Ανηφορικός και επώδυνος ο δρόμος που διανύει, από την ανακοίνωση των νέων μέτρων του προϋπολογισμού, ο θησαυροφύλακας, Joe Hockey, στην προσπάθειά του να τα «πουλήσει» εντός και εκτός Κοινοβουλίου. Επειδή τον έχει κυριεύσει πανικός στην ιδέα ότι τα εν λόγω μέτρα θα απορριφθούν παταγωδώς, ασχολείται τελευταία με τις «κατ’ ιδίαν» συναντήσεις με τους ανεξάρτητους γερουσιαστές. Και εκεί, όμως, έχει να αντιμετωπίσει την άρνηση, με την καλύτερη περίπτωση το «ναι μεν αλλά», που σημαίνει στην ουσία ριζική διαφωνία με τα νέα μέτρα και νέες, εκ βάθρων προτάσεις για δαπάνες και περικοπές.
Ίσως, στο παρόν κλίμα να ήταν αρκετό να γνωρίζουμε ότι ο προϋπολογισμός του Hockey είναι ο χειρότερος από πλευράς αποδοχής των ψηφοφόρων, τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Ίσως, μάλιστα, να αρκούσε να γνωρίζουμε ότι το ποσοστό των οπαδών του Συνασπισμού που φοβούνται ότι το βιοτικό τους επίπεδο θα υποβαθμιστεί τους επόμενους μήνες έχει αυξηθεί από 9%, που ήταν αμέσως μετά τις εκλογές, σε 13%.
Των Εργατικών, βέβαια, από 24% έχει εκτιναχθεί στο 45%.
Σε παρόμοιες περιπτώσεις, εντούτοις, προέχει να φωτιστεί η κατάσταση των πιο ευάλωτων κοινωνικών στρωμάτων και στην παρούσα στιγμή είναι αυτή των συνταξιούχων.
Τα νέα μέτρα, αν τελικά ψηφιστούν ως έχουν, αναμφίβολα θα τους πλήξουν καίρια και, πάνω απ’ όλα, στην υγεία.
Τα νέα μέτρα υποχρεώνουν και τους συνταξιούχους, μεταξύ των άλλων πολιτών, να πληρώνουν ως γνωστό $7 έξτρα σε κάθε επίσκεψη που κάνουν στο γιατρό τους. Επιβαρύνονται, επίσης, με αυξήσεις στα φάρμακα που παίρνουν. Υπολογίζεται ότι, βαθμιαία οι αυξήσεις αυτές θα φθάσουν τα $130 το λιγότερο.
ΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΑΣΥΜΦΟΡΟ
«Όχι μόνο είναι κατάφωρα άδικο, αλλά και ασύμφορο στην κυβέρνηση» θα πει ο ανεξάρτητος γερουσιαστής, Νικ Ξενοφών.
«Εξαιτίας του χαρατσιού των $7, οι ασθενείς θα αποφεύγουν να επισκεφθούν τον γιατρό, με αποτέλεσμα η κατάστασή τους να επιδεινωθεί, ο αριθμός των ασθενών να αυξάνεται και το κρατικό ταμείο να επιβαρυνθεί ακόμη περισσότερο. Ζητώ να αναθεωρηθεί το όλο σχέδιο και να συγκροτηθεί νέο σε εντελώς καινούριες βάσεις που θα εξετάσει το πραγματικό κόστος της όλης υπόθεσης» θα υπογραμμίσει ο Νικ Ξενοφών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι και ο πρώην θησαυροφύλακας, Peter Costello, είναι κατά της έξτρα επιβολής των $7 και κάνει έκκληση στην κυβέρνηση να αναθεωρήσει το νέο μέτρο.
Ιδιαίτερα μετά τη διαρροή ότι τα χρήματα από την επιβολή των $7 δεν θα διατεθούν για τη σταθεροποίηση του συστήματος υγείας Medicare, όπως ανέφερε ο θησαυροφύλακας, αλλά για τη χρηματοδότηση του Medical Research Future Fund.
Ο σκοπός καλός, βέβαια, στον «αιώνα του νεοφωτισμού» που φιλοδοξούμε να ανήκουμε, καλό όμως να εξετάζονται οι προτεραιότητες των αδύναμων στρωμάτων της κοινωνίας ιδιαίτερα από μια κυβέρνηση που διατείνεται ότι είναι κοινωνικά ευαισθητοποιημένη.
Ενδεικτικά, αναφέρουμε τι δήλωσε επ’ αυτού εκπρόσωπος του Θησαυροφυλακίου: «Όσον αφορά τις αυξήσεις στις επισκέψεις των ασθενών στο γιατρό και τις ανατιμήσεις στα φάρμακα, είμαστε εντελώς ανοιχτοί και ειλικρινείς στην ανακοίνωση του προϋπολογισμού. Επίσης, ενώ συνεχίζουμε, ως κυβέρνηση, να στηρίζουμε τα πιο ευάλωτα στρώματα της κοινωνίας, οι κυβερνητικές δαπάνες θα πρέπει να κατευθύνονται σ’ εκείνους που έχουν απόλυτη ανάγκη από αυτές».
ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΝ
«Παίρνουν δεν δίνουν» θα πει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ελλήνων Ηλικιωμένων Μελβούρνης και Βικτωρίας, κ. Θεοδόσης Νομικός.
«Αν τελικά, εφαρμοστεί το χαράτσι των $7 επιπλέον σε κάθε επίσκεψη και συμπεριλάβει τους συνταξιούχους που βασίζονται στην κυβερνητική σύνταξη για την επιβίωσή τους, μπορώ να σας πω καθαρά ότι η κατάσταση γι’ αυτούς τους ανθρώπους, θα είναι τραγική.
Ο Έλληνας συνταξιούχος, από ό,τι είμαι σε θέση να γνωρίζω, επισκέπτεται συχνά το γιατρό του, γιατί το αισθάνεται ως μια ανακούφιση και παρηγοριά. Σ’ αυτήν την ηλικία ή θα υποφέρει από διαβήτη, οπότε νιώθει την ανάγκη να είναι σε συχνή επαφή με τον γιατρό, ή από κάποιο άλλο νόσημα η εξέλιξη του οποίου θα πρέπει να παρακολουθείται.
Ήδη, τους έχει πιάσει πολλούς πανικός, γιατί, έτσι όπως έχουν τα πράγματα, βρίσκουν δύσκολο το να επιβιώσουν. Το κάθε δολάριο, γι’ αυτούς τους ανθρώπους μετράει. Όχι για τους εισοδηματίες. Μιλάμε για εκείνους που εξαρτώνται από την κρατική σύνταξη.
Χωρίς να θέλω να πω κάτι που δεν είναι γνωστό, μου είναι δύσκολο να μην επαναλάβω πόσο δύσκολη είναι σήμερα η κατάσταση των συνταξιούχων χωρίς άλλο εισόδημα. Όλοι γνωρίζουμε ότι το κόστος ζωής αυξάνεται σε πολύ γρηγορότερους ρυθμούς από ό,τι γίνονται οι αναπροσαρμογές στις συντάξεις.
Υπάρχουν άνθρωποι που αναγκάζονται να κάνουν οικονομία στη διατροφή τους, προκειμένου να μπορέσουν να εξοικονομήσουν αρκετά για να πληρώσουν τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού, του γκαζιού, του νερού, και όλα τα άλλα απαραίτητα έξοδα.
Έρχεται τώρα η νέα κυβέρνηση και, αντί να δώσει, παίρνει πίσω από αυτά τα λίγα που, όπως και να έχει, υπάρχει, για τους λόγους που ανέφερα, μεγάλο πρόβλημα».
ΑΚΑΡΔΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Κάνοντας μια σύγκριση με την προηγούμενη κυβέρνηση, ο κ. Νομικός θα πει: «Επί Εργατικών κάναμε κινητοποιήσεις για βελτίωση του συστήματος, χωρίς να υποψιαζόμαστε ότι υπάρχουν και χειρότερα. Η αλήθεια είναι ότι σήμερα αντιμετωπίζουμε πολύ πιο επώδυνα μέτρα. Πρόκειται για μια άκαρδη προσέγγιση της κυβέρνησης που θα χτυπήσει τα πιο ευάλωτα στρώματα της κοινωνίας, τους ηλικιωμένους συνταξιούχους, που στηρίζονται στην κυβερνητική σύνταξη για να επιβιώσουν.
Λείπει όχι μόνο ο ανθρωπισμός, αλλά και το πρακτικό πνεύμα. Αν οι ασθενείς αποφεύγουν να πάνε στο γιατρό γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν τα επιπλέον $7 και τα ακριβότερα φάρμακα, αυτό δεν έχει ως συνέπεια να χειροτερέψει η κατάστασή τους και να στοιχίσουν περισσότερα στο κρατικό ταμείο;
Έγινε τόσος θόρυβος με το φόρο του άνθρακα προκειμένου να καταργηθεί. Τού φόρτωσαν όλα τα κακώς κείμενα. Από αύξηση του λογαριασμού του ηλεκτρικού, μέχρι την αύξηση στα τρόφιμα. Καταργήθηκε. Πέστε μου εσείς, είδατε κάποια διαφορά;
Όλα αυτά, βέβαια, κλονίζουν την εμπιστοσύνη του πολίτη προς την Αρχή.
Δεν ξέρει τι να πιστέψει και τι όχι. Οι μετανάστες πρώτης γενιάς βρίσκονται, βέβαια, σε πολύ δυσκολότερη κατάσταση γιατί έχουν αποστρατευτεί από την ενεργό δράση και νιώθουν πολύ πιο ευάλωτοι. Βλέπουν τη ζωή τους να είναι πίσω και όχι μπροστά. Αισθάνονται, όσοι είναι σε σύνταξη και υποφέρουν σήμερα, ότι κάπου κάτι δεν πήγε καλά. Έχουν κυριευτεί από ανασφάλεια, φοβούμενοι ότι τα χειρότερα είναι ακόμη πίσω.
Ξέρετε, θεωρώ μεγάλη υποκρισία όταν οι ηγέτες, σε διάφορες μαζικές εκδηλώσεις, απευθυνόμενοι στους μετανάστες πρώτης γενιάς, επαναλαμβάνουν «εσείς χτίσατε την Αυστραλία». Αν, όντως, είναι έτσι, δεν αξίζουν καλύτερης μεταχείρισης; Αυτό είναι το ερώτημά μου και, βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που το διατυπώνω. Εσείς γράψτε ό,τι νομίζετε. Τα πράγματα είναι καθαρά. Η προηγούμενη κυβέρνηση μας έδινε ψίχουλα, αυτοί εδώ παίρνουν από μπροστά μας ολόκληρη τη φραντζόλα!
Η εικόνα απωθητική, τόσο, μα τόσο όμως ρεαλιστική, δυσκολεύομαι να την αντικαταστήσω!
