί δεν ξεχνώ τις ιστορικές αδικίες που επιβλήθηκαν στους αυτόχθονες συμπολίτες μας. Φυσικά, γλωσσικά, πολιτισμικά, είχαν σχεδόν εξοντωθεί. Διώχτηκαν βίαια από τα εδάφη τους όπως οι δικοί μας πρόγονοι/πρόσφυγες. Αντιμετώπισαν και εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν ρατσισμό, όπως ο μετανάστης παππούς μου από την πλευρά του πατέρα μου στις ΗΠΑ της δεκαετίας του 1920, ή όπως ο ίδιος μου ο πατέρας στην Αυστραλία τη δεκαετία του 1970…
Γνωρίζω ότι τα συναισθήματά μου μοιράζονται και οι πράξεις μου υποστηρίζονται από πολλούς και πολλές. Γνωρίζω ότι υπάρχουν πολλοί ελληνικής και άλλης μεταναστευτικής καταγωγής Αυστραλοί πολίτες, οι οποίοι με την καρδιά και με τη δράση τους υποστηρίζουν την εκστρατεία του “Ναι”.
Έχοντας πει, όμως, αυτό, πρέπει να δεχτώ επίσης ότι απομένουν πολλά ακόμη που χρειάζεται να γίνουν, εάν το Δημοψήφισμα της Φωνής είναι να στεφθεί από επιτυχία, κερδίζοντας την υποστήριξη της πλειοψηφίας των Πολιτειών και της πλειοψηφίας των ψήφων στην Αυστραλία, όπως προβλέπει η σχετική διάταξη του συντάγματος.
Υπάρχουν επίσης πολλά που μπορούν να κάνουν οι παροικιακές μας οργανώσεις, προκειμένου να υποστηρίξουν ουσιαστικά και αποτελεσματικά το Ναι, στο δημοψήφισμα της Φωνής.
Οι κοσμικές Κοινότητες, για παράδειγμα, μπορούν -και χρειάζεται- να έχουν μια έμπρακτα συνεχή δράση υπέρ του “Ναι”.
Η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Μελβούρνης και Βικτώριας (ΕΟΚΜΒ), η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα του Σίδνεϊ και η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα της Νότιας Αυστραλίας (Αδελαΐδα), υπέγραψαν ήδη δήλωση δημόσιας υποστήριξης του “Ναι”, την οποία συνυπέγραψαν και περισσότερες από άλλες 150 πολυπολιτισμικές οργανώσεις της Αυστραλίας. Την πρωτοβουλία των προαναφερθέντων οργανισμών χρειάζεται να την ακολουθήσουν και άλλες ομογενειακές μας οργανώσεις . Μια τέτοια στάση θα είναι χρήσιμη όχι μόνο για τη Φωνή των Αυτόχθονων, αλλά και για τη δική μας θέση μας ως ελληνοαυστραλιανή κοινότητα, μέσα στην ευρύτερη κοινωνία της χώρας που ζούμε.
Επιπλέον, δεδομένης της σύγχυσης και της άγνοιας που εξακολουθούν να υπάρχουν σε τμήματα της ελληνικής κοινότητας της Αυστραλίας, δεδομένης της ύπαρξης μιας λεκτικά υβριστικής μειονότητας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μιας μειοψηφίας που προσπαθεί να μπερδέψει και να φιμώσει τους υποστηρικτές του Ναι, οι κοινοτικές μας οργανώσεις πρέπει επίσης να στρατευθούν ενεργά στην υποστήριξη της Φωνής. Πώς; Διεξάγοντας σεμινάρια και συζητήσεις, ή υλοποιώντας εκστρατείες ενημέρωσης που απευθύνονται ειδικά στην ομογένειά μας, με αναφορές στην ιστορία μας και στον πολιτισμό μας.
Η Αρχιεπισκοπή, με την παναυστραλιανή δομή που διαθέτει και με τις ενορίες της, μπορεί επίσης να συμβάλει ουσιαστικά στην εκστρατεία υποστήριξης του Ναι. Θα είναι ιδιαίτερα χρήσιμο και χριστιανικό, εάν ιερείς και άλλοι εκκλησιαστικοί παράγοντες επιχειρήσουν να υποστηρίξουν δημόσια και σε συνεχή βάση, την εκστρατεία υπέρ του Ναι στο δημοψήφισμα.
Τέλος, πρέπει να αναγνωρίσουμε νομίζω, την υποστήριξη που δόθηκε και εξακολουθεί να δίνεται στην εκστρατεία ενημέρωσης που διεξάγουν οι υποστηρικτές του Ναι, από ελληνοαυστραλιανά ΜΜΕ, όπως η εφημερίδα της Μελβούρνης “Νέος Κόσμος”, ή τα Ελληνικά Προγράμματα κοινοτικών Ραδιοφωνικών Σταθμών όπως το 3ZZZ-92.3 FM.
